EN TOEN WERD HET ZOMAAR LENTE....

Hallo lieve mensen,



Zondagmiddag en de vroege avond zat ik een beetje in dubio… want hoe moest het allemaal… voor mijn verjaardag had ik twee kaartjes gekregen voor de musical van het Valuascollege op maandag 11 februari. De bedoeling was dat we er met een groep naar toe gingen, maar Peter kan absoluut niet mee, dat had ik al afgemeld, maar ik twijfelde of ik wel mee zou gaan… want wie bleef er dan bij Peter. Annemarie appte of het wellicht leuk was om Christel mee te vragen… ja dat was wel leuk, ja dat leek me wel heel erg leuk, dus snel naar Christel geappt en ja hoor die vond dat ook heel leuk. Vervolgens met de kinderen geappt en zou Claudi hier bij Peter komen. En net voor het naar bed gaan zag ik dat er al 5 mensen gereageerd hadden op de site… WAUW dat doet eens mens dus echt goed. Even een antwoord voor Niek over de driewieler… ja dat is een mis aanschaf geweest. We hebben er in 2011 heel lang op moeten wachten, vervolgens was het niet de fiets die Peter was aangemeten, hij functioneerde niet, oftewel Peter kon er niet alleen op en af , en als hij fietste schoot af en toe zijn voet uit de steun en kon hij niet verder zonder hulp. Maar in diezelfde periode kreeg hij ook zijn rijbewijs terug en dat vond hij veel belangrijker… dus de fiets staat lekker stof te vangen in de loods.
Maandagmorgen was Peter heel alert, hij las de boerderij, de krant en toen ik hem om 10.30 uur zijn medicijnen gaf, was hij nog steeds heel alert. Ik keek af en toe in de kamer… 3 weken sliep hij zowat de hele morgen… en nu de hele morgen wakker en bezig met lezen en televisie kijken. SUPER !!!
Na het eten sliep hij wel 2 uurtjes maar dat mag en om 16.00 uur gingen we naar de fysio in Panningen, over de steunhandschoen werd helemaal niet gesproken, die is er nog steeds niet… gaat net zoals met de fiets indertijd… Gerard zette Peter op de legg-press om weer wat meer spierkracht in de benen te krijgen en dat ging heel goed. Want oh wat heeft Peter conditie en spierkracht ingeleverd de laatste maanden. Moe en voldaan gingen we weer naar huis en maakte ik me klaar voor de musical. Net na 19.00 uur was Christel bij ons en even later Willemien en John, Wil en Annemarie kwamen nog met Meike en Krista en toen konden we richting Venlo gaan. Ik appte met Claudi dat Peter wellicht de hele avond zou slapen, want hij had zoveel gedaan vandaag en dat hij nu met recht moe was. Claudi zou om 20.15 uur komen.
Ik genoot van mijn uitstapje en net voordat de voorstelling begon appte ik nog met het thuisfront. Alles oke. Peter was nog naar het toilet geweest en hij was heel alert. De Musical de Titanic was prachtig opgevoerd door de leerlingen van het Valuascollege. Een dikke vette 10 !!!! Tijdens de pauze keek ik weer even op de app… Nee Peter sliep helemaal niet, hij bleef aan het praten en samen hadden ze een programma over Roemenie gekeken. Claudi had Peter in maanden niet meer zo goed meegemaakt… tja en dan wordt ik helemaal blij en vrolijk… Om 22.30 uur was het afgelopen en Claudi appte dat Peter gezegd had dat zij naar huis kon gaan. Ik verwachte dat peter toch wel zou slapen als ik thuis kwam… maar nee hoor hij zat rechtop in zijn stoel en wilde van alles weten. OH SUPER !!!
Dinsdagmorgen moest ik naar de kapper en bleef Peter alleen thuis, maar weer sliep hij niet, nee hij wilde vertellen over het programma van Roemenie en toen ik terug kwam van de kapper was hij toch in slaap gevallen…
Na het eten ging hij weer in zijn stoel liggen en ruimde ik alles op en om 14.30 uur ging ik de kinderen uit school halen . Pierke, Joep, Sien en Mees, maar vriendinnetje Merel wilde graag met Sien afspreken, maar natuurlijk wilde Sen bij oma spelen… och dan nemen we Merel toch ook mee en zo kwam ik met 5 kindertjes uit school. Eerst wilden ze verven, dat een poosje gedaan en toen wilde Sien het communiejurkje van Claudi aan, en Merel wilde ook een jurkje aan, dus de meisjes een mooi zwierig jurkje aan en Joep en Mees wilde een jasje aan… ja en daar hing ook nog wel wat van in de kast… Pierke deed wel op het net gebakken stokbrood letten en er kruidenboer op smeren. Er werd een show gegeven door Sien en Merel en Joep en Mees waren de begeleiders. De kistjes in de kamer en oh wat hadden we allemaal een plezier. Een groot feest met de jurkjes en jasjes van 25 jaar oud. Om 17.30 uur was iedereen opgehaald en had ik zo alles opgeruimd en om 19.00 uur kwam Wim om Peter te behandelen. Ongelooflijk hoe soepel dat de arm nu is en zijn geen harde plekken meer, tja en waar het melanoom zat… Wim voelde niets meer, maar ja hij is natuurlijk geen arts… maar vol vertrouwen legde ik de spullen klaar om woensdag nar Maastricht te gaan…
Ron was er woensdagmorgen net voor 9.30 uur, hij vond Peters lopen niet zo best… nee maar we hadden Ron ook al niet meer gezien vanaf 5 januari, want het lopen gaat al een heel stuk beter. In de taxi hadden we heel veel te vertellen, potverdorie wat waren we in een diep dal beland, maar de zon scheen nu al uitbundig… een goed voorteken , toch wel een beetje spannend wat dr. Jansen te vertellen zou hebben… de bloedwaarden… zouden die nu weer gezakt zijn…
Na een uur waren we in Maastricht maar moesten lang wachten bij het bloedprikken, een poosje met Riet gepraat en tegen 12.00 naar de wachtkamer van dr. Jansen, waar we nog een kleine 10 minuten moesten wachten voordat we aan de beurt waren. Eerst vroeg dr. Jansen hoe het nu ging zonder morfinepleisters, Ja heel erg goed antwoordde Peter, ja en de arm is mooi dun en weer soepel, nee ik heb geen pijn. WAUW Peter vertelde het allemaal zelf. Ja zei dr. Jansen en nu heb ik ook heel goed nieuws, de bloedwaarden zijn flink gezakt, dat is een teken dat de kuur heel goed werkt, ja bovenverwachting zo goed !! WAUW !! Ik werd helemaal warm en blij van binnen. Ja en dat de arm nu weer zo mooi dun was, was een teken dat de kuur het melanoom aan het opruimen was. Dr Jansen voelde eens aan de arm, nee hij voelde niets meer, ja een scan zou het moeten uitwijzen of er echt niets meer zit, maar daar wachten we nog even mee. Ik vroeg waarom ze niet eerder met dit middel waren begonnen als het zo goed werkte… tja kostenplaatje, er werd eerst gestart met de Nivolumab, en als die niet meer werkte of onvoldoende dan werd op duurdere kuren overgestapt. Nog een poosje over van alles gepraat en dat het nu zonder de morfine ook zo goed ging, ja het leek een klein wondertje, en de vlag die mochten we bijna gaan ophangen. Dr. Jansen schreef de recepten voor de vervolgkuur en ik zag dat het voor 60 dagen was…. Oh dan hoeven we over 4 weken niet naar de apotheek…. Nee sterker nog, zei dr. Jansen , jullie hoeven pas over 8 weken weer bij mij terug te komen !! WAUW !!Peter was er helemaal beduusd van … over 8 weken pas…. Oh dat is helemaal geweldig !!! Bij Anouk moesten we een afspraak maken voor over 8 weken en natuurlijk vertelden we haar het goede nieuws…8 weken pas zei Peter steeds weer. Oh dat is SUPER !!! Ik appte Ron dat we klaar waren en nog naar de apotheek moesten. Ron wachtte ons op bij de apotheek en had alvast een nummertje getrokken. Ik ging in de wachtrij staan en Ron ging met peter naar het toilet en een kop koffie drinken. Els appte of we toevallig in Maastricht waren, ja dat waren we, ja zij was er ook , ze kwam even naar de apotheek. Helaas hadden zij weer minder goed nieuws, maar ik was in een jubelstemming, een poosje met Els gepraat en toen was ik aan de beurt. Els ging nog even bij Peter en Ron in het restaurant zitten. Al met al 50 minuten bezig geweest voor de medicijnen.. nog een kleine aanvaring met de apothekersassistente over de kosten van de medicijnen en dat we er toch vooral heel stipt en voorzichtig mee moesten zijn, maar vandaag kon het me niets schelen… we hoeven pas over 8 weken weer terug !!!
Om 15.00 uur waren we thuis en ging Peter even rusten, maar ik had vleugeltjes… oh het wordt lente.. alles komt goed !!! En tegen iedereen moest Peter als eerste vertellen… ja het werkt… en we hoeven pas over 8 weken terug !!!
Donderdagmorgen ging ik snel boodschappen doen in Panningen, bijna alles was op….. en om 12.00 uur kwam Steef hier lunchen en om 12.30 uur moest ik naar de basisschool…. Spelletjes van vroeger gaan doen met de kinderen van groep 1-2-3. Er waren 12 opa’s en oma’s om met de kinderen spelletjes te gaan doen. Ik had een oude monopoly en knikkers mee genomen. Sien en Mees waren in mijn groepje en dan nog Julie van groep 1 en Sten van groep 3. En het was me toch leuk. We deden handje raden met de knikkers monopoly in een eenvoudige versie en later nog weer gooien met de knikkers wie er het dichtste bij was.. genoten heb ik !! Steef had Peter naar zijn stoel gebracht en die sliep toen ik thuis kwam en Steef had ondertussen de boekhouding gedaan. En oh wat waren er lieve kaartjes bij de post en ook een heel lief kaartje van de kinderen stond er op het aanrecht. SUPER !!!
S Avonds ging ik nog lopen met Willemien en Annemarie en Peter zwemmen met Wil. Heerlijk gewandeld , maar het zwemmen had niet zo goed gegaan… de spierkracht is zoveel minder geworden en de conditie moet weer opgebouwd worden, maar daar kunnen we nu aan gaan werken. Maar al met al toch heel tevreden !!
Vrijdagmorgen was ik met van alles bezig maar ook al lekker buiten gewerkt.. en dat voelde ik aan mijn spieren… en s middags lekker met Peter naar buiten. Eerst goed ingesmeerd met zonnebrandcrème factor 50 en toen met de rolstoel een flinke ronde gelopen. Heerlijk zo buiten daar krijg je weer een beetje energie van !! Ja en dat vond Peter ook, hij is ontwaakt uit de winterslaap… want tijdens het lopen zei hij, volgende week ga ik weer autorijden, ja hoor dat kan ik dan weer, en oh dat is zo belangrijk voor hem, dat is voor een mijlpaal dat het weer de goede kant opgaat !!!
Zaterdagmorgen kwam Anneke om te helpen, ramen gewassen en van alles opgeruimd, heerlijk bezig geweest en na de middag bakte ik nog een appeltaart, zomaar… of we hadden toch wel iets te vieren !!! En in de late middag gingen we weer een ronde lopen , ja genieten was dat !! Dat het nog maar heel lang van dit mooi weer blijft… letterlijk en figuurlijk, want oh wat zijn we door een diep dal gegaan en wat is het nu weer heerlijk genieten, een alerte Peter, die weer plannen maakt en waar hij nog overal naar toe wil en wat we van de zomer allemaal gaan doen… SUPER SUPER SUPER !!!



EEN LACH IS ALS DE LENTEZON
DIE HET VERDRIET EN DE WINTER
VAN ONZE GRAUWE GEZICHTEN VERJAAGT



Veel liefs Marlies