SEPTEMBER 2017

Hallo lieve mensen


Inderdaad het lukte vorige week direct om het bericht te plaatsen, maar krijg verschillende reacties dat mensen het bericht niet konden openen en ook geen berichtje konden plaatsen. Hopelijk gaat dit nu wel lukken en komen er ook weer iets meer reacties op de site!!! Maar gelukkig weet Hein de site altijd te vinden en ook altijd een reactie te plaatsen. Goede computer Hein!!!
Maandagmorgen was het nog redelijk goed weer en liepen we na het douchen ontbijten en alle oefeningen samen naar de loods, en nu tot in de loods, Peter wilde graag zien hoe netjes alles opgeruimd was en waar Wil en Annemarie tijdelijk hun spullen hadden neergezet. Het lopen ging heel goed, steeds mooiere passen maar wel nog steeds aan mijn arm. We zijn dan net een treintje en ben ik de locomotief, ach je moet wat om het lopen en de bewegingen weer goed op gang te krijgen.
S Middags moesten we naar de fysio in Baarlo en Richard zag meteen dat het heel goed ging dus werden er oefeningen aan het wandrek gedaan. WAUW dat ging supergoed en Richard voegde een nieuwe oefening toe. Zijwaarts aan het wandrek staan en dan met de linkerhand het wandrek vasthouden en dan een grote pas naar rechts maken en dan het gewicht op rechts brengen. Pff dat koste heel veel kracht bij Peter maar lukte supergoed. Hierna gingen we naar de grote zaal om te lopen. Even later moest Peter stil staan en gaf Richard hem een stok in de handen en nog voordat Richard uit gepraat was hoe Peter de oefening moest doen, bracht Peter de stok al met beide handen netjes horizontaal omhoog!! Richard keek mij aan… zag je dat!! Peter keek heel verbaasd, zo van doe ik iets verkeerd. Nee!!! Richard liet hem de oefening nog een keer doen. WAUW!! Ik kreeg er tranen van in mijn ogen want zijn rechterarm ging helemaal gelijk mee omhoog. Oh dit is echt SUPER!! Zo maar opeens kan hij dit!! Nou we zijn nog lang niet klaar met dit alles!! Er valt nog zoveel te halen en deze oefening kunnen we ook heel mooi samen thuis doen. Na de fysio was Peter wel helemaal uitgeteld en we gingen nog even bij Piet en Maria kaas halen, maar ehhh… Peter had geen puf meer om mee naar binnen te gaan, dus effe snel de kaas en yoghurt opgehaald en naar huis.
S Avonds voor de televisie zei Peter een paar keer en nu weer, en weer. Even begreep ik hem niet, maar toen zag ik wat er gebeurde, hij had heel veel trillingen in zijn rechterbeen. Ik vroeg wat het was. Ja heel positief, steeds meer gevoel, maar is wel een beetje lastig nu, maar morgen dan gaat het nog veel beter. Ik kan me herinneren dat hij dat in de beginjaren ook wel eens had en dat ervoer hij ook als heel positief en kwam er steeds meer gevoel in zijn aangedane kant. SUPER!!!
Dinsdagmorgen kwam Wil om met Peter te gaan zwemmen en we vertelden van de fysio maandag en de trillingen van s avonds. Wil zou er rekening mee houden en eventueel wat meer ontspanningsoefeningen doen. Na een kleine 2 uurtjes kwamen ze weer terug en het had supergoed gegaan. Zo gemakkelijk weer alle oefeningen. Peter pakt alles heel goed weer op, even herhalen en het zit weer.
S Middags ging ik alleen het vlees halen in Deurne, zodat Peter wat langer kon rusten, het was veel vlees en ook best wel veel werk, maar ik schoot lekker op en om 5 uur kwam Anneke nog helpen. En om 20.00 uur was alles klaar en had iedereen het vlees al opgehaald en kon ik alles klaar leggen voor woensdag.
Woensdagmorgen hadden we om 10.15 de taxi naar Maastricht en na het ontbijt kwam Robert binnen voor koffie te drinken en hadden we een gezellige praat. Ron was er ruim op tijd en ondanks dat de rit naar Maastricht een uur duurt vliegt de tijd voorbij. Is altijd gezellig in de taxi en veel te vertellen. We waren ook ruim op tijd voor het bloedprikken en daarna was het wachten. Peter stond om 13.00 uur ingepland voor het infuus, maar het duurde lang… en het leek helemaal niet druk in de ontmoetingsruimte. Ik ging maar eens navraag doen of ze ons niet vergeten waren. Nee dat waren ze niet, mar ze lagen een beetje achter omdat er nogal wat zieken waren bij de verpleegkundige. Om 13.30 uur werden we geroepen naar kamer 3. Gelukkig de leuke kamer met de leuke verpleegkundigen. Bianca prikte het infuus en dat ging weer in een keer goed, er werden grapjes gemaakt en gelachen. Heel apart op deze kamer, je voelt je helemaal geen patient. Nadat Peter was aangesloten ging ik even naar buiten naar Ron om verslag uit te brengen en hoe we dachten dat we klaar waren na een poosje ging ik weer naar boven en Bianca begon te lachen, ze had alle patiënten in slaap gewiegd…. Alles sliep. Kei grappig, maar al gauw werd Peter toch wakker en even later kwamen Pieter en Wies voor behandeling. Ja we hadden hun al gemist en hun ons ook. Even een praatje gemaakt , de naspoeling van het infuus werd op 20 minuten gezet, heel relaxed en toen Peter klaar was zei hij, he de eerste keer ik ben helemaal niet misselijk. Bianca maakte een grapje en zei dat dat door haar kwam, ja Peter wilde wel met haar een dansje maken en hij begon te zingen. Helemaal lachend liepen we over de gang en toen kwamen we de verpleegkundige van kamer 1 tegen, nou die keek als oorlog… en later bij de lift zei Peter, Stom wijf!! Precies wat ik dacht!! De rit naar huis verliep ook al heel goed en Peter had heel veel te vertellen. SUPER!!
Donderdagmorgen ging ik al op tijd alleen de boodschappen doen, kon Peter nog een beetje uitrusten en toen ik terugkwam wilde hij op de hometrainer en deden we de oefeningen met de stok. Ja nu zag hij zelf ook goed, hoe super dat dat ging. Ja iedere dag een paarkeer oefenen.
Om kwart over drie ging ik Joep en Mees uit school halen. Nee niet vergeten deze week, maar voordat ik ging had ik eerst Peter geholpen met aankleden zodat hij ook gelijk kon opstaan als Joep en Mees uit school waren. De tractors moesten allemaal naar beneden en ondanks het mindere weer moest er een ijsje gegeten worden. Boekjes kijken en ik stelde na een poosje voor om even lekker naar buiten te gaan, het was droog en er scheen een flauw zonnetje. Peter moest nog even naar het toilet en ik ruimde snel de was op. Ik hoorde Joep en Mees niet, die waren naar boven gegaan…. En ineens lachen en een lol dat ze hadden… ik liep snel naar de gang… Oeps ik vond het niet zon leuk spelletje…. Van alles van boven naar beneden gooien… Samen opgeruimd en toen naar buiten. Naar de moestuin en ja daar zouden Joep en Mees bij helpen. Tractors erbij en dan moesten ze spullen naar Peter brengen die inmiddels op de bank bij de keuken was gaan zitten. Ja dat was een leuk spelletje, maar ze plunderde wel alles uit de tuin, dus heel veel groente eten !!! Johan kwam om Joep en Mees te halen, maar die waren nog druk en Johan maakte gezellig een praatje met Peter.
S Avonds ging ik nog lopen met Willemien en Annemarie,l veel zin had ik niet, want het was toch wel een beetje vermoeiend geweest , maar eenmaal op de Schatberg aan het lopen was het heerlijk, lekker uitgewaaid en bijgepraat.
Vrijdagmorgen weer alle oefeningen en op de hometrainer, maar het was wel bagger weer, koud nat , regen en s middags voor het eerst weer de verwarming aan. Ik vroeg of Peter even mee ging naar Claudi, nee dar had hij niet zoveel zin in, Marlies moest maar even alleen gaan. En ik dacht bij mezelf waarom ook niet… ik kan toch ook goed een uurtje alleen weggaan. En dat was heerlijk. Claudi was allee met Niene, Joep en Mees waren ergens spelen, gezellig zitten kletsen en wat data geregeld. En toen i8k terugkwam was Peter heel relaxed. Ja dat moest ik toch maar eens vaker doen, wat tijd voor mezelf nemen.
Zaterdagmorgen kwam Wim om Peter te behandelen, we hebben voorlopig het schema dat er 1x per week gezwommen wordt en 1 x per week de oefeningen thuis en de massage. Het ging weer supergoed en nadat Wim zijn programma had afgewerkt dronken we samen koffie en wordt er veel doorgesproken over het revalideren, ja de revalidatie houdt nooit op, er is nog steeds winst te behalen. Zelfs na 9 jaar zien we nog vooruitgang. Wim spits zich helemaal toe op de arm hand om die weer aan de gang te krijgen en we zijn er van overtuigd dat dat ook nog gaat lukken!!!
Om 13.00 uur bracht Johan Niene die een middagje kwam logeren omdat Joep zijn kinderfeestje had en er in totaal 8 boefjes waren. En wij vinden dat superleuk, Niene helemaal voor ons alleen!! Even een poosje gespeeld en toen ging Peter naar bad en even later bracht ik ook Niene naar bed. Even nog bij Peter in bed en dan kruipt ze bijna helemaal op Peter en trekt hem aan de snor of aan zijn neus. En Peter vindt dit allemaal goed…hij lacht erom. Om kwart over drie was Niene al weer wakker en kleedde ik Peter ook aan en gingen we samen genieten van ons kleine meisje. Ik had de box in de kamer gezet en Niene erin gelegd, maar binnen no time zat ze op de knietjes en hield zich vast aan de spijlen. Ik ging de koffie halen en kwam terug de kamer in … stond er eentje te kraaien en eentje te lachen…. Niene was zelf gaan staan in de box en heel triomfantelijk te kijken……. Kijk eens opa en oma wat ik kan.. nog geen 9 maanden oud en kan al alleen gaan staan!! Peter vond het helemaal geweldig en even later waren ze samen liedjes aan het zingen en oh wat zie ik hier de vooruitgang met 6 jaar geleden toen Pierke en Joep klein waren… Wauw hij zingt nu alle liedjes goed en begint ze zelf allemaal te zingen en dan klappen in de handjes, Peter probeert het voor te doen en Niene doet hem na en dan schateren ze allebei. Oh dit is intens genieten. Dit is echt SUPER!!! ZO ongemerkt samen oefeningen doen,,, WAUW!!! Om 18.00 uur brachten we Niene weer naar huis , Johan was alleen, want Claudi was alle boefjes naar huis brengen, hondje Babs kwam ons al tegen , zij is ook al zo schattig en draalde steeds om Peter heen. Even binnen gezeten en toen weer naar huis om samen de avond door te brengen en gezellig samen te praten.
En vanmorgen belde Sientje op, of we thuis waren en of ze een kop koffie konden komen drinken, natuurlijk, en ook nu weer heel erg gezellig, spelletje doolhof gedaan met Pierke en Sien, Peter vond dit wel een moeilijk spel, nee dat snapte hij niet zo goed, maar dan doen we dinsdag gewoon weer oefenen… en anders GENIETEN we gewoon van het kijken!!!



DE DINGEN ACCEPTEREN ZOALS ZE ZIJN
IS EEN VAN DE GROOTSTE EN MOEILIJKSTE UITDAGINGEN VAN HET LEVEN



Veel liefs Marlies