Storm in een superweek

Hallo lieve mensen

Ja het weer is erg stormachtig en nodigt beslist niet uit om een klein wandelingetje te maken, maar dat alles mag de pret niet drukken deze week.

Zondag had ik het best wel druk, want moest een buffet maken voor mensen in Someren.Claudi zou met me mee gaan om het weg te brengen, want ja alleen met al die spullen in de auto en de weg niet weten, maar ook voor de gezelligheid. Gelukkig was alles op tijd klaar en ook nog goed gelukt. Claudi kwam om het mee weg te brengen en Peter was dan een poosje alleen totdat Johan kwam.
Wij waren om half 7 terug met de frieten en Johan had de hometrainer gemaakt en Peter... die had achter de computer gezeten en de site gelezen. Ja super toch, helemaal uit zichzelf.En later wist hij me precies te vertellen wie er allemaal een berichtje hadden geplaatst. Kei leuk!!
Maandagmorgen eerst douchen, ja een beetje lastig met de tape om het been, en zorgen dat deze er niet vanaf ging. Dus met een rol plastic folie het been omwikkeld en toen gedoucht. En warempel de tape was keurig blijven zitten. Nu met de gewone schoenen aan naar Venlo voor de rijles. Ja en dit ging zo super!! Ik was bijna perplex, zo goed!! Matje de rijinstructeur zei, Ja wat mij betreft heb jij je rijbewijs weer terug hoor. Zo super gereden!!
Dinsdag liep alles in beetje in het honderd want de fysio ging smorgens niet door en kon wel s middags, dus moest ik de taxi regelen en belde Willemien om de voeten te pedicuren, ja dat kon nu s morgens gebeuren. Ja alles een beetje anders, maar toen Peter s middags terug kwam van de fysio was hij zo blij, ja hij had voor de eerste keer op de loopband gestaan en dat ging erg goed. Wauw!! De tape zat er ook nog steeds goed op.s Avonds ging ik lopen met Willemien, maar we maakten maar een kortere ronde, het was bijna niet te lopen want het ijzelde en we slidderden over de weg.
Woensdag had ik een extra dagje vlees en bij Peter begon de tape nu toch een beetje los te laten. Ik het provisorisch een beetje bijgeplakt met wat ik dacht leukoplast. Ja Peter vond het niet zo goed zitten en hij dacht ook steeds dat hij viel naar rechts, maar dat is zijn gevoel en hij moet nu zelf weer het evenwicht zoeken. Hij wil ook steeds zien hoe hij staat want hij denkt dat hij omvalt, dus maar fotos gemaakt en het hem laten zien. Ja, dan sta ik toch recht!!
s Avonds zwemmen met John, ja dan zou nou de tape er wel weer helemaal vanaf gaan, de aangepaste schoenen maar mee, voor na het zwemmen...
maar niks hoor, de tape was nu wel blijven zitten, alleen hadden ze mijn leukoplast, wat dus ook tape bleek te zijn er anders opgeplakt en nu liep het super. Het zwemmen had ook super gegaan en Peter zei niet een keer ik ben zo moehh.
s Avonds in bed begon hij er maar steeds over, kijk mijn been, kijk wat ik kan, en steeds meer gevoel, prikkels, overal pijn, gevoel, maar erg positief.
Donderdag was een erg spannende dag, want Frans(vader Robert) werd in Maastricht aan het hart geopereerd. Peter ging naar de afasiegroep en kwam thuis met het verhaal dat we nu een eigen bijdrage van 18 euro per maand moesten gaan betalen. Voor ons geen probleem, maar voor veel andere clienten wel en wellicht zouden er een aantal niet meer zo vaak komen, erg jammer!! Want deze dag is voor Peter heel erg waardevol en hij boekt hier zoveel vooruitgang.
Ook had hij net als wij de hele dag aan Frans moeten denken. tegen half 6 kwam het verlossende bericht dat de operatie goed gelukt was en dat ze de hartklep hadden kunnen repareren.
Steeds vaker loopt Peter een rondje extra door de kamer, keuken en overal doet hij oefeningen, was het eerst op de badkamer aan de radiator, nu ook midden in de keuken dat hij kniebuigingen maakt. Ja kijk dat kon ik eerst niet!! Hij gaat nu zover door dat hij bijna op de hurken zit!! Ik sta erbij en kijk erna... met de mond open....niet valllen niet vallen. En dan gaat hij recht staan, lachen... nee niet vallen!!!Wauw dit is een vooruitgang!!!
Voor vrijdag had ik met Richard geregeld dat hij hem opnieuw deed tapen. Eerst goed douchen en alle tape eraf (wat gelukkig heel makkelijk ging, dus Christel, geen zorgen over de haartjes),en de aangepaste schoenen aan!! Peter stond in de keuken, en wilde kniebuigingen maken...helaas dat ging niet, afwikkelen...nee hoor, zelfs zijn arm/hand oefeningen gingen minder.Nee dit is helemaal niks. Gauw naar Baarlo en opnieuw intapen. Kei vrolijk kwam hij thuis, super gegaan en nu moest hij ook wat grotere passen maken en ritme lopen een-twee een-twee.
Robert kwam binnen en had alleen maar positief nieuws over Frans. Wat een opluchting! Hij was al wakker en had al grapjes gemaakt met de verpleging. Ja die Frans, net zo n kanjer als Peter, kunnen die Opa's straks fijn met klein fransje spelen!!
s Middag kwam Claudi nog even wat zelfgemaakt brood brengen, wat we s avonds lekker opaten. Bysonders lekker, bysonders lekker, goed Claudi. Ja Peter wil je Claudi even bellen om dat te zeggen.... Ja!! Zo ik gaf hem de telefoon en zei welke knop hij moest indrukken, ja en dan bengelt er toch een traantje bij mij... Zo vertrouwt, zo goed, Peter met de telefoon... en alles duidelijk kunnen maken...



NIET ANGSTVALLIG ERLANGS
MAAR DWARS DOOR ALLE LEED EN SMART
LEIDT DE WEG NAAR WARE VREUGDE

Veel Liefs Marlies