een lach en een traan
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
30 Mei 2010 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Zondag was het prachtig weer en we zaten s middags buiten koffie te drinken, ik vond dat Peter ook wel weer eens wat in de tuin kon doen en ging zijn schoffel eens uit de winterslaap halen. Ja hij wilde het wel weer proberen..... en yes yes het lukte! Beetje voor beetje schoffelde hij in 2 dagen de hele tuin!! Toen wij s avonds aan het steken waren begon Peter weer te schoffelen en na het steken zat hij er voldaan bij. Ja ook hij had hard gewerkt en het pilsje smaakte hem heerlijk. Ak gauw kwam het onderwerp Rusland aan de orde en dan praat hij als brugman. Ja daar ligt toch nog steeds zijn passie.....
Maandag was er geen therapie en s morgens weer lekker in de tuin gewerkt, maar smiddags was het toch met de asperges bezig zijn, sorteren en steken.
Dinsdagmorgen moesten we naar Deurne naar de controlerend arts van de arbeidsongeschiktheidverzekering. Veel te vroeg waren we er en werd ons gelijk medegedeeld dat er een spoedgeval was geweest en dat het een klein uurtje uitliep..... ja daar zit je dan. Pas na 12 uur waren we aan de beurt en ik had het helemaal gehad, Peter was moe en ik wilde naar huis. Er komt dan een hele vraqgenlijst op je af en het is best wel dubbel en confronterend, want laten we eerlijk zijn Peter gaat nog iedere dag vooruit en we zijn ook nog heel erg gemotiveerd om veel te bereiken, maar als zo n arts dan vraagt wat kun je zoal al op het bedrijf, ja dan is het nog helemaal niks. Ze hadden eigenlijk bedacht dat Peter misschien al 20 % arbeidsgeschikt was..... Ja en dat is dus echt nog niet zo. Samen kunnen we heel veel, maar alleen... nee helaas. Na een uur vragen en Peter helemaal aan de pin gingen we naar huis, toch maar wel 100% ongeschikt. Het duurt dan bij mij even om de knop om te zetten en er weer tegenaan te gaan.
Woensdagmorgen naar de schoenmaker, met een zak lekkere asperges voor schoenmaker Frank gingen we naar Tegelen. We waren erg tevreden over de proefschoen, hij kan ze zelf aan, en ook de veters strikken, en nu wordt er dus de nieuwe schoen om heen gemaakt. Dit betekent de schoenen inleveren de oude weer aan, en wachten tot ze klaar zijn, minimaaal 8 weken, oh ik kon wel janken, want dat betekende 8 weken weer afhankelijk zijn van mij. (de oude schoenen kan hij namelijk niet zelf aan, dus moet ik hem steeds helpen) Nou, we keken elkaar heel beteuterd aan, Kan dit echt niet wat sneller.... Frank ging in overleg met Dirk, en als Dirk nou gelijk begon, en dan konden de schoenen nog dezelfde avond weggebracht worden per expres naar de fabriek en dan ... Frank ging even bellen.... ja hoor over 3 weken klaar!!! Ja hoor asperges zijn heel lekker... en 18 juni zijn er ook nog asperges....ook voor Dirk.
Blij en opgelucht gingen we naar huis, ja die 3 weken komen we wel door.
s Avonds nog gezwommen met John en wederom de verbazing over de handfunctie en soepelheid in het water.
Donderdag afasiedag, Peter gaat hier graag naar toe, maar ik moet er erg aan wennen. Het feit dat hij de hele dag weg is.... ik voel me dan alleen en rottig, het is misschien moeilijk uit te leggen en te begrijpen voor anderen, maar het is mijn gevoel en was dat nooit gewend, wij waren ALTIJD SAMEN, we aten altijd samen. Gelukkig kwam Robert gezellig binnen eten en s middags sorteren met de dames en om 4 uur was Peter weer terug. Ja en dan kan ik huilen van blijdschap... zo wat een vooruitgang..wat een energie .. en geeneens geslapen smiddags... Ze hadden allerlei oefeningen gedaan en ieder mag/moet vertellen. Peter had veel over Rusland verteld. Hij pakte het blad met de oefeningen. Het waren vragen zoals "Is een horloge een uurwerk" Ja/nee. Hij las het allemaal hardop en ging perfect.Klasse!!!
Vrijdagmorgen naar de fysiotherapie en nu was de revalidatiearts vergeten de verwijzing voor de fyiotherapie mee te geven, dus moest ik daar weer achteraan, en s middags kwamen de papieren terug van het CZ voor taxivervoer. Ze hadden aanvullende informatie nodig over de fysieke gesteldheid van Peter. Nou de vragen die ze stelde waren exact hetzelfde als op het aanvraagformulier, alleen moest ik nu met pen het ja en nee invullen, ik heb nog even aan mijn gezonde verstand getwijfeld of ik het allemaal wel goed gelezen had, maar na een keer of drie heb ik het opgegeven, en inderdaad exact hetzelde ingevuld!!
s Middags kwam neef Gustav uit Zuid Duitsland nog op visite, en vonden dat peter in een jaar wel erg veel vooruit was gegaan.
Zaterdagmiddag kwam Claudi helpen in de loods met de asperges en na het sorteren zou ze het gras maaien en allerlei klusjes voor mij doen. Maar Peter had ook een klusje voor haar, de mestslang achter de stal wegleggen en daar ook het gras maaien. Ik kwam buiten en schoot toch in de lach. Claudi op de grasmaaier en Peter op het scootmobiel er achter aan...
SOMS IS JE BLIJDSCHAP
DE OORZAAK VAN JE GLIMLACH
MAAR SOMS KAN JE GLIMLACH
DE OORZAAK VAN JE BLIJDSCHAP ZIJN
Veel liefs Marlies
Zondag was het prachtig weer en we zaten s middags buiten koffie te drinken, ik vond dat Peter ook wel weer eens wat in de tuin kon doen en ging zijn schoffel eens uit de winterslaap halen. Ja hij wilde het wel weer proberen..... en yes yes het lukte! Beetje voor beetje schoffelde hij in 2 dagen de hele tuin!! Toen wij s avonds aan het steken waren begon Peter weer te schoffelen en na het steken zat hij er voldaan bij. Ja ook hij had hard gewerkt en het pilsje smaakte hem heerlijk. Ak gauw kwam het onderwerp Rusland aan de orde en dan praat hij als brugman. Ja daar ligt toch nog steeds zijn passie.....
Maandag was er geen therapie en s morgens weer lekker in de tuin gewerkt, maar smiddags was het toch met de asperges bezig zijn, sorteren en steken.
Dinsdagmorgen moesten we naar Deurne naar de controlerend arts van de arbeidsongeschiktheidverzekering. Veel te vroeg waren we er en werd ons gelijk medegedeeld dat er een spoedgeval was geweest en dat het een klein uurtje uitliep..... ja daar zit je dan. Pas na 12 uur waren we aan de beurt en ik had het helemaal gehad, Peter was moe en ik wilde naar huis. Er komt dan een hele vraqgenlijst op je af en het is best wel dubbel en confronterend, want laten we eerlijk zijn Peter gaat nog iedere dag vooruit en we zijn ook nog heel erg gemotiveerd om veel te bereiken, maar als zo n arts dan vraagt wat kun je zoal al op het bedrijf, ja dan is het nog helemaal niks. Ze hadden eigenlijk bedacht dat Peter misschien al 20 % arbeidsgeschikt was..... Ja en dat is dus echt nog niet zo. Samen kunnen we heel veel, maar alleen... nee helaas. Na een uur vragen en Peter helemaal aan de pin gingen we naar huis, toch maar wel 100% ongeschikt. Het duurt dan bij mij even om de knop om te zetten en er weer tegenaan te gaan.
Woensdagmorgen naar de schoenmaker, met een zak lekkere asperges voor schoenmaker Frank gingen we naar Tegelen. We waren erg tevreden over de proefschoen, hij kan ze zelf aan, en ook de veters strikken, en nu wordt er dus de nieuwe schoen om heen gemaakt. Dit betekent de schoenen inleveren de oude weer aan, en wachten tot ze klaar zijn, minimaaal 8 weken, oh ik kon wel janken, want dat betekende 8 weken weer afhankelijk zijn van mij. (de oude schoenen kan hij namelijk niet zelf aan, dus moet ik hem steeds helpen) Nou, we keken elkaar heel beteuterd aan, Kan dit echt niet wat sneller.... Frank ging in overleg met Dirk, en als Dirk nou gelijk begon, en dan konden de schoenen nog dezelfde avond weggebracht worden per expres naar de fabriek en dan ... Frank ging even bellen.... ja hoor over 3 weken klaar!!! Ja hoor asperges zijn heel lekker... en 18 juni zijn er ook nog asperges....ook voor Dirk.
Blij en opgelucht gingen we naar huis, ja die 3 weken komen we wel door.
s Avonds nog gezwommen met John en wederom de verbazing over de handfunctie en soepelheid in het water.
Donderdag afasiedag, Peter gaat hier graag naar toe, maar ik moet er erg aan wennen. Het feit dat hij de hele dag weg is.... ik voel me dan alleen en rottig, het is misschien moeilijk uit te leggen en te begrijpen voor anderen, maar het is mijn gevoel en was dat nooit gewend, wij waren ALTIJD SAMEN, we aten altijd samen. Gelukkig kwam Robert gezellig binnen eten en s middags sorteren met de dames en om 4 uur was Peter weer terug. Ja en dan kan ik huilen van blijdschap... zo wat een vooruitgang..wat een energie .. en geeneens geslapen smiddags... Ze hadden allerlei oefeningen gedaan en ieder mag/moet vertellen. Peter had veel over Rusland verteld. Hij pakte het blad met de oefeningen. Het waren vragen zoals "Is een horloge een uurwerk" Ja/nee. Hij las het allemaal hardop en ging perfect.Klasse!!!
Vrijdagmorgen naar de fysiotherapie en nu was de revalidatiearts vergeten de verwijzing voor de fyiotherapie mee te geven, dus moest ik daar weer achteraan, en s middags kwamen de papieren terug van het CZ voor taxivervoer. Ze hadden aanvullende informatie nodig over de fysieke gesteldheid van Peter. Nou de vragen die ze stelde waren exact hetzelfde als op het aanvraagformulier, alleen moest ik nu met pen het ja en nee invullen, ik heb nog even aan mijn gezonde verstand getwijfeld of ik het allemaal wel goed gelezen had, maar na een keer of drie heb ik het opgegeven, en inderdaad exact hetzelde ingevuld!!
s Middags kwam neef Gustav uit Zuid Duitsland nog op visite, en vonden dat peter in een jaar wel erg veel vooruit was gegaan.
Zaterdagmiddag kwam Claudi helpen in de loods met de asperges en na het sorteren zou ze het gras maaien en allerlei klusjes voor mij doen. Maar Peter had ook een klusje voor haar, de mestslang achter de stal wegleggen en daar ook het gras maaien. Ik kwam buiten en schoot toch in de lach. Claudi op de grasmaaier en Peter op het scootmobiel er achter aan...
SOMS IS JE BLIJDSCHAP
DE OORZAAK VAN JE GLIMLACH
MAAR SOMS KAN JE GLIMLACH
DE OORZAAK VAN JE BLIJDSCHAP ZIJN
Veel liefs Marlies
-
30 Mei 2010 - 15:08
Hein Oet Wiëert:
Wat een gedoe weer als ik dit lees maar blijf de zon zien. -
30 Mei 2010 - 16:25
Thea-jan :
Wat weer een gedoe.
Maar jullie bleven maar lachen en een dag niet gelacht is een dag niet geleeft.
Naar de asperges gaat door naar jullie ook .Wij zijn trots op jullie wij gaan door, door met jullie.
groetjes thea. -
30 Mei 2010 - 16:55
Tooske,:
a hallo allemaal, ja ik zie het helemaal voormij, claud op de gramaaier, en peter als controleur erachter, wat wil je nog meer. maar je ziet beetje bij beetje gaat het de goede kant uit, en je moet maar denken vooral dooooorgaaaan.
groetjes. -
30 Mei 2010 - 18:35
Babette:
Hou vol hoor, alles komt goed. Geniet maar van het heerlijke weer en de lekkere asperges.
Wij zijn vandaag lekker naar het strand gegaan en ben een beetje verbrand.
Dikke kus -
31 Mei 2010 - 11:06
Christel:
Hoi Peter en Marlies,
zo zie je maar weer wat een positieve instelling met een mens doet. Vooral kijken naar wat wel kan en niet wat er niet of nauwelijks mogelijk is. Natuurlijk moet men om de arbeidsongeschiktheid vast te stellen voornamelijk kijken naar wat niet kan. Maar dat mag jullie er niet van weerhouden toch weer de zonnige zijde van alles te blijven zien. Gelukkig hoef je dit niet elke week aan te horen. Ga maar lekker door zoals je al twee jaar doet. Blijf positief en zie vooral de dingen die wél goed gaan. Het houdt je op de been. Dáárdoor weet je waar je het allemaal voor doet. En per slot van rekening zit er nog steeds progressie in. Lekker puh.....het gaat goed vooruit. Het gaat jullie goed de komende jaren. En wie weet, ziet ook Marlies Rusland nog eens van dichtbij. Wel terugkomen hoor.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
