Het jaar 2014 loopt teneinde...

Hallo lieve mensen,

Zo op de zondagmorgen ben ik aan het overdenken welke titel ik het nieuwe bericht zal geven, zo ook vanmorgen en toen dacht op eens... het jaar 2014 loopt alweer op zijn einde, het laatste bericht van dit jaar, wat is er weer veel gebeurt in 2014, veel ups en downs. In januari de gesprekken met de psycholoog over Peters passie voor Rusland, en waar we langzaamaan de goede weg in vinden, maar nog niet helemaal mee klaar zijn. In februari de moedervlek van Peter die acuut moest worden verwijdert. Paar spannende dagen, maar gelukkig was alles goed. Lang gesukkelt met de smetplekken, smeren smeren en nog eens smeren, maar uiteindelijk in oktober naar de dermatoloog, de goede zalf en zie zijn huid zag er nog nooit zo goed uit als nu. Maar zoals altijd wil ik vooral het positieve laten overheersen en uit de positiviteit de kracht vinden om door te gaan. Een heerlijk voorjaar met heel veel zon en warmte, en dat is heel goed voor Peters herstel. Veel mensen kunnen het amper geloven en dan met name de zogenaamde deskundigen kunnen het amper geloven dat er nog steeds heel veel vooruitgang is bij Peter. Hij zou toch allang achter de geraniums moeten zitten... maar dat is dus absoluut niet zo en ik kan er niet precies de vinger opleggen welke therapie het beste is maar alles te samen maakt dat we nog steeds vooruitgang boeken!! De fysiotherapie op maandagmporgen, de erg goede relatie met Richard, wij zien iets, we horen iets, we bespreken het met hem en het krijgt een vervolg.SUPER!! Het zwemmen op woensdag en zaterdag met Wil, John en Wim, onvermoeibaar gaan deze mannen door. Per 3 maanden wordt er een schema gemaakt door Wil , en iedere woensdag of zaterdag komt een van de drie om met Peter te gaan zwemmen en oefeningen te doen, na het zwemmen bespreken we dan samen onder het genot van een kop soep wat er gedaan is en dan is heel fijn voor Peter en ook voor mij. Met als hoogtepunt een paar weken terug dat Peter dus nu alleen kan zwemmen. Het zwemmen is niet echt de insteek geweest toen we ermee begonnen, maar wel alle oefeningen die in het warme water gedaan worden, en gisteren bespraken we nog met Wil de vooruitgang hierin en dan demonstreert Peter het ook op "het droge". Hoe gemakkelijk tilt hij zijn rechterarm op, het selectief bewegen van de rechterarm, wat dus voorheen uit de schouder kwam of het hele bovenlichaam en zo komen we dus steeds een stapje verder. Er wordt meegedacht door Wil, John en Wim, Wim die het woensdag over een soort nachtspalk had om de rechtervoet in een nog betere stand te krijgen, Wil bekijkt het dan ook op internet en nu komt er overleg met Richard en dan kijken we of het voor Peter van toepassing zou kunnen zijn. Zo ook met de spiegeltherapie, had ik via via , informatie gekregen van Nelly, besproken met Richard en die gaat er weer achter aan bij de ergotherapeute, hoe we deze nog beter kunnen inpassen en meer oefeningen voor thuis.
Op donderdag het afasiecentrum wat van hele grote waarde is, Peter gaat er met de taxi heen en ik heb een "vrije dag", niet dat ik dan niets hoef te doen, maar ik hoef dan 7 uur geen rekening te houden met Peter en het voelt voor ons allebei supergoed aan. Peter leert er zo enorm veel. De spraak heeft zo n grote sprongen gemaakt dit jaar!! En het belangrijkste is dat je bij het afasiecentrum als een volwaardig volwassen mens wordt behandelt. Geen kinderachtig gedoe, gewoon je bent iemand, weliswaar allemaal met een beperking, maar je bent een volwaardig persoon en dat is zo verschrikkelijk belangrijk!!
Mijn loopavond op de dinsdag met Willemien en Annemarie om mijn accu weer op te laden is zo belangrijk, want natuurlijk moet ook ik ergens de energie vandaan halen om het allemaal vol te houden en te doen wat ik moet doen.
Robert, die met al zijn inzet het bedrijf op orde houdt en steeds weer samen met ons alles overlegt en raad vraagt bij Peter en met heel veel geduld komen we er dan samen uit. Ja dat is echt SUPER dat dit kan, dat wij hier kunnen blijven wonen, dat we samen alles meekrijgen van het bedrijf, dat we samen problemen kunnen oplossen. Johan die op zijn tijd hier een klus komt opknappen, en Jaap helpt waar het mogelijk is. Steef, Lonneke en Claudi, we hoeven ze maar te bellen en ze zijn er voor ons.. en dan natuurlijk... onze grootste rijkdom. PIERKE, JOEP, SIEN en MEES!! Onze kanjers, want zij zijn alles!! Logopedistes, fysiotherapeuten, ergotherapeuten en psychologen!!! Wat die kleintjes voor elkaar krijgen met Peter, ja dat is niet te beschrijven, allemaal even gek op opa, en ze vragen iets aan hem en hij doet het!! Ze kruipen bij hem op schoot, dagen hem uit om een boekje voor te lezen, tractors benoemen, spelletjes doen. Opa mee naar buiten, Opa op de skelter, het kan zo gek niet zijn of ze krijgen het voor elkaar!! Samen spelen ze, samen helpen ze, koekjes bakken, tafel dekken, opruimen, roeren in een pan, ze doen het, vraag niet altijd hoe het erna uitziet maar ze hebben samen weer een klus geklaard. SIen een echt meisje, parmantig houdt ze Peter de pop voor en zegt: uit en wijst naar de kleertjes en Peter snapt het en trekt de pop de kleertjes uit. en even later moet alles weer aan en ... Opa doet het!! Pierke die samen woordjes met hem schrijft en Peter uitdaagt de goede letters te zeggen, Pierke kent met zijn 3 jaar al alle letters , en samen maken ze dan woorden. Prachtig en ontroerend om dit te zien. Mees is de clown van het stel, maar als opa het tractor boekje pakt en samen met hem de tractors bekijkt, glunderen 2 paar oogjes en zijn ze samen in een diepgaand gesprek, waar niet zo heel veel mensen iets van snappen, en dan hebben we Joep, ja waar Joep is, is Opa en waar opa is, is Joep. Joep vraagt altijd het eerst naar opa, is ook erg telerugesteld als opa er niet bij is, of niet thuis is. Zit altijd bij hem in de buurt en gaat ook samen met hem alleen naar bv de loods en krijgt het dan voor mekaar dat opa hem op de grote tractor tilt en dat opa er zomaar een kwartier bij blijft staan, hij prikkelt hem bij alles en krijgt het ook allemaal voor mekaar. En tijdens het kerstdiner zat Joep op de grote stoel naast opa, was eigenlijk niet de bedoeling, maar Joep moest naast opa zitten en later bij het toetje bij opa op schoot en dan hebben ze samen een lol!!
Ja die vier geven ons zoveel geluk, zoveel om te genieten, en soms als het even heel donker is, wijzen zij ons weer de weg naar het goede verlichte pad vol stalende positiviteit!! JA DAT IS GELUK!! DAT IS SAMEN GELUKKIG ZIJN !!!


En tot slot wens ik iedereen een hele fijne jaarwisseling,
en heel veel liefde, geluk en gezondheid voor 2015.

Veel liefs Marlies