Geluk...gelukkig zijn

Hallo lieve mensen

Maandagnorgen was er geen groepsfysio in de Kronenberg en hadden we min of meer een vrije morgen, maar Claudi kwam Joep brengen want zij moest naar de tandarts. Het weer was nog steeds heel goed en Peter ging nog maar een keertje grasmaaien. Na het avondeten ging ik douchen en toen ik weer beneden kwam zat Peter in de stoel, zoals gewoonlijk, maar er was iets gebeurt. Hij begon te lachen en maakte me duidelijk dat hij was gevallen.... gevalllen? Waar en hoe ben je dan opgestaan?? Ja hij wilde naar de wc en toen de enkel een beetje omgeslagen, ja en toen, poets, daar lag ik. Ik schrok een beetje, maar hij lachte, ja want POSITIEF Ik ben zelf weer opgestaan, dus... dat kan ik ook!! Ja zo heeft ieder nadeel een voordeel. Ik zat er toch een beetje mee, maar Peter stelde me gerust, hij was niet duizelig of zo, kwam puur door de nieuwe schoenen die lager zijn en minder steun om de enkel en over 2 maanden ben ik er aan gewend en dan gaat het helemaal goed!!!Oke dan!!
Dinsdagmorgen kwam Steef met Pierke, en Ruud was een deur achter in de stal aan het maken, Peter ging maar eens kijken en liep door de varkensgang aan huis vast, maar toen hij bij de deur aankwam kon hij er niet door, dus weer terug en buitenom. Eerst de grasmaaier in de loods gehaald en toen met de maaier gaan kijken. Ja goed gemaakt!!
s Middags ging ik met Annemarie naar de sauna(verjaardagscadeautje) en Steef en Robert zouden met Peter eten en na het eten naar huis gaan, terwijl Peter dan alleen bleef totdat ik thuiskwam. In de sauna was ik niet bereikbaar en dat was toch wel even wennen, tegen 5 uur toch maar even vanuit de kleedkamer gebeld en alles was prima in orde. Ja nu kon ik volop genieten en dat deed ik dan ook met volle teugen. Heerlijk!! Tegen half 9 waren we weer thuis, en och we hadden best wel langer mogen blijven, alles was goed gegaan!! Ja en hij had samen met kleine man Nijntje gekeken, en kleine man had wel 3 kwartier aandachtig gekeken. Wunderschön!!!
Woensdag was het oppasdag, en ook weer heerlijk weer, lekker buiten met Pierke gewandeld en s middags kwam Claudi nog met Joep en werden er door Ien portretfoto s gemaakt.
En na het avondeten nog zwemmen met John. Intensief maar heel effectief. alle therapieen bij elkaar maakt dat we nog steeds vooruitgaan. John doet dan af en toe testjes hoever iets kan, of hoever er gevoel zit, en constateert dat het steeds meer is en verder. KLASSE!!En als hij me dat dan vertelt dan voel ik een warm geluksgevoel stromen en dat geeft dan de kracht en energie om door te gaan!!
Donderdagmorgen ging Steef mee naar de groepsfysio. Peter is dan enorm trots dat een van zijn kinderen meegaat. Peter wilde zelf rijden en ik zag de verschrikte blik in Steefs ogen. Moeilijk, de eerste keer langs Peter in de auto zitten!! Maar ze deden het!! Helemaal vrolijk kwamen ze thuis, en Steef had erg veel bewondering voor Peter, nou snap ik waarom hij zo moe is. Hier wordt intensief gewerkt!!En het autorijden... het lijkt wel of hij hier alle energie uithaalt!! Wat goed, dat hij dat rijbewijs terug heeft!!!
Vrijdagmorgen toen Peter beneden kwam en we samen het "dansje" door de keuken deden (Tanzen mit mir in den Morgen) zei ik dat ik niet hoefde te koken... Oh ja zei Peter vanavond eten met Toos bij de Bistro!! En dan stroomt er weer zo n geluksgevoel door me heen. Wauw Peter ik heb in het begin van de week vertelt dat we vrijdag bij de Bistro gaan eten. En nu kun je me dat meteen vertellen, ja eigenlijk zijn deze kleine dingen met geen pen te beschrijven, wat dat met me doet!!!Het maakt me een gelukkig mens!!! John ging met Peter zwemmen, en was het ewr wat druk geweest, met baby en peuterzwemmen, en Peter was wat moe.....
s Middags kwam Toos en we besloten om naar Claudi te lopen nadat Peter was opgestaan. De vermoeidheid van smorgens was helemaal weg....we stelden voor dat Peter ons na een uur bij Claudi met de auto zou ophalen en dan naar Panningen om te eten. En weer vond ik het spannend, want nu was het de eerste keer dat hij alleen vanuit huis vertrok.... Maar ja hoor, daar kwam hij aan en het was allemaal goed gegaaa, alleen de rits van jas had hij niet dichtgekregen... Super!! het eten bij de Bistro was heerlijk en we zaten zo gezellig te kletsen. Peter wilde een biertje bestellen...uhuh...dan mag je niet terugrijden.. alcohol en pilletjes samen en autorijden...neenee. Oke dan drink ik cola of alcoholvrij bier!!Tegen 9 uur reden we weer naar huis, en liep er een varken op het weggetje naar ons, ik dacht dat het een hond was, maar Peter wist het zeker, een varken,discussie over wilde zwijnen en lachen, hij zette de auto in de terug en ja hoor het was een varken van de buren. Thuis gekomen even de buren gebeld en Peter pakte zijn fotoboek waar hij samen met Toos in ging kijken en werden er ook nog heel wat herinneringen opgehaald en ook over de eerste periode na het infarct, de periode Blixembosch, toen Toos iedere middag bij Peter ging lunchen. Ja wat kon Peter toen weinig en wat waren we blij met ieder klein stapje vooruit!!!
Zaterdagmorgen naar de fysio in Kronenberg om te tapen. We vertelden Ton van de enkel en het vallen. Ja voor Ton was dit wel logisch. De schoen is lager en de steun wat minder. Ton stelde voor om de enkel te zwachtelen en zodoende steun te geven. Om de zwachtel nog tape, we durven de tape nog niet zo goed op de huid te doen, want er zijn nog steeds wat huidirritaties. De arm werd losgemasseert en Peter moest oefeningen doen aan de "gewichtshefboom" Ik stond er versteld van hoe makkelijk dat dat nu gaat. s Middags naar de verjaardag van Willemien en om 6 uur kwamen Claudi en Johan Joep brengen. Joep kwam een nachtje logeren, want zij gingen naar de liedjesavond in Grashoek. Steef en Robert hadden een klein probleem, zij moesten naar een feest in Egchel, ja en ze wilden allebei drinken, ja en op de fiets.... maar ja .. Joep was hier, en ik kon ze niet brengen.. Nou dan breng ik ze toch, zei Peter, kein probleem!!! Dus om 8 uur reed Peter weg.. Steef en Robert ophalen, dan naar Egchel rijden, en alleen weer terug......Steef en ik hadden afgesproken om steeds een smsje te sturen.. Het kriebelde mij aan alle kanten en steeds als er dan een smsje kwam van gearriveerd alles goed, viel er een last van me af. En ja hoor om 20.40 uur was Peter weer thuis, hij reed de auto keurig in de loods, alleen moest ik hem even sluiten!! Maar Lieve mensen, wat er toen door me heen stroomde... GELUK.. Wat voel ik me een gelukkig mens, dat we dit hebben kunnen bereiken!!! Een enorm gevoel van eigenwaarde voor Peter, hij die zijn dochter en schoonzoon weer naar een feest brengt!!KLASSE!!
En vanmorgen samen kleine Joep het flesje gegeven, samen gespeeld met het klein mannetje, een mooie glimlach krijgen van je kleinkind, bestaat er iets mooiers.......



IEDERE DAG WORDT JE AANGEREIKT
ALS EEN EEUWIGHEID
OM GELUKKIG TE ZIJN


Veel liefs Marlies