KARBOET

Hallo lieve mensen,'

Maandagmorgen op tijd op, maar Peter is een beetje verkouden, beetje hoesten en niet helemaal fit, volgens hemzelf was het weekend een beetje druk geweest... maarre... uh wanneer is het hier rustig....???
Maar toch gingen we samen naar de fysio in Baarlo, en ondanks zijn verkoudheid en niet helemaal fit zijn ging het heel goed. De schouder werd weer getapet en het lopen ging ook goed, de oefeningen gingen iets minder als anders, met name het begrijpen van de instructies. Maar toch... na de fysio wilde Peter toch ook even naar de kaasboerderij om kaas te halen en het boekje van 30 jaar geleden laten zien. Natuurlijk was het even keigezellig en hadden we weer veel te vertellen.
s Middags moest ik naar de kapper en Peter wilde lekker lang uitrusten en slapen, en zo deden we de rest van de dag niet zo heel veel meer.
Dinsdagmorgen deden we ook nog rustig aan, we hoefden Joep niet uit school te halen en zo konden we gelijk na het eten het vlees gaan halen in Deurne, een oudere mevrouw wilde weer Karboet maken en moesten we een emmertje bloed meenemen. Robert kwam kijken hoe het vlees was en zag het bloed...oh gaan we karboet(balkenbrij) maken. Nee dat is voor mevrouw R. Oh wanneer gaan wij nu weer eens karboet maken... ja eh.. tja wanneer heb ik er tijd voor, over 2 weken misschien. Ik was redelijk snel klaar met mijn vlees en kwamen er nog mensen vlees ophalen, ja dat vond Peter wel heel interessant en hij praatte met iederen. s Avonds laat bedacht ik dat er toch wel wat bloed over was en ook de andere ingredienten om karboet te maken had ik ook... zullen we dan toch maar weer eens karboet maken...
Woensdagmorgen vertelde ik het tegen Peter , ja dat wou hij wel en toen Robert koffie kwam drinken vroeg ik of hij tijd had om te helpen, want het laatste roerwerk is heel zwaar en dat kan ik niet en Peter helaas ook niet. Tuurlijk jad Robert smiddags wel even tijd. Ik wilde de grote inmaakketel pakken...oepsie die was nog bij Els, dus Els gebeld en die kwam hem wwel even brengen. Ondertussen kwam John om met Peter te gaan zwemmen en Mevrouw R haar bestelling en de helft van het bloed ophalen. Tege4n half 12 waren Peter en John terug, de erwtensoep warm en de ketel met vleesresten voor de karboet was aan de kook. het zwemmen had ondanks de verkoudheid goed gegaan en met name de arm en hand waren heel soepel. Na het eten moest ik even naar de boerenbond boelweitmeel halen en even later kon ik al beginnen met het vlees door de vleesmolen draaien. Ik ging naar boven om Peter wakker te maken en vertelde dat de pruttel al gaar was en dat ik 2 handen nodig had om te roeren. Hij stond gelijk op, ja dat zou hij wel eens even doen en ook het goedje proeven of er genoeg zout peper kruidnagel en foelie in zat. De grote ketel stond op de grond in de keuken en Peter ging zich er eens goed voor zitten en met TWEE handen begon hij te roeren... oh wat een een supermooi gezicht. MIJN Peter die weer helpt om karboet te maken.. vroeger deden we dit altijd samen, in de winterperiode maakten we iedere 2 weken een 30 kilo karboet, en nu in 7 jaar hebben we het een keer gedaan, maar toen wilde Peter niet echt helpen, kon toen ook nog niet. Peter kreeg het er warm van, hij wilde de trui wel uitdoen, nee hou maar aan want direct komt het echte zware werk en dat moet Robert toch doen. Maar Peter roerde en roerde, het bloed erbij en we begonnen al met het boekweitmeel erbij te doen en werd het langzaamaan echt zwaar, maar gelukkig kwam Robert binnen en nam het van Peter over, maar Peter bleef erbij zitten om langzaam het meel erbij te schudden, PRACHTIG en zo hadden we om 5 uur 20 kilo karboet klaar, mooi in de grote bakken en in no time had ik alles opgeruimd, want doordat Peter steeds roerde kon ik alles bijhouden met opruimen. Wat een voldoening, wat weer een overwinning, wat een mooi werk!! En s avonds ging ik nog lopen met Willemien en Annemarie, ik had nog wat energie over!! Toen ik terugkwam vertelde Peter dat hij geslapen had... ja hij was er moe van geworden.
Donderdagmorgen moest ik op tijd op, want ik moest al om kwart voor 10 in Blerick zijn voor de partnergespreksgroep. Peter wilde zelf een half uur later met de taxi komen, ook goed.
We waren met 4 lotgenoten in de partnergroep, 2 mannen en 2 vrouwen en Anne en Erna van het afasiecentrum als begeleiders. We beginnen met ons voor te stelllen en wat we verwachten en welke pijnpunten we tegenaan lopen. Ik merk al gauw dat er duidelijk verschil is tussen de mannen en de vrouwen, en ook komt het punt eenzaamheid naar voren, en sociale contacten die zijn weggevallen. Nou hier herken ik me helemaal niet in, we proberen alles zoveel mogelijk mee te doen enne aanloop hebben we nog steeds heel veel!! Ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen, en natuurlijk heeft Peters CVA heel veel invoed op ons leven nu, maar doordat de boerderij er altijd al was, waren we al gebonden en verbonden met ellkaar. De boerderij ging altijd voor, ik moest altijd al rekening houden met, en waren er vaker teleurstellingen dat iets niet doorging als er wat met de varkens was. Tja en dat is nu nog steeds zo, Peter de hele dag thuis, maar ik heb er geen hinder van, we rooien het SAMEN, en de aanloop voor het bedrijf, och dat is meestal wel gezellig, en ik doe mijn werk wel op andere tijdstippen. Wat ik nog steeds wel lastig en vervelend vind is dat ik voor Peter alles moet regelen en ALLE papieren nakijken van de instanties waar we nu mee te maken hebben, zowel van zijn CVA als voor het bedrijf. Daar hoop ik van dat dat ooit minder zal worden...
Maar de groepsbijeenkomst was heel positief en over 4 weken is er weer een groep. Nog even snel boodschappen gedaan en naar huis, lunchen en samen met Robert de karboet in blokken gesneden en vacuum verpakt en nu verkopen de handel. Om half 5 kwam Peter weer thuis en hebben we de eerste 5 kilo al verkocht, Peter vroeg gelijk hoe het was geweest en waarom ik daar toch naar toe ging, tja waarom ga ik er naar toe, voor mezelf, om anderen tot steun te zijn, en de verhalen en ervaringen van anderen horen, en inderdaad tot de conclusie komen dat wat wij hebben meegemaakt in de revalidatiekliniek en ziekenhuizen dat de anderen dat ook zo ervaren hebben... dus niet positief hoe we allemaal behandelt zijn.
Om 5 uur appt Claudi, of Joep en Mees het schoentje mogen komen zetten, tuurlijk.. maar oepsie..ik heb geen schoencadeautjes meer in huis, dus na het eten nog maar gauw naar Meijel wat halen, want ja Joep en Mees hadden nog geen schoentje gezet bij opa en oma.
Vrijdagmorgen belde Joep al om half 8 op, is Sinterklass geweest... ja hoor er ligt wat in je laarsje, dan komen wij zo.En om half 10 werden Joep en Mees gebracht, want papa en mama moesten Sint inkopen doen. Natuurlijk moesten eesrt de cadeautjes in de schoen open gemaakt worden en hadden Joep en Mees ieder een knutselkoffertje, nou een schot in de roos, want hier waren ze zowat de hele morgen zoet mee, knippen plakken verven, wat een plezier aan de keukentafel.Op een gegeven moment vraagt Joep zich af waarom opa zijn handje het niet doet, en waarom opa altijd pijn heeft aan zijn been en waarom opa altijd moe is... tja legt dat maar eens uit aan een 4 jarig manneke. Misschien moet opa toch maar eens naar de dokter gaan en dan kan die hem beter maken, en weet je oma.... als opa zijn handje het doet... dan kunnen we op de hanomag tractor, dan kan opa stok, zonder stok op de hanomag en dan kan hij met mij gaan rondrijden... Tja roept Mees Ikke ook op de HAnomag!! Kinderlogica!! En tijdens het eten kruipt Joep bij Peter op schoot met een boekje, ja opa en dan moeten we ook nog goed oefenen op alle woordjes, zeg mij maar na.... John Deere.. Case... Fendt... Hanomag...
Na het eten gingen Peter en Mees naar boven voor een slaapje en deden Joep en ik een spelletje en effe wat uitrusten... om vervolgens om half 4 weer helemaal fit te zijn, de duplo werd omgekiepert in de kamer en werd er gespeelt en gespeelt tot half 6 want toen werden de mannekes weer opgehaald, Peter helemaal op en ik bijna, maar superleuk geweest!!
ZAterdagmorgen kwam John om te zwemmen en ik ging snel aan het poetswerk met Anneke al een beetje vooruit werken voor het kerstgebeuren, de karboetverkoop loopt gestaag en tegen 12 uur is al bijna alles op... Peter en John zijn wat eerder terug, ja Peter was toch wel moe, maar ze hadden bijna alle oefeningen gedaan en wat ze gedaan hadden ging heel goed dus... en om 18.00 uur werden Pierke en Sien gebracht, die kwamen weer een nachtje logeren, spelletjes op de tafel en nu ook het scrabble junior, maar oef dat is moeilijk voor Peter, wel een woord leggen maar niet snappen dat dat aan een letter op het bord moet passen en dat andere woordjes ook moeten kloppen en dat kreeg ik helaas niet uithelegd aan hem, terwijl dat zijn schrijven bij het afasiecentrum met sprongen vooruit gaat, maarruh.. vroeger was hij ook niet zo goed in dit soort woordspelletjes, als we dat al eens ooit deden, viel hij pardoes boven zijn letters in slaap... terwijl ik dat juist heel erg graag deed en nu dan ook blij ben dat ik kan Wordfeud spelen op iPad. Pierke en Sien wilden nog in badje en toen we hier mee klaar waren had Peter lekker chipjes op tafel gezet en keken we Alladiin. Pierke en Sien gingen voorbeeldig slapen en hadden we verder een rustige avond en vanmorgen om kwart voor 8 was Pierke er als eerste en even later ook Sien. Gezellig nog even in het grote bed en toen naar beneden broodjes bakken, eitjes koken en nog gezellig een spelletje doen, verven, nog wat poppenspulllen van de zolder gehaald en lekker GENIETEN, want uhhh eenzaam, nee dat woord kennen we hiet niet!!



ALS JE DE GOEDE MOMENTEN IN HET LEVEN
INTENS EN BEWUST BELEEFT
IS ER VEEL KANS DAT JE
STERKER STAAT IN DE KWADE MOMENTEN


Veel liefs Marlies