2 weken voorbij

Ja het is alweer 2 weken geleden dat het gebeurde en dan verandert je leven in 1 minuut. Je bent in feite machteloos en je wilt zoveel.

Vanmorgen ben ik bij het verzorgen geweest, maar er is te weinig personeel op de afdeling, degene die er zijn doen heel goed hun best hoor, maar als er dan spoedgevallen komen, kunnen ze minder doen voor de mensen die er al liggen.
Ik heb dus eerst gebeld en toen zeiden ze dat ze om 8.30 uur peter gingen verzorgen, dus ik er naar toe, maar toen duurde het nog een uur voor ze kwamen. Heel vervelend voor hem en ook voor mij.

Om 10.00 was hij klaar en om 12.00 uur is er dan weer eten Lonneke zou hierbij zijn, maar toen kwam het eten ook pas om 12.30 uur, weer spoedgeval. Vanmiddag zijn Joost en Manu gegaan, en dat ging goed, lekker naar buiten, toen die terugkwamen was hij heel moe en ging ook meteen slapen. Vanavond kwamen Ria en Wiel, en ook ik zorgde dat ik op tijd was, omdat hij donderdagavond boos was dat ik te laat kwam. Vanavond dus op tijd gestopt met de asperges om zeker op tijd bij peter te zijn, toen lag hij dwars in bed en was een beetje warrig, de verpleegster zei dat dat heel normaal was, effe later zei hij dat ie honger had en daarom misselijk was, toen de zuster kwam was het weer niet zo. Hij vond het bezoek allemaal heel leuk, alleen was hij er moe van geworden, toen zei ik dat ik dan maar naar huis ging, nee dat was ook weer niet goed. M.a.w. ik kon er vanavond geen touw aan vast knopen, het is ook iedere dag anders met hem. Schijnt er allemaal bij te horen. Dus voor de mensen die morgen gaan, niet te lang blijven.

Morgen weer een nieuwe dag, en gaan we er weer voor. Groetjes marlies