8 JAAR GELEDEN......
Door: .
Blijf op de hoogte en volg Peter
24 April 2016 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen,
Ja het is alweer 8 jaar gelden dat Peter zijn herseninfarct kreeg en ons leven drastisch veranderde. Vorige week zat ik er behoorlijk doorheen, alles komt weer boven en toen ik zondagmiddag mijn bericht had geschreven en Peter wakker ging maken, met een dowm gevoel, vroeg ik hem om zijn rechtervoet op en neer te bewegen, en ja hoor meteen... op en neer en op en neer. WAUW!! Met tranen in mijn ogen zag ik het gebeuren, wat een positieve opkikker. Ik vroeg of dat een cadeautje was voor mij. Ja dit was wel leuk, en ook heel positief, weer vooruitgang.
Maandagmorgen moesten we naar de fysio in Baarlo en dat ging heel goed. De voet zijwaarts op de stepmate zetten en dan als eerste de hak en vervolgens de rest van de voet. Supergoed!! Ik bekeek het weer met gemengde gevoelens en probeerde het positieve te laten overheersen, maar in gedachten was ik steeds bij 8 jaar geleden. s Middags had ik het druk met bbq spullen opruimen en Annemarie kwam nog even langs om prei te halen. Peter ging grasmaaien en deed zijn dingen.
Dinsdag was het dan 19 april, erg verdrietig stond ik op, bijna niet geslapen, Peter had nergens last van en vroeg zich af waarom ik verdrietig was, ja 8 jaar geleden.... oh ja, maar gaat nu toch goed. Ik kreeg een heel lief appje van Steef en merk dat ook zij deze dag niet vergeten en er dan ook speciaal mee bezig zijn. Ik weet niet of dit droevige gevoel ooit over zal gaan in deze dagen, en alles weer op nieuw de revue passeert, gelukkig moesten we Joep tussen de middag halen en dat zorgde voor afleiding en s middags haalden we het vlees op in Deurne . In de auto spraken we er samen over, van de eerste periode na het infarct kon Peter zich weinig meer herinneren. De periode in het ziekenhuis al helemaal niet, wel dat hij toen alleen ja en nee en Lonneke kon zeggen, maar hoe wij dit alles beleefd hadden en wat wij deden in die periode daar wist hij totaal niets van.
Het vlees werd aan de kant gewerkt en Joep ging met Peter grasmaaien, ja dat gaat heel goed met Joep erbij en samen snorren ze dan over het erf met de grasmaaier om te kijken bij j het mest rijden ,er werd druk geappt en gebeld en om 8 uur waren Peter en ik alleen, pff en om half 9 keken we elkaar aan, nu was het precies 8 jaar geleden en was het even flink slikken. Els kwam en Steef belde en samen met haar praatte k erover terwijl Peter met Els in de keuken zat. Met de minuut viel alles van mij af en Steef en ik praatte er heel fijn over, alles wat we in die jaren bereikt hadden dat er toch heel veel positief was en dat we vooral dankbaar waren om alles wat we SAMEN nog hadden meegemaakt, dat Peter steeds thuis was gebleven, en niet naar een verpleeghuis was gegaan, wat Blixembosch toen voorstelde, dat er zoveel vooruitgang was geboekt, en vooral laten overheersen wat we wel allemaal konden en niet verdrietig zijn over wat niet meer kan. Ja want wat hebben we veel bereikt, en nog steeds zien we vooruitgang, we blijven vooral positief en genieten alle dagelijkse dingen. Na het gesprek met Steef voelde ik 10 kilo lichter en vooral opgelucht....
Woensdagmorgen had ik het nog een beetje druk met vlees en Peter maakte buiten een wandelingetje. Hij ging weer kijken bij het mest rijden, ja heel wat tonnen mest zijn er gereden. s Middags kwam Steef nog even met Pierke en Sien en dat was heel gezellig. Wat bloesem takken afgesneden en in de vaas gezet. Heel vrolijk!! Om 6 uur kwam Wim om met peter te gaan zwemmen en ik ging lopen met Annemarie. Ook weer lekker gepraat en vooral weer al het positieve naar boven gehaald. Wim had Peter al naar huis gebracht en Peter vertelde dat het zwemmen heel goed had gegaan.
Donderdagmorgen ging Peter met de taxi naar het afasiecentrum en ik ging snel de boodschappen doen want om 12 uur kwam Tineke mij ophalen en gingen we samen lunchen, heel gezellig in Sevenum en na afloop nog even bij Jansen Noy naar binnen, nou daar wordt ik niet vrolijk van zon immens grote kledingwinkel... maar gauw naar huis. Claudi belde of ik nog vlees over had... ja en of ze bij ons konden eten, natuurlijk . Peter was inmiddels thuis van het afasiecentrum en moest even vertellen en toen kwam Claudi al met Joep en Mees op de fiets. Meesje net de roze zonnebril op, fiepie in de mond, prachtig gezicht!! Het eten verliep niet vlekkeloos, Joep en Mees willen nogal eens van plaats verwisselen en daar kan Peter niet goed tegen, hij vindt als je iets gekozen hebt moet je daar blijven en hij kan zich dan niet in de kinderen verplaatsen en dat leidt dan tot een beetje strubbelingen. Ik weet niet of dat een gevolg is van zijn infarct, maar weet wel dat dit af en toe heel lastig is, maar gelukkig was het na 5 minuten weer allemaal oke en leek het alsof er niets gebeurd was.
s Avonds kwamen Erik en Maureen nog op bezoek om een buffet te bespreken en was het heel gezellig bijpraten. Peter zei wel dat hij moe was en ging in de kamer zitten om vervolgens na 10 minuten er toch weer bij te komen zitten en een pilsje met Erik te drinken... hij hoefde vrijdag toch niets....
Vrijdag stond er dus inderdaad niets op het programma en de grasmaaier startte niet, dus mocht Peter de hele dag rustig aan doen. Ik was even op zolder want Roos had gevraagd om een paar oude foto's en ik moest toch nog iets van de zolder halen en warempel ik vond het album met de bewuste foto's en nog foldertjes uit 1962 met offertes van tractors... ja daar waar Peter een paar uurtjes zoet mee!! Dat was leuk!!! En s avonds kwam Coen nog op bezoek, Marly was wat grieperig en zo kwam Coen alleen, heel veel en intensief gepraat over de varkenshouderij, over het bedrijf over de perikelen met de bank, over de renteopslagen, heel goed maar ook energievretend!!!
Zaterdagmorgen een beetje op tijd op, ik had het druk met bbq maken en Peter ging zwemmen met John, hun waren wat later terug als normaal, omdat er nog een mevrouw gebruik maakt van het aangepaste kleedhokje, het zwemmen had goed gegaan, er was wel meer kramp in het been, maar Peter dacht eigenlijk dat dit wel positief was, weer nieuw gevoel erbij!!! En s avonds gingen we naar de verjaardag van Peters zusje Roos in Kessel, zusje Door was er ook en zo konden we ze allebei feliciteren met hun 65 ste verjaardag. Heel gezellig fotos gekeken en de avond vloog om.
En vanmorgen ging Peter toch maar weer grasmaaien en kwam Steef even met Pierke en Sien, effe samen salades gemaakt voor de bbq en met Pierke naar de zolder. Ja dat vond hij leuk, nog de grote foto opgehangen in de kamer en gezellig koffie gedronken in de keuken, ja het was weer GENIETEN!!!
IEDERE DAG
WORD JE AANGEREIKT
ALS EEN EEUWIGHEID
OM GELUKKIG TE ZIJN
Veel liefs Marlies
Ja het is alweer 8 jaar gelden dat Peter zijn herseninfarct kreeg en ons leven drastisch veranderde. Vorige week zat ik er behoorlijk doorheen, alles komt weer boven en toen ik zondagmiddag mijn bericht had geschreven en Peter wakker ging maken, met een dowm gevoel, vroeg ik hem om zijn rechtervoet op en neer te bewegen, en ja hoor meteen... op en neer en op en neer. WAUW!! Met tranen in mijn ogen zag ik het gebeuren, wat een positieve opkikker. Ik vroeg of dat een cadeautje was voor mij. Ja dit was wel leuk, en ook heel positief, weer vooruitgang.
Maandagmorgen moesten we naar de fysio in Baarlo en dat ging heel goed. De voet zijwaarts op de stepmate zetten en dan als eerste de hak en vervolgens de rest van de voet. Supergoed!! Ik bekeek het weer met gemengde gevoelens en probeerde het positieve te laten overheersen, maar in gedachten was ik steeds bij 8 jaar geleden. s Middags had ik het druk met bbq spullen opruimen en Annemarie kwam nog even langs om prei te halen. Peter ging grasmaaien en deed zijn dingen.
Dinsdag was het dan 19 april, erg verdrietig stond ik op, bijna niet geslapen, Peter had nergens last van en vroeg zich af waarom ik verdrietig was, ja 8 jaar geleden.... oh ja, maar gaat nu toch goed. Ik kreeg een heel lief appje van Steef en merk dat ook zij deze dag niet vergeten en er dan ook speciaal mee bezig zijn. Ik weet niet of dit droevige gevoel ooit over zal gaan in deze dagen, en alles weer op nieuw de revue passeert, gelukkig moesten we Joep tussen de middag halen en dat zorgde voor afleiding en s middags haalden we het vlees op in Deurne . In de auto spraken we er samen over, van de eerste periode na het infarct kon Peter zich weinig meer herinneren. De periode in het ziekenhuis al helemaal niet, wel dat hij toen alleen ja en nee en Lonneke kon zeggen, maar hoe wij dit alles beleefd hadden en wat wij deden in die periode daar wist hij totaal niets van.
Het vlees werd aan de kant gewerkt en Joep ging met Peter grasmaaien, ja dat gaat heel goed met Joep erbij en samen snorren ze dan over het erf met de grasmaaier om te kijken bij j het mest rijden ,er werd druk geappt en gebeld en om 8 uur waren Peter en ik alleen, pff en om half 9 keken we elkaar aan, nu was het precies 8 jaar geleden en was het even flink slikken. Els kwam en Steef belde en samen met haar praatte k erover terwijl Peter met Els in de keuken zat. Met de minuut viel alles van mij af en Steef en ik praatte er heel fijn over, alles wat we in die jaren bereikt hadden dat er toch heel veel positief was en dat we vooral dankbaar waren om alles wat we SAMEN nog hadden meegemaakt, dat Peter steeds thuis was gebleven, en niet naar een verpleeghuis was gegaan, wat Blixembosch toen voorstelde, dat er zoveel vooruitgang was geboekt, en vooral laten overheersen wat we wel allemaal konden en niet verdrietig zijn over wat niet meer kan. Ja want wat hebben we veel bereikt, en nog steeds zien we vooruitgang, we blijven vooral positief en genieten alle dagelijkse dingen. Na het gesprek met Steef voelde ik 10 kilo lichter en vooral opgelucht....
Woensdagmorgen had ik het nog een beetje druk met vlees en Peter maakte buiten een wandelingetje. Hij ging weer kijken bij het mest rijden, ja heel wat tonnen mest zijn er gereden. s Middags kwam Steef nog even met Pierke en Sien en dat was heel gezellig. Wat bloesem takken afgesneden en in de vaas gezet. Heel vrolijk!! Om 6 uur kwam Wim om met peter te gaan zwemmen en ik ging lopen met Annemarie. Ook weer lekker gepraat en vooral weer al het positieve naar boven gehaald. Wim had Peter al naar huis gebracht en Peter vertelde dat het zwemmen heel goed had gegaan.
Donderdagmorgen ging Peter met de taxi naar het afasiecentrum en ik ging snel de boodschappen doen want om 12 uur kwam Tineke mij ophalen en gingen we samen lunchen, heel gezellig in Sevenum en na afloop nog even bij Jansen Noy naar binnen, nou daar wordt ik niet vrolijk van zon immens grote kledingwinkel... maar gauw naar huis. Claudi belde of ik nog vlees over had... ja en of ze bij ons konden eten, natuurlijk . Peter was inmiddels thuis van het afasiecentrum en moest even vertellen en toen kwam Claudi al met Joep en Mees op de fiets. Meesje net de roze zonnebril op, fiepie in de mond, prachtig gezicht!! Het eten verliep niet vlekkeloos, Joep en Mees willen nogal eens van plaats verwisselen en daar kan Peter niet goed tegen, hij vindt als je iets gekozen hebt moet je daar blijven en hij kan zich dan niet in de kinderen verplaatsen en dat leidt dan tot een beetje strubbelingen. Ik weet niet of dat een gevolg is van zijn infarct, maar weet wel dat dit af en toe heel lastig is, maar gelukkig was het na 5 minuten weer allemaal oke en leek het alsof er niets gebeurd was.
s Avonds kwamen Erik en Maureen nog op bezoek om een buffet te bespreken en was het heel gezellig bijpraten. Peter zei wel dat hij moe was en ging in de kamer zitten om vervolgens na 10 minuten er toch weer bij te komen zitten en een pilsje met Erik te drinken... hij hoefde vrijdag toch niets....
Vrijdag stond er dus inderdaad niets op het programma en de grasmaaier startte niet, dus mocht Peter de hele dag rustig aan doen. Ik was even op zolder want Roos had gevraagd om een paar oude foto's en ik moest toch nog iets van de zolder halen en warempel ik vond het album met de bewuste foto's en nog foldertjes uit 1962 met offertes van tractors... ja daar waar Peter een paar uurtjes zoet mee!! Dat was leuk!!! En s avonds kwam Coen nog op bezoek, Marly was wat grieperig en zo kwam Coen alleen, heel veel en intensief gepraat over de varkenshouderij, over het bedrijf over de perikelen met de bank, over de renteopslagen, heel goed maar ook energievretend!!!
Zaterdagmorgen een beetje op tijd op, ik had het druk met bbq maken en Peter ging zwemmen met John, hun waren wat later terug als normaal, omdat er nog een mevrouw gebruik maakt van het aangepaste kleedhokje, het zwemmen had goed gegaan, er was wel meer kramp in het been, maar Peter dacht eigenlijk dat dit wel positief was, weer nieuw gevoel erbij!!! En s avonds gingen we naar de verjaardag van Peters zusje Roos in Kessel, zusje Door was er ook en zo konden we ze allebei feliciteren met hun 65 ste verjaardag. Heel gezellig fotos gekeken en de avond vloog om.
En vanmorgen ging Peter toch maar weer grasmaaien en kwam Steef even met Pierke en Sien, effe samen salades gemaakt voor de bbq en met Pierke naar de zolder. Ja dat vond hij leuk, nog de grote foto opgehangen in de kamer en gezellig koffie gedronken in de keuken, ja het was weer GENIETEN!!!
IEDERE DAG
WORD JE AANGEREIKT
ALS EEN EEUWIGHEID
OM GELUKKIG TE ZIJN
Veel liefs Marlies
-
24 April 2016 - 20:08
Marie-louise:
8 jaar al weer, ik weet het nog als de dag van gisteren, jullie hebben heel veel vooruitgang geboekt,
Ga zo door
en af en toe een dip is normaal, en dan zijn het soms de kleine dingen die je weer doen glimlachen
groetjes en een dikke knuffel
marie-Louise -
25 April 2016 - 13:51
Hein Oet Wieërt:
Weer een verslag waarbij het mij niet lukt om dit met droge ogen te doen en wat maar al te goed herkenbaar is. Een CVA krijg je niet alleen maar met de hele familie cq omgeving en dat wordt maar al te vaak vergeten. Jullie zijn van heel ver gekomen en ik neem weer mijn Rowwen Hèze petje voor jullie allemaal af. En met allemaal bedoel ik niet alleen de naaste familie maar iedereen om jullie heen. Dat is iets wat mij enorm stimuleert en blijft stimuleren. Dank daarvoor en Marlies voor jou een extra pluim omdat je zo trouw deze reisverslagen maakt. Knap en nog steeds zeer de moeite waard. Fijne week weer -
26 April 2016 - 10:13
Christel:
Echt nooit zul je díe datum vergeten. Elk jaar komt dat terug. Dat is niet vreemd. Alle datums, die een grote impact hebben op je leven blijven voorgoed in je geheugen gegrift. Hierbij horen uiteraard ook de mooiste momenten: je trouwdag, de geboortes van je kinderen en natuurlijk die van jullie kleinkinderen. Welke dat verder zijn, kun je zelf het beste invullen. Bij ons hoort 18 februari daar ook bij. Inmiddels al weer 6 jaar geleden. Maar elk jaar vieren we ook deze dag, de "wederopstanding". En elk jaar is dat even een moeilijke dag. Maar elk jaar ook weer grote vreugde, dat we dit kunnen vieren. Het had zó anders kunnen zijn..... -
28 April 2016 - 19:44
Loes :
Hallo Allemaal.
Heel laat lees ik jullie weekverslag dit keer en ik heb natuurlijk weer erg genoten van het dagelijkse,en vooruitgaande leven,bij de fam.Nouwen.
Soms is het moeilijk commentaar te geven,er zit tenslotte steeds maar een weekje tussen ,maar ik besef maar al te goed hoe belangrijk,en waardevol ,de reacties voor jullie zijn.
Vooral voor jou ,Marlies.Eigenlijk is het heel eenvoudig,nl het karakter van een mens neemt hij ten allen tijden mee.
Marlies jouw karakter is dat van een vechter ,compentatief ,tot in den treure,vechten voor alles of het nu,sport ,bestaan, gezelligheid of gezondheid is!!! Dus kom op Peter!!
Peter is eigenlijk [zo zie ik het ]sinds zijn infarct ,veel milder en toleranter voor het leven geworden,veel zachter en vooral makkelijker.
Ik heb wel makkelijk praten en maak hem niet mee als hij alleen met jou en jullie is ,dat gaat me ook niks aan,maar ik ga af op wat ik van buitenaf meemaak.
Deze combinatie Marlies Peter ,is eigenlijk ,in mijn ogen,de meest succesvolle.
Het lukt,steeds een beetje meer,want wekelijks lezen en genieten wij van de besognes en de vooruitgangen
in jullie familie ,ik denk dat het nog heel lang,en heel gestaag ,zal vooruitgaan.
Niks 8 jaar ,maakt niet uit [ik ben alweer 8 jaar ouder sinds die vreselijke dag, 68 al brrrrr]Het is en word een heel fijn en leefbaar leven,als opa ,vader en vooral als echtgenoot voor Peter ,maar ook voor jou Marlies met al je vechtlust en doorzettingsvermogen.Ik wens jullie
een heel fijne vakantie en een knuffel voor allemaal die schatjes [PS Peter ook]
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
