DROMEN

Hallo lieve allemaal

Zo Vandaag dan het gesprek met de revalidatiearts van de dagbehandeling. Was na een leuke avond en emoitionele ochtend een verrassend, opbeurend gesprek.
Gisteravond was het heel gezellig in Blixembosch en we hebben weer een hele poos met andere revalidanten zitten kletsen. Iedereen moedigt elkaar aan en neemt de tijd om naar elkaar te luisteren, zouden veel mensen nog iets van kunnen leren. Er wordt dan ook veel gelachen, en je ziet dat er nog veel ergere gevallen zijn dan jezelf.
Vanmorgen zwemles, al om 8 uur en Peter verheugd zich hier altijd op, maar viel een beetje tegen omdat niemand hem begeleidde in het water, nou ja kan gebeuren, dus terug naar het huisje. Zijn schoen was al van voor het weekend kapot en er moest een nieuw klittebandje aan. Simpel toch, maar Peter was in de volle overtuiging dat zijn echte schoenen deze week zouden komen, dus die paar dagen met een veter die hij zelf niet kan strikken was geen probleem. Maar ik zag zijn afhankelijkheid weer, en ging maar eens informeren, nee hoor, probleempje bij de schoenmaker, het zou nog wel 3 weken duren.... dus maar weer eens boos geworden en weer de schoenmaker gebeld, hij zou toch effe komen en de schoen repareren.Is ook echt gebeurt!!!!! Zonder deze schoenen loopt hij dus echt heel moeilijk, maar vanavond had hij ze weer aan.
Toen waren er nog een paar nare voorvallen met een maatschappelijk werkster waar ik geen boodschap aan heb, en ging ik redelijk gefrusteerd met Toos lunchen.Dat werkte gelukkig heel positief op mij en om 3 uur was ik weer terug in Blixembosch en kwam Claudi ook al gauw, om samen naar de arts te gaan.
We hebben nog effe buiten zitten kletsen met revalidant Piet de timmerman uit Liessel, om ons vervolgens te melden in het gebouw bij Mevr. Zwinkels.
Nou een zeer aardige arts, ze was heel positief, en erg verbaast over Peter, zij had namelijk de informatie van een paar weken terug en dan blijkt nu hoeveel hij vooruit is gegaan de laatste weken.Met name zijn spraak, zijn begrip en zijn gevoel waren erg positief. Zij deed ook allerlei onderzoekjes en heeft ons het een en ander uitgelegd. Ze legde ook steeds de nadruk op blijven oefenen en stimuleren van de arm/hand, en vooral nog niet opgeven!!!!Na een uurtje gingen we dus met zijn drieen heel positief terug naar het huisje. Peter ging eten en wij snel naar huis, dachten we, maar dat viel een beetje tegen, en na bijna 2 uur file waren we thuis.

JE ZIET DINGEN EN VRAAGT JE AF; WAAROM
IK DROOM VAN DINGEN DIE ER OOIT WAREN
EN VRAAG ME AF; WAAROM NIET

veel liefs marlies