Reunie HAS landbouw 77
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
30 September 2008 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Afgelopen zaterdag hadden we hier de reunie van de Hogere Agrarische School van het afstudeerjaar 1977. Dit zat al een jaar in de planning nadat we 5 jaar geleden voor het eerst een reunie hebben gehad in Den Bosch. We hebben lang zitten dubben of we het wel of niet hier zouden doen, dus toch maar hier, was voor Peter misschien ook makkelijker en met hulp van Tineke zou het vast allemaal wel lukken. En ja Hoor een stralende dag werd het, de zon scheen uitbundig en het was een vrolijke boel. Peter heeft enorm genoten en ook dat er 3 leraren waren, die al een hoge leeftijd hadden, en een klasgenoot had hij al meer dan 30 jaar niet gezien. Heel erg geslaagd dus. 0ver 4 of 5 jaar weer een reunie, en dan zal Peter weer alles kunnen. Hij vond het jammer dat hij niet alles kon vertellen wat hij wou.
Zondagmorgen alweer om 10.00 uur naar de Schatberg om te zwemmen. Petje af voor beide heren, die het toch maar iedere keer weer doen!!!!De rest van de zondag ging het ook uitermate goed, ikzelf was een beetje brak, maar dat zal wel aan de rose van zaterdag hebben gelegen. Ik kon al niet veel alcohol verdragen en de laatste 5 maanden heb ik vrijwel niets gedronken, maar zaterdag vond ik hem wel lekker....
Jammer was wel dat we zaterdag niet bij de eerste volleybalwedstrijd van het seizoen konden zijn. Maar de meiden hebben gewonnen en komende zaterdag zullen we er weer zijn.
Maandag weer therapie in Blixembosch en om 13.00 moest ik er ook zijn om met Peter naar de schoenmaker te gaan. Hier werden we goed geholpen en werden er nieuwe zolen onder zijn proefschoenen gemaakt met meer afwikkeling, maar de schoenmaker vertelde ook dat Peter de knie meer moet gebruiken en dat we hem dat moeten leren. Ja mensen alles wat wij automatisch doen is voor Peter onbekend en dat moeten wij hem allemaal aanleren.Dat maakt mij soms zo machteloos en verdrietig, maar ook heel bewust van wat wij zomaar doen. We staan wat vaker stil bij de gewone dingen, zijn super blij met iedere vooruitgang, en nog steeds gemotiveerd om door te gaan.
IK KLAAGDE DAT IK GEEN SCHOENEN HAD,
TOTDAT IK IEMAND ZAG ZONDER VOETEN.
Veel liefs Marlies
Afgelopen zaterdag hadden we hier de reunie van de Hogere Agrarische School van het afstudeerjaar 1977. Dit zat al een jaar in de planning nadat we 5 jaar geleden voor het eerst een reunie hebben gehad in Den Bosch. We hebben lang zitten dubben of we het wel of niet hier zouden doen, dus toch maar hier, was voor Peter misschien ook makkelijker en met hulp van Tineke zou het vast allemaal wel lukken. En ja Hoor een stralende dag werd het, de zon scheen uitbundig en het was een vrolijke boel. Peter heeft enorm genoten en ook dat er 3 leraren waren, die al een hoge leeftijd hadden, en een klasgenoot had hij al meer dan 30 jaar niet gezien. Heel erg geslaagd dus. 0ver 4 of 5 jaar weer een reunie, en dan zal Peter weer alles kunnen. Hij vond het jammer dat hij niet alles kon vertellen wat hij wou.
Zondagmorgen alweer om 10.00 uur naar de Schatberg om te zwemmen. Petje af voor beide heren, die het toch maar iedere keer weer doen!!!!De rest van de zondag ging het ook uitermate goed, ikzelf was een beetje brak, maar dat zal wel aan de rose van zaterdag hebben gelegen. Ik kon al niet veel alcohol verdragen en de laatste 5 maanden heb ik vrijwel niets gedronken, maar zaterdag vond ik hem wel lekker....
Jammer was wel dat we zaterdag niet bij de eerste volleybalwedstrijd van het seizoen konden zijn. Maar de meiden hebben gewonnen en komende zaterdag zullen we er weer zijn.
Maandag weer therapie in Blixembosch en om 13.00 moest ik er ook zijn om met Peter naar de schoenmaker te gaan. Hier werden we goed geholpen en werden er nieuwe zolen onder zijn proefschoenen gemaakt met meer afwikkeling, maar de schoenmaker vertelde ook dat Peter de knie meer moet gebruiken en dat we hem dat moeten leren. Ja mensen alles wat wij automatisch doen is voor Peter onbekend en dat moeten wij hem allemaal aanleren.Dat maakt mij soms zo machteloos en verdrietig, maar ook heel bewust van wat wij zomaar doen. We staan wat vaker stil bij de gewone dingen, zijn super blij met iedere vooruitgang, en nog steeds gemotiveerd om door te gaan.
IK KLAAGDE DAT IK GEEN SCHOENEN HAD,
TOTDAT IK IEMAND ZAG ZONDER VOETEN.
Veel liefs Marlies
-
30 September 2008 - 10:17
Marie-louise:
ik vond een mooie spreuk van Oprah Winfrey
Je best doen op dit moment
brengt je in de beste positie
voor het volgende moment
stapje voor stapje voorwaards
groetjes -
02 Oktober 2008 - 19:01
Chris & Hetty:
al een hele tijd geleden plaatste ik mijn laatste reactie. Niet omdat ik jullie dagboek nietmeer las, integendeel de ontwikkelingen door jullie beschreven volg ik op de voet.
ja jullie meiden en alle andere vaste supporters (de aanhang is tegenwoordig ook goed vertegenwoordigd (waarvoor dank) bij de thuiswedstrijden) kijken uit naar zaterdag om ook jullie als trouwe supporter van dames 2 te mogen begroeten.
zullen ze na zaterdag hun stinkende best moeten doen om de prestatie van voorbije zaterdag te evenaren (en dat zal gezien de verwachte tegenstand een hele klus worden)
Niets in verhouding tot de klus waar jullie al voor gestaan hebben en welke jullie nog voor de boeg hebben.
wij zien jullie zaterdag graag verschijnen
Groetjes Christian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
