van alles wat...

Hallo lieve mensen

Ja van alles wat, zowel positief als negatief....

Vorig weekend zat ik zelf met een behoorlijke ontsteking aan mijn kies en was blij dat ik maandagmorgen gelijk naar de tandarts kon. Wel op een beetje een ongelukkig tijdstip, maar het was niet anders. De ontstoken zenuw werd eruit gehaald en moest ik nog naar de apotheek voor een anti-biotica kuur en pijnstillers. Pas tegen half 2 was ik terug en had Peter keurig de tafel gedekt en op mij gewacht voor het eten. Hij was erg bezorgd om mij!!! Ja dat doet me dan enorm goed.
s Middags ging het al een stuk beter en waren we weer samen buiten bezig. Ja daar vrolijk je van op.
Dinsdagmorgen naar de fysio en ondanks vermoeidheid goed geoefend stond er in het schrift, s middags gesprek met de boekhouder en de voerleverancier, en Peter zat er eventjes bij. Ik vond het wederom niet zo n leuk gesprek en Peter was een beetje boos op mij?? of op iemand anders!!
s Avonds ging ik lopen met Willemien en Peter met John zwemmen, omdat er woensdag een rijles was. We besloten om samen te gaan en na het zwemmen en lopen gezellig met zijn vieren koffie gedronken op de Schatberg. Ja dat was heel bijzonder.
Woensdagmorgen rijles en Wim Lenssen ging met Peter mee. Ondertussen ging ik naar Panningen boodschappen doen en naar de markt. Wim was erg verbaasd over hoe goed dat de rijles had gegaan. Bijna niet te geloven dat Peter dit kan!! Van Venlo naar Baarlo en van Baarlo naar Grubbenvorst en over de autobaan!! Klasse!!
Donderdag naar de afasiegroep in Blerick en kwam Wil nog even langs want hij had met de fysio gepraat en wilde ons daar een kort verslag van doen. Ik zat een beetje in de piepzak, zouden ze de fysio willen verminderen.... Nee toch!! Wil begreep mijn angst niet zo goed, want er was nog zoveel te bereiken en van veminderen of afschaffen was toch helemaal geen sprake. Nadat Wil en Peter weg waren ben ik de zolder op gegaan, deze wil ik al 2 jaar opruimen maar het kwam er steeds niet van. Maar nu was ik toch wel heel erg nieuwsgierig wat er aan babyspullen lag, en of deze nog goed waren na meer dan 20 jaar!! Een heleboel dozen naar beneden gesjouwd en de spullen bekeken, ja een paar dozen kon ik weg gooien, want daar hadden de muizen aangezeten, maar gelukkig waren ook nog een heleboel spullen heel mooi intact en deze bewaren we dus. Toen Peter s middags thuiskwam liet ik hem de spullen zien. Hij vond het erg leuk en samen haalden we herinneringen op.

Vrijdagmorgen ging ik mee naar de fysio, waar we een gesprek zouden hebben met Richard en Helene. Eerst werden de oefeningen met de arm/ hand gedaan en ik zag een enorme vooruitgang met ruim 2 maaanden geleden. Hoe makkelijk dat de oefeningen gingen. Na een half uur gingen we even in een kamertje zitten voor het gesprek.
Richard was er nog niet en Helene begon het een ander uit te leggen. Ja er was niet zoveel vooruitgang, beetje stilstand en Peter was steeds erg vermoeid, ja we denken dat een keer per week fysio genoeg is om het nivo te behouden!!!
Nou het was of ik onder een koude douche stond en wel een hele koude!!!! Ik kon amper nog wat zeggen, wat een teleurstelling.(Nu ik het schrijf word ik weer boos en verdrietig) Ik had het er net van te voren nog met Helene over gehad, het gesprek met Wil daags tevoren en over hoe het bij Blixembosch en de logopedie was gegaan... en nu doen zij het ook!!! Ondertussen kwam Richard binnen en Helene zij dat ze ons het slechte nieuws al had verteld.Ik zei dat ik het er absoluut niet mee eens was, en dat ik wel degelijk heel veel vooruitgang zie, alleen dat je heel veel geduld moet hebben en dat het allemaal heel erg langzaam gaat, maar als je dan een periode terugkijkt zie je enorme sprongen vooruit!!De tranen prikte van woede en teleurstelling en ik wilde naar huis.NAAR HUIS, Peter zat er verdrietig en teleurgesteld bij. Ik vroeg of hij meeging, of dat hij met de taxi naar huis ging. Nee hij ging met mij mee. Ik gaf ze een hand en ging naar buiten. Op weg naar huis heb ik alleen maar gehuild. Boos verdrietig teleurgesteld.
Thuis belde ik gelijk Wil, maar die was even niet bereikbaar, maar gelukkig belde hij snel, hij schrok ook en snapte er niets van. Hij zou contact opnemen met Joost en dan mij weer bellen. s Avonds belde Wil weer en hij had contact gehad met Joost. Dit kon echt niet de bedoeling zijn en na de herfstvakantie hebben we een gesprek met Joost en wordt de verdere therapie besproken!! Dus nu maar afwachten.
S Middags moesten we weer naar de tandarts voor het gebitje van Peter en nu wilde ik niet gelijk weer naar huis, dus... gingen we naar de Bruyn. Steef zag ons al aankomen en vond het erg leuk dat we samen kwamen sjoppen!! 2 nieuwe truien voor Peter.
Zaterdagmorgen ging John met Peter zwemmen en die snapte ook al niets van het beleid bij de fysio. Hij zag wel degelijk vooruitgang bij het zwemmen en in alles!!

s Middags gingen we samen een stukje lezen. Een artikel in het Zondagsnieuws over een varkensboer en wietteelt in de garage. Peter las bijna het hele stuk hardop en foutloos, met een heleboel moeilijke woorden. Ja dat kon hij een paar maanden geleden echt niet!! Zo wat een opsteker!!!
Ja we komen er wel,langzaam en met heel, heel veel geduld en is het vandaag niet, dan morgen!!!


MET ELKE SECONDE BEGINT EEN NIEUW LEVEN VOOR ONS
LAAT ONS DIT MET VREUGDE TEGEMOET TREDEN
WE MOETEN DOORZETTEN
OF WE WILLEN OF NIET
EN WE ZULLEN BETER VOORTSCHRIJDEN
MET DE BLIK VOORUIT
DAN DAT WIJ VOORTDUREND OMZIEN

Veel liefs Marlies