koud met lentekriebels

Hallo lieve Mensen

Zo een spannende week is weer voorbij, een nieuwe uitdaging, een nieuw begin....
Vorige week zondag was de nieuwjaarsborrel van de buurtvereniging bij Paul. Het was niet al te druk, maar wel supergezellig. Peter was er wel moe van, want er wordt dan zoveel vertelt en dat wil hij toch het liefste allemaal volgen.
Maandag stond er niets op het programma, maar we waren allebei in spanning voor dinsdag want dan gingen ze beginnen met het intapen.
Samen gingen we naar de fysio waar Richard het intapen zou doen. John Pannekoek, de podoloog, kwam ook kijken want hij was heel benieuwd hoe ze dat bij Peter gingen doen en wat het effect zou zijn.
Peter moest op zijn buik op de behandeltafel gaan liggen en werd er een stuk tape, van 3 cm breed, vanonder de hak tot aan de knieholte geplakt, vervolgens werden 2 stroken in de lengte doorgeknipt en een soort y van gemaakt en die werden aan beide kanten van de lange strip geplakt. En toen was het al klaar.... er werd nog even overlegd of ze ook de voet zouden tapen, zodat deze recht zou staan, maar als ze dat nu al deden zouden we niet zien wat het effect van deze tape zou zijn. Dus de gewone schoenen aan, zijn oude Lowa wandelschoenen had ik meegenomen en nu maar eens zien wat er gebeurde.....
Ja lieve mensen, tranen in mijn ogen!!! Hij liep, hij liep zo netjes, zo rechte passen. Weliswaar kleine pasjes en langzaam, maar zo mooi. John, de podoloog was er ook helemaal van onder de indruk. Kijk, kjik zie je dat hij zet zijn voeten gewoon recht!! Schitterend!! Nog een keer door de hele zaal bij de fysio gelopen en toen naar huis. Wauw als dit toch eens de oplossing kan zijn voor het schoenen probleem!! Zo simpel!!
Op weg naar huis moest ik nog even een boodschap doen. Ja en Peter had het over een gaatje, een gaatje?? Ja ergens was een gaatje, ik dacht maar de hele tijd aan de schoenen en zo, maar dat was het niet want dat was super. Toen begon hij over Kal Piet, ja wie is dat nu weer... Kal Piet ik al vanalles bedacht en toen, hoor je niet broemm broemmm. Oh de KNALPIJP, ja ik moest naar de garage om het na te laten kijken... Oke Knalpijp. Ja we hebben er vreselijk om moeten lachen.
s Middags na het slaapje zwabberde zijn rechterbeen wat, ja hoort dit bij het intapen, ja en wat vermoeid en het wennen aan de tape, dus verder maar rustig aan en toch ieder half uur een keer door de kamer lopen, ja en dat ging steeds beter.En dan zat hij weer in zijn stoel en riep me iedere keer KIJK KIJK wat ik kan!! De hak van de rechtervoet op de grond en dan de tenen omhoog, ja en dan liepen de tranen over zijn wangen, dat had hij al die tijd niet gekund. Nou ik was sprakeloos, dat deze tape en het lijkt net gewone leukoplast, zoveel te weeg kan brengen.Super.
Woensdagmorgen rijles en Wim ging met hem mee. Peter wilde toch nog voor de zekerheid de aangepaste schoenen aan. Was toch iets vertrouwder. Hij kwam naar beneden met deze "lompe"schoenen aan en de keuken zei hij al meteen. Dit is niks, helemaal niks. Maar ja toch zo maar naar de rijles. En die had weer super gegaan. Ik was druk met vlees en s middags ging ik tegen 3 uur naar boven om hem wakker te maken en te helpen met opstaan. Ja de gewone schoenen aan en ik moest de veters er anders in doen en dan kon hij alleen naar beneden. Ik moest ook gaan, hij kon het alleen. Ik was in de keuken bakken aan het wassen en aan het luisteren. En zomaar ineens stond hij in de keuken. Ik had hem helemaal niet de trap af horen komen en normaal hoor je hem dan "klotsen en botsen" Zo dat is positief!! Er kwamen nog wat mensen en Peter maar praten en vertellen en s avonds ook nog zwemmen met John. En hij liep en liep maar.
Ja en toen ze terug kwamen van het zwemmen was het sprookje even uit. De tape was er gelijk vanaf gegaan in het zwembad. We hadden dit goed nagevraagd en hij zou er mee moeten kunnen zwemmen. Maar helaas dat was niet zo.Ook was hij na het zwemmen nog gevallen, maar er was niks gebeurt en hij moest er de hele tijd om lachen. Ja hij had super goede zin, ondanks dat de tape eraf was. Ik moest donderdag maar gelijk bellen dat ze er weer nieuwe opdoen.
s Avonds realiseerde ik me dat Peter de hele dag nog niet een keer had gezegd. Ik bin zooo moehhh!!!
Donderdag gelijk weer naar de fysio gebeld en vrijdag zouden ze hem weer intapen. Peter ging naar de afasiegroep en ik moest naar de autogarage voor de knalpijp, goh ik had me toch een energie en goeie zin. Zo dan ook maar gelijk eens vragen voor een andere auto en kijken wat ze hadden staan in de automaatvorm. Ja er stonden er best wel wat, maar eerst het rijbewijs en dan een andere auto.
Tegen 4 uur was Peter thuis en hij had een heleboel te vertellen, maar dat had ik ook. En het ging allemaal super. s Avonds laat kwam er nog een vrachtwagen voer, en het was stervenskoud, ik ging er naar toe en vragen wat ze bij zich hadden en gewezen waar ze moesten lossen. Ik kwam binnen en vertelde Peter dat het een Tjech was. Oh hij wilde ook naar buiten en kijken. Nou ik raadde hem dat af want het was zo koud.
Maar lieve mensen het deed me zo goed, de betrokkenheid en het weer willen kijken, al is het s avonds laat. Maar mijn radertjes maakte overuren eigenlijk al de hele dag, hoe is het mogelijk dat een paar "pleisters"dit kunnen doen. Maar toen ging ik de schoenen eens wegen. De eerste schoen van de firma Bucherhorn in Eindhoven, gedragen tot januari 2010 woog 1050 gram, de oude Lowa schoen 520 gram, en de laatste aangepaste schoen van Penders, gedragen van juni 2010 tot nu woog 1430 gram!!! Ja dank je de koekkoek, dat Peter er moe van wordt, als je de hele dag bijna een kilo gewicht aan je been extra moet meezeulen. En dan de vermoeidheid maar steeds toeschrijven aan het infarct. Maar bindt zelf eens een kilo aan je been, en loop er maar eens de hele dag mee!!
Vrijdagmorgen weer naar de fysio, en Richard het verhaal verteld, ja het had super gegaan, alleen jammer dat de tape er bij het zwemmen gelijk af was. Ja daar moeten we dan iets op verzinnen, Richard tapete hem in en ik heb er fotos van gemaakt (Claudi zet ze binnenkort op de site)
En toen had hij nog een half uurtje fysio van Helene en dat ging heel erg goed, allerlei oefeningen aan het wandrek.

s Avonds ging Peter naar de wc en het duurde nogal al lang, dus ging ik kijken, ja en wat was meneer aan het doen. Oefeningen die hij s morgens aan het wandrek had gedaan deed hij nu aan de designradiator op de badkamer!!!
Ja soms lijkt het of ik droom.. hoe kan dit nu op ons pad komen, toeval, geluk, of hebben we gevonden wat we zochten!!


ER STAAT GEEN STRAF
OP BETER PRESTEREN DAN VAN JE WORDT VERWACHT
GROTE DINGEN ONTSTAAN NIET DOOR KRACHT
MAAR DOOR VOLHARDING

Veel liefs Marlies