WAT EEN WEEK!!!!!

Hallo lieve mensen,
Ja wat een week ligt er achter ons...
Het begon al zondagmiddag met het voetballen, nadat alle bbq s waren uitgeleverd en het bericht geschreven maakten we ons op voor de voetbalwedstrijd Nederland Mexico, maar oh wat was dat spannend, echt niet goed voor het hart!! En toen toen het 2-1 voor Nederland werd ploften we bijna uit elkaar en vloog de lamp door de kamer!! Op naar het feestje van zaterdag....
Maandagmorgen op tijd op, douchen en samen naar de fysio in Baarlo, ik werd ook weer lekker behandeld en dat was ook wel nodig na alle drukte van het weekend.Daarna tapete Richard eerst Peters voet, om vervolgens met de getapete voet naar buiten te gaan , het lopen ging heel goed, flink wat meters gemaakt en je ziet steeds meer het afwikkelen en doorstappen, maar het begon te regenen en moesten we snel naar binnen, dus werd er nog harder gelopen!! Binnen nog wat arm oefeningen gedaan en besproken of we met een tape op de schouder nog iets kunnen bereiken, maar dat is voor de volgende keer.
Na het middagslaapje gingen we samen naar Venray waar ik via Marktplaats een grote tafel wilde bekijken, Peter vond het in eerste instantie maar niks, maar we hebben in de keuken in grotere tafel nodig, met al die kleintjes en nu hebben we voor weinig geld een tafel die nog even opgeschuurd en gelakt moet worden en dan kunnen we met 12 man aan een tafel zitten. Ja dat vond Peter toch ook wel leuk.
Dinsdagmorgen moest Peter naar de kapper en ondertussen kwam Steef met Pierke en Sien, en zowaar Sientje stapte parmantig alleen door de keuken, tegen half 11 verwachtte ik Peter terug, maar het duurde en duurde maar, ja en dn word ik toch een beetje ongerust, het was bijna 11 uur toen hij terug kwam. Ik vroeg waqar hij geweest was, ja op het medegebroeck, naar de mais kijken, och ja natuurlijk daar was Robert zondag geweest en vertelde dat onze mais heel goed stond, tja en dat moest Peter natuuurlijk met eigen ogen gaan bekijken. En hij vond ook dat de mais heel goed stond!! Heel goed dat eigen initiatief , maar jammer dat ik me dan toch een beetje zorgen maak. Na het middagslaapje ging Steef met Pierke en Sien naar huis en Peter begon gras te maaien, zo dat ging nog eens goed nu er nieuwe messen onder zaten, en ook maakte hij de maaier steeds leeg, ja dat ging supergoed.
Om 6 uur kwamen ze mijn vlees brengen en werkte ik nog een paar uurtjes door, terwijl Peter voetballen keek.
Woensdag een beetje rare dag, het is Lonnekes 29 ste verjaardag en wij zijn er niet op de dag zelf bij.. vreemd ....maar in het weekend gaan we de schade inhalen. John komt om met Peter te zwemmen, en dat had weer heel goed gegaan, wel wat irritatie van de tape, maar verder uitstekend. s Middags komen mensen vlees halen en Marlies uit Tegelen is terug van haar Santiago reis en komt weer vlees halen en op de koffie, Peter is heel nieuwsgierig, Marlies is er samen met dochter Anne, en we zitten net aan de koffie, als Els uit Panningen komt, de eerste keer en het is heel bijzonder en er is veel te vertellen, maar nu niet meer over de Santiago reis, maar we spreken af dat we gauw bij hun op de koffie gaan. s Avonds ga ik nog lopen met Willemien en Annemarie en moeten er nog mensen uit Oss vlees komen halen.... dus maken wij een kleinere ronde en drinken hier koffie.
Donderdagmorgen doen we eerst rustig aan, we hoeven niet te haasten, Peter heeft vakantie van het afasiecentrum, dus alles lekker op het gemakkie, hij wil wel met mij mee naar Panningen boodschappen gaan doen, vind hij wel leuk, chauffeur spelen, en het scheelt mij een parkeerplaats zoeken en zodoende zijn we weer op tijd thuis. Alle boodschappen opruimen, eten en s middags komt Anneke mij helpen met wat extra werk. We beginnen met de kamer te poetsen, alles eens goed onderhanden nemen, want daar komt het de laatste tijd niet meer van.De gordijnen wassen, de ramen wassen, we hebben alles overhooop staan rijdt er een camper met Pools kenteken het erf op en tijdt tot de voordeur. Oei die zullen wel verkeerd zijn, of eh... ik weet niet...ik loop net naar achteren en als ik weer de keuken inloop zie ik een man en vrouw lopen... Nee Maar het zijn Jarek en Agnieszka. Een hele emotionele begroeting volgt!! Jarek heeft in 1992 hier asperges gestoken en in 1995 zijn wij in Polen bij hun geweest en daarna hebben we ze niet meer gezien. Wat een verrassing!! Ik ga meteen Peter wakker maken en hij staat ook gelijk op, hij vindt het super en de concerstaie gaat in het Engels, wat Agnieszka nu ook goed kan, indertijd sprak zij alleen Pools en Jarek wel engels, het is hartverwarmend en emotioneel, zij wisten niets van het infarct van Peter en waren erg onder de indruk, maar wij ook van hun verhaal. Ze hadden zich erg opgewerkt en waren ons nog steeds dankbaar wat wij toen voor hun gedaan hadden, want daardoor hadden zij een goed bestaan op kunnen bouwen in Polen en inmiddels eigenaren van 2 sjieke hotels . Oh wat was er veel te vertellen, maar om 5 uur moesten ze toch weer vertrekken en deden wij de belofte dat we een keer naar Polen zullen komen. Anneke had inmiddels het plafond in de kamer afgewasssen, ja en de rest komt de volgende keer aan de beurt. s Avonds had ik het nog druk, met weer een bbq voor bereiden, maar Peter wilde maar praten, praten over vroeger met de polen en er kwam zoveel naar boven, en zoveel goede spraak ongelooflijk!!! Ja echt SUPER!!
Vrijdagmorgen had Anneke gelukkig weer tijd om te komen helpen, ik liep behoorlijk achter, maar met hulp van haar, kregen we toch alles op tijd klaar en was er nog tijd over om naar Kessel te rijden en bloemen voor Lonneke te halen. Om 4 uur kwam Wil om te gaan zwemmen met Peter en natuurlijk moest Peter weer heel veel vertellen over Jarek, en na het zwemmen moesten we de bbq wegnrengen en nog de oranjerozen ophalen die ook voor Lonneke waren. Ja want die moeten bij Cox gehaald worden, dat si tradietie en daar wijkt Peter niet vanaf. Maar oke om half 7 hadden we toch alles gedaan wat er gedaan moest worden en kon ik het koffer gaan inpakken en alles klaarzetten wat er mee naar Haarlem moest.
Zaterdagmorgen op tijd op douchen, ontbijten de oefeningen doen en dan zet Peter de auto klaar, we kunnen vertrekken, maar eerst moet ik nog alle spullen in de auto laden, de rolstoel, het koffer, de hamgtafels, het vlees, salades, de bak met bloemen, de rozen, maar om hal 11 zijn we toch klaar en kunnen we vertrekken in de stromende regen. Ik ben toch reuze blij dat Peter kan autorijden, want nu kan ik even de oogjes dicht doen en wat uitrusten.. en om half 1 zijn we in Haarlem bij Lonneke en Jaap, alles uitladen en heeft Lonn een heerlijke lunch voor ons en dan lopen we met de rolstoel en het koffer naar het hotel, is een kleine 10 minuten.lopen, inchecken en naar de kamer. We hebben weer kamer 18 dicht bij de trappen, want stel dat er brand uit breekt, dan hebben wij toch een overlevingskans.... Ik maak de kamerdeur open en kijk gelijk in de badkamer, oef we hebben wel een bad, shit ik ben het badschuim vergeten, ja jammerdan. We lopen verder de kamer in staat er een tas van de Lush winkel, mijn favoriete zeep en luchtjes winkel, oh die zal wel iemand vergeten zijn of een kadootje van het hotel. Oh er hangt een leuk kaartje aan, ik maak het open en begin spontaan te huilen, een heel lief kaartje van Lonneke , en in de tas zit een heerlijke badschuim, en een lekkere zeep.... oh wat heb ik dit nodig op dit moment.. terwijl Peter gaat rusten, laat ik het bad vol lopen en ga een half uur intens genieten van een fruitig schuimbad, ik laat alle zorgen van me afglijden , debk nergens aan en geniet van deze weelde!! Daarna ga ik nog een poosje bij Peter liggen en nu al kan mijn weekend niet meer stuk. Om 5 uur lopen we met een stralende zon weer richting Lonneke en daar is het al aardig vol met mensen, heel veel bekenden en ook nieuwe mensen ontmoeten we, zoals Sanja en Albert, wiens schoonzoon ook een herseninfarct heeft gehad, ik wil met iedereen praten en vertellen, oh het is zo gezellig en leuk, we bbq en buiten, binnen zitten mensen voetbal te kijken, er zijn zoveel leuke mensen, oude studiegenoten van Lonneke, famielie, zoals Claudi met aanhang Toos en Ad, Charlotte met aanhang Fien en Theo, maar ook Lea die met carnaval hier was, en Evelyn de tante van Jaap waar ik 2 jaar gelden zoveel lol mee had in de stromende regen. Oh het is super, maar om 10 uur verzamelen we ons met een man of 15, de rest is naar huis, voor de tv om voetbal te kijken. Nou nou wat een eerste helt, ik loop naar buiten om een sigaret te roken zegt Peter dat hij terug wil naar het hotel hij is erg moe, nou dat is bale, ja en dan zit er niets anders op dan maar mee te gaan. In het hotel baal ik als een stekken... een heel klein tvtje en peter die in slaap valt, masar ja die tweede helft... en dan is het nog 0 0.. Peter valt in slaap, weet je Peter ik loop weer naar Lonneke en ga daar de verlenging kijken... hij mompelt dat het goed is, hij is echt heel moe.... Onderweg kom ik geen mens tegen.... ik loer bij mensen naar binnen, ik hoor gegil en dan ben ik toch weer bij Lonneke, kom gauw zitten, het is nog steeds 0 0 , oh nee he en dan begint het zenuwslopende strafschoppen nemen, dat konden wij Nederlanders toch niet... maar ja hoor nu kunnen we het wel en is de ontlading groot en emotioneel. Wat een feest!!! Fien en Theo zijn zo aardig om mij een lift te geven tot het station en als ik de jhotelkamer oploop slaapt Peter als een kanon en kon ik hem vanmorgen pas vertellen dat Nederland door is naar de halve finale, nee hij had geen vuurwerk gehoord, nee hij had alleen maar geslapen... Na een heerlijk ontbijt nog even bij Lonneke en Jaap een kop koffie gedronken en toen naar huis, nee niet meer5 naar Charlotte in Amsterdam , dat was teveel van het goede, maar toen we Utrecht voorbij waren en de aflsag Vianen kwam zei Peter... even bij Gert en Nonnie kijken, even naar de bouw van het restaurent kijken..... och en dan zijn er zo weer een paar uurtjews om... Maar wat hebben we genoten deze week, wat waren er veel bijzondere momenten!! SUPER!!KLASSE!!



WE HEBBEN NOG ALTIJD ONZE DROMEN
OM HET ONBEREIKBARE WAAR TE MAKEN!!!



Veel liefs Marlies