December...vol verrassingen......
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
04 December 2009 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen,
En het positivisme van vorige week zet zich nog steeds voort... Decemberverrassingen? Ik weet het niet.
Zondagmorgen gingen we maar eens even bij Steef en Robert kijken naar de nieuwe overkapping, zag er erg goed uit!! Zondagavond een etentje met Herm en Joze, wat erg lekker was!! Jammer dat het gedeeltelijk samen viel met de laatste uitzending van Boer zoekt vrouw, maar die hebben we inmiddels ook bekeken.
Maandagmorgen ging ik mee naar de neuro feed back en trof Ger aan op de gang, daar een gesprek mee gehad over de epileptie en de vooruitgang van Peter. Ger is een echt natuurmens en de theorie die hij had over de epileptie kon ik helemaal volgen. Ger vond ook dat Peter weer twinkling oogjes had. Het gaf mij een enorme opsteker en pakte mijn angst een heel stuk weg. Terwijl Peter de training bij Teun volgde ging ik boodschappen doen en toen ik na een half uur terug kwam was Teun (en Peter) heel erg tevreden. Zijn voetstand verbetert iedere keer, hij maakt nu veel meer rechte passen. Hij is na de training ook minder moe.
Na het middagslaapje pakte ik het boek weer van Oki en Doki en YES YES zomaar 6 regels achter elkaar vlot lezen, met alle de, het, en een s, zo dat was effe super goed!! Ja het duiveltje lachte in mij, gaan we ook de telefoon proberen....
Ik had mijn 06 nummer op een briefje geschreven en nu moest hij mij bellen.
OH YES YES, dat lukte goed.
Nu een "vreemde" proberen maar die wel de situatie kent. Dus nummer van Annemarie opgeschreven en Peter laten bellen en ja hoor dat ging goed. Maar hij kreeg de voicemail en ik fluisterde hem voor dat hij zijn naam moest zeggen en waarom hij belde. Even later belde Annemarie terug en had de boodschap van Peter helemaal begrepen. Wat een SUPER dag!
Dinsdag naar de fysio, daar kwam hij wel weer doodmoe van terug, maar Joost legt de lat iedere keer een beetje hoger. En s middags nog naar de logopedie, ook heel goed gegaan.
Ondertussen had ik contact gehad met iemand van het vakblad Stal en Akker over de misstanden en discriminatie van MRSA positieve varkensboeren in Ziekenhuizen en zorginstellingen. Dit krijgt volgende week een vervolg.
Woensdag moesten we naar het CIZ voor het PGB (persoonsgebonden budget). Nou ik had er geen hoge pet van op, en liet het maar gebeuren. Maar we werden door een zeer aardige mevrouw geholpen en zij wilde echt wel met ons meedenken en helpen hoe we verder moeten, ze was belangstellend over de therapieen en wij waren best wel emotioneel over alles wat ons is overkomen. Over 6 weken krijgen we uitsluitsel over de hoogte van het PGB.
Donderdag naar de neuro met Herm en Peter wilde toch de rolstoel meenemen, voor het geval dat...Zijn angst om te vallen is nog steeds aanwezig. Dus rolstoel mee, maar niet nodig gehad. Teun had sigaren laten zien van Cuba, en Peter kon het mij allemaal goed vertellen. Ja dan merk je heel veel vooruitgang. Hoe makkelijk ik hem nu begrijp, zijn woordenschat wordt iedere dag groter!!
Ja en zo gaan we weer iedere dag een stapje voorwaarts. Het is een lange weg, maar we proberen alles uit.Proberen kracht te krijgen en te geven aan mensen die in hetzelfde schuitje zitten als wij. Proberen te genieten van kleine dingen en positief te blijven en heerlijk is het dat er steeds meer mensen zijn die met ons meedenken, zoals vanmorgen dat ik gebeld werd door de revalidatiearts over een apparaatje(neurostimulator) en daar had zij zich in verdiept of dit iets voor Peter kon zijn waardoor zijn lopen beter/gemakkelijker zou gaan. Het apparaatje wordt nu nog niet door de zorgverzekeraar vergoedt en is nogal duur, en zij ziet er op dit moment meer heil in om de spalk te veranderen (afspraak 21 december) en een stuk lichter te maken, kijken wat er dan gebeurt en dan kunnen we nog altijd voor dat apparaatje gaan.
IK MOET LEREN SURFEN OVER DE GOLVEN
IK MOET ME LATEN DRIJVEN DOOR HET WATER
EN GAAN WAAR HET WATER ME NAARTOE LEIDT
IK HEB GEEN CONTROLE OVER DE DIEPTE VAN DE ZEE
EN DE KRACHT VAN DE WIND
ALLES WAT IK KAN DOEN IS
PROBEREN OP DE GOLVEN TE BLIJVEN
Veel liefs Marlies
En het positivisme van vorige week zet zich nog steeds voort... Decemberverrassingen? Ik weet het niet.
Zondagmorgen gingen we maar eens even bij Steef en Robert kijken naar de nieuwe overkapping, zag er erg goed uit!! Zondagavond een etentje met Herm en Joze, wat erg lekker was!! Jammer dat het gedeeltelijk samen viel met de laatste uitzending van Boer zoekt vrouw, maar die hebben we inmiddels ook bekeken.
Maandagmorgen ging ik mee naar de neuro feed back en trof Ger aan op de gang, daar een gesprek mee gehad over de epileptie en de vooruitgang van Peter. Ger is een echt natuurmens en de theorie die hij had over de epileptie kon ik helemaal volgen. Ger vond ook dat Peter weer twinkling oogjes had. Het gaf mij een enorme opsteker en pakte mijn angst een heel stuk weg. Terwijl Peter de training bij Teun volgde ging ik boodschappen doen en toen ik na een half uur terug kwam was Teun (en Peter) heel erg tevreden. Zijn voetstand verbetert iedere keer, hij maakt nu veel meer rechte passen. Hij is na de training ook minder moe.
Na het middagslaapje pakte ik het boek weer van Oki en Doki en YES YES zomaar 6 regels achter elkaar vlot lezen, met alle de, het, en een s, zo dat was effe super goed!! Ja het duiveltje lachte in mij, gaan we ook de telefoon proberen....
Ik had mijn 06 nummer op een briefje geschreven en nu moest hij mij bellen.
OH YES YES, dat lukte goed.
Nu een "vreemde" proberen maar die wel de situatie kent. Dus nummer van Annemarie opgeschreven en Peter laten bellen en ja hoor dat ging goed. Maar hij kreeg de voicemail en ik fluisterde hem voor dat hij zijn naam moest zeggen en waarom hij belde. Even later belde Annemarie terug en had de boodschap van Peter helemaal begrepen. Wat een SUPER dag!
Dinsdag naar de fysio, daar kwam hij wel weer doodmoe van terug, maar Joost legt de lat iedere keer een beetje hoger. En s middags nog naar de logopedie, ook heel goed gegaan.
Ondertussen had ik contact gehad met iemand van het vakblad Stal en Akker over de misstanden en discriminatie van MRSA positieve varkensboeren in Ziekenhuizen en zorginstellingen. Dit krijgt volgende week een vervolg.
Woensdag moesten we naar het CIZ voor het PGB (persoonsgebonden budget). Nou ik had er geen hoge pet van op, en liet het maar gebeuren. Maar we werden door een zeer aardige mevrouw geholpen en zij wilde echt wel met ons meedenken en helpen hoe we verder moeten, ze was belangstellend over de therapieen en wij waren best wel emotioneel over alles wat ons is overkomen. Over 6 weken krijgen we uitsluitsel over de hoogte van het PGB.
Donderdag naar de neuro met Herm en Peter wilde toch de rolstoel meenemen, voor het geval dat...Zijn angst om te vallen is nog steeds aanwezig. Dus rolstoel mee, maar niet nodig gehad. Teun had sigaren laten zien van Cuba, en Peter kon het mij allemaal goed vertellen. Ja dan merk je heel veel vooruitgang. Hoe makkelijk ik hem nu begrijp, zijn woordenschat wordt iedere dag groter!!
Ja en zo gaan we weer iedere dag een stapje voorwaarts. Het is een lange weg, maar we proberen alles uit.Proberen kracht te krijgen en te geven aan mensen die in hetzelfde schuitje zitten als wij. Proberen te genieten van kleine dingen en positief te blijven en heerlijk is het dat er steeds meer mensen zijn die met ons meedenken, zoals vanmorgen dat ik gebeld werd door de revalidatiearts over een apparaatje(neurostimulator) en daar had zij zich in verdiept of dit iets voor Peter kon zijn waardoor zijn lopen beter/gemakkelijker zou gaan. Het apparaatje wordt nu nog niet door de zorgverzekeraar vergoedt en is nogal duur, en zij ziet er op dit moment meer heil in om de spalk te veranderen (afspraak 21 december) en een stuk lichter te maken, kijken wat er dan gebeurt en dan kunnen we nog altijd voor dat apparaatje gaan.
IK MOET LEREN SURFEN OVER DE GOLVEN
IK MOET ME LATEN DRIJVEN DOOR HET WATER
EN GAAN WAAR HET WATER ME NAARTOE LEIDT
IK HEB GEEN CONTROLE OVER DE DIEPTE VAN DE ZEE
EN DE KRACHT VAN DE WIND
ALLES WAT IK KAN DOEN IS
PROBEREN OP DE GOLVEN TE BLIJVEN
Veel liefs Marlies
-
04 December 2009 - 16:26
Tineke:
Laat maar waaien en laat je ook eens door de wind meedragen.
Ik ben benieuwd wat het vakblad stal en akker schrijft over het mrsa gebeuren.
groetjes Tineke -
04 December 2009 - 20:57
Ria:
Op de golven en laat je maar meenemen en kabbel rustig vootuit
Dat is wat jullie steeds maar weer opnieuw doen Fijn dat t steeds toch zo vooruit gaat.
Trouwens Wiel had ook genoten van t uitstapje met Peter.En Eric viel het niet tegen hoe Peter was
Onze verhalen hadden hem anders doen vermoeden.
Maar als je niets weet is t moeilijk daar een beeld bij te krijgen Fijne sinterklaasavond en op naar kerst en nieuwjaar Groetjes van ons en tot weer Wiel en Ria -
04 December 2009 - 22:33
Marie-louise:
Ga gewoon zo door, ga op je gevoel af.
Er komen steeds kleine dingen bij, het is fijn om te zien hoe Peter vooruit gaat
fijne sinterklaas gewenst
groetjes -
04 December 2009 - 23:18
Thea-Jan:
Wat weer fijn om te lezen dat het goed gaat ga zo maar door .
Heel veel groetjes Uit Reuver. -
05 December 2009 - 06:45
Hein Oet Wiëert:
Kort en krachtig. Doorgaan.
Sint en Piet ze. -
08 December 2009 - 17:43
Christel:
Nou nou zeg. Zulke verhalen moet je een paar keer lezen om alles goed op te nemen. Geweldig dat het zo goed gaat. Peter moet het doen en Marlies houdt hem op de been. Samen verder. Steeds maar weer. Ga zo door. Wij leven nog steeds mee. -
09 December 2009 - 21:22
Lucia:
Ha allemaal,
Samen zijn jullie sterk...heel sterk!!!!
Ga zo door!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
