stoomtreintje
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
13 November 2009 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Ja het is een stop stoomtreintje geworden deze week. Poeh poeh!!!
Vorige week vrijdag gingen we dan eindelijk met de familie van Mill op weekend naar Klimmen bij Valkenburg. Met zijn allen in een groot huis, we hadden ons hier enorm op verheugd en nu de domper van Peter. Maar ja thuis blijven was ook geen optie en als er nog iets zou gebeuren waren we met veel mensen. Dus gaan ....
Met Lonneke en Jaap gingen wij er naar toe en de reis verliep in tegenstelling tot vorig jaar vlekkeloos. Peter had een goede dag en vertelde s avonds veel en had ook veel plezier net als wij allemaal. Onze slaapkamer was vrij klein en kleine lage bedjes, maar met nog een matras erop heeft Peter heerlijk geslapen.
Zaterdags was hij toch weer heel moe, dus op tijd weer rusten. Maar hij deed ook spelletjes mee en met name bij het Memoriespel hebben we erg gelachen.Peter en Alex moesten de plaatjes in het Nederlands benoemen, en wat dacht je van de vertaling van sokken, voetschoentjes... Prachtig toch.
Het weer was ons ook nog goed gezind, en hebben we in groepen gewandeld en de omgeving verkend.Ondanks alles een heerlijk weekend gehad.
Maandag naar de neuro in Eindhoven, helaas met de rolstoel want Peter kon en durfde het stuk niet te lopen, Het ging ook echt niet en het leek wel of het met het uur minder werd!!! Potverdorie... s Middags toch maar de huisarts gebeld. De assistente( niet onze eigen) vertelde me dat ik s morgens al had moeten bellen en dat de dokter nu geen tijd meer had. Ik zal maar niet zeggen wat ik toen zei. Maar verzocht haar vriendelijk om te vragen of dokter Magis mij wilde terugbellen. Ja hoor nog geen 5 minuten later belde Magis al terug en was erg verbaasd over alles, want hij had van de epileptische aanval nog niets doorgekregen. Vergeten door de vervangende huisarts??? Maar goed, de dokter vroeg of we die middag nog naar hem konden komen, ja dat zou wel kunnen na het middagslaapje. Hij had ruim tijd voor ons en onze vragen werden goed beantwoord en als dat niet kon ging hij het navragen en kregen we later antwoord. Zo was de aanval van vorig jaar vrij snel na de griepspuit en nu was het een dag na de spuit dat Peter de aanval kreeg. Zou hier verband tussen zijn? Magis vond het vreemd, maar wel de moeite om er navraag over te doen.
Ook moesten we dinsdagmorgen nog een keer bloed prikken voor de leverwaardes. Dus dinsdag alle therapieen afgezegd en bloed prikken.
Toen we thuiskwamen werd er een bloemetje gebracht voor de mantelzorgers.(Het was de dag van de mantelzorger) Er zat een kaartje bij wie mij had voorgedragen voor een bloemetje. Het was Anita, de fotografe van Steef en Robert, ik was helemaal ontroerd en heb veel moeten huilen die dinsdag. Heel veel emotie en spanning kwam eruit.
s Avonds kwam er nog een sms je van Steef en Robert dat ze veilig geland waren in Brazilie en dat de reis voorspoedig was verlopen. Gelukkig even een zorg opzij.
Woensdag een drukke dag voor mij met vlees, en Peter bleef maar moe, eigenlijk wilde hij ook niet gaan zwemmen, maar toch maar gedaan. Dan maar alleen ontspanningsoefeningen, gelukkig goed gegokt, want John had hem heerlijk gemasseerd en laten ontspannen en hij voelde zich een stuk beter.
Donderdag naar de tandarts. Ja dan twijfel je, wel of niet gaan, toch maar doen dan hebben we tenminste alles gehad. Na het bezoek aan de tandarts kon hij bijna niks meer, zijn mond was stijf en hij voelde zich heel belabbert. s Middags lang geslapen en toen zat er toch weer een betere Peter. Zijn ogen begonnen weer een beetje te stralen. Poeh poeh, eindelijk, want wat was ik er rot aan toe de hele tijd. Als ik hem zo treurig zag zitten, moest ik huilen. Ik was boos op de medici, op de vervangend neuroloog, op de griepspuit. Want ondertussen had ik wel veel speurwerk gedaan op internet en ook gelezen dat de griepspuit een epileptische aanval kan uitlokken.
Hij wilde voor het eerst ook weer buiten lopen, wel samen met mij, want alleen durfde hij niet en hij liep, langzaaam, voetje voor voetje, maar de passen waren goed. Dan komt de rest vanzelf wel weer.
En vanmorgen samen naar de fysiotherapie in Baarlo. Eerst belde onze eigen assistente van de huisarts nog, over de griepspuit en de vaccinatie van de mexicaanse griep. Dr. Magis had overleg gehad met dr. Pop en wat ik al had gelezen op internet, de griepspuit kan de aanval uitlokken.Dus een stomme samenloop van omstandigheden dat we juist nu de medicijnen aan het afbouwen waren... Ik word er af en toe ratje dol van, want nu moet er ook nog een vaccinatie voor de mexicaanse griep komen, en weet niet wat ik moet doen, wel of niet? Maar daar wil ik dr Pop nog zelf over spreken volgende week.
De uitslagen van het bloedonderzoek waren ook binnen en gelukkig die waren een heel stuk verbetert.Over 3 weken nog een keer bloed prikken en dan zien of alles weer normaal is.
Na dit alles gingen we naar Baarlo voor de fysio, en het ging Super goed. Joost was zeer tevreden , gezien wat er de afgelopen dagen was gebeurt en denkt dat we uiteindelijk niet al te ver zijn terug gezet.
Heel blij en opgelucht reden we naar huis en geloven we er weer in. Het treintje begint langzaam weer te rijden.
WANNEER JE HET MOEILIJK KRIJGT
EN ALLES JE TEGEN ZIT
TOT HET LIJKT
ALSOF JE HET GEEN MINUUT LANGER KUNT VOLHOUDEN
GEEF DAN VOORAL NIET OP
WANT DAT IS PRECIES DE PLAATS
EN DE TIJD
DAT HET TIJ ZAL KEREN
Veel Liefs Marlies
Ja het is een stop stoomtreintje geworden deze week. Poeh poeh!!!
Vorige week vrijdag gingen we dan eindelijk met de familie van Mill op weekend naar Klimmen bij Valkenburg. Met zijn allen in een groot huis, we hadden ons hier enorm op verheugd en nu de domper van Peter. Maar ja thuis blijven was ook geen optie en als er nog iets zou gebeuren waren we met veel mensen. Dus gaan ....
Met Lonneke en Jaap gingen wij er naar toe en de reis verliep in tegenstelling tot vorig jaar vlekkeloos. Peter had een goede dag en vertelde s avonds veel en had ook veel plezier net als wij allemaal. Onze slaapkamer was vrij klein en kleine lage bedjes, maar met nog een matras erop heeft Peter heerlijk geslapen.
Zaterdags was hij toch weer heel moe, dus op tijd weer rusten. Maar hij deed ook spelletjes mee en met name bij het Memoriespel hebben we erg gelachen.Peter en Alex moesten de plaatjes in het Nederlands benoemen, en wat dacht je van de vertaling van sokken, voetschoentjes... Prachtig toch.
Het weer was ons ook nog goed gezind, en hebben we in groepen gewandeld en de omgeving verkend.Ondanks alles een heerlijk weekend gehad.
Maandag naar de neuro in Eindhoven, helaas met de rolstoel want Peter kon en durfde het stuk niet te lopen, Het ging ook echt niet en het leek wel of het met het uur minder werd!!! Potverdorie... s Middags toch maar de huisarts gebeld. De assistente( niet onze eigen) vertelde me dat ik s morgens al had moeten bellen en dat de dokter nu geen tijd meer had. Ik zal maar niet zeggen wat ik toen zei. Maar verzocht haar vriendelijk om te vragen of dokter Magis mij wilde terugbellen. Ja hoor nog geen 5 minuten later belde Magis al terug en was erg verbaasd over alles, want hij had van de epileptische aanval nog niets doorgekregen. Vergeten door de vervangende huisarts??? Maar goed, de dokter vroeg of we die middag nog naar hem konden komen, ja dat zou wel kunnen na het middagslaapje. Hij had ruim tijd voor ons en onze vragen werden goed beantwoord en als dat niet kon ging hij het navragen en kregen we later antwoord. Zo was de aanval van vorig jaar vrij snel na de griepspuit en nu was het een dag na de spuit dat Peter de aanval kreeg. Zou hier verband tussen zijn? Magis vond het vreemd, maar wel de moeite om er navraag over te doen.
Ook moesten we dinsdagmorgen nog een keer bloed prikken voor de leverwaardes. Dus dinsdag alle therapieen afgezegd en bloed prikken.
Toen we thuiskwamen werd er een bloemetje gebracht voor de mantelzorgers.(Het was de dag van de mantelzorger) Er zat een kaartje bij wie mij had voorgedragen voor een bloemetje. Het was Anita, de fotografe van Steef en Robert, ik was helemaal ontroerd en heb veel moeten huilen die dinsdag. Heel veel emotie en spanning kwam eruit.
s Avonds kwam er nog een sms je van Steef en Robert dat ze veilig geland waren in Brazilie en dat de reis voorspoedig was verlopen. Gelukkig even een zorg opzij.
Woensdag een drukke dag voor mij met vlees, en Peter bleef maar moe, eigenlijk wilde hij ook niet gaan zwemmen, maar toch maar gedaan. Dan maar alleen ontspanningsoefeningen, gelukkig goed gegokt, want John had hem heerlijk gemasseerd en laten ontspannen en hij voelde zich een stuk beter.
Donderdag naar de tandarts. Ja dan twijfel je, wel of niet gaan, toch maar doen dan hebben we tenminste alles gehad. Na het bezoek aan de tandarts kon hij bijna niks meer, zijn mond was stijf en hij voelde zich heel belabbert. s Middags lang geslapen en toen zat er toch weer een betere Peter. Zijn ogen begonnen weer een beetje te stralen. Poeh poeh, eindelijk, want wat was ik er rot aan toe de hele tijd. Als ik hem zo treurig zag zitten, moest ik huilen. Ik was boos op de medici, op de vervangend neuroloog, op de griepspuit. Want ondertussen had ik wel veel speurwerk gedaan op internet en ook gelezen dat de griepspuit een epileptische aanval kan uitlokken.
Hij wilde voor het eerst ook weer buiten lopen, wel samen met mij, want alleen durfde hij niet en hij liep, langzaaam, voetje voor voetje, maar de passen waren goed. Dan komt de rest vanzelf wel weer.
En vanmorgen samen naar de fysiotherapie in Baarlo. Eerst belde onze eigen assistente van de huisarts nog, over de griepspuit en de vaccinatie van de mexicaanse griep. Dr. Magis had overleg gehad met dr. Pop en wat ik al had gelezen op internet, de griepspuit kan de aanval uitlokken.Dus een stomme samenloop van omstandigheden dat we juist nu de medicijnen aan het afbouwen waren... Ik word er af en toe ratje dol van, want nu moet er ook nog een vaccinatie voor de mexicaanse griep komen, en weet niet wat ik moet doen, wel of niet? Maar daar wil ik dr Pop nog zelf over spreken volgende week.
De uitslagen van het bloedonderzoek waren ook binnen en gelukkig die waren een heel stuk verbetert.Over 3 weken nog een keer bloed prikken en dan zien of alles weer normaal is.
Na dit alles gingen we naar Baarlo voor de fysio, en het ging Super goed. Joost was zeer tevreden , gezien wat er de afgelopen dagen was gebeurt en denkt dat we uiteindelijk niet al te ver zijn terug gezet.
Heel blij en opgelucht reden we naar huis en geloven we er weer in. Het treintje begint langzaam weer te rijden.
WANNEER JE HET MOEILIJK KRIJGT
EN ALLES JE TEGEN ZIT
TOT HET LIJKT
ALSOF JE HET GEEN MINUUT LANGER KUNT VOLHOUDEN
GEEF DAN VOORAL NIET OP
WANT DAT IS PRECIES DE PLAATS
EN DE TIJD
DAT HET TIJ ZAL KEREN
Veel Liefs Marlies
-
13 November 2009 - 13:40
Tineke:
Hoi Peter en Marlies
Ja je moet het maar allemaal weten en kunnen Marlies jij bent all-round,dat verdient zeker een BLOEMETJE,je bent er zelf achter gekomen wat de mogelijke oorzaak is van de epileptische aanval.En nu weer verder, laat de trein maar weer doorgaan.groetjes Tineke -
13 November 2009 - 14:29
Ans Lehane:
Het leven is vallen en opstaan, maar die Peter blijft steeds opstaan, dus het komt goed.
Blij te lezen dat jullie een geweldig weekend gehad hebben. De bloemen Marlies, die ben je zeker waard.
Hou de moed erin. -
13 November 2009 - 16:04
Marie-louise:
Laat vooral het treintje weer kalmpjes aan door rijden,
Peter zag er vanmorgen weer een stuk beter uit, dus maar te hopen dat we het ergste weer achter de rug hebben.
Vol goede moed verder, en dat bloemetje had je dik en dubbel verdient
groetjes -
14 November 2009 - 09:13
Hein Oet Wiëert:
Wat weer een week. Ongelooflijk en ja dat bloemetje heb jij meer dan verdient. Ik begrijp de emoties volkomen die aan de opervlakte komen. Bij het UWV had ik een arbeidsdeskundige die zei dat het veel pijn moet doen om te beseffen wat je allemaal mist en hoeveel dat je ingeleverd hebt. Dat leek hem het ergste van mijn cva. En inderdaad; Ik geef hem gelijk. Ik loop hier niet de hele dag mee rond maar het steekt op onverwachte momenten en vaak zonder? aanwijsbare oorzaak emotioneel. Ook nu bij het lezen en bij het typen liepen de tranen weer. Laat het gebeuren die emotie. Nu in deze sinterklaastijd zou ik zeggen; Hou jullie taai,taai. En voor die in Brazilië; Geniet.
Ik stuur aan iedereen (familie, vrienden,bekenden, hulpverleners en alle lezers) dit klavertje vier dat ik bij een belgische chatvriendin heb weg gehaald.
KLAVERTJE VIER
ÈÈN BLAD VOOR GELOOF
DE TWEEDE VOOR HOOP
DE DERDE VOOR LIEFDE
EN DE VIERDE VOOR GELUK -
14 November 2009 - 14:29
Robert En Steef:
Ha pap en mam!
Vanuit het zeer zonnige Brazil een hele dikke kus voor jullie allebei!
Hier gaat alles prima!
Hou je haaks, het komt allemaal goed!
Veel liefs,Robert en Steef -
14 November 2009 - 15:48
Loes:
ha die familie Nouwen, wat een prachtig verhaal weer,zo vol van geloof hoop en liefde.
Het zou niet moeten hoeven[geen nederlands],maar ik kijk er eigenlijk al naar uit,naar je column. Een bloemetje voor Marlies,nee een hele tuin zou het moeten zijn,een complete bloemenwinkel,ik ben zo trots op jullie,het gaat goed,steeds beter,als het een familie het verdient weer te worden als vroeger,zijn jullie het,strijdbaar ,doorzetters,jullie zijn stuk voor stuk geweldig,er is hoop voor iedereen, straalt uit ieder verhaal uit.
Ik wens jullie een fijn ontspannen weekend en heel veel groeten aan het jonge pasgetrouwde stelletje .Dikke kus van Loes -
14 November 2009 - 17:43
Christel:
Ongelooflijk wat er elke keer weer uit je "pen" rolt. Vaak is het een en al optimisme en soms ben je de wanhoop nabij. En toch.......zie je altijd weer een lichtpunt aan de horizon. En wij staan hulpeloos aan de zijkant. Oké, af en toe een opbeurend woordje, maar de rest doen jullie toch allemaal zelf. Toppie!! Bij het liedje: "het is nog nooit zo donker geweest, of het wordt altijd wel weer licht", moet ik altijd vechten tegen mijn tranen. Ook nu weer.
Maar het is wel waar. Zelfs uit het diepste dal is een weg omhoog. Van tegenslag word je zelfs sterker. Zo heeft het negatieve toch ook weer een positieve kant. Gelukkig blijven ook jullie de goede dingen zien. Heel veel sterkte samen. Alles komt goed. -
14 November 2009 - 20:28
Lucia:
Ha allemaal,
Het treintje tjoekt rustig verder, want "haastige spoed is zelden goed". En wat die bloemen betreft, die ben jij meer dan waard, maar ook Steef, Lonneke en Claudi (en hun mannen).
Blijf positief!!
Groetjes -
16 November 2009 - 22:39
Thea-Jan:
Halla Marlies -Peter
Laat het treintje maar doorgaan dan gaan wij mee.
Marlies jij heb een dikke bos bloemen verdiet.
Wij gaan weer door .
Groetjes Thea-Jan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
