Wie de schoen past..........
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
28 Januari 2009 | Nederland, Grashoek
Hallo Lieve mensen
Tjaaa...... Peters wantrouwen van vorige week kwam dus toch uit. Helaas. Donderdagmiddag ging ik met de taxi mee naar Eindhoven om de schoenen op te halen. eerst heel blij dat ze toch klaar waren, maar de vreugde was al snel voorbij, want ze pasten voor geen meter. Johan de schoenmaker was er niet en we gingen toch maar weer naar huis, zat niks anders op en peter had de hoop dat het mischien vrijdag dan wel een beetje beter zou gaan. Want vrijdag gingen we eindelijk een weekendje weg met Fien en Theo. Nog een verjaardagscadeautje voor mij, Fien en Theo hadden alles goed geregeld en we werden opgehaald dus hoefden we alleen maar te genieten......De rolstoel namen we ook maar mee voor als het lopen niet ging. Ja en dat was dus wel nodig, want de teen werd alleen maar erger. Ondanks deze tegenvaller hebben we er toch heel erg van genoten en zijn we zaterdags naar het Frietmuseum geweest en lekker koffie gedronken en gezien hoe ze suikerwerken maakten, was voor allemaal erg boeiend. s Avonds hebben we lekker gegeten in het hotel, nadat Peter een poosje op bed had gelegen. Peter en ik waren eerder beneden en gingen samen op een bankje zitten, met de linkerarm om me heen voelde het zo bijzonder dat de tranen bij mij rolden, hij keek me aan en het was mijn Peter van voor 19 april.Ja het zijn de kleine dingen die het doen en dan vergeet ik de moeilijke momenten.Even een paar minuten de zorgen aan de kant en het vertrouwen terugwinnen.
Zondag zijn we nog naar het chocolademuseum geweest en toen terug naar huis.
Thuis aangekomen kreeg Peter de schoenen niet meer aan en hebben we de proefschoenen maar aan gedaan. Deze zijn ook te klein maar zijn niet van leer en daardoor wat uitgeluddert(?)
Maandagmorgen was ik heel boos. En ben aan het telefoneren gegaan, heel de morgen en dan van het kastje naar de muur.... Niemand neemt er verantwoording, ze schuiven alles maar af, nee Mevrouw voor de schoenen moet U bij de schoenmaker zijn, ja en de teen, bij de huisarts, en voor het niet doorgaan van 3x logopodie, moet u bij de planning, nee zegt planning U moet bij de logopodiste zijn, ja zegt logopodiste , ik snap niet dat het niet vervangen wordt. Planning zal terugbellen.. tot op vandaag niet gebeurt!!! En zo ging het maar door.Afspraak bij schoenmaker, nee hoor dat kan woensdag en dan mag U heel blij zijn, dinsdag podo, nee mevrouw dat kan niet samen woensdag.... Nou ik weet niet of de telefoon ervan viel, want ik werd steeds bozer, Och ze had woensdag toch een gaatje voor de podo, ja dat kan toch.,,,,Een paar keer diep zuchten en maar weer verder.
Toen de huisarts gebeld, en die kwam dinsdagmiddag naar de teen kijken en er wat aan doen en met hem een aantal dingen besproken en hij viel bijna om van verbazing, over de dingen die er niet gebeuren.
En vanmorgen dan maar weer naar Eindhoven naar de schoenmaker, gelukkig had ik nog wat alternatieven achter de hand, voor als ze nu niet deden waar we al weken om vragen nl. NIEUWE SCHOENEN.
Bij de podotherapeute kwam de schoenmaker kijken en er was maar een conclusie, weg met die schoenen en we maken nu nieuwe schoenen, die weer helemaal opnieuw zijn opgemeten. Want de voet van Peter staat dus steeds meer in een normale stand en dan moet hij ook de ruimte krijgen, zodat hij ook kan afwikkelen....(vragen we al maanden om) Maar nu moeten we wel 2 weken wachten op de schoenen en moet Peter het met de proefschoenen doen.
En zo is er weer een week voorbij,waarin veel gebeurde en een heleboel verspilde energie van mijn kant, dat zou toch niet nodig moeten zijn in Nederland!!!
Maar gelukkig waren er ook veel mooie en bijzondere momenten en het steeds beter praten van Peter, geeft mij veel kracht.
VOOR WIE LIEF HEEFT IS NIETS TE ZWAAR
Veel liefs Marlies
Tjaaa...... Peters wantrouwen van vorige week kwam dus toch uit. Helaas. Donderdagmiddag ging ik met de taxi mee naar Eindhoven om de schoenen op te halen. eerst heel blij dat ze toch klaar waren, maar de vreugde was al snel voorbij, want ze pasten voor geen meter. Johan de schoenmaker was er niet en we gingen toch maar weer naar huis, zat niks anders op en peter had de hoop dat het mischien vrijdag dan wel een beetje beter zou gaan. Want vrijdag gingen we eindelijk een weekendje weg met Fien en Theo. Nog een verjaardagscadeautje voor mij, Fien en Theo hadden alles goed geregeld en we werden opgehaald dus hoefden we alleen maar te genieten......De rolstoel namen we ook maar mee voor als het lopen niet ging. Ja en dat was dus wel nodig, want de teen werd alleen maar erger. Ondanks deze tegenvaller hebben we er toch heel erg van genoten en zijn we zaterdags naar het Frietmuseum geweest en lekker koffie gedronken en gezien hoe ze suikerwerken maakten, was voor allemaal erg boeiend. s Avonds hebben we lekker gegeten in het hotel, nadat Peter een poosje op bed had gelegen. Peter en ik waren eerder beneden en gingen samen op een bankje zitten, met de linkerarm om me heen voelde het zo bijzonder dat de tranen bij mij rolden, hij keek me aan en het was mijn Peter van voor 19 april.Ja het zijn de kleine dingen die het doen en dan vergeet ik de moeilijke momenten.Even een paar minuten de zorgen aan de kant en het vertrouwen terugwinnen.
Zondag zijn we nog naar het chocolademuseum geweest en toen terug naar huis.
Thuis aangekomen kreeg Peter de schoenen niet meer aan en hebben we de proefschoenen maar aan gedaan. Deze zijn ook te klein maar zijn niet van leer en daardoor wat uitgeluddert(?)
Maandagmorgen was ik heel boos. En ben aan het telefoneren gegaan, heel de morgen en dan van het kastje naar de muur.... Niemand neemt er verantwoording, ze schuiven alles maar af, nee Mevrouw voor de schoenen moet U bij de schoenmaker zijn, ja en de teen, bij de huisarts, en voor het niet doorgaan van 3x logopodie, moet u bij de planning, nee zegt planning U moet bij de logopodiste zijn, ja zegt logopodiste , ik snap niet dat het niet vervangen wordt. Planning zal terugbellen.. tot op vandaag niet gebeurt!!! En zo ging het maar door.Afspraak bij schoenmaker, nee hoor dat kan woensdag en dan mag U heel blij zijn, dinsdag podo, nee mevrouw dat kan niet samen woensdag.... Nou ik weet niet of de telefoon ervan viel, want ik werd steeds bozer, Och ze had woensdag toch een gaatje voor de podo, ja dat kan toch.,,,,Een paar keer diep zuchten en maar weer verder.
Toen de huisarts gebeld, en die kwam dinsdagmiddag naar de teen kijken en er wat aan doen en met hem een aantal dingen besproken en hij viel bijna om van verbazing, over de dingen die er niet gebeuren.
En vanmorgen dan maar weer naar Eindhoven naar de schoenmaker, gelukkig had ik nog wat alternatieven achter de hand, voor als ze nu niet deden waar we al weken om vragen nl. NIEUWE SCHOENEN.
Bij de podotherapeute kwam de schoenmaker kijken en er was maar een conclusie, weg met die schoenen en we maken nu nieuwe schoenen, die weer helemaal opnieuw zijn opgemeten. Want de voet van Peter staat dus steeds meer in een normale stand en dan moet hij ook de ruimte krijgen, zodat hij ook kan afwikkelen....(vragen we al maanden om) Maar nu moeten we wel 2 weken wachten op de schoenen en moet Peter het met de proefschoenen doen.
En zo is er weer een week voorbij,waarin veel gebeurde en een heleboel verspilde energie van mijn kant, dat zou toch niet nodig moeten zijn in Nederland!!!
Maar gelukkig waren er ook veel mooie en bijzondere momenten en het steeds beter praten van Peter, geeft mij veel kracht.
VOOR WIE LIEF HEEFT IS NIETS TE ZWAAR
Veel liefs Marlies
-
28 Januari 2009 - 19:30
Lucia:
Ha allemaal,
Het is me toch wat!!
Om erg moe van te worden!!
Maar Peter en Marlies met jullie wilskracht zijn jullie al zo ver gekomen, ook dit lukt jullie!
Dus samen schouders eronder en go!!
Groetjes -
28 Januari 2009 - 20:57
Marie-louise:
ik weet dat het af en toe best moeilijk is,
maar komop schouders eronder en niet de moed laten zakken.
Het lukt jullie best wel
groetjes wim en marie-louise -
28 Januari 2009 - 21:20
TINEKE:
Al lezende kan ik de boosheid voelen,
hopenlijk lucht het op en
om het ook nog te schrijven maak je het twee keer mee.
En dan toch weer die hele bijzondere momenten die de moeite waard zijn. Groetjes TINEKE -
29 Januari 2009 - 16:07
Christel:
Triest als je voor dit soort dingen afhankelijk bent van niet-meewerkende "specialisten". Je moet maar zo denken: die hebben zelf aan den lijve nog niet veel mee gemaakt, want dan zouden ze wel anders reageren. Desalniettemin blijft het een bureaucratisch zooitje.
Heel knap, dat je het weer een hele morgen hebt volgehouden om iedereen te vertellen hoe de zaken ervoor stonden. Zondag praten we weer verder. Hou je haaks. -
29 Januari 2009 - 18:31
Tjeu:
Als ik dit allemaal lees moet ik telkens een diepe zucht laten.
In een land, waar men van zegt dat alles er zo goed is geregeld, mag eigenlijk zoiets niet voorkomen. Iedereen werkt in een ellendige hokjesgeest en beschermt alleen maar zijn eigen toko.
Marlies petje af dat ondanks alles je de moed er zo inhoudt. Don't give up!! -
31 Januari 2009 - 18:15
Mie En Jan Gommans:
Marlies , je hebt weer een berg werk verzet en nog een heel verslag. En ook nog met humoer; wie de schoen past! Je zult zien , het gaat lukken en dan vergeet je een hoop ellende. Hee, groetjes. -
02 Februari 2009 - 11:41
Thea-Jan:
Hoi Familie Nouwen.
Als ik dit weer allemaal lees .
Is het weer heel wat .
Maar wij houden samen de schouders er onder,en samen de moed er IN.
heel veel groetjes
thea-jan .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
