SEPTEMBER 2018

Hallo lieve mensen,


Pfffffffffff…..
Effe diep zuchten…
Pfffffff

Maandagmorgen kwam Steef voor de boekhouding en ook kwam Math de voervoorlichter, al meer dan 30 jaar komt hij hier, ondanks dat we veel jaren van een andere voerleverancier voerden is hij steeds blijven komen en nu zijn we al weer 5 jaar bij deze voerleverancier. Maar Math kwam eigenlijk een beetje privé, bijpraten hoe het hier allemaal ging. Met de gezondheid, met de bank maar toch ook een beetje hoe het op het bedrijf gaat. Waren een paar gezellige uurtjes en voor Peter heel intensief, want oh wat heeft hij altijd veel met Math te bepraten. Math vond dat Peter er erg goed uitzag, in eerste instantie een beetje geschrokken vertelde hij later omdat Peter zoveel is afgevallen, maar dat is wel bewust en door minder eten en snoepen gebeurd, niet door de ziekte.
S Middags moesten we naar de fysio in Panningen en weer ging het heel erg goed, heel simpel maar heel effectief en Peter is er ook zeer tevreden over. Hij is zo trots dat hij op zijn tenen kan staan maar ook als hij thuis in zijn stoel zit dat zijn rechterbeen netjes recht blijft staan. De rompstabiliteit werd verder geoefend, door een bal tussen de knieen proberen vast te houden , is ook een goede oefening voor thuis. We gingen dan ook zeer voldaan weer naar huis.
Dinsdagmorgen was het prachtig weer en nadat ik al een poosje buiten had gewerkt, wilde Peter ook wel weer grasmaaien, ja daar had hij zin in. Ondertussen maakte ik het eten klaar en kwam Annemarie nog even langs, Peter kwam binnen en tijdens het eten zei hij : ik heb al een paar dagen helemaal geen pijn meer in mijn rechterhand.. ja hij vond dat zelf wel heel positief. Na het eten ging Peter naar boven en ruimde snel nog van alles op en om 14.30 ging ik Pierke, Joep, Sien en Mees uit school halen. Ah ze wilden knutselen, nee ze wilden eerst gymen, ze hadden allemaal de gymspullen bij zich en kleedden zich allemaal om. Om 15.15 uur haalden we opa Peter uit bed en toen werd er geknutseld. Claudi kwam Niene brengen en nam Joep mee voor de schrijfles. Natuurlijk wilde Niene ook knutselen, plaksel scharen kleuren wat een plezier. Maar we gingen ook nog naar buiten met de tractortjes en toen kwam Peter ook nog naar buiten, heerlijk genieten was het. Claudi kwam Mees en Niene weer ophalen en wij aten samen met Pierke en Sien, lekker tomatensoep en andijviestamppot. Robert kwam Pierke en Sien weer ophalen en toen was het even rust….ja Peter deed een kort slaapje in zijn stoel, Claudi belde… of we al gehoord hadden dat Bas Engelen plotseling was overleden, Bas is zeer bekend in Grashoek en omstreken, Oei dat tikte toch wel even aan bij Peter en ook bij mij, zo plotseling. Om 20.00 uur kwam Wim even op de koffie, ja het ging heel goed met hem en hij dacht over een week of drie wel weer de therapie voor Peter te kunnen starten.
Ik legde alle papieren klaar voor Maastricht en appte met Ron of hij ons zou rijden. Ja hij dacht het wel…
Na toch een goede nachtrust werden we woensdagmorgen op tijd wakker. Ron belde , ja hij reed ons maar op de terugweg zaten we in een combirit… nou ja we zien het wel…
Net voor 13.00 uur was Ron bij ons en konden we naar Maastricht voor de echo met biopt, we hadden om 14.30 uur de afspraak en de combirit terug moest naar Gemert en deze mevrouw was om 14.30 uur klaar…. We liepen maar gelijk door naar Beeldvorming 3, misschien waren we dan wel wat eerder aan de beurt… Gemeld en moesten we plaatsnemen in de wachtkamer… wachten wachten wachten…. Het was bijna 15.00 uur voordat we aan de beurt waren. Het was dokter nummer 3 van de vorige keer, de skeletspecialiste. Ze legde kort uit wat de bedoeling was en verdoofde de rechterarm. Aan de hand van de echo beelden ging ze met een soort happertje naar binnen om een stukje weefsel weg te pakken, Ze had 2 stukjes weefsel nodig. Ze bekeek het eerste stukje… nee dat was geen goeie. Dus nog 2 stukjes weggenomen… ze bekeek het derde stukje… he er zat niets aan dat was verloren onderweg ??? maar stukje nummer 2 was ook weg… dus moest er nog een vierde en vijfde stukje komen.. Ah eindelijk ze had toch twee goede stukjes weefsel te pakken en was het klaar. Paar mooie pleisters erop en toen konden we naar huis. Over 5 werkdagen is de uitslag bekend. Ron had al een paar appjes gestuurd of we bijna klaar waren en nu kon ik hem bellen dat we eraan kwamen. De andere mevrouw werd een beetje ongeduldig, die wilde graag naar huis… Natuurlijk snak ik dat maar wij konden er totaal niest aan doen. Op de terugweg nam ik al contact op met het taxibedrijf, stijlloos om zo te combineren. Ik had duidelijk aangegeven dat ik echt niet wist hoe laat we klaar waren, en Gemert en Grashoek liggen echt niet op dezelfde route. Toen we thuis waren effe koffie gedronken met Robert, brrr ik had de knollen helemaal gaar, het is en blijft spannend. Lonneke belde, effe bij gekletst en ondertussen pakte ik post uit de brievenbus… een rouwbrief en post uit Maastricht… De rouwbrief was van mijn nicht Jose uit Zevenaar, 84 jaar maar nog heel erg vitaal, ja en dan schrik je toch… Ik ging naar binnen om het eter te vertellen, zaterdagmorgen om 10.00 uur de uitvaart in Zevenaar… tja dat gaat niet lukken…. Nog heel even na zitten denken en dat het toch heel verdrietig en spijtig is dat we hier niet bij kunnen zijn… maar nee hoe ik het ook bedacht het zou niet gaan lukken deze zaterdag. Dus echtgenoot Wil gebeld en daar een poosje fijn meegepraat, Jose was na een kort heftig ziekbed overleden. Ik maakte de brief van Maastricht open… dinsdagmiddag afspraak bij dr Aarts in Maastricht… huh… ze zouden de uitslag toch doorbellen zei dr. Jansen…. Donderdag maar even voor bellen…. Peter was heel verdrietig, om alles, om zijn arm, om zijn infarct, het overlijden van Bas en nu ook nog nicht Jose…. En dat bleef de hele avond een beetje zo…
Donderdagmorgen zou ik Peter weer naar het afasiecentrum brengen, ik lag al een hele poos wakker, misschien kan ik toch ook wel alleen naar de uitvaart gaan en dan iemand in huis bij Peter…. Tja… maar hoe en wie…. We waren al 2 keer s nachts op geweest en terwijl ik Peter net schone kleren had aangedaan en verzorgd liet hij een windje…. Oeps… maar weer vooraan beginnen… Naar beneden, ontbijt klaar gemaakt en toen kwam Peter naar beneden en net voordat hij bij de wc was… oeps… foutje… weer alles verschonen…. Tja en zo waren we zomaar anderhalf uur verder en nog net op tijd om naar het afasiecentrum te gaan.. Bij het afasiecentrum effe met Ine en Marianne gepraat en toen ging ik naar Panningen boodschappen doen. Snel snel, winkel in winkel uit….. en weer naar huis, boodschappenopgeruimd, de was gedaan, de betalingen gedaan en Maastricht bellen… ja dat was een hele klus…. Ik zei dat we op dinsdagmiddag niet naar Maastricht konden komen, nee dat ging deze dinsdag in ieder geval niet lukken, ah of we maandagmorgen konden… ja dat zou wel kunnen maar we moeten voor een uitslag komen en dat duurde 5 werkdagen en die zijn dinsdag pas om.. oh dan belt de arts wel met het lab en dan heeft ze misschien de uitslag een dag eerder…maar het kan zijn dat de uitslag er dan nog niet is… Oh maar dan komen we voor niets… Uh ja dan is er geen uitslag. Nou dan komen we maandag niet, maar kan dr. Aarts dinsdagmiddag niet bellen… Nou nee dat deden ze niet een uitslag doorbellen. Maar dr. Jansen zei dan bel ik de uitslag door… Nou ze ging contact zoeken met dr. Aarts, die er alleen op maandag en dinsdag is….Moeilijk moeilijk allemaal.
Om 14.00 uur kwam Peter terug van het afasiecentrum en nu had Hilde hem gereden en die vond hij heel aardig, maar het was ook heel erg leuk geweest op het afasiecentrum, ja hij was wel moe, maar niet heel erg… en s avonds ging ik nog lopen met Willemien en Annemarie weer even stoom afblazen….
Vrijdagmorgen kwam Wil om met Peter te gaan zwemmen, ik ruimde ondertussen van alles op en maakte de soep warm.. telefoon …. Ah Maastricht… Ja er stond nog een belafspraak met dr. Kerkhoffs en die had ik niet afgezegd. Inderdaad het was dr. Kerkhoffs…. Ja hij had een belafspraak staan met ons maar hij wist niet waarom hij moest bellen. Wellicht kon ik hem helpen. Ik vertelde het een en ander en dat het biopt dus pas woensdag was geweest. Nee dan had hij geen uitslag… op zijn vroegst dinsdag…. Ik vertelde dat we daarvoor dan extra naar Maastricht moesten komen… nou dan vond hij een beetje onzin… dan kon in dit geval ook wel telefonisch, want stel dat het niet goed is dan kunnen ze dinsdagmiddag toch geen verder onderzoek doen en moeten we nog een keer naar Maastricht komen, dus was het voor absoluut geen noodzaak dat we dinsdagmiddag kwamen. Nog een poosje fijn gepraat en stel dat het niet goed zou zijn, zijn er twee opties, bestralen van de rechterarm of de nivolumab kuren weer opstarten, maar het kan allemaal, het kan goed of fout zijn. Naar zijn mening evenveel kansen… Inmiddels waren Peter en Wil weer terug van het zwemmen en ze hadden toch goede zin… het zwemmen had zo supergoed gegaan, het beste van de laatste 3 jaar. WAUW !!! Wat geweldig !!! Peter was zelf ook super tevreden !!
S Middags kwam Marie Louise op de koffie en dat was ook al heel erg fijn en gezellig en Peter voelde zich zo goed. WAUW!!! Het zonnetje scheen, heel alert allemaal en s avonds ging hij even mee het rundsvlees halen, ja dat vond hij wel gaaf hoe dat ging, wel was er een groot ongeluk gebeurd achter op de kruising, met wel 5 ambulances erbij, maar gelukkig konden wij anders rijden en hoefden er niet langs. Ik verwerkte het vlees en Peter kwam achter kijken, hij vond het geweldig. Wat een heerlijke dag.
Zaterdagmorgen stonden we op, Peter was al 2 keer naar het toilet geweest, ja weer diarree, al een paar dagen… en tijdens het ontbijt ging het weer mis…te laat… alles weer verschoond en we worden er zo langzamerhand een beetje moedeloos van… Immodium gegeven, tja en dan de bloedverdunners waar hij nu weer mee moest beginnen… Ik had wat gelezen over aspro en dat dat in feite ook een bloedverdunner is… Peter was heel verdrietig… maar ja een huisarts krijg je op zaterdag niet aan de lijn…. Naar het kruidvat… of de goede drogist…of de apotheek. Ik besloot om naar de apotheek te gaan en daar te vragen over de bloedverdunner aspro en of dat een optie voor het weekend zou kunnen zijn. Er was niemand in de apotheek en dus was ik gelijk aan de beurt en kan ik heel goed overleggen en wat er aan de hand was… ja de aspro was het zelfde als wat Peter eerst slikte als bloedverdunner, maar dan zat er de Persantin nog bij… Ja du=ie was er ook nog.. maar iedereen was overgezet op andere bloedverdunners omdat de persantin soms moeilijk leverbaar was… maar zij mocht hem niet meegegeven zonder recept… Nou dan maar een doosje aspro…het sinaasprilletje.. en een doosje immodium en weer naar huis. Peter immodium gegeven en later nog eentje en s middags een aspro…
Om half vijf werden Joep Mees en Niene gebracht en dat gaf een hele boel afleiding. Wat hadden we een plezier en wat voelt Peter zich heerlijk als Niene voor hem gaat staan met een boekje en roept Opa opa opa en dan moet Peter haar op schoot nemen.. samen met de kinderen frietjes gegeten en een hele boel lol gehad. Na het eten ging ik met de kindjes naar buiten zodat Peter effe rust had, toen Niene nog n badje gedaan en samen met Joep en Mees Bommetje gekeken en oh wat hebben we gelachen. De kinderen om 20.00 uur naar bed gebracht en binnen 2 minuten sliepen ze alle drie als roosjes… Wij gingen ook op tijd naar bed en sliepen heerlijk, Peter er een keer om te plassen en vanmorgen om 7.00 uur was iedereen wakker… he zei Peter ik heb al 24 uur geen diarree meer gehad, nee niks geen foutjes… SUPER !! Claudi en Johan kwamen om 8.30 uur ontbijten en was het heel gezellig, croissantjes, broodjes, eitjes spek…. Smullen maar. Om 10.00 uur gingen Claudi en Johan met de kinderen weer naar huis, ja nu moest Peter toch wel effe naar het toilet, ik ging snel naar boven om ruimen en toen hoorde ik hem roepen…. Oh nee toch…. Kom eens kijken kom eens kijken…. En warempel hij had vaste ontlasting gehad…. Hij huilde van blijdschap…. En wel 10 keer zei hij… Zo gelukkig zo gelukkig… want als we naar Bert Duyndam gaan… ja dan moet ik beter zijn… oh zo gelukkig… en SAMEN waren we zo gelukkig , we hielden het niet droog……… en als nu de uitslag van het biopt ook nog oke is zijn we SUPER gelukkig !!!!!



SUCCES BESTAAT UIT
KEER OP KEER MISLUKKEN
ZONDER JE ENTHOUSIASME TE VERLIEZEN



Veel liefs Marlies