6 maanden

Hallo lieve mensen

Ja er is al bijna een half jaar om, EEN HALF JAAR, wat een eeuwigheid lijkt het geleden en toch wat is een half jaar op een mensenleven. Voor mij was het een moeilijke week, veel emoties en tranen, terwijl Peter heel opgewekt was. Nu was hij degene die mij opbeurde en het gevoel gaf we zijn er nog lang niet maar samen komen we waar we willen.
Dinsdagmiddag hadden we weer een gesprek met de maatschappelijk werkster van Blixembosch en dat ging heel goed. Ze waren namelijk van plan om Peter in een ander revalidatieteam te plaatsen, weer terug bij dezelfde therapeuten als in de kliniek, maar ik ben het hier niet mee eens, ik vind deze therapeuten veel beter, ze geven mij het gevoel dat ze er alles proberen uit te halen. Als ik zie wat hij de laatste 6 weken vooruit is gegaan, ligt natuurlijk niet alleen aan de therapeuten, ook dat hij iedere dag thuis is, en de mensen in de dagopvang, de mede revalidanten waar hij veel meer kontakt mee heeft en waar hij heel veel positiviteit uit haalt. De maatschappelijk werkster was het met mij eens en vond het ook raar dat ze Peter wilde overplaatsen. Zij ging er alles aan doen om dit niet te laten gebeuren. En ja hoor gisteren kreeg ik een mailtje dat het in ieder geval tot eind december bleef zoals het nu is. Gelukkig!!! Een hele opluchting oor mij.

Woensdag kwam er een meneer van Argonaut, zij doen de second opinion voor de gemeente ivm de badkamer. Nou voor deze meneer was het snel duidelijk, de badkamer moet groter. Dus dat ging goed, maar toen begon Annemarie ook over de traplift, de veiligheid van Peter om boven te komen, deze man vond ook dat er een traplift moest komen, maar o wee wat heb ik het daar moeilijk mee. Ik wil helemaal geen traplift, ik wil dat Peter gewoon naar boven loopt, hier ben ik dus een paar dagen heel verdrietig van geweest. Zijn we het vertrouwen in Peter kwijt???? Hij loopt toch de trap op!!!! Wat maakt mij dat nu uit dat ik er achter moet lopen...... Zal nog wel effe duren voor ik aan dat idee gewend ben.

Donderdagmiddag kwam Peter vrolijk vermoeid terug van Blixembosch. Hij had nieuwe therapieen erbij. Valtraining bij de fysio en muziekles bij de logopodie, hoe dit precies in zijn werk ging weet ik niet, maar wel een gitaar erbij en dan woorden zingen???
Ook had hij een verhaal over een andere revalidant die al anderhalf jaar bezig was, deze man had ook een herseninfarct gehad en 3 maanden helemaal niets gekund en nu kon hij dankzij heel veel oefenen toch ook zijn hand gebruiken... Yes daar putten wij weer moed uit.
Iedere morgen doet Peter ook trouw zijn oefeningen voor zijn arm/hand En ja hoor vanmorgen schoof zijn arm voor het eerst bewust van links naar rechts over de tafel zonder hulp. Oh mensen wat was dit heerlijk om te zien. Hij begon er zelf mee te lachen en ik ,ik huilde tranen van geluk!!
Ook ging hij vanmorgen met neef Wil een eindje touren en waren ze bij Kapelkeshof gaan koffiedrinken. Ze waren nog naar de wijngaard gelopen, dus voor vandaag heeft hij zijn looptraining wel gehad.

ER STAAT GEEN STRAF OP BETER PRESTEREN
DAN VAN JE WORDT VERWACHT

Veel liefs Marlies