Lief klein meisje...

Hallo lieve mensen,

Zondagmiddag was ik net klaar met mijn bericht schrijven, toeterde Claudi... zijn jullie thuis?? Want dan blijf ik effe met Joep en Mees. Ja maar wij moeten wel nog eten, frietjes halen. Oh geen probleem, want dan ging ik met Joep frietjes halen en bleef Peter gezellig thuis met Claudi en Mees. En werd het dus een heel gezellige maaltijd!!
Later kwamen ze nog spullen terugbrengen van de bbq en had ik het nog even druk.
Maandagmorgen ging Peter alleen naar de fysio, want door de drukte in het weekend had ik aan mijn huishouden verder niets gedaan en een keer "gewoon"koken was ook wel lekker.. Tegen 11.00 was Peter alweer terug. Ja het had super gegaan, hij was er zelf erg enthousiast over. En de arm was weer mooi getapet, ja de tape geeft veel prikkels in zijn arm en vingers, het gevoel komt steeds meer terug, is wel een lange geschiedenis, maar nog steeds verbeteringen en vooruitgang!!
s Middags kwam Steef even koffiedrinken met Pierke en Sien en ging Peter toch ook weer grasmaaien, beetje door de buien heen, maar toch maaien. Jaja dat is zijn taak!!!
Dinsdag kwam Steef met Pierke, en was het weer niet zo bijster, maar toch maar even naar de loods en daar gespeeld met Pierke en Sien lekker in de kinderwagen. Na het middagslaapje ging Steef met Sien naar huis en Pierke bleef tot half 6, naar de moestuin en het is zo grappig hoe Pierke alles bekijkt en vraagt wat wat is, Peter geeft dan feilloos antwoord, en dan denk ik, wat toch een vooruitgang in 3 jaar, toen moest ik bij alle plantjes een kaartje met de naam steken en dan iedere dag oefenen wat wat is, en dan ging het nog vaak mis, en nu zewgt Peter het `gewoon`allemaal tegen Pierke. SUPER!!! Om half 6 ging Pierke naar huis en om kwart voor 6 kwam Johan Joep brengen. Peter zat op de grasmaaier en Joep riep al van verre.. Opa OOOPPAAA. Opa moest naar binnen komen en dan zouden we samen met Joep eten, want Claudi en Johan hadden een gesprek met de boekhouder, tja en daar kon Joep niets bij doen... Heel gezellig zitten eten en als toetje namen we een ijsje, ik dacht dan nemen Peter en ik een Magnum en dan zal Joep wel af en toe een hapje nemen... nee hoor Joep nam zelf de Magnum en ik kreeg geen hapje, ja het allerlaatste stukje mocht ik opeten. En een lol dat we allemaal hadden.. Joep zat tot aan zijn oren onder het ijs, en dan maar zeggen mmmmhhh. Om 8 uur kwamen ze Joep weer ophalen en was het even rust in Huize Nouwen.
Woensdag was het mijn vleesdag en was ik heel druk mee, doordat ik er dinsdag niet veel aan had kunnen doen. Peter ging grasmaaien, want s morgens was er geen zwemmen. Ineens zag ik hem zonder stok lopen van voor het huis.... oeps.. ik ging naar buiten en vroeg wat er aan de hand was, benzine op.. oh ja en toen maar lopen, zo knap hoor, zonder stok over het gras en over het ongelijke... en dat ging goed!!
s Middags kwamen ze een wagen puin ophalen en Peter riep mij dat ik een handtekening moest gaan zetten, oke ik liep naar de chauffeur en wilde tekenen. Oh zegt de chauffeur, komt Peter niet naar buiten?Ken je hem dan.. Jazeker. Nou dan zal ik Peter gaan roepen dat hij moet tekenen. Ik riep Peter en die kwam lachend naar buiten. Natuurlijk kende hij de chauffeur en ik kende hem ook!! Nou niet dus, maar al gauw wist Peter mij uit leggen wie het was. AHA, ik vroeg aan de chauffeur of hij wist wat er met Peter was gebeurt, nou niet echt dus...maar hij vond het wel knap wat Peter hem nu allemaal vertellen kon...
s Avonds ging Peter zwemmen met Wil en ik ging lopen met Willemien, lekker even bijkletsen en koffiedrinken. Peter en Wil dronken hier een kop koffie en het zwemmen had supergoed gegaan, ondanks dat Peter wel moe was geweest. Alles gaat steeds makkelijker en de verwachting is dat Peter over een aantal weken, helemaal zelf kan zwemmen.
Donderdag naar het afsiecentrum, de laatste keer dit seizoen, en dan vakantie tot september. Patty reed de taxi en Peter had veel moeten vertellen, maar Patty ook en dat wist Peter mij later weer allemaal terug te vertellen. Patty heeft Peter het eerste jaar heel veel gereden en vond dat Peter wel erg veel vooruit was gegaan.
Bij het afasiecentrum hadden ze vrijwel geen internet gehad, en zodoende had Brigitta de nederlandse versie van de Grid Player niet kunnen downloaden, jaja allemaal perikelen met het internet, want dat lag er hier de laatste weken ook de hele tijd uit, oftewel we hadden vaker niet als wel internet.
Om 4 uur was Peter weer thuis en had hij dus heel veel te vertellen, ja echt heel veel. Super leuk!! Suzanne van Vista(boekhouder)kwam nog langs, want ze had weer een handtekening nodig voor het bezwaar van de WOZ, nu voor de derde keer, de andere twee keren waren ze op de gemeente kwijtgeraakt!!! Hoe is het mogelijk!! ZElf in de brievenbus bij de Gemeente gedaan, nog nagebeld, duurde intern 2 weken voor het op het juiste buro lag en nu na 6 weken melden ze zich dat de handtekekning niet is gearriveerd.. je krijgt er toch een punthoofd van!!
Vrijdagmorgen werd er eerst door de provider van internet gebeld en zouden ze het probleem gaan oplossen samen met Robert, kabeltje erin kabeltje eruit.. Helaas lag het internet er na een kwartier al weer uit..
Steef kwam Pierke en Sien brengen, want het was onze oppasdag. Sien ging lekker boven in bedje slapen, Peter werkte zijn ochtendritueel af en Pierke en ik gingen aan het `werk` Even voor 10 uur belde Robert, zijn rijbewijs lag ook klaar op de gemeente en nu kon hij wel even samen met Peter de beide rijbewijzen gaan ophalen. Hehe er kan ook eens iets samen.... Ik haalde Sien uit bedje en gaf haar samen met Pierke de fles, lekker samen knuffelen en al gauw genoeg kwamen Robert en Peter terug. MET RIJBEWIJS voor 3 JAAR. Ik legde Sien in de kinderwagen, maar het was maar pruts weer, regen en zo konden we niet naar buiten, maar ik zette de kinderwagen bij Peter neer, Pierke speelde, ook bij Peter, met de duplo en ik was in de keuken bezig. Af en toe keek ik in de kamer en ik kreeg er zowaar tranen van in mijn ogen.. zo´n mooi waardevol tafereeltje, Peter liedjes aan het zingen voor Sien, Pierke zat op een klein stoeltje met de kleurtjes, en Peter hield ze allebei bezig. Ik vroeg of Sien sliep, nee... en Peter glunderde van oor tot oor, nee Sientje doet alleen maar lachen, hoor maar.... en inderdaad Sientje kraaide van plezier!!En Peter zei..Een lief klein meisje, een lief klein meisje van ons meisje!! ZO mooi..zo lief... Ja die pakt opa helemaal in!!!
Had ik dus echt niet verwacht dat Peter allebei de kindjes tegelijk kon bezighouden en dat ik kon koken.
Na het eten belde ze weer over het internet... en werd er een nieuwe versie gedownload... ennnnn.. hebben we tot nu toe al internet zonder haperen!!!!
Na het middagslaapje ging Peter zwemmen met Wim, en ging ik nog even naar buiten met Pierke en Sien, Pierke wilde sla in zijn kar en aardbeien en bloemen voor mama en toen liepen we naar de kersenboom en warempel daar zaten lekkere rode kersen aan. Zo dat was even smullen!! Om 5 uur kwam Steef Pierke en Sien halen, want zij hadden buurtbbq, Peter kwam terug van het zwemmen, en was toch wel heeel erg moe... en om 8 uur ging ik Pierke weer halen want die bleef dan bij ons slapen, zodat Steef en Robert wat langer op de buurtbbq konden blijven.. Pierke kwam binnen en hupsakee daar was Peter weer fit, ja want we gingen nog chippies eten en gezellig een spelletje doen en boekjes lezen.... toe maar toe maar het kan niet op!!!
En wie was er s morgens het eerste wakker.... Opa Peter, ja we moeten opstaan want Pierke is er en dan moeten er weer spelletjes gedaan worden.....OH SUPER!!
Steef kwam Pierke halen en ik had het nog even druk, want er moesten voor de zondag nog 2 bbq klaargemaakt worden en om half 6 moesten we klaar zijn, want dan gingen we uit eten met Claudi en Johan.
We reden de toeristisch route naar Deurne en toen kwamen er ook weer hele verhalen van Peter, over de Zeilberg, langs loonwerker Munsters en toen waren we vlakbij het restaurant waar Claudi gereserveerd had... maar er waren pleinfeesten en nu konden we er niet door met de auto... ja dan maar lopen.. oeps was toch wel een heel eind.. maar Peter mopperde niet, we maakten maar grapjes dat hij dan beslist nog een extra ijsje mocht voor al dat lopen... Het eten was overheerlijk en we zaten zo relaxed, lekker zitten praten en super genoten.KLASSE!!!


IN HET LEVEN
KOMT HET ER STEEDS OP AAN
HOE MEN HET VOELT
EN NIET HOE HET IS!!!


Veel liefs Marlies