KOUD...... Brrrrrr

Hallo lieve mensen



Maandagmorgen werd Niene al op tijd gebracht en dat was natuurlijk heel gezellig, alleen met mijn winterwonderland…… tja kleine Niene weet nu al precies hoe alles aan moet en ook het liefste alles tegelijk aan… alle muziekjes, dansertjes en schaatsers , de trein, alles wat geluid maakt moet aan, ja en dan komt er ook geluid uit !!!! Maar een heerlijke morgen met afleiding en Steef kwam ook nog voor de boekhouding. En wat deden de berichtjes mij goed.. de warme herinneringen aan mijn vader van mijn vroegere buurjongen , Bert en Marlies, ja en dan mijmer ik even terug in de tijd…. Zelfs de geur van warme wostenbroodjes en suikerbrood kwamen boven.
Na het middagslaapje gingen we naar de fysio in Panningen, de eerste 80 passen gingen supergoed op de loopband, maar bij de tweede sessie haperde Peter even bij 57 en zette Gerard de band stop. Peter was al wat vermoeid, maar, zei Gerard , ik keek net hoe je over de gang liep , supergoed en dat gelijk op en neer, dus genoeg gelopen en werden de oefeningen aan het wandrek gedaan en die gingen heel erg goed. Na de fysio nog weer even naar de boerenbond, weer grottenpapier voor bij de kerstboom en s avonds deden we niet zo heel veel meer. Alleen nog een telefoontje van Niene… video bellen en dan roept ze opa opa, ja en dan ziet ze opa en dat is leuk !!!
Dinsdagmorgen was ik druk met van alles en Peter rustte uit… ja hij was moe, maar toch na het eten mee naar Deurne om het vlees te halen. In de Peel moesten we nog een heel stuk om rijden, maar in Deurne schoot het lekker op en zo waren we toch weer op tijd in de Grashoek. Peter naar boven en ik begon snel aan het vlees, en daar was Anneke al om 15.30 uur, ja lesuitval en zo werkten we met zijn tweeen het vlees aan de kant. Om 17.00 uur ging Peter op de hometrainer en hij staat er zelf versteld van hoe goed dat gaat, zijn voet staat steeds rechter in het pedaal en daardoor kan hij makkelijker fietsen. De mensen kwamen hun vlees halen en Peter maakte ook een praatje. Marlies kwam met Anne en dronken we koffie, maar inmiddels was Wim ook gekomen om Peter te behandelen en later dronken we met Wim koffie en hadden we een fijn gesprek. Tja maar de arm blijft een probleem.
Woensdagmorgen werden we al vroeg opgeschrikt met het vreselijke bericht dat er een dodelijk ongeluk was gebeurd hier vlakbij , ambulances en traumahelicopter…. Er kwamen nog wat mensen vlees halen en had Peter een probleem…. Weer diarree…. We waren sinds een paar dagen weer begonnen met magnesium tabletten voor de spierkrampen, maar ja … als daar diarree van komt… in ieder geval wilde Peter geen magnesium meer. Net voor de middag hielp Robert met de kerstboom naar binnen dragen en in een grote pot gezet en na de middag kon ik de boom versieren en toen Peter weer uit bed kwam stond er in ieder geval de boom versierd, het stalletje en de kerstgroep stond nog even ingepakt, want s avonds ging ik ook nog lopen met Willemien. Heerlijk gelopen maar wat was het vreselijk koud…. Brr…maar wel lekker om te lopen en het hoofd leeg te maken.
Donderdagmorgen moest ik eerst de auto wegbrengen voor de keuring en de grote beurt en ging Peter met de taxi naar het afasiecentrum. Om 10.00 uur ging ik snel de boodschappen doen met de huurauto . Lenzen moest ik ophalen, maar helaas die konden ze niet vinden, dan maar een reservelens van hun meegenomen en de rest van de boodschappen gedaan. Thuis alles uitgeladen en eerst mos verzameld voor bij het stalletje, kistjes en plank de kamer in gesjouwd en het stalletje gezet, het stalletjes wat mijn vader heeft gemaakt en dan de beelden…. Mijn aller dierbaarste jeugdherinnering…ik weet nog dat ik als kind zei tegen mijn vader, ik hoef helemaal niets te erven, was ook niet veel bij ons thuis, maar de kerstgroep, de beelden, het kindje Jezus die wil ik later graag hebben… en ik denk nu zon 30 jaar geleden dat mijn vader kwam, zo begin december met de kerstgroep, deze is voor jou en ik wil hem bij leven nog bij jou zien staan, zet hem ieder jaar fijn op en dan de stal erbij en … vers mos !! En gelukkig nog heel veel jaren heeft mijn vader de kerststal bij ons mogen zien, want ieder jaar waren ze samen kerstavond bij ons en tweede kerstdag met de hele familie van Mill. Ja en dan heb ik bij ieder beeld wel een herinnering aan mijn fijne jeugd !!!
Toen Peter terug kwam van het afasiecentrum was ik bijna helemaal klaar, ja ook Peter vindt dit prachtig, maar hij was wel heel erg moe, ja hij had op het afasiecentrum veel moeten vertellen over Rusland…maar ook was hij al 4 keer naar het toilet geweest met diarree…. En s avonds ging het even helemaal mis. Robert belde dat er alarm was en of ik even wilde kijken op kantoor, ja binnen 5 minuten hadden we het samen opgelost en liep ik terug naar de kamer…. Oei oei ik rook het al… Peter te laat en alles zat onder, dus maar douchen, hij vond het zelf zo erg, maar ja niets aan te doen. Maar gelijk even de kamer gepoetst en na het douchen voelde Peter zich een stuk beter. Immodium gegeven en op tijd naar bed.
Redelijk goed geslapen en zoals altijd Peter op bed verzorgd en naar beneden de tafel dekken, koffie maken en de krant halen. Ik kwam terug in de keuken, maar Peter was nog niet beneden… ik riep naar boven … ja hij kwam eraan. Ik keek even in de krant en toen hoorde ik een zware klap… Oh nee he en ik rende naar de gang..gelukkig niet op de trap en rende naar boven… tja daar lag Peter voor de deur op onze slaapkamer, maar tegen een bijna dichte deur. Ik schrok enorm, want was er gebeurd… heel voorzichtig kon ik hem een beetje wegschuiven zodat ik op de slaapkamer kon… nee hij wist niet wat er gebeurt was… Geholpen met rechtop komen en voorzichtig op bed gaan zitten… nee hij had nergens echt pijn… tja…. Dan toch maar naar beneden heel voorzichtig op de trap en eenmaal beneden zag ik dat hij toch op zijn voorhoofd een bult had… maar die trok ook snel genoeg weer weg. Ik vroeg of we de dokter moesten bellen … nee hoor nergens voor nodig… maar hij was wel heel verdrietig en moe. Ja hoe moest dat nou, ik moest s middags naar een afspraak met de boekhouder en advocaat en dat kon niet verzet worden…. Dus op de familieapp effe hulp ingeroepen en al gauw kwam er een appje van Claudi dat zij wel even met de kinderen om 16.30 uur zou komen… wat afleiding en dan was er gelijk iemand in huis als ik weg was… De hele morgen was ik heel verdrietig, want was er nou precies gebeurt… is het nu nooit genoeg !!!
Maar tijdens het middageten begon Peter weer een beetje mens te worden… tja hij had een foute pas gemaakt en wilde de deur vastpakken, maar verloor even het evenwicht en toen gleed de deur dicht en was hij gevallen… tja dat kan gebeuren en dan ben ik toch weer opgelucht….
Ik moest om 16.00 uur in Horst zijn en had van te voren Peter uit bed gehaald, ja hij was er weer een stuk beter aan en hij kon goed alleen blijven, maar ik vertelde hem dat Claudi met de kinderen kwam, oh dat was wel heel gezellig !! In Horst ging mijn gesprek heel voorspoedig en waren we het snel eens over de te volgen stappen naar meneer Bank !! En zo was ik net na 17.00 uur weer thuis… ik keek door het raam naar binnen en oh wat zag ik een liefdevol tafereeltje, Joep bij het winterwonderland en Mees en Niene aan het tafeltje bij de kerstboom en bij Peter aan het kleuren en aan het schrijven.. zo lief en Claudi en Peter zaten er gezellig bij. Claudi had me al geappt dat het goed ging met Peter en dat was ook zo. We waren aan het twijfelen of we samen zouden eten, ja Peter wilde wel, eigenlijk heel graag maar hij was zo moe… dus bliezen we het maar af en ging Claudi met de kinderen naar huis om te eten.
Zaterdagmorgen ging het toch al weer een stuk beter, ja hij was nog wel moe, maar de diarree was over en het lopen ging ook al weer beter, maar wat was het koud, wat was het verschrikkelijk koud… ik moest buiten nog het een en ander doen, maar oei oei… Nee Peter ging echt niet naar buiten en een paar keer zei hij zet de verwarming maar hoger… maar nee echt warm werd het binnen ook niet, tja en zijn arm deed nu toch ook weer meer pijn… van de kou…. Tja en dat heeft dan weer met het CVA te maken… koude spieren geven pijn… Ja soms weet ik het ook echt niet meer en maakt het me bang en verdrietig en het andere moment genieten we van zoveel dingen en zie ik de zon weer schijnen en denk ik alles komt goed, maar spannend blijft het nog 2 weken, komende week naar Maastricht voor de scan en dan de 29 ste naar Maastricht voor de uitslag en de kuur. Maar samen genieten we van een mooie kerstboom in de kamer, bijna alles in kerstsfeer versierd , het winterwonderland waar we uren naar kunnen kijken, ja dat we dat nog maar heel veel jaren samen mogen doen….. ALLES KOMT GOED !!!



NIET ELKE DAG IS GOED
MAAR ER IS ALTIJD IETS GOEDS
IN ELKE DAG


Veel liefs Marlies