lekker uitwaaien

Hallo lieve mensen

Ja vorige week zaten we nog in het carnavalsgedruis en kwam Rudie maandagmorgen zijn belofte na en om 10.00 uur ontbijten. Samen met lonneke was het een gezellig uurtje. Na het ontbijt vertrok Lonneke weer richting Haarlem en liepen Peter en ik buiten. Samen naar de brievenbus en dan zonder stok. Het loopritme opbouwen en dat ging supergoed. De passen worden steeds beter en het is gewoon zalig om te zien en te voelen hoe makkelijk dat dat nu gaat.
s Avonds gingen we met 16 mensen uit de buurt eten bij Boots. Dat doen we ook al jaren op carnavalsmaandag en het was dan ook weer erg gezellig en lekker eten.
Dinsdagmorgen stond er geen therapie op het programma en zo gingen we weer samen buiten lopen. Nu een rondje om de loods zonder stok, ja weer heel veel goede passen achter elkaar. Super en het was ook super goed weer. Je rook de lente!! En dat is zo lekker!! s Avonds ging ik met Willemien en annemarie lopen op de Schatberg en Peter Wil en John zwemmen. Na het zwemmen hebben we samen wat gedronken en gezellig zitten kletsen. De tape was weer "uitgeluddert" en Wil zou wornsdagmorgen weer nieuwe komen aanleggen.
Woensdagmorgen op tijd op want we gingen 2 daagjes naar Middelburg met Huub en Hannie. Ik dacht dat we om 10.00 uur zouden vertrekken, maar Peter wist het zeker we hadden 9 uur afgesproken, dus Hannie nog maar even gebeld en inderdaad Peter had gelijk!! Maar eerst moest Wil nog komen intapen en toen vertrokken we om kwart voor 10 richting zee.
Bij Gilze Rijen hielden we een korte pauze en moesten we vanuit de auto toch een heel stuk lopen naar de ingang van het restaurant. Maar dat ging dus heel goed. Alleen was het een beetje koud en winderig. Maar na een lekkere kop koffie en gebak werd de reis weer voortgezet en waren we om 1 uur bij het hotel in Middelburg. We konden nog niet op de kamer en zo gingen we nog eerst de stad verkennen. Even een klein straatje uit en de brug over en we stonden midden in het oude centrum van Middelburg, met heel veel leuke winkeltjes. Om 3 uur terug naar het hotel zodat Peter even wat kon rusten
De kamer was niet heel erg bijzonder, maar het bed was super. Na 2 uurtjes rust besloten we om de stad verder te verkennen en hebben we wel 2 uur rond gelopen (Peter in de rolstoel), het werd wel steeds kouder en zijn we op de markt gaan eten. Kei leuk en lekker restaurant gevonden en heerlijk gegeten. Na het eten terug naar het hotel waar we nog een afzakkertje namen en toen lekker naar bed.
Donderdagmorgen redelijk op tijd aan het ontbijt, en nadat we nog wat inkiopen in Middelburg hadden gedaan besloten we om naar zee te gaan. Ja Peter wilde perse naar de zee en wij ook, dus.... binnendoor via kleine landweggetjes naar Domburg. Daar aangekomen waaide het wel heel erg hard. Tjonge jonge wat een wind!!! Huub en Hannie gingen even aan het strand lopen, maar dat was voor ons niet mogelijk, gaat normaal al wat moeilijk maar nu met de wind onmogelijk. Wij bleven boven op de duinen staan, maar het voelde heel erg goed. De wind, de rust, het samen zijn. Klasse!! Via Arnemuiden en Goes reden we langzaam huiswaarts en waren we om 6 uur thuis. Peter natuurlijk helemaal moe, maar tijdens het eten nog gesprekstof zat. Ja 3 kinderen, let op ik kan het, nummer 1 Bas, nummer 2 Rafke, nummer 3 Linda. Heel goed Peter wat een vooruitgang weer, je kunt nu zelfs de namen onthouden.
Ja en toen belde Claudi, of we het al gehoord hadden.... Jan, vader van Johan, was s middags van het steiger gevallen en had 3 ribben gebroken... Poef en zij zouden vrijdag met de hele familie een weekendje weg gaan.... Gelukkig ging het vrijdag al een stuk beter en konden ze toch met de hele familie gaan.
Peter moest vrijdagmorgen naar de fysio en het liefst wilde hij spijbelen, want hij had toch eigenlijk wel een week vakantie verdiend. Nou mooi niet dus en naar de fysio. En toen hij na een uur terugkwam was hij heel blij dat hij toch was gegaan, want hij had er weer nieuwe energie opgedaan.
Zaterdagmorgen stond er niets op het programma , maar savonds nog naar Coens 60ste verjaardag. Hier waren we al 3 jaar niet meer geweest en van te voren zei Peter dat hij toch wel moe was en we maar niet zolang moesten gaan...... ja en voor we er erg in hadden was het 12 uur en oeps... 1 uur. Beetje laat, maar ook weer erg waardevol en veel "boereninformatie" en nieuwtjes, zodat we weer de hele week gespreksstof hebben.
Ja en zo leven we van dag tot dag, van week tot week, steeds een beetje meer, steeds een stukje verder, steeds de lat een beetje hoger leggen en tussendoor vooral genieten....



GENIET VAN HET MOMENT
HOE DE DINGEN OOK AFLOPEN
DAT IS LEVEN
IN DE WIJSHEID VAN DE ONZEKERHEID.

Veel liefs Marlies