DENEMARKEN

Hallo lieve mensen,

Tjooo en het feest gaat gewoon door!!
Maandagmorgen waren we wel een beetje brak, maar na het hele ochtendritueel kwam Robert binnen om koffie te drinken en was het gezellig napraten over de bruiloft, ja het was toch echt supergezellig geweest. Johan kwam nog even langs met Mees om de loader te halen en ook nu moest er weer nagepraat worden. Maar om kwart voor 10 moesten we toch echt naar de fysio in Baarlo. Peters schouder werd getapet en ondanks de vermoeidheid gingen de oefeningen heel goed.Richard moest nog even aanhalen dat het de vroige week in Venray zo echt supergoed was gegaan. Na 3 kwartier had Peter echter de pijp helemaal leeg en smiddags deden we ook niet zo heel veel meer, lekker genieten van de vakantie en een beetje lui zijn!!
Dinsdagmorgen kwam John om met Peter te zwemmen en dat had ook weer goed gegaan en om 12 uur moesten we Joep uit school halen, prachtig wat het manneke allemaal te vertellen had over school maar onderweg ook wat hij zag. Ja de mais van opa Dier en de mais van Neessen ja en waar opa Stok zijn mais stond. Natuurlijk reden we hierlangs, oh zei Joep dat is de allergrootste!!
Na het eten brachten we eerst Peter naar bed en bracht ik Joep naar school, effe wat was bijwerken en om kwart over drie weer Joep uit school halen. Peter sliep nog en samen gingen we hem uit bed halen. Peter was nog een beetje moe, maar Joep wilde samen met opa kleuren, oh zei Peter ik ben nog een beetje moe. Dat kan niet zei Joep je hebt de hele middag geslapen!! Ik zal maar eens een beetje streng voor opa zijn, rechtop zitten en kleuren Opa!! Nou daar kun je het dan mee doen!! Maar Peter ging er inderdaad voor zitten om samen met Joep te kleuren. Johan kwam Joep weer ophalen en s avonds kwamen Lonneke en Jaap om hier te overnachten. Heel gezellig zitten praten over de bruiloft en een beetje op tijd naar bed.
Woensdagmorgen vertrokken Lonneke en Jaap al vroeg voor hun huwelijksreis richting Dominicaanse republiek. Na het ontbijt ging ik de koffers maar eens inpakken en toen alles klaar was even bij Annemarie op de koffie en kwam Steef nog even met Sien. Wat gegeten, een klein slaapje en konden we bijna vertrekken, Peter vroeg of ik de deense woordenboekjes had, de kaart van Duitsland, zijn stageverslag uit 1976, ja hoor alles in de auto en op naar Piet en Maria, die waren ook klaar voor vertrek en zo reden we om 3 uur weg uit Kessel. Het regende pijpestelen, maar Peter had er tijdens het rijden niet veel last van, wel was het erg druk op de weg en na 2 uur rijden maakten we een tussenstop, kop koffie en weer verder. Nu reed Piet, het was nog steeds druk op de weg en zo waren we pas om half 9 in ons overnachtinghotel in Bremen. Lekker gegeten, nog wat na zitten kletsen en naar bed, waar Peter meteen sliep als een roos.
Donderdagmorgen een beetje op tijd op, lekker ontbijt, uitchecken en weer verder rijden, de eerste 2 uur reed Peter weer en nu ging het best wel voorspoedig, een flauw zonnetje scheen, maar ideaal weer om te rijden en om half 3 arriveerden we bij ons hotel in Odense. Even uitrusten en om 4 uur gingen we richting Faaborg. Peter wilde perse rijden en hij was best wel gespannen, we gingen naar zijn stageboer uit 1976, waar hij toen 3 maanden was . In 2003 waren Peter en ik hier voor het laatst geweest en er was geen enkel kontakt meer geweest dus we wisten echt niet of Jens en Inge nog leefden,, heel spannend allemaal!! Na 3 kwartier rijden reden we het erf op van de enorme hoeveboerderij Strandlyst. Ik stapte uit en ging eens kijken of er iemand was. Ik belde aan en de deur werd opengedaan en ik dacht dat het Inge was. Ik stelde me voor maar de vrouw snapte er niets van, nee ze kende mij niet en ook geen Peter. Oei.... Nee ze heette ook geen Inge maar Birgit. Ik vroeg of Jens er wel was, ja in heel gebrekkig engels duits kon ze me vertellen dat Inge gestorven was en Jens was op de tractor. Oke dan leefde Jens nog. Ik probeerde haar duidelijk te maken wat we kwamen doen en toen ging ze samen met mij Jens zoeken. Na 5 minuten hadden we Jens gevonden en toen ik hem vertelde wie ik was werd hij heel emotioneel en kwam meteen mee naar de auto waar Peter inmiddels was uitgestapt. Jens vroeg meteen of Peter een attack had gehad. Ja en in duits engels legden we uit wat er gebeurt was, en toen vertelden Jens en Birgit hun verhaal. In 2004 had Inge een hersenbloeding gehad waar ze in 2009 aan was overleden. Even een beetje overdondert en onwennig maar toen werden we meegenomen naar de immens grote tuin, waar tot voor 2 jaar terug 20.000 bezoekers per jaar kwamen, maar nu helaas hadden ze ermee moeten stoppen. Met Peter in de rolstoel wandelden we door de prachtige tuin, waar Jens hele levenswerk in zat en nu wat niet onderhouden plekken vertoonden. Jens vertelde en vertelde en op een gegeven moment liep ik alleen met Birgit en zij vertelde dat Jens momenteel ernstig ziek was en chemo kreeg en dat het heel moeilijk voor hem was om ons verder uit nodigen voor koffie of eten. Nou dat hoefde voor ons ook niet, we waren allang blij dat we hem gezien hadden, we liepen verder door de tuin en beklommen een bergje waar bovenop een glazen prieel was en daar zaten we dan prachtig uitzicht over de tuin en over de zee!!
Jammer dat het regende, maar het was zon heerlijk gevoel, Peter zat naast Jens, en die blik in zijn ogen, zo Peter, zo heerlijk!! Jens wilde ons alles laten zien zijn hele levenswerk, maar na anderhalf uur namen we toch afscheid en reden terug naar ons hotel. Peter was erg onder de indruk van alles en na het eten wilde hij gelijk naar bed. Ja het was goed, goed dat we gegaan waren, maar oh het riep zoveel herinneringen in hem op!!
Vrijdagmorgen deden we een klein beetje uitslapen en na een heerlijk ontbijt besloten we om Odense te gaan verkennen. Naar het Hans Cristiaan Andersen museum en een beetje door het stadje slenteren, lunchen op een terrasje en toen besloten we om terug naar het hotel te gaan zodat Peter en Maria wat konden rusten. Piet en ik zaten buiten wat te kletsen en eens kijken wat we verder nog konden gaan doen...
We besloten om toch weer richting Faaborg te rijden en onderweg te zoeken naar een kaasboerderij waar Piet en Maria in 2000 waren geweest, aan de hand van de kaart waar Piet een streep had gezet onder het plaatsje Narup gingen we zoeken. Helemaal van de grote weg af over hele kleine smalle landweggetjes gingen we naar het piepleine plaatsje NArup.We dachten dat we het gevonden hadden en vroegen het 2 jagers, nee het was nog 1 km verder achter het bos over een nog smaller weggetje.Oh het was prachtig en warempel we vonden het.... alleen er was geen kaasboerderij meer en er waren wat oosteuropeanen aan het werk die geen boe of bah zeiden, jammer... maar we hadden het wel gevonden. Nou dan maar verder naar Faaborg en kijken of we daar nog wat herinneringen konden opdoen. Ja op naar het hotel waar Peter en ik in 2003 hadden overnacht. Dat was een heus kasteel en daar kon je ook eten, maar ehh niet voor ons budget. We besloten om naar de haven te rijden en te kijken hoe laat de veerboot ging naar het vaste land en of we daar zaterdag eventueel gebruik van zouden maken. He daar was ook een restaurant en Maria en ik gingen eens binnen kijken, ja dat paste beter in ons budget en we haalden Peter en Piet en zo hadden we een heerlijke maaltijd. Na het eten reden we in de stromende regen terug naar ons Hotel in Odense en wilde Peter weer gelijk naar bed. Zoveel indrukken, zoveel emotie!!Piet, Maria en ik gingen nog even in de bar zitten en bespraken hoe we het zaterdag verder gingen doen. In ieder geval een stuk terug naar huis, maar nog geen hotel boeken. Piet wilde dit eigenlijk wel, maar we wisten helemaal niet hoe laat we eigenlijk Odense zouden verlaten, dus dat hotel kwam zaterdag wel.
Zaterdagmorgen op tijd op, de koffers moesten weer gepakt en na het ontbijt uitchecken en op weg naar Birkum, waar we om 10.30 uur een afspraak hadden bij Henny en Marijke. Henny is een oud studiegenoot van de Has van Peter en 1982 naar Denemarken geemigreerd. Het was maar een kwartiertje rijden en we werden allerhartelijkst ontvangen met koffie en gebak. Er werd eerst een heleboel bijgepraat en toen nam Henny ons mee naar zijn levenswerk, een hele grote zaadfabriek, waar hij de direkteur van was. Het zag er allemaal prachtig uit en in het gebouw moesten we een hoge trap op, zonder leuning aan de goede kant, maar het lukte Peter goed om boven te komen. Hier kregen we een powerpoint presentatie over de produktie van allerlei groente en bloemenzaden. Maar de hoofdproduktie was spinaziezaad. Het was heel boeiend en interessant. Weer naar beneden en kregen we een rondleiding door de fabriek, waar volop bedrijvigheid was omdat het topseizoen nu begonnen was. Hier werden de zaadjes gedroogd, geschoond en verpakt. Werkelijk zeer interessant om dit van dichtbij te mogen zien. Toen we alles gezien hadden gingen we weer naar het huis waar Marijke een deense lunch klaar had gemaakt. We kregen drie soorten smorrebrod, een soort rogebrood met heel veel beleg erop. Heel smakelijk en weer moest er veel verteld en gepraat worden, maar om 4 uur namen we toch afscheid en gingen we richting Duitsland, nu was het prachtig weer en reisden we voorspoedig. Ik vroeg waar we gingen overnachten... uh zei Piet dat zoeken jullie maar uit op de achterbank... nou dan doen wij dames dat toch en met behulp van de telefoon en de kaart zochten Maria en ik een hotel uit. Opgebeld, ja 2 doppelzimmer en geboekt. En nu maar hopen dat we het goed hebben gedaan...... En ja hoor een prachtig hotel in het plaatsje Schulp, waar de eigenaar nog heel veel tijd voor ons had en een snapsje werd rondgedeeld, oh wat hadden we een plezier en lol, maar toen we klaar waren in het restaurant was de tent gesloten en konden we niets meer te drinken krijgen .... maar een stukje vererop was nog een kneipe, daar was nog wel wat te beleven, dus rolstoel uit de auto en naar de Kneipe.... tja en daar waren we de enigste gasten... maar een lol dat we hadden... weer terug naar het hotel en toen moest Petr nog een hoge trap op... weer zonder leuning... maar dat ging ook weer goed...
Vanmorgen weer een heerlijk ontbijt, afscheid genomen van de eigenaar en zijn dochter en alles in de auto en de terugreis kon beginnen. Peter reed de eerste 2 uur en toen nam Piet het over, ponk de ene file na de andere en schoot het niet echt lekker op, maar uiteindelijk waren we toch om 18.00 uur in Kessel, waar we onze vakantie afsloten met een lekkere chinees en om 20.30 uur waren we weer thuis, waar ook alles goed was gegaan. Oh wat hebben we genoten van deze reis, zoveel goeds en goede herinneringen, dank je wel Piet en Maria. SUPER!!!



HET LEVEN KENT PIEKEN EN DALEN
ZO VORMT ELK DIEPTEPUNT
HET BEGIN VAN EN NIEUWE CURVE VAN VREUGDE

Veel liefs Marlies