Arbeid adelt.....

Hallo lieve mensen

Maandagmorgen gingen we weer samen naar de fysio in de Kronenberg, het zonnetje scheen lekker maar de temperatuur was behoorlijk fris. Na een gezamenlijke kop koffie ga ik dan altijd even buiten met Miep en Tilly een sigaretje roken (ja nog wel!!!), is altijd erg fijn om met lotgenoten te praten en te merken dat anderen vaak met dezelfde dilemmas en problemen te kampen hebben. De therapie ging weer heel goed, en we moeten Peter nu leren om steeds meer een knietje te maken met zijn rechterbeen. Als we er hem op attenderen doet hij het, maar dat zit er nog niet als een automatisme in. Komt door bijna 3 jaar aangepaste schoenen, waar hij dat absoluut niet kon maken, en hier door een "verkeerde" beweging heeft aangeleerd.Dus nu weer afleren en de nieuwe pas aanleren.
s Middags kwam Claudi met Joep, en het is vooral grappig hoe Peter hier mee omgaat en de dingen benoemd, de verschillen ziet tussen Pierke en Joep, en precies weet hoeveel leeftijdsverschil er is.
Dinsdagmorgen waren we niet al te vroeg op en we zaten nog aan het ontbijt toen Steef kwam met Pierke, even later kwam de monteur voor de vacumeermachine, en nog even later neef Huub, hij is vertegenwoordiger van een voerfirma, maar kwam als familielid even bijkletsen.Leuk, want zondag was nicht Marian en Wil geweest, en zo werd er en veel over de familie en over het bedrijf gepraat. Tegen 1 uur kwamen Bart en Patrick en zij begonnen in de tuin te snoeien. Rigoreus!!! Robert ging nog meehelpen en na de koffie ging Peter ook naar buiten, ja en ik moest ook komen met Pierke, ja dat vonden ze beiden erg interessant! Pierke genoot van het gebrom en het bewegen van alle takken!! Peter ging naar binnen en kwam even later weer zonder stok naar buiten, want ik moest met Pierke een stukje verder gaan staan. daar was het nog intersanter!!
Woensdagmorgen werd er gezwommen op de Schatberg met John. Het was er drukker dan anders omdat het herfstvakantie was, maar daar hebben ze tegenwoordig geen last meer van. Peter wordt er nauwelijks nog door afgeleid. s Middags ging Peter grasmaaien en kleine Pierke vond het binnen niet zo leuk, dus ook naar buiten. Ik moest met de kinderwagen langs de grasmaaier lopen, ja dan was Pierke stil en Peter had de grootste lol!!
s Avonds moesten we naar Baarlo naar John Pannenkoek, de podoloog. We hadden de nieuwe schoenen meegenomen. we wilden graag de mening van John hierover horen, of we de goede hadden uitgezocht. Ze zijn weer een stuk lichter en van leer, hierdooor zou Peter minder last van smetplekken krijgen. Peter dacht dat hij dan ook geen steunzooltjes meer nodig had, maar daar was John niet zo blij mee. Het waarom werd ons uitgelegd, heel duidelijk, dus de zooltjes in de nieuwe schoenen gedaan en lopen maar!! Even wennen, maar toch heel goed!! Toen we klaar waren kwamen we Richard (fysiotherapeut) tegen, hij was sprakeloos, wat een vooruitgang!!
Donderdag moesten we naar Venray, naar dokter Pop, neuroloog.Het was de eerste keer dat Peter zelf naar Venray reed, we waren beiden erg nieuwsgierig wat dr. Pop ervan zou zeggen, ja het rijbewijs, geen aangepaste schoenen, geen spalk, geen tape meer.....
Het weer was prachtig en ik zei tegen Peter dat we tot de ingang konden rijden, daar zijn twee invalidenparkeerplaatsen. Nee dat is niet nodig, we zetten de auto op het grote parkeerterrein, is mooi weer, we lopen!!! Ja lieve mensen en dan is het dus een heel eind lopen, tot aan de ingang, een heel stuk omhoog, en dan nog in het ziekenhuis naar de kamer van dr. Pop, want die is helemaal aan het einde van de gang!!! Maar Peter loopt het!!!
We hoefden niet lang te wachten totdat dr. Pop ons binnenriep... en ook hij was sprakeloos. Ja zegt dr. Pop, jullie verbazen mij iedere keer met een geweldige vooruitgang, het is amper te geloven wat jullie samen bereikt hebben. Onvoorstelbaar!!Het lopen... de arm... en vooral de spraak!!! We vertelden wat we het afgelopen halfjaar zoal gedaan hebben in de therapieen en hij vroeg of hij ons nog ergens mee kon helpen, ik had vragen over de griepspuit en de cholesterolpilletjes. Griepspuit niet halen, cholesterolpilletje halveren, en dan over een poosje weer bloedprikken. Hij zag ons graag over een halfjaar weer terug, hij wilde ons graag blijven volgen, want het was zo uniek wat we deden!!! Och wij komen ook graag naar deze arts, en we beschouwen het als een uitje, want we gingen nog gezellig een koffie drinken en troffen nog "öude"bekenden uit het AJW tijdperk.
Vrijdagmorgen weer zwemmen met John en s avonds kwam Willemien om de voeten van Peter en mij te pedicuren.
Ja en zaterdag moesten we naar de gouden Bruiloft van Wil en Jose, Jose is mijn oudste nicht, van de oudste broer van mijn vader. Mijn vader was de jongste van de familie en ik ben ook weer de jongste.
We moesten om 13.00 uur in Geijsteren zijn, en ik zat er al een paar dagen over te dubben hoe we het nu moesten aanpakken, want ja.. het is dan eigenlijk Peters rusttijd??!!Besloten om wat later op te staan, rustig douchen en ontbijten en dan naar Geijsteren rijden, ja en dan maar zien waar het schip strandt.....En ook nu wilde Peter perse zelf rijden, terwijl ik dacht spaar je energie voor het feest, maar nee hoor... deze man rijdt!!!Het was een prachtige locatie op een landgoed, en we werden welkom geheten door Yvonne, Edgar en Remi. een maal binnen waren er ook de neven Paul en Erwin, en de kinderen en aanhang. Achterneef Ludo kwam al snel naar ons toe, en moest vertellen over "vroeger" dat hij als klein manneke bij ons op de boerderij op vakantie was, en dat hij van Peter had geleerd hoe hij beton moest maken, ja en dan moet Peter ook vertellen.. en komen er zoveel herinneringen boven. Prachtig!! Het werd een hele bijzondere middag, met heel erg lekker eten, en vooral heeeel veeel praten, vertellen en herinneringen ophalen. Om 18.30 uur was het afgelopen en Peter had 0,0 gerust, ja dan zou ik toch wel terug moeten rijden..... nee hoor... moe!!! Hoe kom je op het idee. Ja ik snapte er niets van. Op de terugweg ook nog heel veel zitten praten, en thuis deed hij een klein dutje in de stoel. Maar toen we naar bed gingen weer heel veel spraak, zinnen van 6 7 woorden achter elkaar die helemaal goed zijn, ik prees hem om zijn energie van vandaag en dat het allemaal zo goed had gegaan.... ja(lachend)dan moest ik hem maar 50 gulden geven, taxivergoeding.. Ik vroeg wat hij dan met 50 euro ging doen.... ja naar Panningen, bloemen kopen voor jou bij de Pit..... maar 10 gulden was wel genoeg voor bloemen!!!!JA SUPER!!!




GELUK MOETEN WE ONDERWEG ZOEKEN
EN NIET AAN HET EINDE VAN DE WEG,
WANT DAN IS DE REIS AFGELOPEN



Veel liefs Marlies