KATJESKELDER

Hallo lieve mensen

Maandagmorgen gingen we samen naar de fysio in Kronenberg. Er waren niet zoveel clienten als anders, dus een rustige morgen. De fysio was in de kleine zaal, waar nu ook spiegels waren en moesten ze naar de grote spiegel toe lopen, best wel confronterend!!Het doel is om weer rechter te leren lopen, en dat ging Peter vrij goed af, want na een paar passen liep hij al heel keurig recht. Ja dat moet er echt ingeslepen worden, nog steeds, dus is erg goed om te oefenen met spiegels.
Om 12 uur samen gegeten met Lonneke en Johan kwam Joep al brengen, na het eten ging Lonneke weer terug naar Haarlem en Joep bleef tot half 8. Ik had een klein foutje in de planning gemaakt, want Willemien kwam in de vroege avond een portie rundsvlees brengen, wat we hier samen zouden inpakken en vacumeren, maar ik had er geen rekening mee gehouden dat Joep er was. Maar Opa Peter liet zich van zijn beste kant zien en terwijl ik achter bezig was met het inpakken van het vlees samen met Willemien, lag Joep te schateren in de box, ze hadden toch zo'n lol samen met een klein balletje!!!
Dinsdagmorgen was Pierke er, en wederom ook een Opa!! s Middags deed Pierke maar een kort slaapje en ging ik er een flink stuk mee lopen en s avonds nog met Willemien op de Schatberg. Lekker uitgewaaid kwamen we terug en moest ik nog beginnen aan mijn vlees voor de woensdag. Poeh poeh, beetje druk, maar bijna alles was om half elf klaar.
Woensdagmorgen was Pierke er al weer op tijd en moest ik de voorbereidingen doen voor het weekend. Peter ging zwemmen met John, en dat had super gegaan op de Schatberg, ze hadden wel drie kwart van de tijd het hele zwembad voor zich alleen gehad. Ja en dan is er geen afleiding en gaan de oefeningen heel erg goed. Claudi kwam vlees halen en na het eten ging ze dat thuis bereiden,ook voor het weekend, om 5 uur belde ze op, ze had de porties kip klaar of pap dat wilde komen halen zodat we het hier konden insealen... Peter had net gezegd dat hij wel een beetje moe was.... Maar hup, Pierke in de auto, en gingen we samen naar Claudi om de kip op te halen. Ja en toen waren we s avonds allebei wel een beetje erg moe...
Donderdagmorgen moesten we op tijd op, want ik had om 9.50 uur een afspraak bij de dermatoloog, controle spataderen, en om 10.00 uur een afspraak bij dokter Pop, de neuroloog. En het was 19 april!!! Jesus, al 4 jaar geleden dat Peter het infarct kreeg. Best wel emotioneel en beladen reden we om 9.00 uur richting Venray, ja en dan gaat er zoveel door ons heen, vragen aan dr Pop, waar we al heel lang mee zitten, Peter zit er vooral mee WAAROM, WAAROM, kreeg ik dit infarct en veranderde mijn wereld in een halve Minuut!!! En ik worstel al een paar jaar met het dilemma, hadden we misschien wel moeten tromboliseren. Iedere dag speelt het in mijn gedachten hebben we op 19 april 2008 een juiste keuze gemaakt door niet het risico van tromboliseren te nemen. Toen het ons toen gevraagd werd wisten we niet eens wat het was, werd een korte uitleg gegeven en verteld dat er toch een groot risico aan zat, we stonden met ons gezin op de EHBO bij Peter en konden niet eens helder denken, Wil Koch zat met Robert en Johan in de wachtkamer, en die haalden we erbij, Wil stelde toen aan dr Pop de vraag Wat zou U doen als het Uw partner was...En Pop antwoordde toen, ik zou in dit geval het risico niet nemen!!
Maar na verloop van tijd praat je met veel mensen die wel getromboliseert hebben en er veel baat bij hebben gehad, en dan denk je toch... als....
Maar goed... om 10.00 uur waren we bij dokter Pop en zoals altijd is dit heel relaxed!! Ik had de papieren bij me voor de verlenging van het rijbewijs en Pop vond het helemaal geweldig dat Peter zo goed en veel deed autorijden, hij vond ook dat Peter er geweldig uitzag en vulde de papieren in met een aanvraag voor 3 jaar!! Mooi en dan over 3 jaar wordt het een verlenging van 5 jaar. Nou mooi toch. Pop vroeg of hij ons nog met iets anders kon helpen en toen vertelde ik hem van mijn dilemma. Hij pakte de status van Peter erbij, en vertelde ons dat hij nu precies hetzelfde geadviseerd zou hebben, het was heel erg risicovol om Peter te tromboliseren, tromboliseren is eigenlijk het versneld laten oplossen/verdunnen van de bloedprop met sterke medicijnen, maar de kans bij Peter zou groot zijn dat er bloedingen zouden optreden en vandaar dat hij ons ook adviseerde om het niet te doen en de weg van de langzame revalidatie te kiezen. Er kwam een hele berusting over ons heen, Ja we hebben het toen goed gedaan!! Niet wetende dat de weg zo lang zou zijn!!
Ook Peter vond dat we toen de juiste beslissing hebben genomen. En toen stelde Peter zijn vraag, WAAROM WAAROM IK!! Tja daar kon Pop nog steeds geen heel goed antwoord op geven, het kwam maar hoogst zelden voor dat iemand zoals als Peter zo'n infarct kreeg, met zulke grote gevolgen!! Want alles was in orde en dan is de kans op zo'n infarct in zo weinig tijd miniem, en door de medicijnen die hij nu trouw inneemt is de kans op herhaling bijna tot nul gereduceert. Dus Peter heeft gewoon pech gehad, GEWOON DOMME PECH!!
Verder prees Pop ons hoeveel we weer vooruit waren gegaan. Hij schudde af en toe het hoofd, nee dat had hij 2 jaar geleden echt niet gedacht.. het rijbewijs, de spraak, het lopen, de arm.. Nee super gedaan!!! Want na 2 jaar revalidatie mag je echt niet veel meer verwachten, maar jullie... jullie gaan door, jullie hebben zoveel doorzettingvernogen en zoveel geduld!! Hij hoopte dat we over een half jaar weer terug kwamen, want hij wilde ons heel graag blijven volgen en als we tussentijds iets nodig hadden of als ik ergens mee zat mocht ik gerust rechtstreeks bellen of een afspraak maken. KLasse!!
Helemaal opgelucht gingen we naar huis, een zware last viel van me af.
s Avonds kwam Wil nog om te tapen, en dronken we samen een flesje bier, ja we hadden toch wel wat te vieren, want WIJ kregen een tweede kans en die hebben we met beide handen aangegrepen!!!
Ja en vrijdag...... eindelijk het weekend weg met de familie van Mill. We hadden een supergroot huis met 9 slaapkamers, 5 badkamers en 6 WC s gehuurd op vakantiepark de Katjeskelder in Oosterhout. Na het middagslaapje vertrokken Peter en ik. Zo het eerste familieweekend waar Peter zelf naar toe rijdt!! Dat is op zichzelf al heel noemenswaardig. Toen we aankwamen waren Toos, Fien en Theo, Steef, Robert en Pierke, Claudi, Johan en Joep, Babette, Izan en Noa (deze 3 uit Spanje overgekomen) er al. Gauw genoeg kwamen Lonneke en Jaap, Charlotte Alex en Georgie, en Joost, Manu en Liene maakten de boel compleet. Nadat we ons allemaal hadden geinstalleert, koffie gedronken, gegeten, wat rondgelopen, gingen de kleintjes naar bed... en dat ging Supergoed, in no time sliep het hele grut!! De volwassenen zaten allemaal in een grote kring in de huiskamer, toen Joost het spel weerwolfje introduceerde, beetje moeilijk om uit te leggen, maar we lagen soms in een deuk van het lachen.Super gezellige avond, met lekkere drankjes (bier en wijn ) en snoeperijen.
Zaterdagmorgen waren de kleintjes al vroeg op, de eerste rond de klok van half zeven, en zo kwam het dat we al op tijd aan het ontbijt zaten. Na het ontbijt ging er een groep zwemmen en de andere groep naar het (kleine) centrum naar de ballenbak en binnenspeeltuin. De groep zwemmers kwam met het advies dat het water te koud was voor Peter, dus dat was geen optie voor ons om later op de dag te doen. Paul en Sonja kwamen rond het middaguur en bleven tot na de "verregende" barbeque.
s Avonds was er eerst "familieberaad" en hierna deden we het spel:Ik hou van van MILL: Dit hadden Steef en Robert in elkaar gezet met leuke vragen en spelletjes. We zaten allemaal met onze rood wit blauwe en oranje shirts in de kring en de Spaanse Izan en Noa mochten als Mascotjes mee doen, zij waren toch ook al een beetje groot(5 en 3 jaar) En ze vonden het super leuk!!Wederom een hele gezellige avond!!
Zondag scheen af en toe de zon en werd er veel gewandeld, gekaart en andere spellen gedaan. En deze keer ging Peter met de kleintjes naar bed... hij was wel heel erg moe... Ja hij was smiddags helemaal naar het centrum gelopen en weer terug...Ik was het er niet helemaal mee eens, dan zou hij wel om 5 uur smorgens wakker zijn, maar niks hoor, hij sliep sliep en sliep...
En vanmorgen alles opruimen en weer naar huis...en op een enkel klein incidentje na... Een super gezellig en harmonieus weekend voorbij!!!


GELUK
IS DE HARMONIE TUSSEN
OMSTANDIGHEDEN EN BEHOEFTEN
GEDULD,
DOORZETTINGSVERMOGEN EN TRANSPIRATIE,
ZIJN EEN ONOVERTREFBARE COMBINATIE TOT SUCCES

Veel liefs Marlies