REUNIE LANDBOUW 77 HAS

Hallo lieve mensen,



Zondagmiddag vertrokken we om 13.00 richting Oosterhout voor de reunie van de HAS. Het was prachtig weer en ik voelde me heel gelukkig dat we hier naar toe konden gaan. Begin februari kregen we hier de uitnodiging voor en de definitieve datum… 28 mei 2017. Maar wat was het toen allemaal onzeker en het was de grote vraag of we hier überhaupt naar toe konden gaan, hoe zou Peter er aan toe zijn dan, zou ik moeten rijden en zouden we het dan kunnen vinden waar we moesten zijn….. Maar we hoefden ons nog niet meteen aan te melden. Eind april moesten we ons definitief aanmelden en dat deed ik toen heel snel. Want hoe dan ook we zouden er naar toe gaan. Peter was er zoveel beter aan en als hij niet kon rijden zou ik zelf wel rijden. We zaten er nog even mee dat hij dan zijn middagslaapje moest overslaan, maar och we zouden wel zien waar het schip zou stranden … s Morgens niet zoveel gedaan en Peter goed gerust en toen vertrokken we dus om 13.00 uur in een stralende zon en…. Peter reed!!! De reis verliep voorspoedig en samen haalden we alvast herinneringen op aan zijn mooie studententijd en het fijne contact met zijn klasgenoten. Het was een eindexamenklas met 18 leerlingen en 13 hiervan hadden verkering met het meisje waar ze later mee trouwden en die er nu nog steeds bij zijn. We waren wel benieuwd wie er nu allemaal zouden zijn… misschien ook wel Peter en Ada die in 1980 naar Canada emigreerden en die we 15 jaar geleden voor het laatst gezien hadden…
Even na 14.00 uur reden we de binnenplaats van de kloosterboerderij op, we parkeerden de auto en ik vond het toch wel verstandiger dat we de rolstoel meenamen, het was een 100 meter lopen over zon kloosterkeien… Bij de deur stonden 4 mannen ons op te wachten, ja dat was Willy uit Zeeland, Harrie , Jean en die ene was dat Gudie uit de Achterhoek. We gaven Willy een hand en toen zei nr 2… Hey Nouwen, koeienkappen , Visno….. Het was Peter Visser uit Canada, Oh Super!! Peter glunderde helemaal, ja dat was een verrassing !! Even werd het emotioneel . Peter en Peter waren in hun eindexamen jaar bezig met “hoefpedicure”Ze hadden samen een soort box in elkaar gezet en gingen dan naar de koeienboeren toe om de hoeven van de koeien te kappen, Door die zelfgemaakte box ging het veel sneller en makkelijker en ze kregen per koe betaald. Het ene weekend waren ze in Limburg en het andere weekend in Monnikendam. Ze verdienden bakken met geld voor die tijd… maar het bier vloeide s avonds ook rijkelijk, dus per saldo hielden ze er niet zoveel aan over.
We liepen door naar binnen en daar stonden de vrouwen en nog anderen. Het was een super weerzien, want we kennen bijna alle vrouwen ook al 40 jaar!! We maakten samen de eindexamenfeesten mee en de eerste 2 jaar heel veel bruiloften, tja en toen ging ieders zijns weegs, met een paar had je heel af en toe nog contact en andere stuurde je een kerstkaart, tot 15 jaar geleden de eerste reunie georganiseerd werd, tja en toen was het al van we kletsen gewoon door waar we gebleven zijn. 9 jaar geleden hadden we hier de reunie dat was toen net na Peters infarct en kon hij nog bijna niets en 4 jaar gelden was het in Mill bij Jean Rouwet. Langzaam aan kwam iedereen naar binnen en waren er 14 van de 18, Wout is helaas 9 jaar geleden overleden maar zijn vrouw was er wel, ook heel bijzonder. Martin uit Nieuw Zeeland en Jan uit Frankrijk waren er niet en Martin uit Moergestel was op vakantie.
We dronken koffie met wat lekkers en het kletste maar en kletste maar. Een rondleiding op de kaasmakerij en later liepen we over het kloosterterrein naar de koestal. De mannen ontfermden zich over Peter en ik kletste met Ada, Nonnie, Jose , Ine en alle anderen, ik moet eerlijk zeggen, ik heb niet zo goed opgelet wat er allemaal gezegd werd over het bedrijf…. Veel te druk met andere verhalen!! Ze moesten allemaal zeggen dat Peter in 5 jaar zo vooruit was gegaan , dat ze allemaal “gewoon”met hem konden praten. SUPER!!! We liepen weer terug naar de boerderij en daar stond een lekker buffetje klaar. Ik kan ook niet zeggen wat Peter gegeten heeft, we zaten lekker buiten aan picknick tafels en volgens mij is Peter samen met Willy eten gaan halen… Natuurlijk waren we nog lang niet bijgepraat maar om 20.00 uur was Peter toch wel heel moe en wilde graag naar huis. We namen afscheid en zoals altijd… de belofte dat we elkaar nu toch echt eerder een keer opzoeken!!
Ik reed terug en dacht dat Peter wel in slaap zou vallen, in ieder geval niet heel veel meer zou zeggen… maar niets was minder waar we hebben de hele weg gepraat… over die prachtig mooie tijd in 1977 !! Toen we naar alle examenfuiven gingen door het hele land. Geen telefoon op zak, onze ouders wisten echt niet waar we waren. We vertrokken naar de achterhoek, sliepen s nachts in een weiland langs het kanaal en ja de volgende dag weer terug, naar Zeeland daar hadden we een schuurfuif, naar den Bosch, ik weet niet waar we sliepen en of we überhaupt wel sliepen, maar dat maakten allemaal niets uit, we waren jong , genoten intens en hadden geen zorgen!!! WAT EEN TIJD !!
En nog steeds zon mooi en prachtig gezelschap!!! SUPER!!!!

Maandagmorgen moesten we een beetje op tijd op, want er stond fysio gepland. Voor mij 20 minuten en de rest voor Peter en natuurlijk moest Peter gelijk vertellen over de reunie en dat Peter Visser uit Canada er was geweest. Ja dat was toch wel super belangrijk voor Peter. De fysio ging heel goed en na de fysio haalden we nog even courgetteplantjes en naar huis.
S Middags kwam Robert met Pierke en Sien zwemmen en zaten we heerlijk buiten bij het zwembad, het water was nu 22 graden en al een tikje warmer.
Dinsdagmorgen stond er niets op het programma en kwam er ook helemaal niemand, nou zei Peter tijdens het eten dat komt nooit voor, maar gelukkig ben ik weer een beetje uitgerust van het drukke weekend, maar wat was het fijn!! En ook nu weer valt het op hoe goed Peter praat, soms zinnen met wel 10 goede woorden achter elkaar en ook nog een goede zinsopbouw!! Ja echt geweldig!!
Na het eten ging ik alleen naar Deurne het vlees halen en Peter naar boven voor zijn middagslaapje. Sinds lange tijd waren er weer 2 varkens geslacht en omdat het warm was ging ik meteen aan de slag zodat alles snel in de koeling kon. Er waren ook heel veel bestelling en en gelukkig kwam Anneke nog helpen , Al met al waren we pas om 21.00 uur klaar, en was ik ook wel een beetje moe. Nog alles klaarmaken voor de woensdagmorgen en op tijd naar bed.
Woensdag was het al weer vroeg dag en was de taxi er om 8.30 uur, de reis ging heel voorspoedig en om 9.30 uur waren we in Maastricht. Al gelijk zagen we de mensen uit Belfeld en gelukkig zag Jeu er een stuk beter uit. Zij kregen vandaag de uitslagen van de scans. Spannend. Peter ging bloedprikken en naar het toilet en toen riepen ze al Meneer Nouwen. Ik ging me melden en kreeg een medewerker van nivo 4 aan de lijn. Er was wat fout gegaan want er stond geen afspraak bij dr Jansen. Uitgelegd dat dat niet hoefde vandaag… maar dat duurde toch een minuut of 10 voordat ik dat deze Thijs aan het verstand had gepeuterd. Is een nieuwe regel dat mensen waar het heel goed mee gaat om de keer bij de dokter moeten komen. Maar ja wie geeft nu door dat de bloeduitslagen goed zijn en dat de kuur gegeven kan worden….. Na een uur toch maar eens bij de balie van dr Jansen gaan vragen. Oh mevrouw maar dat kan niet, U moet eerst bij dr Jansen komen en dan geeft hij door of de bloedwaardes goed zijn… GRRR weer uitleg gedaan, oh maar dan ging ze dat even naragen en na een minuut of 5 kwam ze mij vertellen dat het inderdaad klopte en ik maar even bij nivo 4 moest gaan vragen of ze de uitslagen al hadden… Dus naar nivo , en je raadt het al…. Ik moest ook aan deze secretaresse uitleggen dat we NIET naar dr Jansen hoefden vandaag. Maar… het goede nieuws… de uitslagen waren al bekend en die waren allemaal oke en we zouden gauw genoeg opgeroepen worden voor de kuur… en ja hoor om 11.30 uur konden we naar nivo 4 voor de kuur. Daar was Thijs de eerste beller….. en wat zei die…. GRRRR ik had helemaal niets na hoeven te vragen , we moesten er toch op vertrouwen dat hun het allemaal goed deden !!! GRRRRRRR….. hij was toch de eerste die paniek zaaide vanmorgen!!! Het infuus ging meteen goed en verder was het heel relaxed. Jammer dat we de mensen uit Belfeld niet meer hebben gezien nadat zij bij dr Jansen waren geweest… weten we niet hoe hun uitslag was.
Om 13.15 uur was Peter klaar, in overleg hadden ze de naspoeling wat langzamer gezet, Peter gaf de vorige aan dat hij hier een beetje raar van werd en als ze het nu langzamer zetten zou die bijwerking minder zijn. Ja en dat was ook zo. Toen we om half 3 thuis aan kwamen was er de meneer met de slimme meter, maar die ging onverrichter zaken weer naar huis, hij had zon warrig verhaal over aansprakelijkheid en over slimme meters, dat we dat zeker met dit warme weer maar mooi lieten voorbij gaan, was ook geen verplichting. Bert kwam nog vlees halen en s avonds had ik de knollen helemaal gaar!!!!
Donderdagmorgen kwam Steef de boekhouding doen en Wil kwam Peter behandelen, wat weer super ging, om 12 uur haalden we Joep en Mees uit school en aten we heel gezellig samen, een ijsje als toetje en heel veel lachen. Ik bracht de kinderen alleen naar school en om kwart over 3 wilden ze nog mee naar ons om te zwemmen , effe thuis de zwemspullen opgehaald en plonzen maar, ik had wel met Johan afgesproken dat hij Joep en Mees al om 5 uur kwam halen omdat ik s avonds nog ging lopen met Willemien en Annemarie. Heerlijk gewandeld en lekker op het terras koffie gedronken. Peter bleef alleen thuis, ja dat kan nu ook weer. Hij was er goed aan, weinig last van de bijwerkingen.
Vrijdagmorgen moest ik boodschappen doen en s middags bracht Claudi Niene om hier te slapen en na de zwemles van Joep en Pierke kwamen ze hier nog allemaal zwemmen, en oh wat hadden ze een plezier en wat hebben we gelachen, Mees die niet in het water ging, want het was te koud!! Nota bene 4 graden warmer als zaterdag en toen ging hij er steeds in. Maar wel met water nat spuiten en op een gegeven moment lag hij op de rand van het zwembad, vlindertjes om en hij had Robert al een paar keer nat gespoten, toen Robert een reuze bom maakte in het zwembad en Mees kliedernat werd…… Hij was boos, heel boos op ome Robert… maar wij kwamen allemaal niet meer bij van lachen, maar al gauw pakte Mees ook weer zijn waterpistool en ging de anderen nat spuiten. Een super middag weer.
Zaterdagmorgen had Peter een beetje hoofdpijn, tja hij dacht dat dat niet meer kwam want hij had zich de afgelopen dagen heel goed gevoeld en hij zei ook een paar keer ik heb nergens pijn, het gaat heel goed, maar zaterdagmorgen had hij een beetje hoofdpijn, Wim kwam om hem te behandelen en vond die hoofdpijn niet zo vreemd, misschien toch ook wat te weinig gedronken… s Middags was hij ook een klein beetje misselijk en Peter vond het binnen benauwd en zo gingen we alleen bij het zwembad zitten want vandaag kwamen er geen kindjes, hij was ook wel wat moe en pas tegen 20.00 uur zei hij, nu gaat het weer beter, gelukkig, hij had gehoopt dat hij doordat het infuus langzamer was gegaan nu nul bijwerkingen zou hebben maar tja… toch nog een beetje. Lekker op tijd naar bed en vanmorgen zei hij om 8 uur… Ik heb de slaap uit, ik ben klaar met slapen!!! En de hele morgen hebben we samen fijn gepraat, even met Robert koffie gedronken en toen waren de fotos van de reunie er via de mail….. tja en toen hadden we weer heel veel te vertellen over die goeie ouwe tijd!!!
Ja we sluiten een SUPER week af met zoveel dierbare herinneringen, waar we nog heel lang op kunnen teren!!!




DOORSLAGGEVEND IS NIET
JE TECHNIEK OF TALENT
LIEFDE EN WILSKRACHT
BEPALEN OF JE TOP HEBT BEREIKT


Veel liefs Marlies