een beetje lente...

Hallo lieve mensen

Maandagmorgen was het eindelijk een beetje lente, de zon scheen volop en achter het glas was het een heerlijke temperatuur!!
Na het hele ochtendritueel gingen we samen naar de fysio in Baarlo, we praatte onderweg veel over wat we zagen, overal tractors en boeren die op het land bezig waren, he he weer leven in de brouwerij.
Joost deed de fysio en het ging supergoed, eerst werd de arm/hand losgemaakt en toen werden er oefeningen aan het wandrek gedaan, Peter moest steun zoeken op zijn rechterbeen en dan met het linkerbeen op het wandrek, met de rechterhand het wandrek vasthouden en dan met de linkerhand opdrachten uitvoeren, zoals tik de neus aan van Marlies, streel de haren van Marlies, tik je eigen neus aan enz. De clou hiervan was dat Peter dus de concentratie moest vasthouden om op het rechterbeen te steunen, wat heel veel energie kost en dan nog nadenken en de opdracht uitvoeren. In het begin kostte het veel moeite, maar na een paar keer ging het supergoed en razendsnel. Hierna werd er nog gelopen en toen we samen met Joost naar buiten liepen zei Joost dat het in al die jaren nog niet zo goed als vandaag had gegaan!! Meerdere opdrachten tegelijk uitvoeren had hij bijna voor onmogelijk gehouden en nu lukte het allemaal, ja klasse we verdienden een dikke pluim voor ons doorzettingsvermogen. Nou onze dag kon niet meer stuk!!! En nog steeds scheen de zon!!!
Na het middagslaapje gingen we maar eens op de driewieler, de punten voor vandaag hadden we al dubbel en dwars binnen dus nu was alles extra. Naar de loods, de driewieler gepakt en het opstappen ging redelijk goed, Peter wilde gelijk de elektrische ondersteuning aan, maar dat lukte mij niet om die aan te zetten, zou de accu wel leeg zijn... nou dan maar zonder ondersteuning. Peter vond dit wel lastig, want het waaide toch wel een beetje koud, maar hop... naar de Lorbaan gefietst en een rondje fietsen. Toen we bij het achterpad aankwamen wilde hij toch weer naar huis, ik hoopte dat hij nog verder wilde fietsen, maar helaas, hij vond het te koud. In de loods de fiets aan de accu en toen bleek dat de accu helemaal niet leeg was, maar ik het knopje niet goed had ingeduwd. Steef kwam met Pierke op de fiets en dronken we samen nog een kop koffie bij het speelkeukentje, wat fruit en snoepjes erbij en werd de logopedie ook nog even geoefend. Peter steekt dan zijn hand uit en verwacht dat Pierke er iets inlegt, maar nu zijn we aan het leren dat hij moet zeggen, Pierke mag Opa een snoepje van jou? En als Pierke dat dan geeft moet Peter zeggen Dank je wel en dat lukte na een paar keer ook!!
Ja steeds een stapje verder en het is zo mooi om te zien, hoe dat samen met de kleine mannekes gaat!!KLASSE!!!
Dinsdagmorgen gingen we samen naar de Sligro, ik dacht dat ik er zo klaar zou zijn en Peter wachtte in de auto, maar ja de Sligro is zo groot.... Toen ik terugkwam was hij een beetje boos, ik had veel te lang gesjopt, wel 50 minuten, dat had beslist sneller gekunt. Helaas!!
In de namiddag hadden we wat tijd over en gingen we weer een rondje fietsen, de ondersteuning deed het nu wel en het ging al een heel stuk beter, helemaal tevreden over het rechterpedaal zijn we nog niet, maar we kunnen allebei nog niet zeggen wat er dan precies in het pedaal moet veranderen, maar dat komt wel, de ervaring heeft ons geleerd dat het even duurt en dat het dan goed gaat, dus mensen nog even geduld en dan fietsen we de wijde wereld in!!!s Avonds ging ik heerlijk lopen met Willemien en je rook de lente, oh het leek wel of we vleugeltjes hadden!!
Woensdagmorgen stond er zwemmen met Wim op het programma en ook dit had supergoed gegaan, Peter was wel helemaal aan de pin, maar de oeffeningen worden ook steeds uitgebreider en moeilijker voor Peter en blijft het steeds heel veel energie kostten. s Avonds kwamen Ria en Wiel op visite en dat is als altijd heel erg fijn en gezellig. Na de koffie stond Peter op en ging een biertje halen, en zelfs de opener vergat hij niet. Ja dat is dan weer een punt van vooruitgang. Wachtte hij eerst totdat ik vroeg wat men wilde drinken, nu deed hij dat uit zichzelf, ging hij eerder ook bier halen, kwam hij terug in de kamer zonder opener, en nu zonder iets te zeggen bracht hij dus de opener ook mee. Ja dit zijn kleine dingen en menigeen zal denken, he he moet je daar vrolijk van worden. Ja daar word ik echt vrolijk van, want heel veel van die kleine dingen waren niet vanzelfsprekend, 2 opdrachten tegelijk.. heel erg moeilijk, zelfs al had ik het van te voren gezegd en nu pakt hij dat dus zelf en dat merk ik bij heel veel kleine dingen en het maakt voor mij niet uit of dat nu met een flesje bier pakken is of met een boterham smeren, de krant lezen of met douchen, of eigen initiatief, feit is dat er nog steeds vooruitgang is en dat we dat zeggen tegen elkaar en er een klein feestje van maken, keer op keer!!
Donderdagmorgen met de taxi naar de afasie en ik zou met Steef en Pierke naar Panningen gaan, helaas kon dit niet doorgaan omdat Steef een migraineaanval had. Hier was de stroom eraf omdat er aan het electra gewerkt werd en ging ik alleen naar Panningen boodschappen doen. Ik had al een paar weken wat last van een kies en de tandarts gebeld waar ik smiddags terecht kon. Toen ik terugkwam van de boodschappen hadden we ook weer stroom en internet en was er een mailtje van Geertje, volgende week beginnen ze met de Ipad en dat gebeurt in het vierde blok en komt Peter een uur later naar huis.
Nu kwam Peter om 3 uur naar huis en werd er ijverig vertelt, ja er waren wel veel zieken, maar het had heel goed gegaan, en als ik zie hoeveel hij nu schrijft in een uur.. ja echt super!! De yoga ging ook goed, maar iedereen ging ook op de grond liggen en hij niet... ja misschien toch de volgende keer ook proberen..... Toe maar probeer maar, probeer maar...
Nog naar de tandarts, was waarschijnlijk een beginnende ontsteking, nog even met de tandarts gepraat, hij vroeg naar Peter, en zei dat hij een enorme bewondering had voor wat wij deden en al die vooruitgang die we hadden geboekt, ja super en hij gaf me zowaar een echt schouderklopje!! Toen ik thuiskwam vertelde ik het aan Peter en die was er beduusd van, dat een tandarts dat zegt!!!
Na het eten kwam Willemien om de voeten te pedicuren en dat zag er allemaal heel goed uit, zo mooi waren Peters voeten in geen 5 jaar geweest!!
s Avonds om 10 uur belde Steef... ja ja ze wisten het niet, maar moesten even naar het ziekenhuis, of ik wilde komen oppassen, of samen... Poeh, even overleg met Peter, nee ik moest maar alleen gaan en als ik lang wegbleef ging hij wel alleen naar bed... Tegen 11 uur kreeg ik een smsje van Robert alles was in orde en het was loos alarm, ze kwamen snel weer naar huis... En zo was ik om half 1 weer thuis, benieuwd wat ik hier zou aantreffen en of het thuis allemaal goed had gegaan. Peter was net naar bed gegaan, hij had nog wat tv gekeken en vond het toch wel jammer dat hij nog steeds niet de telefoon kon bedienen, ja dat moesten we nu toch ook wel gauw gaan lerem, want dan had ik hem al eerder kunnen bellen en nu was hij toch wel een beetje ongerust geweest. Maar gelukkig kon ik hem nu geruststellen en lekker gaan slapen. Ik las de laatste bladzijdes van mijn boek, want vrijdag gingen de boeken terug naar de bieb. Ik had een zeer mooi boek van Marc de Hond, die door medisch falen een dwarsleasie krijgt en nu de 5 jaar revalidatie beschrijft in zijn boek. Nou dat had ons verhaal kunnen zijn... Jezus wat een herkenning. Ik kon me zo inleven in zijn verhaal!!
Vrijdagmorgen kwam Pierke, het was nog lekker weer en we gingen de poezen eten geven en het paard een wortel brengen. Claudi en Joep kwamen gefietsen en gingen we naar binnen fruit en wat lekkers eten, alles speelde zich weer af bij het keukentje. Heel erg gezellig!!
Gegeten, Opa en Pierke naar bed voor een middagslaapje, Opa sliep zo, maar Pierke wilde niet in het kleine bedje, dan maar in het grote bed van Lonneke, maar dat vond hij eigenlijk ook maar niks, daar moest Lonneke slapen, maar uiteindelijk viel hij toch in slaap. Er was een smsje van Marie Louise, ze waren Opa en Oma geworden van JIP. Proficiat!! Om half 4 waren de beide mannen weer paraat en gingen we met Pierke samen naar de bieb. Wat een feest, wat super leuk. Peter vond het helemaal geweldig, ja dat had hij toch maar mooi bedacht, en Pierke genoot, het jasje moest gelijk uit en hij wilde wel alle boeken bij Oma in de tas stoppen, ja hij moest ze allemaal lezen!! Hij ging lekker op de bank zitten en Opa moest maar op een heel klein stoeltje gaan zitten....Na een klein uurtje brachten we Pierke weer naar huis en toen we terugreden kwam er zo n echt geluksgevoel door me heen. Ja Peter wat heerlijk dat jij dit bedacht hebt en het was ook nog uitvoerbaar en we vinden het allemaal superleuk!!KLASSE!!
Zaterdag morgen zwemmen met John en volgens John waren we weer terug op het niveau van voor de val, het had super gegaan. s Avonds nog naar Coens verjaardag en dat is ook altijd heel gezellig en het was ook superleuk, we kennen er vrijwel iedereen, maar nu waren er ook mensen die we nog niet eerder hadden gezien, ik ging bewust niet naast Peter zitten en laten nou net die onbekenden bij Peter gaan zitten, met een half oor let ik dan wel op wat Peter doet en zegt, en ik dacht zoooo die heeft morgen veel te vertellen.. En dat was ook zo, als laatste gingen we de deur uit en maar vertellen en vanmorgen weer.. we raakten eigenlijk niet uitgepraat en hadden een verschil van mening, volgens Peter had een zus van Coen geen kinderen, maar ik had hiermee een hele poos gepraat en ze had 2 kleinkinderen.. nou dan bel ik Coen toch op om het te vragen, dus gebeld.. ja hoor die zus had een zoon en 2 kleinkinderen.. nog een hele poos met Coen gepraat en hij stond er versteld van hoeveel Peter vooruit was gegaan en dat wij als laatste de deur uitgingen.... Ja dat was als vanouds... KLASSE!!ALLES KOMT GOED!!!

VERRICHT JE WERK MET LIEFDE EN VERTROUWEN
WETENDE DAT DE JUISTE GEDACHTEN EN DADEN
ALTIJD ZULLEN LEIDEN TOT HET JUISTE RESULTAAT

Veel liefs Marlies