Beetje Winter....

Hallo lieve mensen,

Het begint een beetje te winteren buiten, maar binnen en in onze hart is het heerlijk warm.
Maandagmorgen gingen we weer samen naar de fysio in Baarlo en ik ben blij dat ik hier steeds mee naar toe kan. Ik word er zo vrolijk van en we hebben iedere week gespreksstof. Meestal zitten er wel mensen koffie te drinken en bijna altijd worden we aangesproken en prijst men ons over de vooruitgang. Veel mensen hebben Peter jaren geleden zien beginnen en zien dus steeds hoeveel meer Peter kan. Ook deze keer zaten we gezellig te praten en toen Richard kwam ging Peter mee naar de grote zaal. Ik praatte nog even en ging toen snel bij Peter en Richard kijken. Peter had Richard al verteld dat hij deze keer weer graag de arm/hand getapet wilde hebben. De oefeningen gingen supergoed, aan het wandrek, het evenwicht zoeken en later werd er op de grote trap geoefend. Deze oefening kan Peter thuis ook heel goed doen aan de trap, en de clou hierbij was het recht doorstappen en niet het rtechterbeen uitzwaaien. Peter neemt de aanwijzingen van Richard heel goed op en oefent het daarna thuis!! De arm werd getapet en toen naar huis, nog even op de Schatberg de nieuwe jaarkaartjes halen voor het zwemmen en dan kunnen we daar ook weer voor 72 euro het hele jaar zwemmen. s Middags moest ik naar de kapper en na het middagslaapje van Peter moest hij naar de kapper. En wauw er hebben al 7 mensen een reractie geplaatst!! Goed bezig in het nieuwe jaar. Ga zo door!!!
Dinsdagmorgen moesten we echt vroeg op, want we hadden al om 9.15 uur een afspraak bij de revalidatiearts. Dat betekent om half 9 aanrijden en om 7 uur opstaan!! En dat is voor onze doen extra vroeg!! Maar alles ging zoals het moet gaan en even na half 9 konden we aanrijden. Er heerste een zekere spanning in de auto want tja het probleem wat we wilden aankaarten was het Ruslandprobleeem en nu was er ook nog een andere revalidatiearts, tja of Peter er zoveel vertrouwen in had... hij betwijfelde het... De auto geparkeert en ik vroeg Peter of ik een rolstoel zou pakken zo dat hij niet dat hele eind hoefde te lopen... nee hij liep!! Terwijl we liepen kwam er nog verschillende keren een hostess vragen of ze ons kon helpen, maar nee Peter wilde perse lopen en dat kon hij goed!!Wel langzaam, maar we komen er!! Precies om kwart over 9 meldde ik ons bij de balie van de revalidatie en... we waren gelijk aan de beurt Mevr de Bruin stond ons al op te wachten. Klik.. een pittige dame en het voelde gelijk goed. Ze vroeg het een en ander en had een uitdraai over hoe het tot nu toe gegaan was. Het waren alleen maar lovende woorden!! Veel doorzettingsvermogen, altijd positief en open staan voor iedere nieuwe andere therapie. Steeds een stapje vooruit!! Zo dat was een goed begin!! We waren wel al lang niet meer bij een revalidatiearts geweest, meer als anderhalf jaar en ik vertelde dat er niet direkt een noodzaak was geweest en dat het dan een beetje verslibbert... Ja dat begreep ze wel. Maar nu hadden we een probleem. Ja nu hebben we een groot probleem waar we samen niet meer uitkomen en waar we graag over in gesprek zouden komen met een neuropsycholoog. Peter begon te vertellen.. Yaraslov, verkes, alleen... Mevr. de Bruin keek mij eens aan, want ze snapte niet helemaal wat Peter bedoelde. In het kort vertelde ik wat Peters bedoeling was en dat het over Rusland ging. Oh ze vond het een zeer interessant probleem en wilde graag samen met ons proberen het probleem aan te pakken en kijken waar er mogelijkheden waren. Ik zag Peter glunderen want het werd in ieder geval niet gelijk afgeketst. Peter moest vertellen wat hij er wilde gaan doen en vooral hoe hij dacht dat het moest gaan. Maar steeds gaf Peter zelf aan... tja beetje probleem... Er werd een lichamelijk onderzoek gedaan en kwamen er toch nog een heleboel beperkingen aan de dag. Ik noem het steeds dat de startmotor kapot is, als ik hem zijn schoenen goed aan doe, kan hij lopen, maar momenteel is het een max van 500 meter, en zo zijn er op een dag een heleboel aansturingen nodig. Na bijna een uur gingen we naar buiten met de afspraak dat we binnenkort een afspraak hebben bij een neuropsycholoog voor een test en dan weer naar mevr. de Bruin komen, om dan nog eens alles goed door te spreken. Op de terugweg gaf Peter aan dat het toch wel een nuttig en goed gesprek was geweest, ja een erg aardige mevrouw die hem in zijn waarde liet en ook erg geinteresseert was in zijn hele hebben en houwen en vooral....tijd had en niet gejaagd er door heen ging. Thuis aangekomen wachtte Pierke en Sien al op Opa en Oma, ja want hier gaat het ook gewoon door. Willemien kwam nog even en werd er koffie gedronken. Pierke liet opa niet met rust er moesten spelletjes gedaan worden.
s Avonds ging ik lopen met Willemien en Annemarie, heerlijk lekker uitwaaien en vooral praten, later op de avond praatten Peter en ik nog weer over de revalidatiearts, ja dat was goed, maar eigenlijk... ik ben toch wel heel erg moe als ik op en neer in het ziekenhuis heb gelopen.... misschien toch nog niet naar Rusland.... Voor het naar bed gaan keek ik nog even op de site, he weer een berichtje, WAUW een berichtje van Nicolien. Dat is nou eens leuk!! Goh ik was er even stil van. Inderdaad Niek, Dennis is de vriend van je nichtje Jip! Natuurlijk moest ik Peter uitleggen wie Nicolien was, ja oud klasgenoot van mij uit Maasbree... en dan moet ik zoeken naar een link, een link die hij in zijn brein heeft... paar keer iets geprobeert en toen zei ik We zijn ze een keer tegengekomen, pakweg 10 jaar geleden op de lommerbergen en hebben toen daar samen koffie gedronken. Oh ja zei Peter 2 kinder, 2 jongetjes. Ja dat klopt en toen wist hij het weer allemaal!!!
Woensdagmorgen stond er voor Peter niets op het programma en ik was even druk met het vlees, Frans J. kwam nog even binnen en Claudi kwam Joep brengen, waar we even op mochten passen. Het was best wel lekker weer en Joep wilde naar buiten, ja Opa moest ook mee en dan rent Joep naar de keuken om opa's stok te halen en duwt die bij Peter in de hand en zegt dan Naar buiiten!! Even naar de loods en naar het kleine paardje kijken wat bij ons op de thuur staat. Samen met Joep macaroni gegeten en toen bracht Peter Joep weer naar huis. Hier in de auto lukte nog wel, maar Joep zei steeds dat hij bij Opa bleef, hij wilde bij Opa in het grote bed slapen en niet bij Mama. Thuis was het een klein drama geweest.. Joep wilde niet uit de auto en hij ging weer mee terug met Opa!! Maar dan kon niet, want ik moest nog met mijn vlees verder en inderdaad kwam Peter alleen terug. Maar moest mij gelijk vertellen dat Joep had moeten huilen...
s Avonds ging Peter nog zwemmen met Wil en Peter moest rijden, ze kwamen na het zwemmen hier koffiedrinken en Peter zei dat het niet zo goed gegaan had en hij was toch wel heel erg moe,en ik moest Wil maar naar huis brengen hij was te moe!!
Donderdagmorgen moesten we boodschappen doen en ik was nog druk met van alles en nog wat. We besloten dat we naar Horst zouden rijden en dan kijken of we nog wat poppetjes voor het Winterwonderland konden kopen met korting. Dus naar Inter chalet, helaas hadden ze daar niet mijn merk, wel andere met korting dus daar er enkele van gekocht. Peter was ook mee naar binnen gegaan, nee hij wilde beslist niet in een rolstoel, maar tjee wat is het daar groot.... De rest van de boodschappen gedaan en toen naar huis.. Bij het afasiecentrum was de nieuwjaarsreceptie maar Peter was toch wel te moe om er naar toe te gaan, valt ook precies in zijn middagslaapje en we hadden allebei nog een drukke tijd voor de boeg...
Vrijdagmorgen op tijd op want Pierke en Sien komen, het is onze oppasdag, het loopt allemaal lekker, Sien slaapt goed, en lacht weer tegen Peter, wil ook weer bij hem zitten en speelt en tijgert door de kamer. Heerlijk met Pierke spelletjes gedaan, samen met de duplo gespeelt en het is heerlijk om te zien hoe Peter met beide kleintjes bezig is.KLASSE!!
Zaterdagmorgen kwam Wim op de fiets om vervolgens met Peter te gaan zwemmen. Na het zwemmen bij een kop erwtensoep wordt er veel vertelt en Peter had Wim niet helemaal duidelijk kunnen maken wie er s middags op visite kwamen. Ja Loes en Mari uit Dieden.. Het zwemmen had redelijk geaan en Wim vond heel veel dingen positief. de arm hand en het gevoel daarin, steeds meer.. ja en dat vond Peter ook.
Peter ging even naar bed en ondertussen maakte ik alles klaar, Lonneke kwam uit Haarlem, want ja als Loes en Mari komen, kom ik ook... en om 4 uur waren Loes en Mari er, al gauw kwam Claudi met Joep en Mees en tegen 5 uur kwam ook Steef met Pierke en Sien, en het was me toch gezellig, net een reunie!! Bijna net als vroeger..... Alleen was Frederique er niet... Pierke speelde een spelletje Wie ben ik met Loes en moesten zo lachen!! Ja Claudi wilde ook wel blijven eten, dus werd Johan gebeld en die kwam ook eten, en Steef bleef en Lon bleef en het was zo super gezellig, Peter zat met Mari te kletsen over grond, over de boerderij, over van alles en nog wat.... ja dit is genieten, echt GENIETEN, zo vertrouwd!! Zo gewoon eigenlijk, maar zo bijzonder!!SUPER!!!


GELUK MOETEN WE ONDERWEG ZOEKEN
EN NIET AAN HET EINDE VAN DE WEG,
WANT DAN IS DE REIS AFGELOPEN.

Veel liefs Marlies