Met stok...of toch maar zonder stok????

Zo beste mensen, weer een berichtje van Claudi.

Vanmorgen is mam bij pap geweest en toen was de fysiotherapeute er. Pap moest leren vallen en opstaan. Dit ging heel goed. Op het einde van de therapie volgde nog een gesprekje over het verdere verloop. Titia gaf aan dat de rechter arm een groot probleem is en dat we niet al te veel hoop mogen hebben dat dit helemaal weer goed komt. Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen, maar of dat pap is kunnen we niet zeggen! Pap en mam waren hierover best wel verdrietig, maar ik dacht de zaak wel eens op te vrolijken en heb mijn spullen en moed bij elkaar gepakt en ben vertrokken richting blixembosch.

Eenmaal aangekomen zat hij met een brede glimlach in de stoel een film te kijken. Hij leek geen aandacht voor mij te hebben en was de film aan het volgen. Ik vond het eigenlijk wel prima, want dat is ook goede therapie. Maar na een paar minuutjes wilde hij toch wel even kletsen. Ik vertelde dat we vandaag weer samen gingen eten, dat Johan zijn examen had gehaald, wat ik zo allemaal gedaan had in de vakantie, wat pap vandaag gedaan had enz.

We zijn toen naar buiten gegaan. Pap met de stok en ik met de rolstoel. Pap heeft met de stok van de trapjes af gelopen en nog een stukje verder. Toen wilde hij in de rolstoel. We zijn toen door de hoofdingang naar binnen gegaan en even naar de therapiezalen gelopen en gekeken. Dit vond hij wel interessant.

Nadat we alles gezien hadden in het gebouw, zijn we weer terug naar het huisje gegaan. Pap ging op de stoel zitten en ff tv kijken. Ik ging ff mam bellen om te zeggen dat het heel goed ging en dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Mam wilde pap ook wel even aan de telefoon, en toen hebben ze even samen gekletst.
Ondertussen ben ik aan het eten begonnen. We kregen vandaag sperziebonenschotel met gehakt en sate en rijst. Heerlijk!

Pap was klaar met bellen, en toen zijn we even op de computer gaan kijken. Hij heeft weer wat berichtjes van jullie gelezen, en hij was aan het glunderen...eerlijk waar!

Het eten was klaar, ik zette het op tafel en het eerste wat hij zei was: Ik heb honger, honger, honger! En hij scheptje zomaar een heel bord vol. We hebben gesmikkeld en gesmuld en mensen, het was 'wunderbar'!
Onder het eten belde mam nog een keer op. Ze had Ria aan de telefoon. Ik moest even vragen aan pap of die vanavond op bezoek mochten komen. Hij knikte vol overteuging ja en zei het ook duidelijk. Oke, Ria en Wiel, jullie zijn van harte welkom in het paradijs van Peter.
Bij het eten hoort ook het afwassen en afdrogen, en uiteraard doen we dat ook samen. Ik was af, en pap moest afdrogen en de spulletjes terug zetten op de goede plaats. Dit is wederom goede therapie voor hem.
Hij stapte vervolgens uit de rolstoel en wilde de stok pakken, maar de lag 3 meter verderop op de grond. Ik wilde wel eens zien wat hij ging doen, want ik ga hem natuurlijk niet helpen bij zo'n probleempjes. Hij ging niet in de rolstoel zitten..nee.. hij liep zonder stok naar de stok toe, zonder te vallen! Super knap! Dit heeft hij laterna weer een keer gedaan. Hij vond het wel een leuk spelletje volgens mij..haha!

We zijn weer nog even naar buiten gegaan, alleen nu alleen met de rolstoel. Hij wilde even uitrusten, maar niet naar bed. Hij wilde voortaan proberen om niet meer overdag naar bed te gaan. 's Nachts was ervoor om te slapen en niet overdag.

We hebben daarna nog even alles netjes gemaakt, en een nieuw shirt aan getrokken, want hij had een beetje geknoeid. De spalk voor de arm moest ook nog om, want dat was erg goed voor de arm maakt hij me duidelijk. Hij gaf niet op, en hij wil er nog steeds voor gaan!!

Dit was het dan voor vandaag. Veel leesplezier en tot de volgende keer. Ik ga proberen om de volgende keer wat foto's te maken van de kanppe keren die loopt!!

Liefs Claudje!