2020... WAT EEN JAAR !!!

Hallo lieve mensen,


Ja 2020 …. Wat een jaar ga ik afsluiten, je krijgt het amper bedacht en het is maar goed ook dat we op de drempel van een nieuw jaar niet weten wat ons te wachten staat. De laatste weken heb ik erg veel gewandeld … alleen of met iemand samen, ja en dan overdenk je een afgelopen jaar.
Toen ik vorig jaar op 31 december het jaar ging afsluiten bij Piet en Maria en even voor 12 uur naar buiten liep om een sigaret te roken, kriebelde er al wat in mij, verdrietig om Peter, nee hij is er niet meer, hij is niet meer lijfelijk bij me, maar wel voor altijd in mijn hart, maar er was zomaar opeens ook een nieuwe liefde in mijn leven, maar was het niet te snel, zou ik me kunnen overgeven aan iets heel moois… zou ik me weer jong durven te voelen, af en toe als een dol dwaze puber door het leven gaan…. Och ik zou wel zien, maar een ding was wel duidelijk … ik ga genieten van al het moois wat op mijn pad komt…
Er kwamen hele mooie dingen op mijn pad, op 16 januari ging ik wandelen met Frans, mijn jeugdvriendje van het Blariacumcollege. We hadden elkaar 45 jaar niet meer gezien, maar hoe mooi en waardevol was de ontmoeting bij hem thuis, de kennismaking met zijn vrouw, zo bijzonder allemaal en dan samen wandelen langs de maas, samen op het veer naar Reuver om dan samen in een klein kapelletje een kaarsje aan te steken en een gebedje te doen. Herinneringen ophalen , lachen over anekdotes uit onze jeugd, maar ook praten over de toekomst die voor hem heel onzeker was. De zon scheen uitbundig die dag en het gaf ons beide zoveel positiviteit dat we besloten om veel vaker te gaan wandelen .
Samen met Coen leuke dingen doen.. uit eten, bij mensen op bezoek gaan, gesprekken voeren over het bedrijf, mijn wens om hier te blijven wonen, afwegen wat wil ik en wat kan er allemaal… Maar vaak was ik ook onzeker, want kon het allemaal wel, was het niet te snel en hoe stonden mijn kinderen er tegenover, konden zij hiermee omgaan en hoe gingen ze hier mee om.. Poeehhh wat was dat vaak een dilemma., het gevoel en het verstand….. Er waren die eerste periode van mijn verliefdheid heel wat hobbels te nemen en ik moest vooral heel veel geduld hebben en dat heeft geloond !!!
Ik vierde uitbundig Carnaval, eindelijk na 12 jaar kon het weer, ik genoot van alles en vooral van de kleinkinderen, oh wat heerlijk om hun op te dansvloer te zien, zo mooi !! Niene en Zoe die als twee vlinders naar de optocht zitten te kijken, Pierke en Joep die de optocht meelopen, Mees en Sien die volop genieten , Wat een heerlijke tijd… En dan op aswoensdag Peters verjaardag.. We herdenken, we vieren zijn geboortedag, we huilen samen , zoveel mooie herinneringen ophalen. Overdag met de kinderen en kleinkinderen en s avonds met dierbare vrienden de geboortedag afsluiten. Het voelde goed, het was goed.
Tja en toen stond ons reisje naar Dresden gepland, samen met Peter en Christel zouden we Peters laatste wens in vervulling gaan brengen, Coen zou ook meegaan, ja dan kon ik dat hoofdstuk ook afsluiten … Maar helaas , Corona gooide roet in het eten. Er kwam een lockdown , 3 weken niets meer, geen uit eten en geen bezoek ontvangen, nou 3 weken dat was wel te overzien toch, maar 3 weken werden 6 weken en ook ons weekendje naar de Efteling, eind april, ging niet door.. Dat was toch wel effe flink balen. Maar ik baalde vooral dat we nergens naar toe konden, alles moest worden afgewogen of het wel kon, is er niemand ziek heb je geen klachten , mogen de kinderen en kleinkinderen wel komen… afstand houden.. Gelukkig kon Coen wel heel veel komen en waren mijn avonden zelden zonder hem. Er werd heel veel gepraat over het bedrif en het beeindigen ervan. En in april de knoop doorgehakt !!! We gaan stoppen met de varkenshouderij . Coen zocht heel veel voor ons uit, ja zonder hem was het amper gelukt, want eerlijk is eerlijk dat uitzoeken is nou niet bepaald mijn ding, en ook niet van Robert en Steef. Er werd ingezet op het bedrijf verkopen en dat ik dan nog een aantal jaren zou kunnen blijven wonen… Maar o wat vond ik dat onzeker, zou het wel allemaal kunnen, was mijn verlangen om te blijven wonen niet te groot !! Al snel was er een geïnteresseerde, maar helaas die haakte ook weer snel af, en toen kwam er nog een… tja… dat was afwachten…
Inmiddels was de lockdown gedeeltelijk opgeheven en konden we ook weer uit eten en zelfs een weekendje naar zuid Limburg met Piet en Maria, ja dat was genieten, maar ook het verdrietige dat Frans, de vader van Robert was gevallen met de fiets en op de intensive care lag, wel of niet naar huis gaan… maar toch tot zondag gebleven… Helaas overleed Frans een week later en was er veel verdriet, Pierke en Sien binnen een jaar geen opa meer, en Mees die opmerkte, och nu heeft opa stok een vriendjes in de hemel en kunnen ze samen spelen !! Door de corona konden we niet bij de uitvaart aanwezig zijn , maar wel alles via de livestream volgen wat ook heel mooi en intens was. Maar ook door de corona konden we niet naar mijn zus Fien toe, die ineens heel erg achteruit ging en op de dag van de uitvaart van Frans overleed, heftig was dat !! Het maakte mij erg verdrietig dat ik er niet meer samen met Coen was geweest !!!
En dan leef je naar de sterfdag van Peter toe…. 19 juli .. wat ga je op zon dag doen…de vrijdag ervoor was ik intens verdrietig, ik had met de kinderen afgesproken dat we de zondagmiddag samen zouden zijn, we wilden ijs eten in Helenaveen maar dat kon niet vanwege corona of we moesten twee aan twee aan een tafeltje zitten, nou en dat was wat we dus niet wilden, dan maar allemaal naar Claudi en Johan en het was een prachtige middag en wat bleek we hadden het er die vrijdag allemaal zo moeilijk mee gehad. Die vrijdagnacht besloot ik om toch voor die zondagavond wat mensen uit te nodigen en dan buiten bij mij te gaan zitten. De mensen die er de laatste uren bij waren toen Peter overleed…… k stuurde een paar appjes rond en binnen no time had ik antwoord terug… ja we gaan samen met die dierbare mensen herdenken.. En oh wat was dat bijzonder , wat voelde dat goed, zo ontroerend !!! Een jaar afgesloten , zo bijzonder, er was weer toekomst en ik was verliefd en inmiddels waren de hobbels met de kinderen ook genomen en was er een acceptatie van mijn extra liefde. Het is goed zo. Maar een week later, de dag van de uitvaart … ik had het helemaal niet zien aankomen.. Tjonge wat kwam die hard binnen, wat was ik toen verdrietig maar ook toen was er die sterke arm om me heen, om mij te troosten en aan de hand te nemen naar iets moois !!!
Inmiddels had de tweede geïnteresseerde in het bedrijf ook afgehaakt en begon ik me daar toch ook wel zorgen om te maken, Coen stelde me gerust, tja een verkoop gaat niet zo snel en ook niet zomaar… dat kan wel even duren… Maar dan zomaar opeens kwam alles in een sneltrein en leek het wel een rollercoaster.. Robert V, de zoon van Coen, had interesse in het bedrijf… alles werd bekeken . alles werd afgewogen, de voors en tegens… de ene dag denk je het gaat lukken, wat zou dat mooi zijn , de andere was alles weer somber en geloof je er niet meer in. Heftige tijden, mijn onrust, geen geduld hebben, rustig blijven…. Pffff dat viel echt niet mee… Ik ging met Coen mee naar zijn bedrijf in Noord Duitsland , heerlijke dagen waren dat, en later nog een keer met Piet en Maria er naar toe, veel gelachen, maar door de corona ook beperkt , maar och je neemt het maar en af toe een keer uit de slof schieten om die stomme beperkingen.
En dan is er op 31 augustus een bod van Robert V op het bedrijf, een mooi bod, iets minder als gehoopt, maar wel dat ik nog 5 jaar vrij mag blijven wonen. Ik kan en wil er nog even met niemand over praten…. De dag erna ben ik de hele dag alleen en kan ik nadenken, ik zweef en dans over het erf, wat zou dit mooi zijn, Robert de zoon van Coen die hier verder gaat en ik mag blijven wonen, ja iets mooiers kan ik me niet bedenken !!! Vaak sta ik die dag bij Peter, ik pak de urn vast…Hij geeft mij de kracht om de juiste beslissing te nemen, wat zou hij dit ook mooi vinden en ik neem het besluit en zeg JA tegen deze mooie aanbieding . Het voelt goed, het is goed !!! Ja en dan is er heel veel te regelen ,het tegen de kinderen vertellen en zij vinden het ook heel erg fijn, het huis blijft mijn en hun thuis !!
Er ontstaat een hele mooie band tussen Robert V en mij, mede doordat we samen naar het bedrijf van Coen in Duitsland gingen en 8 uur met zijn tweeen in de auto zaten, hele fijne gesprekken gevoerd en op 26 oktober gingen we naar de notaris en was het een feit dat we het bedrijf verkocht hadden . Heel bijzonder om samen met Steef en Robert en met Robert V naar de notaris te gaan en na het ondertekenen naar Coen, we hadden van alles bedacht om die dag te doen, maar alweer gooide corona roet in het eten, we konden niet ergens gaan lunchen of uit eten gaan, alle restaurants waren weer gesloten, maar Coen had goed gezorgd en een heerlijke lunch op tafel gezet, wat voelde ik me rijk en gelukkig, ja super !! s Middags maakte ik een lange wandeling alleen, wat heerlijk hoe het allemaal gelopen is… dat krijg je toch niet bedacht van te voren !!!
OP 2 november werd Coen geopereerd voor een nieuwe knie, niet zo spannend allemaal, maar oh, wat had ik toch een angst, stel dat het fout gaat.. stel dat hij misschien straks toch niet goed kan lopen, ik zag beren op de weg… ik zag een rolstoel… pffff… ik bracht Coen naar Geldrop , mocht niet mee naar binnen, corona, maar gelukkig kon hij bellen en mij op de hoogte houden, s middags maakt ik weer en lange wandeling, nu door de stromende regen… De verwachting was dat de operatie rond 5 uur klaar zou zijn en dat ik dan door een verpleegkundige gebeld zou worden… Maar tot mijn grote verbazing was het Coen zelf die om 17.10 uur belde , de operatie was goed verlopen en hij was al weer helemaal bij en ik mocht s avonds op bezoek komen… Heel bijzonder , hoe anders als bij Peter , als die in het ziekenhuis lag, Coen kon mij alles vertellen, hoe het was gegaan, er was zoveel te vertellen en toen ik na een uur weer naar huis ging werd ik in de auto heel emotioneel, pfff hoe belangrijk is het toch om gewoon te kunnen praten, wat fijn dat je nog even een appje kunt sturen en niet van een verpleegkundige afhankelijk bent hoe het met je geliefde gaat… En het gekke is dat ik voor mijn gevoel ook altijd goed met Peter heb kunnen communiceren … maar weet nu dat het ook heel anders kan zijn…. Het herstel van de knie gaat best wel goed, maar de revalidatie is nog een lange weg…. En ja hoor ik was de eerste weken wel een beetje ongeduldig , en wilde ook beslist geen mantelzorger zijn…. Wilde vooral ook mijn eigen dingen blijven doen, mijn nieuwe wereldje , nieuwe en oude vrienden ontmoeten… ja en daar de juiste weg in vinden… soms wel een beetje lastig. En dan hoop je dat die stomme corona in december voorbij is… dat we Sinterklaas en kerst gewoon kunnen vieren…. We hadden pakjesavond gepland voor 28 november… Ik alleen met ons gezin … maar helaas… corona… Steef en Robert positief getest en in quarantaine .. Pakjesavond verzet naar 12 december… als dat maar kan… Jaap nog getest , maar gelukkig negatief…. En konden we op 12 december bij het winterwonderland pakjesavond doen, gourmetten en zo gezellig met de kinderen en kleinkinderen , een prachtige middag/avond. Coen wat later op de avond om nog een glaasje wijn met ons te drinken. Pakjesavond wilden we alleen met ons gezin zijn, en ook dit was goed !!
Tja en dan de aanloop naar kerst wat mag wel, wat mag niet, het was eigenlijk al snel duidelijk dat het niet met de hele familie van Mill kon zoals we al 40 jaar doen… Maar allen met het gezin met Coen en Robert V erbij…. Tja dat was misschien wel een optie, maar helaas dat ging toch ook niet… Het gezin en Coen .. En ja dat ging lukken op tweede kerstdag… Eerste kerstdag was ik erg verdrietig… alles is anders , ik miste Peter, ik miste alles wat er ooit was….ik hou zo van tradities en wil die niet zomaar opgeven, niet mijn hele familie op tweede kerstdag… en dat allemaal door die stomme corona….
Maar wat was het bijzonder, twee grote tafels inde kamer, niet de kinderen aan een aparte tafel , maar alles coronaproof, Zoe, aan het hoofd van de tafel, dan Lonneke en Jaap tegenover elkaar, Mees en Pierke tegenover elkaar, dan Claudi en Johan, Niene op het hoofd van de tafel, Coen en ik tegenover elkaar, naast ons Sien en Joep, en als sluit Steef en Robert tegen over elkaar… En wat was het gezellig en wat was het eten lekker, Lonneke had een heerlijke zalm gemaakt, Steef een voorgerechtte, Claudi een ijstaart en ik de rest, en Coen had voor de wijn gezorgd…
De kinderen speelden en speelden, Niene en Zoe haalden nog wat streken uit, door naar boven te gaan en mijn make up te gebruiken…. Sien mijn trouwjurk aan en Niene en Zoe als engeltjes in communiejurkjes.. Pierke, Mees en Joep knutselden van alles in elkaar.. Later nog een spel gedaan en om 21.30 uur was iedereen naar huis… Helemaal ko was ik maar oh wat een heerlijk kerstfeest was het, ondanks de beperkingen van corona, wat een harmonie in ons gezin , dat is toch het allerbelangrijkste, wat kan ik daarvan genieten . Het maakt me zo gelukkig !!! Dank je wel lieverds !!!!

Tot slot wil ik iedereen een hele fijne jaarwisseling toewensen, zonder vuurwerk, allemaal in kleine kringen en dat 2021 een mooi jaar mag worden, zonder beperkingen, en vooral veel liefde, geluk en bovenal gezondheid. !!!


WARE VRIENDEN ZIJN
VAN DIE PRACHTIGE MENSEN
DIE JE KOMEN ZOEKEN IN HET DONKER
EN JE DAN TERUGBRENGEN NAAR HET LICHT


Heel veel liefs Marlies