WISSELSPOOR

Hallo lieve mensen,


Ja het wisselt hier af en toe…. Nou af en toe.. en dan denk ik is dit pas 4 weken aan de gang…. Tjonge jonge wat gebeurt er allemaal in een week….
Vrijdagmorgen was Peter er op zich goed aan en hij wilde wel weer een paar dozen van kantoor nakijken, lekker op zijn gemakkie in de kamer. Ik was druk met weer het nazoeken van gegevens voor de advocaat, aar nu lijkt toch echt alles compleet te zijn. Tussendoor doen we samen logopedie, ik noem gewoon allerlei plaatsnamen en Peter moet die dan na zeggen en dat gaat steeds beter. Wat mij opvalt is dat hij ze snel probeert na te zeggen en ook dat hij meer woorden uit zichzelf heeft maar dan is het mompelen…
S Middags belde dr. Jansen weer uit Maastricht en vroeg kort hoe het ging, tja de spraak is nog niet goed… 40 % schat ik . Dan de twee pilletjes dexamethason door blijven gebruiken en dan zou hij dinsdag weer bellen na het MDO overleg en het verdere behandelplan bespreken en waarschijnlijk toch eerst bestralen. Tussen 3 en 6 uur zou de huisarts nog komen om het een en ander te bespreken. Om 5 uur belde de assistente dat het allemaal wat uitliep en dat het misschien ietsje later zou worden en een paar minuten voor 6 was dr Magis er. Hij vond dat Peter er erg goed uitzag, ja dat ziet hij ook, en dat we ook nog konden lachen… tja… laat ons toch ook nog een beetje plezier hebben en genieten van de kleine dingen… Maar het was vooral een fijn gesprek en veel uitleg gekregen. Wel moesten we nog even bloedprikken voor de bloedsuikerspiegel, dus dat moest maandagmiddag.
Zaterdagmorgen stond er zwemmen met Wim op het programma en we hebben afgesproken dat er gewoon gezwommen wordt behalve als Peter zich beroerd voelt. En dat zwemmen met Wim had heel goed gegaan iets meer ontspanningsoefeningen, maar beslist weer de moeite waard.
Om 5 uur werden Pierke en Sien gebracht, die kwamen eten en een nachtje slapen, Pierke en Sien wilde graag een spelletje monopoly doen en opa Peter moest ook mee doen, natuurlijk deed Peter mee en het ging hartstikke goed. Ik ging frietjes bakken en Peter ruimde met Pierke en Sien het spel op. Tijdens het eten werd er veel gekwebbeld door Pierke en Sien en Peter had er duidelijk plezier om. Na het eten wilden ze stapelwoord doen, nou en dat was toch voor eter iets teveel, maar Pierke die nog maar in groep 2 zit legt al hele woorden, zo maakte hij van smaakt…. Losmaakt, nou kei knap, tja en toen ging Peter maar even in zijn stoel liggen, dit ging hem boven de pet. Nou dan zetten we toch lekker de televisie aan en nu hebben we een zender waar allemaal die tekenfilmpjes op komen. Ik ruimde nog even op in de keuken en daarna ging ik met Pierke op de bank zitten en Sien die kroop boven op Peter, Peter de arm om haar heen, Sien de duim in de mond…ja en toen drupte er bij mij een traan, WAUW wat was dit een prachtig plaatje! Zo ontroerend om te zien, waanzinnig gewoon!!
Om half 9 bracht ik de kinderen naar bed, Peter sliep in zijn stoel en sliep eigenlijk de hele avond, ja hij was heel erg moe. S Nachts moest ik er een paar keer uit, Peter merkte van dit alles niet en ook niet toen ik een appje kreeg om 5 uur in de morgen wie er Prins was geworden.
Pierke en Sien waren al weer op tijd wakker en Lonneke appte of ze mee kon ontbijten om kwart over 9. Nou ik dacht die appt dat ze niet komt omdat het zo mistig was, maar precies om kwart over 9 reed ze het erf op en konden we samen ontbijten, de spraak van Peter is en beetje lala s morgens… vermoeidheid zei hij zelf. Dus maar weer naar boven voor een langer middagslaapje. En ik doe ook even een klein middagslaapje… Toen apte Claudi of we bij hun kwamen eten, ja dat gaan we doen eventjes eruit, het was wel weer mistig geworden, maar och is maar een klein stukje, Peter moest veel plassen, ja al dat vocht moest er toch een keer uit…. Claudi had Peter al een paar dagen niet gezien en vond dat de spraak goed vooruit as gegaan, en dat vond ik zondagavond ook…
Maandagmorgen hadden we een afspraak bij Richard en hij had weer 10 minuten extra voor ons, het lopen ging heel goed en Peter was redelijk fit, wel gaf hij aan dat s morgens de spraak wat minder was nadat hij de pilletjes genomen had en dat dan later op de dag weer beter wordt.
Toen ik Peter s middags wakker ging maken zat hij al rechtop, ja hij moest zo nodig plassen, en wauw wat waren zijn woorden duidelijk, dat gaat de goede kant op. We moesten naar Panningen bloedprikken voor het bloedsuikergehalte en dat was nog al eens snel gepiept, nog even appels en peren halen en weer naar huis, maar oh wat konden we al samen goed praten, tja als ik het nu moet inschatten zo 70 tot 80 %!!
Dinsdagmorgen was de spraak weer iets minder en waren we allebei een beetje met van alles bezig. Roy zou komen over de varkensprijzen en ik ging er even bij zitten op kantoor. Peter kwam ook even kijken maar om 12 uur moesten we Joep uit school halen en Peter ging mee. Toen we terugkwamen zaten Robert en Roy nog op kantoor en ik gaf Peter en Joep de soep al en ging nog even naar kantoor. De deur stond nog open en ik hoorde Peter en Joep lachen en na 5 minuten kwam ik weer in de keuken. Ja oma zei Joep, Opa die praat nog een beetje gek, maar ik zei tegen opa, zeg mij maar na , en dan zei ik een woord en dan probeerde opa dat na zeggen, ja ik leer opa wel weer gewoon praten… ja en dan schiet ik weer vol, zo lief!! Na het eten bracht ik Joep alleen naar school en Robert ging voor mij het vlees in Deurne halen, ik moest thuis zijn want vanaf 2 uur kon dr Jansen blijven met de uitslag van het MDO overleg. En tegen 3 uur belde dr. Jansen, er was besloten dat het beter was dat er toch eerst bestraald zou worden een aantal keren en daarna pas starten met immunokuur. De pilletjes moesten met een half vermindert worden en dan zouden we een oproep krijgen van de radioloog en vervolgens zou dr Jansen dan de volgende week weer bellen. Poehhh effe laten bezinken en maar hard aan het werk met het vlees, waar we gelukkig op tijd mee klaar waren. Nog een paar lieve kaartjes bij de post, ja daar geniet Peter van!!
Woensdagmorgen kwamen Bert en Marlies vlees halen en hadden we ook tijd om koffie te drinken en even bij te praten, want wat was er in 6 weken veel gebeurd!! Steef kwam nog even met Sien de kaas brengen en ook even koffie drinken en om half 1 belde de radioloog van Maastricht. Donderdag om 13.00 uur melden in de Maestrokliniek. Gelijk effe regelen wie er mee ging en Willemien wilde wel mee gaan. Taxi gebeld, ja daar hadden we recht op en het was geen enkel probleem dat er 2 begeleiders meegingen. Nog even naar de Schatberg nieuwe zwembadkaartjes halen , nog wat appjes en telefoontjes. Peter D gebeld over de bijeenkomst van dinsdag waar wij niet naar toe konden en hij zou een mail sturen met alle informatie die er geweest was en s avonds ging Peter zwemmen met John en ik lopen met Willemien. Poeh wat vind ik het allemaal spannend…. Maar lekker gelopen en Peter en John hadden ook goed gezwommen.
Donderdagmorgen konden we even rustig aan beginnen, ik had de taxi voor 1 uur besproken en Willemien was kwart voor 1 bij ons en inderdaad om 11 uur reden we richting Maastricht. Ron was de chauffeur en Peter kent hem goed van naar het afasiecentrum rijden. Ron schrok ervan wat er nu weer gaande was. Waarom, waarom moet Peter dit nu ook nog krijgen… jullie hebben zo veel bereikt en zo veel gedaan en dan nu dit… tja daar heeft niemand een antwoord op. Maar de rit naar Maastricht was eigenlijk heel gezellig er werd over van alles en nog wat gepraat en net na 12 uur waren we bij de Maestrokliniek , gemeld dat we er waren en dat we in het ziekenhuis gingen lunchen en om 1 uur weer terug zouden zijn, a dat was prima. Lekker met zijn drieen geluncht en toen naar de afdeling radiologie. Eerst een half uur met een doktersassistente, allerlei uitleg en vragen beantwoorden en toen moesten we naar de vijfde verdieping bij dr Wetteling zijn. Nou dat duurde een hele poos voor we aan de beurt waren, de hele wachtkamer zat vol, maar de dokters hadden eerst overleg voordat ze aan het spreekuur begonnen, maar om 10 over 2 waren we toch aan de beurt, een hele aardige jonge dokter, hij besprak alles heel goed met ons, uit de MRI scan was gebleken dat er nu 4 stipjes in het hoofd zaten en dat er dan een gehele schedelbestraling moest komen. Bij 3 stipjes doen ze precizie bestraling, maar ij 4 een gehele. Nu waren ze wel met een onderzoek gestart en dar konden we aan mee doen, tussen de 4 en 10 stipjes ook precizie bestraling. Nou dan doen we dat… Ja dan moest er weer eerst allerlei onderzoek gedaan worden, MRI scan bloedonderzoek enz enz en dan bepaalde de computer of je precizie bestraling kreeg of gehele bestraling… Nou ja wat moet je dan, alle voors en tegens nog eens besproken en voor alle trajecten is wat te zeggen, Na goed overleg besloten we om toch de gehele schedelbestraling te doen, want zie zou dan volgende week al kunnen starten, moesten we vrijdag wel weer naar Maastricht komen voor een scan en een masker….. Ik vroeg of dat vandaag niet kon, want dat zou een kwartier duren…. Dr Wetteling ging even bellen…. Oke om 3 uur was er nog een plekje vrij…. En dat moest op de tweede verdieping, er naar toe gegaan, uitleg gekregen en toen gingen Willemien en ik even Ron opzoeken en zeggen dat het nog een kwartiertje ging duren, oh dat was geen enkel probleem hij wachtte wel. Ik moest bij de receptie nog een machtiging halen voor taxi vervoer en Wllemien ging Peter weer ophalen, en wat had ze bij zich de afspraak voor de eerste bestraling as maandag in dependance Venlo!! En dan 5 dagen achter elkaar een bestraling, dan een weekje rust en dan weer naar Maastricht voor de immunokuur!! Zo alles geregeld een hele map informatie nog mee om thuis door te lezen en konden we weer naar Grashoek…. Tja en toen had ik de knollen helemaal gaar… maar toch nog maar de boodschappen gedaan want oh het zou zo slecht weer worden…
Maar vanmorgen was het helemaal geen slecht weer, het waaide wel hard maar de zon was er ook en de sneeuw… nee hoor. Annemarie kwam nog even langs, die waren 10 dagen op vakantie geweest en hadden Peter op nieuwjaarsdag het laatst gezien. Ik ging de koffie maken en Annemarie liep naar Peter in de kamer en ik hoorde ze samen praten en toen ik in de kamer kwam vroeg ik wat Annemarie van de spraak vond……. He oh ja de spraak… WAUW die is toch bijna helemaal goed!! Sorry ik was het even vergeten, maar ik hoor amper nog of geen verschil met 2 maanden geleden!!! SUPER SUPER!!! ALLES KOMT GOED !!!!


HET LEVEN IS EEN REIS
MET SOMS BERGEN EN DALEN
MET REGEN EN ZONNESCHIJN
VOLG JE DROME EN JE HART
ZE WIJZEN JE DE WEG
REIS MET FAMILIE EN DIERBAREN
GENIET VAN DE DINGEN DI E OPJE PAD TEGENKOMT
TOT JE OP EEN DAG ZEGGEN KAN
ALLES KOMT GOED!!!!!



Veel liefs Marlies