We zullen doorgaan
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
30 Oktober 2008 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Zo dat is lang geleden, sinds mijn laaste bericht is er al een week verstreken, door wat tegenslagen is het me niet gelukt om eerder een bericht te maken. Deze tegenslagen hadden gelukkig niet heel veel met Peter te maken, maar doordat er hier nogal wat dingen kapot waren, en dan indirect wel weer met peter, want normaal gesproken maakte hij die dan en hoefde er geen monteur te komen of hoefde ik er niet achteraan te gaan.
En ik had toch eigenlijk wel groot nieuws te melden, want Peter kan zijn arm zonder hulp zelf op de leuning van de stoel leggen, vanaf donderdagaovnd kan hij dit.Kost wel veel inspanning maar hij kan het en nu zelfs als hij op de keukenstoel zit en zijn arm langs zijn lijf is, hem op de knie leggen.Dus......
Afgelopen weekend hebben ze de mais gedorsen en daar maakte Peter zich wel zorgen om, of alles goed in de silo zou komen, en hij was er erg verdrietig over dat hij niet kon meehelpen en dat Robert, Eric en Johan het alleen moesten doen, maar gelukkig was zondagmiddag het karwei geklaard en viel er ook van Peter een last af.
Maandag weer naar de therapie in Blixembosch en de maandag is altijd een lange vermoeiende dag, zeker met de valtraining erbij.
Maandag was ook eindelijk het boek uit van Jill Bolte Taylor, een amerikaanse neuroanatoom, die op haar 36ste een hersenbloeding kreeg en ook lang helemaal niets kon. Ik had hier een artikel over gelezen en was dus erg nieuwsgierig naar haar boek.Zij was dus na 2 jaar weer aan het werk aan de universiteit en na 8 jaar had ze zichzelf genezen verklaard. het is een zeer interessant boek en ik vind hier veel herkenning in. Zij geeft op het einde 40 aandachtpunten waar zij in haar revalidatie behoefte aan had, en ik denk dat wij er bij 38 hetzelfde gevoel hebben. Met name het bevestigen dat je steeds vooruit gaat, het positief blijven denken en benaderen. Zelfs het kleinste pasje vooruit moet je vieren.
Woensdag is steeds een mindere dag in het herstel, dan is hij meestal vermoeid, in het begin had ik hier moeite mee, maar nu dat patroon zich herhaald, is het gewoon een dag die maar beter snel om kan gaan, s middag viel Peter ook nog uit de stoel met zijn schoen aantrekken en natuurlijk snapte ik niet precies wat er aan de hand was.......maar ala dankzij mijn steun, Marie Louise en de valtraining kon hij toch weer opstaan.
s avonds ging hij nog zwemmmen met Wil en John, en Lonneke ging ook nog mee. Peter was heel moe en ook hier ging het minder, maar Lonneke was erg verbaast over de vooruitgang in 4 weken.
Maar toen volgde er toch nog een fijne avond, waar Peter gewoon op de bank ging zitten en samen hand in hand naar tv gekeken.
Vandaag is Wil met Peter naar Blixembosch gegaan en gesprek gehad met de fysiotherapeute over de verdere revalidatie.
Peter kwam zelf met de taxi naar huis, en was in eerste instantie erg moe, maar toen begon hij van alles te vertellen en dat was me toch duidelijk, over Fiona, de logopodiste, woont in Venray, ongeveer 30 jaar oud, heeft een partner, en over Marielle de fysiotherapuete, gaat 3 maanden naar Australie.
VROLIJK ME OP
GA ERVAN UIT DAT IK HELEMAAL ZAL HERSTELLEN
AL DUURT HET MISSCHIEN 20 JAAR
(Jill Bolte Taylor)
Veel liefs MArlies
Zo dat is lang geleden, sinds mijn laaste bericht is er al een week verstreken, door wat tegenslagen is het me niet gelukt om eerder een bericht te maken. Deze tegenslagen hadden gelukkig niet heel veel met Peter te maken, maar doordat er hier nogal wat dingen kapot waren, en dan indirect wel weer met peter, want normaal gesproken maakte hij die dan en hoefde er geen monteur te komen of hoefde ik er niet achteraan te gaan.
En ik had toch eigenlijk wel groot nieuws te melden, want Peter kan zijn arm zonder hulp zelf op de leuning van de stoel leggen, vanaf donderdagaovnd kan hij dit.Kost wel veel inspanning maar hij kan het en nu zelfs als hij op de keukenstoel zit en zijn arm langs zijn lijf is, hem op de knie leggen.Dus......
Afgelopen weekend hebben ze de mais gedorsen en daar maakte Peter zich wel zorgen om, of alles goed in de silo zou komen, en hij was er erg verdrietig over dat hij niet kon meehelpen en dat Robert, Eric en Johan het alleen moesten doen, maar gelukkig was zondagmiddag het karwei geklaard en viel er ook van Peter een last af.
Maandag weer naar de therapie in Blixembosch en de maandag is altijd een lange vermoeiende dag, zeker met de valtraining erbij.
Maandag was ook eindelijk het boek uit van Jill Bolte Taylor, een amerikaanse neuroanatoom, die op haar 36ste een hersenbloeding kreeg en ook lang helemaal niets kon. Ik had hier een artikel over gelezen en was dus erg nieuwsgierig naar haar boek.Zij was dus na 2 jaar weer aan het werk aan de universiteit en na 8 jaar had ze zichzelf genezen verklaard. het is een zeer interessant boek en ik vind hier veel herkenning in. Zij geeft op het einde 40 aandachtpunten waar zij in haar revalidatie behoefte aan had, en ik denk dat wij er bij 38 hetzelfde gevoel hebben. Met name het bevestigen dat je steeds vooruit gaat, het positief blijven denken en benaderen. Zelfs het kleinste pasje vooruit moet je vieren.
Woensdag is steeds een mindere dag in het herstel, dan is hij meestal vermoeid, in het begin had ik hier moeite mee, maar nu dat patroon zich herhaald, is het gewoon een dag die maar beter snel om kan gaan, s middag viel Peter ook nog uit de stoel met zijn schoen aantrekken en natuurlijk snapte ik niet precies wat er aan de hand was.......maar ala dankzij mijn steun, Marie Louise en de valtraining kon hij toch weer opstaan.
s avonds ging hij nog zwemmmen met Wil en John, en Lonneke ging ook nog mee. Peter was heel moe en ook hier ging het minder, maar Lonneke was erg verbaast over de vooruitgang in 4 weken.
Maar toen volgde er toch nog een fijne avond, waar Peter gewoon op de bank ging zitten en samen hand in hand naar tv gekeken.
Vandaag is Wil met Peter naar Blixembosch gegaan en gesprek gehad met de fysiotherapeute over de verdere revalidatie.
Peter kwam zelf met de taxi naar huis, en was in eerste instantie erg moe, maar toen begon hij van alles te vertellen en dat was me toch duidelijk, over Fiona, de logopodiste, woont in Venray, ongeveer 30 jaar oud, heeft een partner, en over Marielle de fysiotherapuete, gaat 3 maanden naar Australie.
VROLIJK ME OP
GA ERVAN UIT DAT IK HELEMAAL ZAL HERSTELLEN
AL DUURT HET MISSCHIEN 20 JAAR
(Jill Bolte Taylor)
Veel liefs MArlies
-
30 Oktober 2008 - 19:12
Tineke:
Hoi Allemaal
Ja ik heb ook de uitzending gezien van Jill B Taylor,ik geloof wat ze zegt en schrijft.En Peter gaat ook steeds vooruit.Ga zo door Allemaal.groetjes Tineke -
31 Oktober 2008 - 07:10
Marie-louise:
Ja, het is geweldig om te zien hoe Peter met kleine stapjes vooruit gaat,
Ga zo door
groetjes -
31 Oktober 2008 - 12:30
Lucia:
Ha allemaal,
Jullie zijn echte doorzetters!! Dus ga zo door!!
Groetjes -
31 Oktober 2008 - 15:27
Christel:
Marlies en Peter,
toch weer fijn om te lezen, dat het nog steeds vooruit gaat. Met deze houvast gaan we alweer richting de feestdagen. Wie weet wat 2009 brengen zal. -
01 November 2008 - 17:16
Wiel En Ria:
Hallo Marlies Peter en de rest.
Wat heerlijk om zo iets moois te mogen vertellen En wie heeft elke dag een goeie dag iedereen wel een mindere toch!Maar de verwachting wat de dag voor nieuws brengt is spannend en wie wil er nou geen spannende dingen? wat ook toch. Dus ga zo verder en t blijft spannend! De groetjes en succes -
03 November 2008 - 16:15
Jan-Thea:
Hoi Allemaal
Wat weer fijn om te lezen van jullie .
Ga zo maar DOOR .
Met ze alle .
Groetjes thea. -
04 November 2008 - 12:35
FAMILIE VAN ROBERT:
EEN MOOI GEZEGDE WE ZULLEN DOORGAAN SAMEN GAAN WE DOOR EN SAMEN ZULLEN WE ER DOOR HEEN KOMEN, MET VALLEN EN OPSTAAN, MET EEN LACH EN EEN TRAAN OOK WIJ LEVEN NU EVEN VAN DAG TOT DAG EN BLIJVEN NET ALS JULLIE HOPEN DAT HET OOK AL IS HET OVER EEN PAAR DAGEN, MAANDEN, OF JAREN DAT ZE EENS WEER DE OUDE MOGEN ZIJN.
VEEL LIEVE GROETJES VAN ANNIE -
04 November 2008 - 17:05
Job Van Hoof:
Hey Marlies, Peter en de rest.
Wat je in het vorige verslagje schreef klopt... Ik ben een van de mensen die met regelmaat ff kijkt hoe het gaat maar nooit een berichtje achterlaat! Ben blij te lezen dat er nog steeds vooruitgang wordt geboekt! Knap dat jullie er zo mee om gaan!
Groetjes Job -
04 November 2008 - 20:09
Tjeu Stemkens:
Ook ik volg de verslagen op de voet. Echter wordt dit dan niet vervolgd met een reactie, maar zoals jullie weten heb ik enorm veel waardering hoe jullie je er telkens weer doorheen slaan en dan vooral bedoelend de o zo stugge ambtelijke molens. Peter en de mechjes, blijf volhouden!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
