3 maanden geleden......
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
18 Juli 2008 | Nederland, Grashoek
Hallo Lieve mensen
Vandaag 3 maanden geleden was alles nog heel gewoon....we hadden plannen voor de toekomst en een heel gezond leven lag er voor ons. Net een paar dagen naar Zandvoort geweest en daar veel gepraat over de toekomst wat onze plannen waren en besluiten genomen. Niet wetende(gelukkig) wat er kon gebeuren waardoor alles anders werd. En toen kwam zaterdag 19 april, in een seconde veranderde alles en kon Peter helemaal niets meer. Letterlijk en figuurlijk niets meer. Wij wilden en konden het niet geloven en leefden in een roes. De bizarre periode in het ziekenhuis, waar we te maken kregen met regels en protocollen, die te erg zijn voor woorden. Hij lag in een klein kamertje afgesloten van de buitenwereld, niet kunnen praten, niks kunnen en wel het volle verstand hebben. Twee dagen heb ik aan zijn bed gezeten, en hopen dat het allemaal weer goed zal komen, Als hij maar weer kan praten en communiceren, dat was op dat moment voor mij het belangrijkste. Hoe blij en opgelucht waren we dat hij op maandag 21 april de eerste woordjes zei, en steeds de volle overtuiging hadden, alles komt goed. Je stelt je verlangens bij en hoopt dan dat het lopen komt, en inderdaad dat kwam ook en dan wil je dat de arm en hand ook weer helemaal goed komen, en dat is dus helaas na 3 maanden nog niet.
Veel verdriet hebben we gehad, het waarom niet kunnen begrijpen. maar ook heel veel positiviteit, de kracht die Peter ons geeft met zijn doorzettingsvermogen en het nooit opgeven.
Op 8 mei de verlossing en het revalideren in Blixembosch, na bijna 3 weken in een hel, kwam de hemel. Hier vielen veel stukjes op zijn plaats en begon een zekere acceptatie. Peter die (bijna) altijd lief en vrolijk was, die ondanks alle ellende er mee kon lachen, en grapjes maken. De strijd tegen de MRSA, deuren die opengingen en toch weer bijna dicht vielen. Tegenslagen in de revaldatie, letterlijk vallen en opstaan, de hele lage bloeddruk, die hem zeer vermoeid maakten, de antibioticatiekuur van 1 week, waar hij "stront"ziek van werd en toch gaan we samen door en blijven positief. De kracht die wij putten uit het medeleven van de mensen om ons heen, de vele post die hij krijgt in Blixembosch, geen dag zonder bezoek van het thuisfront, de onuitputtelijkheid van ons gezin, samen zijn we sterk, heel erg sterk.
Deze site die we gemaakt hebben om jullie te informeren hoe het met hem gaat en waar we heel veel reakties op hebben gekregen, de berichtjes (al was het maar je naam en wat groeten) waar we steeds weer nieuwe moed van kregen om vooral toch door te gaan en nog steeds voor 100 %. Ik hoop dat jullie ons de komende tijd ook nog zullen steunen want dat hebben we heel erg hard nodig, de weg zal nog lang zijn maar aan het einde schijnt de zon.
Wij kregen een tweede kans en grijpen deze met beide handen aan!!!!
Veel liefs, peter en marlies, steef en robert, lonneke, claudi en Johan.
Vandaag 3 maanden geleden was alles nog heel gewoon....we hadden plannen voor de toekomst en een heel gezond leven lag er voor ons. Net een paar dagen naar Zandvoort geweest en daar veel gepraat over de toekomst wat onze plannen waren en besluiten genomen. Niet wetende(gelukkig) wat er kon gebeuren waardoor alles anders werd. En toen kwam zaterdag 19 april, in een seconde veranderde alles en kon Peter helemaal niets meer. Letterlijk en figuurlijk niets meer. Wij wilden en konden het niet geloven en leefden in een roes. De bizarre periode in het ziekenhuis, waar we te maken kregen met regels en protocollen, die te erg zijn voor woorden. Hij lag in een klein kamertje afgesloten van de buitenwereld, niet kunnen praten, niks kunnen en wel het volle verstand hebben. Twee dagen heb ik aan zijn bed gezeten, en hopen dat het allemaal weer goed zal komen, Als hij maar weer kan praten en communiceren, dat was op dat moment voor mij het belangrijkste. Hoe blij en opgelucht waren we dat hij op maandag 21 april de eerste woordjes zei, en steeds de volle overtuiging hadden, alles komt goed. Je stelt je verlangens bij en hoopt dan dat het lopen komt, en inderdaad dat kwam ook en dan wil je dat de arm en hand ook weer helemaal goed komen, en dat is dus helaas na 3 maanden nog niet.
Veel verdriet hebben we gehad, het waarom niet kunnen begrijpen. maar ook heel veel positiviteit, de kracht die Peter ons geeft met zijn doorzettingsvermogen en het nooit opgeven.
Op 8 mei de verlossing en het revalideren in Blixembosch, na bijna 3 weken in een hel, kwam de hemel. Hier vielen veel stukjes op zijn plaats en begon een zekere acceptatie. Peter die (bijna) altijd lief en vrolijk was, die ondanks alle ellende er mee kon lachen, en grapjes maken. De strijd tegen de MRSA, deuren die opengingen en toch weer bijna dicht vielen. Tegenslagen in de revaldatie, letterlijk vallen en opstaan, de hele lage bloeddruk, die hem zeer vermoeid maakten, de antibioticatiekuur van 1 week, waar hij "stront"ziek van werd en toch gaan we samen door en blijven positief. De kracht die wij putten uit het medeleven van de mensen om ons heen, de vele post die hij krijgt in Blixembosch, geen dag zonder bezoek van het thuisfront, de onuitputtelijkheid van ons gezin, samen zijn we sterk, heel erg sterk.
Deze site die we gemaakt hebben om jullie te informeren hoe het met hem gaat en waar we heel veel reakties op hebben gekregen, de berichtjes (al was het maar je naam en wat groeten) waar we steeds weer nieuwe moed van kregen om vooral toch door te gaan en nog steeds voor 100 %. Ik hoop dat jullie ons de komende tijd ook nog zullen steunen want dat hebben we heel erg hard nodig, de weg zal nog lang zijn maar aan het einde schijnt de zon.
Wij kregen een tweede kans en grijpen deze met beide handen aan!!!!
Veel liefs, peter en marlies, steef en robert, lonneke, claudi en Johan.
-
18 Juli 2008 - 11:10
Eefje:
Ja familie Nouwen wat hebben jullie toch in die korte tijd veel mee moeten maken.Het was en is steeds weer vallen en weer opstaan. Dat opstaan gaat nu bij peter steeds beter. Maar natuurlijk ook voor jullie als thuisfront. Wat een bewondering heb ik voor jullie, hoe jullie alles doorstaan.Maar samen sta je sterk, dat blijkt wel in wat jullie allemaal voor peter en elkaar doen.Super!!!!Dit alles is een litteken in jullie leven maar zal jullie ook als mens en gezin sterker hebben gemaakt en nog steeds doen. Zo zie je maar dat het leven in een klap kan veranderen. En daarom voor iedereen. PLUK DE DAG.
Peter en family, Nog heel veel succes en goede moed in deze moeilijke tijd.
Zet hem op
Groetjes Eefje -
18 Juli 2008 - 12:03
Bertha En Louis:
Hallo Peter en Marlies dochters en de jongens .Ik heb kippenvel van het lezen van dit bovenstaand bericht.Wat hebben jullie samen veel mee gemaakt de laatste 3 maanden.Petje af wat jullie samen gedaan hebben.Maar jullie hebben ook al heel veel bereikt !!! We wensen jullie heeeeel veeeel succes verder .!!!!! Jullie zijn samen echte KANJERS Louis en Bertha -
18 Juli 2008 - 13:05
Lucia:
Ha allemaal,
Na het lezen toch eerst maar een vest aangetrokken. En nu even reageren op dit bericht.
Het is telkens weer moeilijk om het juiste te schrijven, maar ik weet zeker dat ook jullie tussen de regels door meer lezen dan dat er getypt staat.
Blijf positief jullie allemaal.
Groetjes
Lucia en de rest -
18 Juli 2008 - 16:47
Tjeu:
Inderdaad Marlies, je leeft in het begin in een roes en telkens gaat het malen in je hoofd met vele vragen en maar weinig antwoorden. Maar met een positieve opstelling kan er veel goedkomen. Ik heb ook bij mezelf gemerkt dat je ook na een ziekenhuisopname heel anders tegen bepaalde onderwerpen gaar aankijken en anders in het leven gaat staan dan voorheen. Toen was het altijd of er de zon scheen. Helaas is dit niet voor iedereen van toepassing. Maar denk maar zo, waar de zon onder gaat, komt hij ook weer op.
Met de groeten van een zongebruinde bergwandelaar, die net weer terug is in het natte kikkerlandje. -
18 Juli 2008 - 19:26
Chris & Hetty:
He Marlies en de rest van de familie
wat je beschrijft hebben we vanaf de eerste minuut meegemaakt en gevolgd maar niemand kan het ook nog eens gevoeld hebben zoals jullie zelf. Ook het ervaren van deze verandering kunnen alleen mensen beschrijven die het meegemaakt hebben.
Maar wat wij hier in ieder geval uithalen is dat er onder aanvoering van jou marlies en je gezin met aanhang velen zijn die jullie direct of indirect steunen. waarbij wij hopen dat dit ook voor de tweede kans zoals je het zelf beschrijft van toepassing zal zijn
Maar dat gaat jullie sowieso lukken
Groetjes Chris en Hetty en natuurlijk Sanne en Ankie -
19 Juli 2008 - 18:18
Annemarie En Wil:
Mooi en treffend de laatste woorden......inderdaad een tweede kans. Een kans die jullie veel energie kost, veel emoties maar ook talrijke positieve reacties naar elkaar toe en naar anderen. Vallen en opstaan heet het. Voor jullie iedere keer een krachtinspanning van je welste. Als iedereen zijn of haar steentje bijdraagt moet het lukken. Samen met de vechtlust van Peter komen jullie er. Daar zijn we steeds meer van overtuigd.
Liefs Annemarie en Wil -
20 Juli 2008 - 07:03
Herman En Joze.:
Na dat we gisteren het bericht 3 maanden gelezen hadden ging er heel wat door ons heen.Het is geweldig zoals het nu voor uit gaat.Groetjes van ons allemaal. -
20 Juli 2008 - 11:57
Christel:
Marlies, ik kan duizend dingen zeggen en niet zeggen. Na gisteravond noem ik maar één: geduld is een schone deugd. En dan weet jij wel wat ik bedoel. Als je het effe niet meer ziet zitten, lees dan je eigen bericht van een maand geleden (telkens weer) nog eens door en zie dan wat er voor positiefs is veranderd.
Groetjes, Christel en Peter. -
20 Juli 2008 - 19:13
Ton,con,romy:
hallo familie Nouwen,
het was een hele schok voor iedereen, toen we 3 maanden geleden hoorden wat er met Peter aan de hand was, we volgen jullie berichtjes op de site,en zijn onder de indruk van jullie inzet en positiviteit.Mede daardoor gaat het met Peter weer bergopwaarts,omdat jullie als een team!!! achter hem staan.Peter,blijf oefenen en knokken.
heel veel groetjes van Ton,Con en Romy. -
20 Juli 2008 - 20:00
Lei En Agnes:
Hoi Pet, Marlies en kids,
Wij kenne jullie al erg lang en veel samen gedaan, meestal waren dit de prettige dingen in het leven, we hebben veel gefeest en de kinderen die we hebben gekregen samen zien opgroeien, maar ook als er minder leuke dingen gebeurde samen gedeeld, maar dit waren dingen die ons als vriendengroep persoonlijk niet gebeurde, zoals het verliezen van ouders en broer of zus. Maar wat jullie nu is gebeurt delen we ook graag samen, laats zei je nog tegen ons we hebben alleen maar gefeest en we gingen de moeilijke dingen uit de weg, maar Marlies dit is echt niet zo, dit wat jullie is gebeurt delen we heel graag met jullie en we zullen er dan ook wanneer dan ook voor jullie zijn.
goetjes Lei en Agnes -
21 Juli 2008 - 09:42
Toekomstige Schoonfa:
ja inderdaad kippevel krijg je als je zo'n tekst leeft. Zittend met Frans aan de nierdialyse, thuis,zet radio P&M zijn programma voort, Jan Smit zingt VRIENDEN VOOR HET LEVEN, met vallen en opstaan komen we er wel, GENIET VAN HET LEVEN, van Sef Diederen,allemaal mooie liedjes die je pas echt hoort als je naar de tekst luistert, en de tekst plaats in het leven van iemand die iets mee maakt in het leven.Als ik terug denk aan de carnavalsperiode met Robert en Steef voorop denk ik steeds aan het liedje rode rozen, die zij kregen van jullie toen ze als Prinsenpaar uit geroepen werden,waar we samen op gedanst hebben, de rozen die Peter altijd gaf aan zijn meiden bij hun verjaardagen, maar die ROZEN hebben jullie nu verdiend.Erg knap wat jullie allemaal samen doen.We denken vaak aan jullie!
heel veel liefs van de schoonfamilie van Steef!!!!!! -
21 Juli 2008 - 16:32
Marlies:
lieve mensen
Ja Annie en Frans ook wij denken hier vaak aan terug en hopen dat het ooit zo weer wordt, roed roed roed zien de roeze. En we hebben iets heel fijns om samen met jullie naar uit te kijken, we gaan er samen dan weer een grandioos feest van maken, net als Carnaval 2008.
Voor degene die het nog niet weten, Steef en Robert gaan trouwen!!!!!
Veel liefs Peter en Marlies -
21 Juli 2008 - 18:55
Tanja En Mart:
zo, een lichtpuntje in het verschiet, lijkt me ook goed voor Peter zijn herstel. Goed bezig Robert en Steef.
groeten, Tanja,Mart en Marloes -
22 Juli 2008 - 20:23
Wiel En Ria:
Proficiat allemaal
De positieve berichten doen ons goed, en de leuk dingen zijn nog beter. Heel fijn om naar uit te kijken. Samen zijn jullie sterk. De groetjes aan Peter en tot weer -
22 Juli 2008 - 21:14
Rob En Corrie:
Lieve allemaal,
Na jullie bericht gelezen te hebben,besef je weer eens dat het leven niet te voorspellen is,
De liefde geeft jullie zo veel kracht om door te gaan en positief te blijven . Geweldig !Heel veel groeten en tot ziens
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
