ALS DE ZON SCHIJNT....

Hallo lieve mensen,



Maandagmorgen stond er niets op het programma en tijdens het douchen merkte ik al dat Peter weer alerter was, wel moest ik hem helpen bij het scheren en het tandenpoetsen en tijdens het ontbijt was Steef er al om de boekhouding te doen en nam Peter ook actief deel aan het gesprek.
Na het ontbijt ging Peter een poosje in zijn stoel liggen en was ik op het kantoor om met Steef de boekhouding te doen. Het was prachtig weer en om 11.00 uur ging ik een ronde lopen met Peter, effe vitamientjes snuiven en er moesten piepers gehaald worden. Ik moest dr Jansen nog bellen over de dexamethason medicijnen , maar dr Jansen was er niet en hij zou woensdag terug bellen. Na het eten deed Peter zijn middagslaapje en ik ging gras maaien Tja dat zal ik er voorlopig bij mij moeten want Peter heeft er jammer genoeg geen energie voor. Maar ik was het toch nog niet verleerd en alles ruikt zo lekker als het gras net gemaaid is. Om 16.oo uur was het tijd om naar de fysio in Baarlo te gaan en Richard was verrast door de uitstraling van Peter, die was een heel stuk beter als een week geleden en geen achteruitgang door de kuur. Er werden vooral ademhalingsoefeningen gedaan en dat ging goed. Nadat we bij de fysio klaar waren haalden we nog asperges en toen naar huis, waar we niet veel meer deden.
Dinsdagmorgen werden we redelijk goed fit wakker, maar 2x op geweest om te plassen en nadat ik Peter helemaal verzorgd had en alle oefeningen met hem gedaan had was het al weer tijd om aan het eten te beginnen. Meesje belde op, of oma hem ook kwam halen om hier te eten, tja en wat doet oma dan met heel veel liefde, juist ja Mees ophalen en daarna Pierke, Joep en Sien uit de basisschool. Sien voor het eerst van de basisschool en ze vond het helemaal geweldig. Even moest er gepuzzeld worden hoe iedereen moest zitten, want Sien vond dat zij toch echt wel naast oma moest zitten en Mees moest maar aan de andere kant gaan zitten. Pierke maakte nergens een probleem van en zo werd er heel gezellig gegeten en Peter deed met alles mee en genoot zichtbaar!! Na het eten bracht ik eerst Peter naar bed en toen naar school, waar we precies op tijd waren, ik moest wel even mee naar binnen en Sien in de klas brengen, Mees had het grootste woord tegen juffrouw Jetty, want nog maar 2 weekjes en dan mag hij ook naar school!! Mees ging mee naar ons en samen zette wij de rolstoel vast klaar en de tractortjes naar buiten , even binnen gespeeld en was het alweer tijd om de kinderen uit school te halen, thuis even wat drinken Peter uit bed en toen naar buiten, Peter in de rolstoel en naar de loods, nog meer tractors en de steps werden gepakt. En oh wat hadden ze een plezier met zijn vieren!!! En wat genoten Peter en ik !!! Pierke en Mees op de step en dan tegen het talud bij de silos en dan in volle vaart er vanaf. Joep en Sien er achteraan met de tractor. SUPER!! Na een klein uurtje was Peter het toch wel moe buiten en bracht ik hem naar binnen en ging ik buiten opruimen met de kinderen, maar toen ontdekten ze de blauwe aspergeskistjes in de loods en dat je daar toch wel iets leuks van kon bouwen !! Ja mijn gedachten gingen terug naar de heerlijke asperges tijd en hoe onze kinderen ook altijd met die kistjes bezig waren, hele hutten en kastelen bouwden ze ervan!! Claudi kwam Joep en Mees halen en tegen 6 uur nam Robert Pierke en Sien mee naar huis.
Woensdagmorgen was het behoorlijk fris, brr niet echt weer om naar buiten te gaan. Ik deed alle oefeningen met Peter, maar hij was toch wel moe. Ja die vermoeidheid is het ergste. En soms is Peter wat negatief aan het worden, dat zijn lijf hem nog meer zal verrassen, maar dan in negatieve zin. Dat er weer wat in zijn hoofd gaat gebeuren, waar hij niets aan kan doen. Heel lastig, maar daar kunnen we op dit moment weinig over zeggen, de knobbel in de hals is al bijna helemaal weg en in de oksel voel ik ook bijna niets meer, maar ja in zijn hoofd kan ik niet kijken, dat zal over 8 weken de scan moeten uitwijzen, maar er zijn absoluut geen aanwijzingen dat er hier nu iets mis is.
S Middags kwamen Toos en Ad op visite en dat was een gezellig uurtje, dr Jansen belde en de dexamethason kan weer naar minder, nu nog een tabletje van o.5 per dag.
S Avonds ging ik lopen met Willemien en Annemarie en kwam Wil hier om Peter te behandelen en bij hem te blijven. We concludeerden met zijn allen dat Peter goed vooruit was gegaan. Zijn lopen een heel stuk beter. Hij loopt alweer stukjes alleen zonder stok en wat we heel belangrijk vinden zijn alertheid en het actief deelnemen aan een gesprek, hij stelt weer vragen en dat was s middags ook bij Toos en Ad. Hij vroeg belangstellend hoe het met Toos ging en hoeveel bestralingen zij 2 jaar geleden had gehad. TOPPIE!! Maar s avonds is hij toch wel heel moe en wil om 9 uur al naar bed. Tja … en dan zit ik alleen, beetje verdrietig…. Maar ach voor zijn infarct was hij s avonds ook nooit binnen, of naar een vergadering of aan het werk!! Maar nu is het wel weer even wennen…
Donderdagmorgen werden we met een stralende zon wakker en hadden we goed geslapen, nadat ik Peter verzorgt had en alles klaar ging ik snel de boodschappen doen, ik moest ook nog naar de apotheek maar de medicijnen waren er nog niet, dus nog een keer terug. Wil kwam om Peter te behandelen en dat doet hem heel goed!! S Middags werkte ik een poosje in de tuin, de bloemetjes gepoot die Toos en Ad bij zich hadden en een plekje gezocht voor de hostas van Peters zusje en bij de post was er weer een kaartje van Geertje van het afasiecentrum en oh wat doet dat Peter goed, zo lief steeds een kaartje of een berichtje, ja dat geeft nieuwe energie. En dan begint Peter over het afasiecentrum te vertellen, over Brigitta en over Jenny, en Geertje… ja hij mist ze ook maar heeft nu nog niet de energie om er naar toe te gaan, maar dat komt ook wel weer!!
We lopen samen met de rolstoel nog een grote ronde en hij merkt toch dat hem dat ook goed doet, ja lekker naar buiten, want als we zo lopen begint hij van alles te vertellen en ik zie hem rondkijken en wijzen!!!
Vrijdagmorgen werden we weer met een stralende zon wakker, maar wel s nachts 2 x eruit geweest om te plassen… Gelijk een grote boodschap en na het ontbijt weer een grote boodschap, tjonge jonge, hij hoeft echt geen laxeermiddel meer. En terwijl hij op weg was naar zijn stoel in de kamer draaide hij zich om, nog een keer naar het toilet. En weer een flinke boodschap. Nou dan zal hij wel helemaal leeg zijn en besloot ik om even naar de apotheek te gaan en het cadeau van Mees te gaan halen. Peter had het wel koud en ik legde een deken over hem heen in zijn stoel. Bij de apotheek was het druk en ik moest ook nog even brood halen en zo was ik pas na een uur weer thuis. Ik zag dat hij niet meer onder de deken lag…. Tja hij was nog een keer naar het toilet geweest!! OH helemaal alleen. Ja helemaal alleen en dat was goed gelukt!! WAUW, hier word ik vrolijk van!! Dit is toch super dat hij dit weer alleen kan!! Alles komt goed!! Na de middag ga ik maar weer grasmaaien en later op de middag lopen we nog een grote ronde.
Zaterdagmorgen werden we niet zo lekker wakker, s nacht 4x op geweest om te plassen, heel vermoeiend en Peter is dan ook al moe als hij opstaat, vervolgens hoeft hij dan de hele morgen niet te plassen, dus dat ritme moet weer veranderen, s nachts slapen en overdag plassen. John kwam om Peter te behandelen en het is opvallend hoe goed Peter alles kan aangeven, het lijkt alsof er steeds meer gevoel terugkomt in zijn rechterkant, tot in detail kan hij dit aangeven. Hij heeft nergens pijn en dat is ook wel fijn. Na het eten ging Peter naar boven voor zijn middagslaapje en ik ging douchen…. En even bij Peter op bed liggen, heerlijk een uurtje geslapen!! Om 4 uur kwam Lonneke nog even aan en dronken we samen koffie en om 6 uur moesten we ons klaarmaken om bij Piet en Maria te gaan eten voor Piets verjaardag. Peter mopperde wat dat hij eigenlijk te moe was, en dat we niet te lang moesten blijven, tja en dan zit ik in een dilemma, wel of niet gaan, maar we gingen toch en het werd heel gezellig en na 2,5 uur wilde Peter toch naar huis, ja nu was hij echt moe en ging thuis ook gelijk aar bed. Tja en toen had ik het weer even moeilijk… op zaterdagavond alleen zitten…. Pfffff!!
En vanmorgen scheen de zon weer, alles ziet er anders uit als de zon schijnt, en oh wat was Peter alert en ook was hij weer vrolijk…nadat ik met hem de oefeningen had gedaan gingen we een ronde lopen en samen praatte we veel en toen zei hij, jammer dat ik zo moe ben, want gisteren in Kessel was Wunderschon maar na twee uur ben ik zo moe en dan wil ik slapen!! Maar het feit dat hij dat zei, het was WUNDERSCHON dat gaf mij een hoop energie en kracht voor de komende week, want woensdag moeten we weer naar Maastricht en dan is het toch weer spannend of alle bloedwaardes goed zijn en of de kuur gegeven kan worden, maar we gaan ervoor!!



NIET ANGSTVALLIG ERLANGS
MAAR DWARS DOOR ALLE LEED EN PIJN
LEIDT DE WEG NAAR WARE VREUGDE



Veel liefs Marlies