HEILBACHSEE

Hallo lieve mensen,

Zo een midweeks verslag want we waren een paar daagjes weg, maar voordat het zover was.....
Vorige week maandag gingen we samen naar de fysio in Baarlo, eerst was ik aan de beurt en dat was hard nodig, want er zat een zware last op mijn schouders. Peters voet was niet echt goed vooruit gegaan en ja wat moeten we ermee?? Maar ondanks dat zijn voet niet in orde was, liep hij heel goed, ja eigenlijk ging alles heel goed. Peter liep van de ene zaal naar de andere en de andere clienten keken vol bewondering en klapten toen Peter voorbij kwam. Ja hij liep echt supergoed!!
s Middags hadden we weer een afspraak bij de huisarts en werd er gesproken over wondroos, tja en dat is niet zo best. Naar de dermatoloog of nog een paar dagen aan zien. Wellicht moest er meer antibiotica bij en een ziekenhuisopname met antibiotica aan het infuus. Nou de moed zakte me in de schoenen en zag onze vakantie al in het water vallen. Maar in overleg ging er weer verband op en moesten we donderdag terugkomen maar dan bij de eigen huisarts.
Dinsdagmorgen moest peter naar de kapper en gelukkig kan hij dat alleen, ik had het een beetje druk en tegen half 11 kwam Steef met Pierke en Sien.en de boodschappen. Peter bleef lang weg... maar een half uur later kwam hij thuis, ja hij was even langs de stukken grond gereden, effe alles bekeken. Pierke en Sien waren bij de loods en Pierke sjeesde rond op de "nieuwe"skelter, die we van Ria en Wiel hadden gekregen. Prachtig!!
s Avonds had ik het druk met vlees en ineens riep Peter mij, oh hij had weer verschrikkelijke jeuk aan zijn voet en wilde alsmaar krabben, maar dat mocht alsoluut niet, koelen met een koud washandje en na een half uurtje zakte de jeuk weer, en werd de kleur ook weer iets normaler. Het zalfverband er weer omheen en met de voet omhoog.
Woensdagmorgen nog geen zwemmen, maar wel alle oefeningen doen en had Robert dinsdagavond de stoelen opgehaald en die zetten we in de keuken. Wauw, die waren mooi geworden!! Nu nog de tafel en de andere stoelen.... Ik had het druk met vlees en voorbereidingen voor het buffet van donderdag. s middags kwam Claudi nog even met Joep en Mees, nog even de vakantie bepraten en wat we allemaal mee moesten nemen. Maar ja het was toch ook spannend of we uberhaupt wel konden gaan....
Donderdagmorgen eerst douchen en oeps de voet zag er niet echt veel beter uit. Ik werd er gewoon moedeloos van... ik moest nog zoveel doen en dan ook weer naar de huisarts... Om 11.20 uur hadden we de afspraak en gelukkig had ik inmiddels alles klaar staan voor het buffet wat om 17.00 uur warm uitgeleverd moest worden. Net voor 12.00 uur waren we aan de beurt bij onze eigen huisarts, en die vond het eigenlijk allemaal maar niks, een erg zware kuur, tja en die zalfverbanden... Dus naar de dermatoloog!! Ik had het niet meer want wanneer moest dat dan nog gebeuren.. Ja vanmiddag na half 4, Nee zegt Peter volgende week. Nee zei de huisarts vandaag wil ik dat de dermatoloog er naar kijkt. Maar ik kan niet mee gaan, want ik moet uiterlijk om 15.30 uur weer thuis zijn!! Dr Magis ging bellen naar de dermatoloog en regelde een afspraak voor 13.00 uur. Oh dan kunnen we gelijk doorrijden naar het ziekenhuis en daar lunchen, tja en dan hebben we 2 1/2 uur, nou dan moet er toch wel iets geregeld zijn..
Het duurde allemaal wat langer en zo waren we pas om 10 voor 1 in het ziekenhuis en gingen we maar gelijk door naar de afdeling dermatologie. Er was nog niemand, mooi dan zijn we ook als eerste aan de beurt. Om 13.15 uur waren we als eerste aan de beurt. Hokje in, uitkleden en werd en naar de voeten en de benen gekeken. Wondroos?? Een bacterie??? Nee hoor,hoe komen ze erbij!! Het is gewoon een allergische reactie!! Mijn mond viel open van verbazing!! En die zalfverbanden, niet doen, gewoon aan de lucht drogen, zoveel mogelijk!! De zalf eumovate werd erop gedaan en een soort dunne verbandsok erom heen gedaan. Ik vroeg aan de verpleger of die verbandsok er steeds om moest, ja dat was dat de sokken er niet aan vast gingen plakken. De dermatoloog stond bij de deur en zei, geef mevrouw genoeg van die verbanden mee, zodat ze er op vakantie genoeg hebben. Ik vroeg of ik die moest betalen, nee hoor, dat was niet nodig!!! Nou mijn mond viel weer open, en wist niet wat ik nu weer meemaakte, we hoefden niets te betalen!! Helemaal opgelucht gingen we de deur uit en lunchten we in het ziekenhuis. Ik appte de kinderen en oh wat viel er een last van mijn schouders, nu konden we ons gaan verheugen op de vakantie!!
Thuis aangekomen was Peter kei moe, van alle spanning en inspanning en ging hij toch nog een poosje naar bed. Hanny kwam nog even langs en Els nog een paar ketels ophalen en om 17.00 kwam Claudi het Buffet ophalen en bleven Joep en Mees bij ons eten, en ook Johan schoof aan. En toen alles en iedereen weg was deed Peter zijn schoenen en sokken uit en zag ik de voet ieder uur beter worden. Pffff gelukkig!!
Vrijdagmorgen kwamen Pierke en Sien al op tijd want het was onze oppasdag. Heel gezellig aan de keukentafel. Pierke wilde graag knippen en had ik een leuk klusje voor hem. Koffiepunten uitknippen, ja dat was leuk samen met oma. En Sientje kroop steeds met een boekje bij Peter op schoot en moest Peter voorlezen, en oh dan merk ik zoveel vooruitgang!! Ja echt SUPER!! ALLES KOMT GOED!!! Willemien kwam nog om de voeten te pedicuren en om 4 uur kwamen Frans en Annie Pierke en Sien weer ophalen en kon ik de koffers gaan inpakken, eindelijk!!
Zaterdagmorgen op tijd op, douchen , Peter douchen de auto inladen en dan met een stralende zon vertrekken we naar Duitsland, naar mijn geliefde Heilbachsee, waar we vroeger zoveel leuke vakanties hebben gehad, waar we zo vaak geweest zijn.. en waar we zoveel mooie herinneringen hebben. Claudi en Johan waren er vrijdag al naar toe gegaan en na een rit van 2,5 uur waren we in de Duitse eifel, op het park Heilbachsee. Johan en Joep stonden ons bij de ingang op te wachten, Joep klapte in zijn handjes want eindelijk eindelijk waren opa en oma er. Claudi had een heerlijke lunch klaar, en daarna ging Peter op bed liggen. Een fijn groot huisje, met een slaapkamer beneden, hoefde Peter geen trappen te lopen. Joep wilde graag met oma naar de glijbanen en zo ging ik met Joep alleen naar de binnenspeeltuin.Lekker samen gespeeld en na een uurtje weer terug naar het huisje, waar Peter en Meesje inmiddels ook weer present waren, en s avonds gingen we naar het buffetrestaurant op het parc, waar we genoten van een overheerlijk eten.
Zondagmorgen waren Joep en Mees al op tijd wakker en zodoende zaten we al vroeg aan een lekker duits ontbijt. Na het ontbijt gingen we met de auto naar Cochem. Binnendoor over kleine weggetjes. Joep zat natuurlijk bij ons in de auto en had hele verhalen en het is zo leuk om te horen hoe hij met Peter communiceert. Prachtig om die verhalen te volgen. We wilden eigenlijknaar het kasteel gaan, maar ja de weg er naar toe kon alleen lopend de berg op... dus maar niet. We zagen een speeltuin langs de Moezel en daar wilden Joep en Mees in. Het was heerlijk weer, en we genoten!! We zagen een stadstreintje, Ja zegt Peter daar gaan we in. Dat is leuk!! Zo een voorstel van Peter om iets te gaan doen. SCHITTEREND!! We gingen kijken van waaruit het treintje vertrok en ieder uur was er een rondrit. Effe lastig om erin te komen voor Peter, maar och dat lukte ook gewoon!! Ja dat was nog eens genieten, over de Moezel, de berg op, heerlijk!!
Tegen 3 uur waren we weer terug op het park en gingen Peter en Mees een slaapje doen... tja en wat ging ik doen... ik wilde zo graag alleen naar het dorp lopen... kijken of het restaurant er nog was... en daar liep ik, oh zoveel herinneringen, ieder plekje waar we gelopen hadden, heerlijk!! Ja Maxi Knatter was er nog en om 5 uur open!! Mooi dan gaan we daar eten vanavond, en toen moest ik de berg weer op... maar och dat ging ook goed!! En s avonds gingen we met de auto heerlijke schnitzels eten bij ons"restaurant!!
Maandagmorgen waren Joep en Mees wat later wakker en na het ontbijt gingen we zwemmen, Peter ging nog niet in het water maar met de roltoel erbij kon hij alles goed overzien.Ja nu opa niet van de glijbaan kon, moest oma eraan geloven en samen met Joep van de glijbaan. Na het zwemmen gingen Claudi en Johan naar Koblenz shoppen en bleven wij in het huisje met Joep en Mees. Mees sliep direct en Peter ging ook op bed liggen, nou dan wilde Joep wel bij opa in bed.,.. en ook sliep meteen.
Om 3 uur was alles weer wakker en zouden Peter en ik met met Joep en Mees naar de binnenspeeltuin gaan. Maar de rolstoel moest mee, want het was behoorlijk bergaf, Mees in de kinderwagen.... Weet je wat we gaan gewoon met de auto tot aan de deur van de speeltuin, en daar moest Peter nog een klein heuveltje af en hield ik Mees goed aan de hand zodat hij niet kon weglopen, want Mees is zo vliegensvlug... Eenmaal binnen renden Joep en Mees alle kanten op, en ik erachter aan en Peter lachte zich een deuk, want dan had ik Joep gevangen was Mees alweer boven in de klimtoren en hop ik er weer achteraan, kwam Joep alweer van een glijbaan af...Hartsikke leuk allemaal, maar heel vermoeiend.. want hoe kreeg ik die die nou weer veilig in de auto... eerst maar eens een ijsje eten, dan werden ze effe rustig en dan de schoentjes aan en de jasjes aan... maar daar kwam Claudi en kon die een handje helpen....
s avonds weer op het park gegeten en nog gezellig zitten kletsen en is het alweer onze laatste avond.
Dinsdagmorgen kwam eerst Joep bij ons in bed en toen riep Johan of we de koeien zagen . En ja hoor daar liepen allemaal koeien los over het park, pal voor onze slaapkamerraam. Ja echt hele grote koeien... Nou beetje hilarisch, ontsnapte koeien!! Achter de huisjes was een groot weiland en daar werden de koeien ingedaan. Het regende af en toe en tussen de buien door maakten we nog een wandeling op het park, maar met de rolstoel konden we toch niet overal komen, nogal wat trappen op en af en toen besloten we om weer naar de binnenspeeltuin te gaan. Is toch wel wat relaxter met Claudi en Johan erbij!!
s Avonds weer gegeten bij het buffetrestaurant en toen was het tijd om afscheid te nemen, we vonden het toch beter om in de avond terug te rijden ipv woensdagmorgen, Joep vond het toch wel heel jammer dat opa en oma naar huis gingen.. maar ja aan alles komt een eind en zo ook aan deze overheerlijke dagen. Natuurlijk reed Peter terug, maar het regende nogal en we moesten goed opletten, bij Mayen was een grote wegomleiding, zonder borden, dus maar bij een tankstation gevraagd hoe we op de A 61 kwamen. Ja zon 15 km binnendoor en dan was er een oprit. Ja en toen we eenmaal op de A61 waren ging het heel voorspoedig. Aan een stuk doorgereden en klokslag 10 uur reden we ons erf op.. en toen was er een grote verrassing... ik maakte de lichten aan en wist niet wat ik zag.WAUW!! Wat een thuiskomer. De nieuwe tafel en 9 stoelen in een hele mooie grijstint geverfd.Precies zoals ik het gehoopt had. Steef en Robert hadden alles gehaald en in de keuken gezet, alles een beetje opgeleukt met bloemen!!SUPER!!SUPER!!Daar krijgen we weer energie van!!KLASSE!!

DE GELUKKIGSTE MENSEN HEBBEN NIET HET BESTE VAN ALLES
MAAK MAKEN VAN ALLES HET BESTE


Veel liefs Marlies


PS en dan komt het volgende bericht weer over 10 dagen