Een valse start!!!
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
06 November 2009 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Ja wat is dit nu weer!!! Een valse start!! Of een verkeerde wissel??
Maandag hadden we een superdag, het ging ongeloofelijk goed. Super kwam hij van de logopedie terug en praten.... als brugman. Zo dat was een opsteker. Maar dinsdag ging het minder, Peter had al zoiets van Bouwen we de Keppra medicijnen niet te snel af, maar ja de neuroloog heeft het zo voorgeschreven.
Woensdag klaagde Peter over hoofdpijnsteken en het werden er steeds meer. Even een pijnscheut van een paar seconden en dan trok het weer weg.Maar ook woensdag een griepspuit gehaald en een kort overleg met de assisitente over die hoofdpijn. Woensdagavond gezwommen en dat had eigenlijk heel goed gegaan. Niets aan de hand.
Donderdagmorgen met Herm naar de neuro en voor het eerst die dag geen epilepsiemedicijnen.Ja wel weer die hoofdpijn, zal ik dan toch maar de huisarts bellen, nee dat hoefde van Peter niet, we wachten nog maar een dag af. Dus smiddags naar bed zoals altijd en om kwart over 3 ging ik naar boven om hem wakker te maken want hij zou met Thei Engelen er weer op uit gaan. Ik kwam boven en hij was nog wel moe en een beetje suf, maar wilde toch opstaan. Sokken aan gedaan en de rest doet hij dan zelf. Ik ging even de post pakken en zag Thei al aangekomen, dus riep ik onder aan de trap of Peter aan het opstaan was... Er kwam geen antwoord, nog eens geroepen, nog geen antwoord, Zal hij dan in zo n diepe slaap weer zijn. dus naar boven en toen lag hij daar!! Half op bed en niet aanspreekbaar. Ik schrok me rot, hem rechtop gezet maar hij reageerde niet. Inmiddels hoorde ik stemmen beneden en Peter weer voorzichtig in een zijligging gelegd en naar beneden om hulp te halen. He daar was ineens ook Annemarie,( kwam bij toeval langs!) Wij samen weer naar boven en proberen om Peter weer bij kennis te krijgen. Lukte niet. Huisarts gebeld en na een paar minuten zei de assistente dat er een ziekenauto en huisarts hier naar toe kwam. Maar ondertussen kwam Peter ook weer bij, en kon hij vragen beantwoorden. De ambulance kwam, zonder toeters en bellen en ook de dienstdoende huisarts. Alles wees er direct op dat het een epileptische aanval was geweest. Tjuu een vloek, boosheid, verdriet, dus toch weer aan de medicijnen. Ik was even helemaal het padje kwijt. Uiteindelijk kwam Peter tegen 5 uur beneden en het lopen ging heel moeizaam, maar zijn spraak was goed. Ook was hij heel moe. Ondertussen had Thei voor ons de medicijnen gehaald bij de apotheek en het zijn andere als de Keppra.
S Avonds heeft hij de hele avond in zijn stoel gelegen/gezeten en nog de fotos van de bruiloft samen met Steef bekeken en dit ging goed. Later heb ik op Internet zitten zoeken naar de bijwerkingen van de Keppra en de nieuwe medicijnen. En wat zie ik tot mijn grote verbazing.... als je de Keppra(of andere epilepsie medicijnen) gaat afbouwen moet dit heel langzaam gebeuren en er minimaal een maand over doen anders volgt er onherroepelijk een aanval!!!
Was het weer een foutje in de medische wereld of waren wij het weer die dit moesten treffen!! Ja zo wordt het boek toch wel iets te spannend, en zelfs de schrijfster weet het einde niet.
Vannacht heeft Peter goed geslapen en ik ook, heb wel steeds zijn rechterhand vastgehouden en er kwam steeds reactie terug... Dus misschien toch weer ergens goed voor en gaan we er dit weekend lekker van genieten in zuid limburg.
HOUD JE GEZICHT NAAR DE ZON GELEERD
WANT DAN ZIE JE DE SCHADUW NIET
Veel liefs Marlies
Ja wat is dit nu weer!!! Een valse start!! Of een verkeerde wissel??
Maandag hadden we een superdag, het ging ongeloofelijk goed. Super kwam hij van de logopedie terug en praten.... als brugman. Zo dat was een opsteker. Maar dinsdag ging het minder, Peter had al zoiets van Bouwen we de Keppra medicijnen niet te snel af, maar ja de neuroloog heeft het zo voorgeschreven.
Woensdag klaagde Peter over hoofdpijnsteken en het werden er steeds meer. Even een pijnscheut van een paar seconden en dan trok het weer weg.Maar ook woensdag een griepspuit gehaald en een kort overleg met de assisitente over die hoofdpijn. Woensdagavond gezwommen en dat had eigenlijk heel goed gegaan. Niets aan de hand.
Donderdagmorgen met Herm naar de neuro en voor het eerst die dag geen epilepsiemedicijnen.Ja wel weer die hoofdpijn, zal ik dan toch maar de huisarts bellen, nee dat hoefde van Peter niet, we wachten nog maar een dag af. Dus smiddags naar bed zoals altijd en om kwart over 3 ging ik naar boven om hem wakker te maken want hij zou met Thei Engelen er weer op uit gaan. Ik kwam boven en hij was nog wel moe en een beetje suf, maar wilde toch opstaan. Sokken aan gedaan en de rest doet hij dan zelf. Ik ging even de post pakken en zag Thei al aangekomen, dus riep ik onder aan de trap of Peter aan het opstaan was... Er kwam geen antwoord, nog eens geroepen, nog geen antwoord, Zal hij dan in zo n diepe slaap weer zijn. dus naar boven en toen lag hij daar!! Half op bed en niet aanspreekbaar. Ik schrok me rot, hem rechtop gezet maar hij reageerde niet. Inmiddels hoorde ik stemmen beneden en Peter weer voorzichtig in een zijligging gelegd en naar beneden om hulp te halen. He daar was ineens ook Annemarie,( kwam bij toeval langs!) Wij samen weer naar boven en proberen om Peter weer bij kennis te krijgen. Lukte niet. Huisarts gebeld en na een paar minuten zei de assistente dat er een ziekenauto en huisarts hier naar toe kwam. Maar ondertussen kwam Peter ook weer bij, en kon hij vragen beantwoorden. De ambulance kwam, zonder toeters en bellen en ook de dienstdoende huisarts. Alles wees er direct op dat het een epileptische aanval was geweest. Tjuu een vloek, boosheid, verdriet, dus toch weer aan de medicijnen. Ik was even helemaal het padje kwijt. Uiteindelijk kwam Peter tegen 5 uur beneden en het lopen ging heel moeizaam, maar zijn spraak was goed. Ook was hij heel moe. Ondertussen had Thei voor ons de medicijnen gehaald bij de apotheek en het zijn andere als de Keppra.
S Avonds heeft hij de hele avond in zijn stoel gelegen/gezeten en nog de fotos van de bruiloft samen met Steef bekeken en dit ging goed. Later heb ik op Internet zitten zoeken naar de bijwerkingen van de Keppra en de nieuwe medicijnen. En wat zie ik tot mijn grote verbazing.... als je de Keppra(of andere epilepsie medicijnen) gaat afbouwen moet dit heel langzaam gebeuren en er minimaal een maand over doen anders volgt er onherroepelijk een aanval!!!
Was het weer een foutje in de medische wereld of waren wij het weer die dit moesten treffen!! Ja zo wordt het boek toch wel iets te spannend, en zelfs de schrijfster weet het einde niet.
Vannacht heeft Peter goed geslapen en ik ook, heb wel steeds zijn rechterhand vastgehouden en er kwam steeds reactie terug... Dus misschien toch weer ergens goed voor en gaan we er dit weekend lekker van genieten in zuid limburg.
HOUD JE GEZICHT NAAR DE ZON GELEERD
WANT DAN ZIE JE DE SCHADUW NIET
Veel liefs Marlies
-
06 November 2009 - 12:36
Thea-Jan:
Wat weer even een verhaal ,wij wensen jullie heel veeeel sterkt,een lekker genieten in zuid limdurg .Groetjes Thea-Jan. -
06 November 2009 - 13:04
Marie-louise:
Geniet samen van het weekend zuid limburg.
tot volgende week
groetjes marie-louise -
07 November 2009 - 13:09
Christel:
Potverdorie zeg. Wat een schrik. Gelukkig zie je toch weer wat goeds erin. Blijf dat alsjeblieft volhouden. Het blijft natuurlijk wel vervelend om dit weer mee te moeten maken. Een neuroloog en een huisarts zijn ook maar mensen die fouten kunnen maken. Maar dit had m.i. niet mogen gebeuren. Maar goed: gedane zaken nemen geen keer. Hou je haaks en ja ook van mij: geniet van Zuid-Limburg. -
09 November 2009 - 06:46
Hein Oet Wiëert:
Dit is toch schrikken bij het zien van de titel al. Ik denk wat nu weer maar er zit ook hoop in deze titel. Hoewel ik geen last van epileptische aanvallen heb gehad vond ik het vreemd dat ik geen- als voorzorgsmaatregel medicijnen kreeg en jullie ervaring sterkt mij in mijn gedachte dat het middel misschien wel erger is dan de kwaal. Ik was de vorige week al verbaasd dat het middel zo snel afgebouwd werd en eigenlijk verbaasd het mij niet echt. Hoewel je dit niemand gunt. Persoonlijk vindt ik de angst het ergste. Zeker bij hoofdpijn krijg ik dit en altijd is de gedachte het zal toch niet een nieuw cva zijn. Gelukkig heb ik nog zelden last van hoofdpijn zodat die (doods)angst er niet vaak is. Gelukkig. Hopenlijk hebben jullie genoten van een Heerlijke zondag in het zuiden. Ik heb een heerlijke vrijdag in America gehad daar bij het slotconcert van RH. Het heeft energie gevreten dus ben of was ik de kluts behoorlijk kwijt de afgelopen dagen. Voor de komende week rustig aan op de elfde van de elfde en St Merte ze.
Vandaag besluit ik met een couplet van het liedje Liefde van mijn bandje RH dat afgelopen vrijdag op het concert gezongen werd met Karin Bloemen.
Het is altijd een speciaal nummer geweest maar vrijdag stroomden de tranen bij overvloed en waren mijn gedachten vooral bij jullie.
Nou droem ik van ow in mien erme
van hoe ik ow teage meej aan druk
ow wil ik vur altied verwerme
vur altied met `n bitje geluk
vur altied met `n bitje geluk -
09 November 2009 - 06:54
Hein Oet Wiëert:
Aanvulling
Ik zie nu dat ik over de medicijnen een stukje vergeten en dat het moet zijn: eigenlijk verbaasd het mij niet echt dat dit gebeurd is. Ook ga ik straks het reisverslag lezen over de bruiloft van jullie dochter. Is daar het lied Liefde niet gezongen? -
09 November 2009 - 15:52
Christel:
Hein, dich bes eine geweldige vent. Zoë as geej met kunt laeve. Dit neume weej eine ervaringsdeskundige. Allemaol hiel vuül sterkte en gelök. Ik hoop dat het weekendje is geworden wat ervan werd verwacht. -
09 November 2009 - 21:33
Lucia:
Ha allemaal,
We zijn erg benieuwd hoe het weekendje weg is geweest, vast voor herhaling vatbaar.
Dat verdienen jullie samen ook!!
En blijven lachen!!
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
