Kermis en een beetje vakantie
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
14 Augustus 2010 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Ja vorig weekend was het kermis in Grashoek, en Lonneke kwam ook weer naar Limburg om de dorpse kermis te vieren. Ze kwam zaterdag al en dat bracht gelijk gezelligheid.
Zondagmiddag kwam de familie van Mill en onze kinderen, en vierden we ouderwets Kermis, met vlaai en een lekkere barbeque. Dat het af en toe wat regende mocht de pret niet drukken en het werd een erg gezellige middag/avond. Een oude traditie die weer opnieuw is ingezet.KLasse!!
Claudi had nog met Jaan de buurvrouw gesproken ivm het overlijden van Buurman Wim. Peter en ik wisten eigenlijk niet zo goed hoe we het aan moesten pakken en in eerste instantie wilde Peter Wim liever niet meer zien, maar nu Claudi met Jaan had gepraat en het allemaal niet meer zo akelig was, wilde we er toch graag naar toe, al waren het maar 5 minuten. Dus maandagmorgen gelijk gebeld dat we toch graag even afscheid wilden nemen, Ja hoor dat kon. Samen met fiets en scootmobiel er naar toe, en het voelde erg goed. Wim zag er goed uit, en we schrokken helemaal niet. Een paar weken geleden was Peter namelijk erg geschrokken toen hij met Wim op het pad had gepraat en dat beeld had hij steeds bij zich.
Natuurlijk was het emotioneel, en vloeide er tranen, maar het voelde heel goed dat we er samen even waren geweest en afscheid konden nemen.
s Avonds naar de avondwake en daarna was het kaarsje op.... te moe om nog iets te doen, en dan merk je de beperkingen en wat emotie met je doet. Maar goed ook dit kennen we nu, en weten er redelijk goed mee om te gaan.
Dinsdagmorgen fysiotherapie in Baarlo en flinke grondoefeningen gedaan, is nieuw in het programma en vergt heel veel energie. Maar toch heel tevreden. s Middags nog wat in de tuin gewerkt en neef Wil in de groentetuin.
Woensdagmorgen gezwommen met John en de oefeningen gingen allemaal super.
s Middags na het slaapje zouden we eindelijk naar Loes en Mari gaan... eindelijk na 3 jaar.. weer naar Dieden!!! Ik ging Peter om 3 uur oproepen, want we wilden om half 4 vertrekken. Hij was nog een beetje moe, maar vooruit met de geit. Opstaan!! Toen hij beneden kwam was hij een beetje duizelig! Wat nu weer.... Maar hij wilde toch gaan. De reis van een klein uurtje ging goed, maar bij iedere oneffenheid in de weg was ik bang dat mijn wiel eraf liep... (zal ik nog wel een poosje houden...) Maar tegen half 5 waren we dan toch in Dieden, Het weer was goed en we konden heerlijk in de tuin zitten. Daarna lekker gegeten en was Peter toch wel moe, Ja dan maar even op bed liggen, want ik had toch echt nog geen zin om naar huis te gaan. Na een uurtje stond Peter weer op en hebben we vele jaren vakantieherinneringen opgehaald. Ja het was net of we het allemaal weer opnieuw beleefden... ik hield er een heel bijzonder vakantiegevoel aan over, en ja Loes dat reisje naar Schotland zit nog steeds in de planning, weet alleen nog niet wanneer, maar zoals ook vroeger, wat hadden we een lol met de voorbereidingen, dan was de halve vakantie al gewonnen. De terugweg ging heel prima en Peter was niet meer zo duizelig, het praten ging heel goed, maar dat is meestal in het donker in de auto!!
Donderdag wat later opgestaan en we hadden echt het vakantiegevoel, maar dan thuis op de boerderij. Peter was weer duizelig en was bang dat hij zou vallen... Ja wat moet je daar nu mee. Een poosje met Marie Louise over gepraat en die dacht er weer wat terug aan het komen was, en dat Peter een beetje zijn middelpunt kwijt was, en het duizelige met het evenwicht te maken had. s Middags ging het weer beterder en ging hij toch maar even grasmaaien en ik in de tuin werken. Ja als ik dan de grasmaaier hoor, voelt het zo vertrouwd, het gebrom en Peter zit erop. Net als vroeger...
Vrijdagmorgen naar de fysio en ik had in het schrift geschreven van de duizeligheid, ze hadden de oefeningen aangepast en veel buiten gelopen, wat bijzonder goed had gegaan. Joost dacht dat er verder niks mis was. Maar wel heel erg MOE MOE MOE. Verdorie en dan moet je geduld hebben. s Middags ging Peter een poosje op kantoor zitten en hij wilde zijn Rusland doos hebben. Ik was buiten van alles aan het doen, en wilde best wel even naar Cluadi en Johans nieuwe overkapping gaan kijken, maar toen ik binnen kwam lag Peter in de stoel en wilde helemaal niets, ja wat eten...Nou ja dan maar niets... Maar onder het eten, zei hij ineens, ik ga eerst 13 minuten fietsen en dan grasmaaien. Ik keek hem heel verbaast aan.... een kwartier geleden lag je helemaal voor pampus in de stoel, en nu wil je fietsen en grasmaaien.... Oke dan.
s Avonds kwamen Claudi en Johan nog even naar hier en jawel hoor Peter had geen last meer van duizeligheid. Wel veel meer gevoel aan zijn rechterkant en alles ging heel soepel.
Vanmorgen zwemmen met John, en Peter liep al zelf naar buiten en zette alles klaar bij het zwembad en ik zag hem steeds oefeningen doen, rechtop staan, zijn evenwicht zoeken en steeds lopen zonder stok.... zoooo... Toen john kwam konden ze gelijk het water in en na een poosje ging ik kijken. John was laaiend enthousiast... Wauw de bewegingen in het polsgewricht en de arm/hand. Dat had hij nog nooit gezien... SUPER SUPER SUPER
NEEM JE EIGEN TEMPO
JE KUNT NIET ALLES TEGELIJK
MAAR WIE LANGZAAM
EN GESTAAG VOORUIT GAAT
WINT ALTIJD
Veel liefs Marlies
Ja vorig weekend was het kermis in Grashoek, en Lonneke kwam ook weer naar Limburg om de dorpse kermis te vieren. Ze kwam zaterdag al en dat bracht gelijk gezelligheid.
Zondagmiddag kwam de familie van Mill en onze kinderen, en vierden we ouderwets Kermis, met vlaai en een lekkere barbeque. Dat het af en toe wat regende mocht de pret niet drukken en het werd een erg gezellige middag/avond. Een oude traditie die weer opnieuw is ingezet.KLasse!!
Claudi had nog met Jaan de buurvrouw gesproken ivm het overlijden van Buurman Wim. Peter en ik wisten eigenlijk niet zo goed hoe we het aan moesten pakken en in eerste instantie wilde Peter Wim liever niet meer zien, maar nu Claudi met Jaan had gepraat en het allemaal niet meer zo akelig was, wilde we er toch graag naar toe, al waren het maar 5 minuten. Dus maandagmorgen gelijk gebeld dat we toch graag even afscheid wilden nemen, Ja hoor dat kon. Samen met fiets en scootmobiel er naar toe, en het voelde erg goed. Wim zag er goed uit, en we schrokken helemaal niet. Een paar weken geleden was Peter namelijk erg geschrokken toen hij met Wim op het pad had gepraat en dat beeld had hij steeds bij zich.
Natuurlijk was het emotioneel, en vloeide er tranen, maar het voelde heel goed dat we er samen even waren geweest en afscheid konden nemen.
s Avonds naar de avondwake en daarna was het kaarsje op.... te moe om nog iets te doen, en dan merk je de beperkingen en wat emotie met je doet. Maar goed ook dit kennen we nu, en weten er redelijk goed mee om te gaan.
Dinsdagmorgen fysiotherapie in Baarlo en flinke grondoefeningen gedaan, is nieuw in het programma en vergt heel veel energie. Maar toch heel tevreden. s Middags nog wat in de tuin gewerkt en neef Wil in de groentetuin.
Woensdagmorgen gezwommen met John en de oefeningen gingen allemaal super.
s Middags na het slaapje zouden we eindelijk naar Loes en Mari gaan... eindelijk na 3 jaar.. weer naar Dieden!!! Ik ging Peter om 3 uur oproepen, want we wilden om half 4 vertrekken. Hij was nog een beetje moe, maar vooruit met de geit. Opstaan!! Toen hij beneden kwam was hij een beetje duizelig! Wat nu weer.... Maar hij wilde toch gaan. De reis van een klein uurtje ging goed, maar bij iedere oneffenheid in de weg was ik bang dat mijn wiel eraf liep... (zal ik nog wel een poosje houden...) Maar tegen half 5 waren we dan toch in Dieden, Het weer was goed en we konden heerlijk in de tuin zitten. Daarna lekker gegeten en was Peter toch wel moe, Ja dan maar even op bed liggen, want ik had toch echt nog geen zin om naar huis te gaan. Na een uurtje stond Peter weer op en hebben we vele jaren vakantieherinneringen opgehaald. Ja het was net of we het allemaal weer opnieuw beleefden... ik hield er een heel bijzonder vakantiegevoel aan over, en ja Loes dat reisje naar Schotland zit nog steeds in de planning, weet alleen nog niet wanneer, maar zoals ook vroeger, wat hadden we een lol met de voorbereidingen, dan was de halve vakantie al gewonnen. De terugweg ging heel prima en Peter was niet meer zo duizelig, het praten ging heel goed, maar dat is meestal in het donker in de auto!!
Donderdag wat later opgestaan en we hadden echt het vakantiegevoel, maar dan thuis op de boerderij. Peter was weer duizelig en was bang dat hij zou vallen... Ja wat moet je daar nu mee. Een poosje met Marie Louise over gepraat en die dacht er weer wat terug aan het komen was, en dat Peter een beetje zijn middelpunt kwijt was, en het duizelige met het evenwicht te maken had. s Middags ging het weer beterder en ging hij toch maar even grasmaaien en ik in de tuin werken. Ja als ik dan de grasmaaier hoor, voelt het zo vertrouwd, het gebrom en Peter zit erop. Net als vroeger...
Vrijdagmorgen naar de fysio en ik had in het schrift geschreven van de duizeligheid, ze hadden de oefeningen aangepast en veel buiten gelopen, wat bijzonder goed had gegaan. Joost dacht dat er verder niks mis was. Maar wel heel erg MOE MOE MOE. Verdorie en dan moet je geduld hebben. s Middags ging Peter een poosje op kantoor zitten en hij wilde zijn Rusland doos hebben. Ik was buiten van alles aan het doen, en wilde best wel even naar Cluadi en Johans nieuwe overkapping gaan kijken, maar toen ik binnen kwam lag Peter in de stoel en wilde helemaal niets, ja wat eten...Nou ja dan maar niets... Maar onder het eten, zei hij ineens, ik ga eerst 13 minuten fietsen en dan grasmaaien. Ik keek hem heel verbaast aan.... een kwartier geleden lag je helemaal voor pampus in de stoel, en nu wil je fietsen en grasmaaien.... Oke dan.
s Avonds kwamen Claudi en Johan nog even naar hier en jawel hoor Peter had geen last meer van duizeligheid. Wel veel meer gevoel aan zijn rechterkant en alles ging heel soepel.
Vanmorgen zwemmen met John, en Peter liep al zelf naar buiten en zette alles klaar bij het zwembad en ik zag hem steeds oefeningen doen, rechtop staan, zijn evenwicht zoeken en steeds lopen zonder stok.... zoooo... Toen john kwam konden ze gelijk het water in en na een poosje ging ik kijken. John was laaiend enthousiast... Wauw de bewegingen in het polsgewricht en de arm/hand. Dat had hij nog nooit gezien... SUPER SUPER SUPER
NEEM JE EIGEN TEMPO
JE KUNT NIET ALLES TEGELIJK
MAAR WIE LANGZAAM
EN GESTAAG VOORUIT GAAT
WINT ALTIJD
Veel liefs Marlies
-
14 Augustus 2010 - 15:33
Hein Oet Wiëert:
Hé,hé eindelijk een pc gevonden waar ik wat langer op kan want de mijne is al 2 weken stuk. Vandaag eindelijk tijd om de afgelopen 2 verslagen te lezen. Wow wat een mooie verslagen en dan het einde van het verslag van vaandaag. Het lijkt wel een soap want die stoppen ook altijd als het spannend begint te worden. Dus Marlies laat ons maar vooral mij niet te lang in spanning. Als ik dat zo lees dan zit er misschien weer een stap voorwaarts in. Succes -
14 Augustus 2010 - 16:53
Marie-louise:
Peter gaat inderdaad nog steeds goed voorwaarts
Gewoon vol goede moed doorgaan
En dat lukt jullie ook zeker,
En geniet ook een beetje van de vakantie, dat hebben jullie wel verdient
groetjes
wim en marie-louise -
14 Augustus 2010 - 17:01
Christel:
En dan zegt men, dat vrouwen niet te begrijpen zijn. Snap jij het nog? Ik vond het maar griezelig, het verhaal van de duizeligheid. Maar wat een positieve wending. I FEEL SO HAPPY. En dat gevoel zal ik wel niet alleen hebben. Wat weer een verhaal. En dat van één week. Als je alle verhalen zou bundelen, zou je onderhand een complete serie hebben. Hou je haaks en geniet van de zomer en het vakantiegevoel. Maar geniet vooral van elkaar. -
15 Augustus 2010 - 09:39
Jaan:
Even een berichtje terug.
Voor mij was het heel fijn dat jullie bij ons zijn geweest.
Claudi,bedankt voor het zo goed overbrengen van ons gesprek samen.
Peter en Marlies,tot gauw en gaan jullie zo maar verder en alles komt goed.Groetjes van Jaan Frank en John. -
15 Augustus 2010 - 11:59
Jan-Thea:
Hoi Peter -Marlies
Ik zie dat het goed voorwaarts gaat ga zo door .
Wij gaan ook weer door ,wij zijn even weg geweest.
Houw de moed er in,en we gaan maar dooooor.
Met de mensen die jullie willen STEUNEN. SUPER.
Groetjes Jan-Thea -
15 Augustus 2010 - 12:31
Robert En Steef:
Dat gevoel hadden wij nu ook! Lekker op stap geweest met de kermis en zondags de kei gezellige en heerlijke bbq! Echt leuk dat we er (bijna) allemaal waren!! En ondanks de kleine regenbuien voelt het toch als vakantie zo'n week... Heerlijk!
Geniet nog van het weekend!
Groetjes Robert & Steef -
17 Augustus 2010 - 15:47
Truus Stemkens:
Hoi Peter en Marlies,
Ik las dat Peter interesse had in een quad.
Paul Fakkeldij uit Maasbree heeft ook een Quad, volledig laten aanpassen aan zijn handicap met zijn beperkingen.
Als jullie meer willen weten, zul je beslist bij hem terecht kunnen voor vragen.
Heel veel succes ermee!
Groetjes van Truus en Thei Stemkens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
