Vooruit met de Geit

Hallo lieve mensen

Hier zijn we dan eindelijk weer, maar het is hier een beetje druk, en dan ontbreekt me de tijd om een nieuw bericht te maken. Maar deze berichten zijn dan wel meestal wat langer als in de beginfase toen ik iedere dag schreef. Ik had toen zelf nog meer energie en was Peter niet thuis waardoor ik in de avonduren wat meer tijd "over" had.

De omschakeling naar de thuis therapieen vraagt nog steeds veel energie, omdat ik nog veel moet regelen en het bij instanties allemaal erg lang duurt..... Zo kregen we vrijdag de afwijzing voor een gehandicaptenparkeerkaart, aangevraagd begin december bij de gemeente en CIZ, ze wilden toen dat ik met Peter naar een keuringsarts kwam in Grubbenvorst, maar dat deed ik toen niet en heb ze verteld dat ze maar informatie bij de revalidatiearts, neuroloog en huisarts moesten opvragen, hebben ze gedaan en toen wilde ze toch dat we kwamen. Nee, dat doen we niet, dan houden ze die kaart maar. En Ja hoor vrijdag, officiele brief, met de afwijzing, want Peter kon 50 tot 100 meter lopen zonder begeleiding......
Ben ik effe blij dat hij al veel verder kan lopen.....
Een nieuwe fase is aangebroken en we zien hem dus erg hard vooruit gaan.De fysio is een verademing, ik was er vorige week en gisteren ook weer. Wat deze Joost voor mekaar krijgt. Onvoorstelbaar. Je ziet Peter glunderen, maar vrijdag was hij helemaal op na een uur fysio. Doodmoe en s middags huilde hij van vermoeidheid. Ik zeg, zullen dan maar minder naar de fysio gaan. Nee Nee was zijn antwoord Fysio Balder Wunderbar!!! Hij leert hier meer zijn evenwicht te vinden, en dat lukt dus nu heel goed. Ongemerkt past hij het in de thuissituatie ook toe. Zondagmorgen met douchen, was hij zonder stok in de badkamer en ging in het midden staan en trok zijn shirt uit, zonder iets of iemand vast te houden, Nou mensen dat deed hij een maand geleden dus echt niet!!! Als ik hem in het staan iets aan wilde doen, moest hij mij vasthouden, hij was o zo bang om te vallen, en nu deed hij het zomaar. Klasse!!!
Gisteren bij de fysio werd hij steeds op zijn blote voeten geprikkeld op een steentjes vloer, was pijnlijk voor Peter, en hij zegt dan dat hij geen gevoel heeft. Geen ruimtelijk gevoel. Maar s avonds in bed wist hij precies waar ik hem aanraakte en hij kon het ook nog benoemen. Achterkant rechterbeen, voorkant rechterbeen, knie, kuiten. Hij moest er zelf om lachen, en vond het geweldig dat hij het voelde en kon zeggen.

Vorige week dinsdag kwam de logopediste aan huis, en Claudi en ik waren heel erg verbaasd wat hij allemaal kon. Zo snel als hij de woordjes kon lezen en benoemen. Jammer dat het vanmiddag iets minder ging, maar de logopediste kwam om 13.30 uur en dat was precies in zijn middag slaapje en toen was na een kwartier het kaarsje op. Volgende week beter.....

Er gebeuren ook zoveel grappige dingen. Zoals zaterdag, hij was met het scootmobiel naar de nieuwe stal, en bleef nogal lang weg, dus voordat we gingen steken ging ik eens kijken waar hij bleef. Ik kon hem nergens vinden, want zijn scootmobiel stond niet voor de stal en er is nog een hele hoge drempel waar hij echt niet over kan met dat ding, dus zoeken, zag ik een andere deur open staan van de oude stal, was hij dus via de oude stal naar de nieuwe gegaan en stond hij helemaal achter in de gang. Hij zat eiegenlijk een beetje klem, maar van een afstandje stond ik het te bekijken en ja hoor na een poosje had hij zich toch weten te draaien en kon hij er weer uit komen. Hij zuchtte eens en we schoten allebei keihard in de lach.

Volgende week dinsdag moeten we nog een keer naar Blixembosch naar Drs Zwinkels revalidatiearts en dan hebben de dat hoofdstuk voorgoed afgesloten, hoop ik dat ze alle papieren in orde heeft zodat we taxivergoeding krijgen om naar de therapieen in Baarlo en Blerick te gaan

MET ELKE SECONDE BEGINT EEN NIEUW LEVEN VOOR ONS
LAAT ONS DIT MET VREUGDE TEGEMOET TREDEN
WE MOETEN DOORZETTEN,
OF WE WILLEN OF NIET
EN WE ZULLEN BETER VOORTSCHRIJDEN MET DE BLIK VOORUIT
DAN WANNEER WIJ VOORTDUREND OMZIEN.

Veel liefs Marlies