NEGEN JAAR GELEDEN.......

Hallo lieve mensen,



Maandag was het tweede paasdag en er stond niet veel op het programma, we liepen een rondje buiten en na het middagslaapje zaten we samen wat te kletsen, ik vroeg wat Peter wilde eten en ja hij wou wel chinees en dan ging hij het ook mee halen. Oh dit is weer zo’n pluspunt!! Als hij zelf kan rijden gaat hij overal mee naar toe!! Tijdens het eten vertelde ik hem dat… en oh ja hij wilde weer een keertje naar Haarlem, naar Lonneke en Jaap… ik vroeg of hij dan een dag op en neer wilde, Nee 2 nachtjes daar blijven , beetje vakantie. WAUW weer initiatief van hemzelf!! Maar dat kunnen we ook wel regelen, moeten nog een keertje behangen bij Lonneke en Jaap… Wie had gedacht een paar weken terug!!!
Dinsdagmorgen moesten we naar de fysio, deze keer naar de praktijk in Venlo, daar is Richard op dinsdagmorgen en weer reed Peter er naar toe en kon ik op de tomtom kijken waar we precies moesten zijn. Richard had niet veel behandel ruimte en werd er besloten om gewoon alles goed los te maken en dat ging heel goed. De terugweg reed ik, Peter was er toch wel moe van geworden en om 12 uur ging ik de kinderen uit school halen, Mees was heel moe en wilde dat mama hem kwam halen, maar eenmaal bij ons aan de soep was alles over en hadden ze alle vier het grootste woord, heel gezellig. Ik bracht de kinderen weer naar school terwijl Peter zijn middagdutje deed en om kwart over drie wilde Joep wel mee naar ons en Mees wilde met mama naar huis, dus gingen Pierke Joep en Sien mee naar ons en werd er gespeeld en gespeeld. Soms regende het keihard, maar we hadden de boekenmand erbij gepakt en Peter moest voorlezen…. Nog eventjes en dan leest Pierke sneller als hij !! Peter was erg verbaasd hoeveel Pierke al kan lezen terwijl hij dat eigenlijk nog niet geleerd heeft op school. Tussen de buien door gingen we naar de loods en daar werd met de asperges kistjes gespeeld. Ze maakten er deze keer een podium van en om 5 uur werden ze allemaal opgehaald en konden Peter en ik ons voorbereiden op de woensdag…
Woensdag 19 april….. vandaag is het 9 jaar geleden dat Peter het herseninfarct kreeg, de dag waarop alles anders werd , van het ene op het andere moment niets meer kunnen, niet praten niet lopen , de helft van je lichaam uitgeschakeld, waar ze ons niet heel hoop gaven op herstel . Peter zou zijn leven verder in een rolstoel moeten doorbrengen, waar we gelukkig wel naar een revalidatiekliniek mochten en er een beetje aan het herstel werd gewerkt, maar beetje bij beetje, stapje voor stapje gingen we vooruit, waar we de verpleegkundigen en doktoren versteld lieten staan van de vooruitgang, maar het ging langzaam… Maar steeds weer gingen we toch vooruit en steeds wilden we ook verder komen, praten, lopen , het hoogtepunt in 2011 het rijbewijs, en nu de arm/hand nog….. tja en daarvoor zouden we in januari met botox gaan starten… helaas gooiden de uitzaaiingen van de melanoom roet in het eten en volgde er een hele nare periode, met het absolute dieptepunt in februari/maart !!! Als dat nog maar goed ging komen…..
En zo moesten we woensdagmorgen weer naar Maastricht om 9 uur zou de taxi komen en Steef ging op deze bijzondere dag met ons mee. Peter was heel alert en het ging supergoed. We waren op tijd in Maastricht en ook vrij snel aan de beurt bij het bloedprikken en om even na 12 uur aan de beurt bij dr Jansen. De bloedwaardes waren allemaal oke en de dexamethason mocht nu helemaal stoppen. SUPER!! Dr Jansen vroeg aan eter hoe het ging en Peter antwoordde met Supergoed en heel positief!! Ja nog 3 weken en dan ga ik weer grasmaaien… dr Jansen keek een beetje verbaasd, grasmaaien…. Maar fijn dat hij weer initiatief toont!! Hij moest ook op de weegschaal en was bijna 4 kilo afgevallen. Nog even gepraat over de volgende kuur en dat we daar nog geen bericht over hadden, de kuur van 3 mei stond nog niet ingepland. Oh dat moesten we dan even bij de balie navragen, want dr Jansen had hem wel doorgegeven. Dus bij de balie gevraagd. Nee Jansen had hem nog niet doorgegeven, navragen bij balie van nivo 4…. Dan maar eerst samen lunchen in de ontmoetingsruimte , heel gezellig zaten we met zijn drietjes te lunchen en te kletsen en na een goed half uur werden we opgeroepen om naar nivo 4 kamer 1 te gaan… shit dat is niet de kamer bij de leuke Martine… Kamer 1 is een grote kamer met wel 10 stoelen…. We kwamen binnen en een beetje oudere verpleegkundige wees Peter een stoel aan.. Steef ging er langs zitten en ik stond erbij te kijken, de verpleegkundige kwam weer om het infuus aan te leggen en ik ging maar even naar de balie om de afspraak van 3 mei te gaan regelen, een heel geharrewar want het was volgens hun niet doorgegeven maar ze gingen het verder uitzoeken. Ik liep terug naar Peter en Steef en zag tot mijn verbazing dat het infuus nog niet was aangesloten, de verpleegkundige had al 3 keer fout geprikt , ja de aders van Peter waren moeilijk te vinden… nou dat vond ik een beetje raar, want al die andere keren en dat zijn er inmiddels heel veel, knipperde ik een keer met de ogen en het infuus zat erin. De verpleegkundige werd een beetje nukkig en zei dat het niet aan haar lag…. Na de vijfde keer gaf ze het op en moest ene Ger het komen doen… die prikte en het was meteen goed…. Peter maakte een wegwerpgebaar!! Op deze kamer hing ook een beetje een akelig sfeertje. Peter wilde wel even slapen en Steef en ik gingen naar buiten en praten even met Ron de taxi chauffeur, na een poosje gingen we weer naar Peter en bij hem zitten, er kwamen een paar mensen binnen om te bedanken omdat hun zoon schoon was verklaard, deze mensen waren superblij maar de reactie van de verpleegkundige was heel lauw. Wij keken elkaar eens aan, nou daar had wel wat meer enthousiasme bij gemogen, op de gang zagen we de vrolijke Martine lopen… ik vroeg me af hoe die gereageerd zou hebben op zo’n positief bericht!! Die had minstens een dansje over de afdeling gemaakt!! Maar goed om half 3 waren we klaar en konden we naar huis, in de auto had Peter nog van alles te vertellen en hij zei dat hij zich al maanden niet zo goed had gevoeld als vandaag, het was voor hem een superdag!! WAUW!! En dat ondanks het misprikken!!
Thuis aangekomen ging hij een half uurtje in de stoel liggen en de rest was hij heel alert, weer helemaal zelf naar het toilet, zelf naar boven oh wat gaat het allemaal weer vooruit en s avonds wilde hij pas om half 11 naar bed, een half uurtje later kwam ik boven en hij was nog wakker hij wilde nog praten en heel veel knuffelen, de tranen van ontroering liepen over mijn wangen… Wat was dit een mooie dag en wat een super afsluiting… al vanaf zijn verjaardag was er geen knuffelen meer geweest, te moe en alleen maar slapen… ook dat went, maar wat had ik het enorm gemist blijkt nu !!! Zo fijn dat dat ook weer terug is SUPER!!
Donderdagmorgen moest ik de boodschappen doen en toen ik terug kwam maakte ik de arm/hand los , Peter was er goed aan, wel een beetje minder als woensdag maar dat lag aan de kuur zei hij zelf en dat zou nu wel een paar dagen duren en dan weer alles oke. We aten weer heerlijk asperges en na het middagslaapje was het prachtig weer en liepen we onze ronde en toen we weer bijna thuis waren zei HIJ laten we op het terras buiten gaan zitten…. En weer moest ik even slikken… BUITEN zitten hoelang was dat niet geleden BUITEN op ons eigen terras en we genoten ervan. Theo kwam nog even een praatje maken en toen naar binnen voor de boterham en na het eten ging ik lopen met Willemien en John kwam nog om Peter te behandelen . Maar weer een hele positieve dag sloten we af!!
Vrijdagmorgen weer op tijd op om te douchen en alle oefeningen te doen en kwam Willemien om onze voeten te pedicuren. Steef belde zij was in een kledingwinkel en had een paar leuke dingen voor mij gezien. Oh breng maar mee… En zo kwam Steef met een zak vol nieuwe kleren… Zoveel was het antwoord van Peter… ja en daar is dan de oude Peter ook weer terug… een kledingstuk tegelijk kopen is meer dan genoeg… je koopt toch geen 6 kledingstukken tegelijk, je kunt er maar 1 tegelijk aan doen… Ja ja Peter soms is het nodig om wat meer tegelijk te kopen, want alle kleiding die Steef voor haar en mij had meegebracht was goed en hielden we.
S Middags dronken we koffie met Robert en was het ook heel gezellig en met name over de kleren die we gekocht hadden, veel te veel vond Peter, maar gelukkig hij is weer alert en praat mee en ziet weer alles, ook de zon die schijnt en dat is zoveel waard. Ik ging nog een half uurtje grasmaaien … ja nog een paar keer en dan gaat Peter het weer doen!!
Zaterdagmorgen kwam Wil om Peter te behandelen, eerst op de hometrainer waar we wat aan veranderde, 9 jaar geleden hadden we er een andere trapper opgezet zodat peter er niet met de rechtervoet af zou schieten, maar op de een of andere manier had hij nu last van die trapper en ik stelde voor om nu de oude trapper er weer aan te doen en dat moet dan nu beter gaan. Peter zelf verklaard het als dat zijn voet steeds rechter is gaan staan en dat het dan nu met deze trapper beter zal gaan. Wil maakte de arm/hand goed los en we dronken nog een kop koffie. Ik moest nog even naar Panningen mijn lenzen ophalen en Anneke bleef bij Peter, Steef kwam nog even langs met Pierke en Sien en die wilden bloemen plukken in de tuin, Pierke wilde leueuwenbekjes, maar die zijn er nog niet, wel waren er seringen en die ruiken toch lekker!!
S Middags bakte ik nog een appeltaart en s avonds zei ik dat die voor de zondag was… maar Peter vond dat we er op zaterdagavond ook wel een stukje van konden nemen… klein feestje toch en later op de avond wilde hij ook wel een flesje bier…. Oh SUPER hij vroeg er zelf om, ja echt het gaat heel goed en laten we hopen dat dit zo blijft, ben ik er soms zo bang voor dat er weer een kink in de kabel komt , maar we genieten er nu van , dit nemen ze ons in ieder geval niet meer af!!
En vanmorgen kwam Claudi nog even met Joep , Mees en Niene, en we legden Niene eerst even bij Peter in de arm en later op het aankleedkussen op het tafeltje voor hem en dan zie ik hem genieten, hij kan er niet genoeg van krijgen van dit kleine lieve meisje. Allemaal ZONNESTRALEN!!!


HET LEVEN IS VOL KANSEN
VOOR HET WAARMAKEN VAN JE DROMEN
EN VOOR HET VERVULLEN
VAN DE DIEPSTE VERLANGENS VAN JE ZIEL


Veel liefs Marlies