2017.. EEN ZWAAR JAAR VOORBIJ....

Hallo lieve mensen



Oudjaar 2016…. Om 24.00 uur staan we buiten bij Piet en Maria en proosten op het nieuwe jaar, Peter kan dan niet meer praten, er komen geen goede woorden meer uit hem, hoe onzeker is het allemaal, wat staat ons nog te wachten, natuurlijk zijn er ook mooie vooruitzichten, het derde kindje bij Claudi en Johan, maar wat zullen we hier samen van mee mogen maken…. Zullen we er volgend jaar weer staan…… Het begin is niet al te best!!
Begin januari moeten we een paar keer naar Maastricht en we krijgen de uitslag van een nieuwe scan. Er blijken 4 uitzaaiingen in het hoofd te zitten, weer een tegenvaller en er moet bestraald worden. Gehele schedelbestraling, dit heeft zijn voors en zijn tegens, maar ja heel veel keuze hebben we niet. Maar dan is er een lichtpuntje, de spraak verbeterd aanzienlijk en op 15 januari wordt ons zonnestraaltje geboren Niene en wonder boven wonder is Peter er heel goed aan en kan hij de trap op bij Claudi en Johan en oh wat zijn we trots en gelukkig met dit kleine mooie meisje.
Op 16 januari beginnen de bestralingen en de eerste drie gaan heel goed, en na de vierde hebben we een gesprek met een radiologe in Venlo. Nou dat was me een domper, dat mens was zo vreselijk negatief, het zag er allemaal heel slecht uit en we moesten de tijd die we nog hadden maar gaan genieten. Helemaal van het padje af kwamen we thuis, was het werkelijk zo slecht gesteld… Gelukkig vond ik steun bij Wil en Annemarie, die waren mee naar Maastricht geweest en dr. Jansen zag het allemaal niet zo negatief en was tegenwoordig heel veel mogelijk, maar natuurlijk was het afwachten of de kuren aan zouden slaan.
Op 21 januari kan Peter ineens ook niet meer lopen, poeh weer een tegenslag en ik moet hem bij alles helpen. Maar in de loop van de week hersteld het zich weer en kan Peter toch mee naar Amsterdam voor de rechtszaak en is hij het hele middaggedeelte erbij . Wat een dag was dat, de wraking , de partijdigheid van de rechters jegens de bank, maar ik liet me de kaas niet van de boterham eten en later wonnen we die wraking ook nog, wat een super goed gevoel gaf. En wat was ik gelukkig dat ik dit samen met Peter kon delen!!!
Op 5 februari vallen de eerste haren uit bij Peter, oef… nu werd het menens en heel confronterend, en natuurlijk wist ik dat die haren wel weer terug zouden komen, maar oh wat werd het een ziek koppie. Heel opgezet door de dexamethason en dan ook nog kaal!!
Op 8 februari kreeg Peter zijn eerste kuur, het lijkt redelijk goed te gaan, wel is hij er een dag of 5 misselijk van, maar verder gaat het redelijk. Twee weken later volgt de tweede kuur, net voor zijn 61 ste verjaardag en carnaval. Peter wil zijn verjaardag graag vieren en ook de carnavalsmensen moeten gewoon komen, maar zondagavond om 20.00 uur gaat het kaarsje uit…. Peter gaat in zijn stoel liggen om te slapen…. En hij slaapt en slaapt…. En dan begint de meest verdrietige periode van mijn leven….. Een bijwerking zou diaree kunnen zijn, maar Peter krijgt verstopping, na 3 dagen neem ik contact op met Maastricht, laxeermiddel halen bij de apotheek, ja inderdaad het komt langzaam weer op gang, maar dan heeft hij geen controle meer over de sluitspier en hij wordt er zo ziek van…
Op 8 maart moeten we weer naar Maastricht voor de derde kuur, maar Peter is zo verzwakt, het enige positieve is dat de bloedwaardes helemaal goed zijn. Dr Jansen besluit om geen kuur te geven en mijn wereld stort helemaal in. Geen kuur… wat dan. Maar het is op dat moment niet verantwoord, we zullen twee weken moeten wachten en kijken of Peter wat opknapt. Intens verdrietig gaan we weer naar huis. Ik besluit om een verhoging van het PGB aan te vragen want waar zal dit nog allemaal toe leiden. Peter kan werkelijk niet meer, hij eet amper nog wat en dat beetje wat hij eet moet ik hem voeren, hij slaapt vrijwel de hele dag en ik sta machteloos toe te kijken. Ik durf hem nog geen half uur alleen te laten, steeds moet er iemand bij hem in huis zijn. S Avonds huil ik veel, Peter is iedere avond al om 20.30 uur naar bed, en dan zit ik alleen, ik kan niet weg, blijft dit zo of kan het nog erger, is dit het begin van het einde, moeten we toch maar nadenken welke muziek er moet komen in de afscheidsdienst…. Gelukkig blijven de kinderen komen en als de kleintjes er zijn veert Peter een beetje op, samen met Joep tractorboekjes kijken, met Pierke een spelletje doen, knuffelen met Sien, met de tractors spelen met Mees en samen in bed liggen met Niene. En voor mij zijn dit de zonnestralen en ook mijn wekelijkse loopuurtje met Willemien en Annemarie is heel belangrijk, even mijn hart luchten terwijl, Wil, John of Wim dan bij Peter zijn.
Op 22 maart moeten we weer naar Maastricht, Peter is een klein beetje vooruitgegaan, maar veel is het niet en omdat de bloedwaardes wederom allemaal goed zijn besluit dr. Jansen om de kuur nu wel te geven en dan maar afwachten…. Maar ik heb nog wat gelezen… asperges eten… Asperges zuiveren het lichaam, natuurlijk wist ik dat als goede aspergesboerin, maar zo vroeg in het jaar kochten we nooit asperges, maar nu ga ik er achteraan en eindelijk kan ik ook wat actiefs voor Peter doen. Ik maak iedere dag verse asperges soep van heel veel schillen en beetje bij beetje eet Peter dat op.
Op 25 maart is het Sientjes vierde verjaardag en komen Lonneke en Jaap ook. Ze komen eerst even bij ons, oh WAUW ze hebben een heel groot boeket bloemen bij zich, hebben we wat te vieren… misschien omdat de kuur weer is doorgegaan… Peter zit half slapend aan de keukentafel als ze binnenkomen… Proficiat Jullie worden weer opa en oma!!! Verward aangedaan kijkt Peter op en zegt…. Maar dit baby’tje wil ik ook zien!!! Nu ik het weer beleef lopen de tranen over mijn wangen. Zo emotioneel, zo bijzonder, zo mooi !!! Ja dit was het keerpunt!!
Vanaf nu gingen we iedere dag een grote ronde buiten lopen met de rolstoel, flink ingepakt, de boerebruiloftspet van 1990 op en langzaamaan komt er weer wat energie terug. We kunnen eindelijk stoppen met de dexamethason, de laxeermiddelen de deur uit.
Op 10 april stel ik voor dat Peter weer auto gaat rijden, ja dat wil hij wel, eerst een klein stukje naar de verjaardag van Mees en dat gaat goed en langzaamaan weer een stukje verder. Enzo rijdt hij met Pasen weer naar Einhoven.
Het wordt ook weer spannend want de eerste scan wordt gemaakt en op 17 mei krijgen we daar de uitslag van. Annemarie gaat met ons mee en Peter vindt het ook verschrikkelijk spannend. Dr Jansen is heel erg tevreden, de kuren zijn goed aangeslagen en de uitzaaiingen zijn 20 % geslonken. WAUW dat is goed nieuws en zo gaan we s avonds nog naar de verjaardag van Christel, ja we hebben wat te vieren!! Tussendoor had ik al besloten om dit jaar geen bbqs en buffetten te maken om al mijn tijd aan Peter te kunnen besteden en vooral dingen te doen die we leuk vinden. Samen halen we op dinsdag de kinderen uit school en is het altijd gezellig. Maar we maken ook weer wat vakantieplannen, misschien toch wel een paar dagen er tussenuit met Claudi en Johan.
In juli gaan we een paar dagen naar Lonneke, om haar verjaardag te vieren en dan rijdt Peter ook hier weer naar toe. Heerlijk toch dat dat weer kan. En in augustus gaan we 5 dagen met Claudi en Johan naar de Veluwe, wat heerlijke dagen zijn. Peter doet nog veel slapen en rusten, maar hij geniet van de kinderen en het eten smaakt hem ook weer goed!!
Op 23 augustus krijgen we de uitslag van de tweede scan, en weer vinden we het heel spannend, Peter is er niet gerust op, hij is zo bang voor de uitzaaiingen in zijn hoofd. Maar al gauw stelde dr. Jansen ons gerust, en nu krijgen we ook een uitdraai mee van het verslag van de radioloog zodat we alles thuis nog eens goed na kunnen lezen. Van de 4 uitzaaiingen in het hoofd hebben ze er nu nog maar 3 kunnen traceren, maar men weet niet of de scan 100% betrouwbaar is, maar er zijn er nu 3 waargenomen van maximaal 3mm, 5 mm en 5 mm, en dat is supergoed. In de oksel en de hals is ook flink geslonken. Peter is helemaal gerustgesteld en superblij gaan we naar huis!!!
Langzaamaan zijn de haren ook weer teruggekomen en tot ieders verbazing waren het heel veel krulletjes en eter werd er een beetje ijdel van, want 2 x per dag moest ik er wat gel indoen!!
En dan is het wachten op ons zesde kleinkind, we wisten al dat het een klein meisje zou worden, en het zou eind oktober geboren worden, maar oh wat duurde dat lang …Op 8 november werd de derde scan gemaakt en nog was de baby er niet, en eindelijk op 10 november wordt de kleine Zoe geboren. Wat was ik blij dat Peter kon rijden, want we wisten dat het die 10de november geboren zou worden en we hadden al besloten om die vrijdagmorgen naar Hoofddorp te gaan, maar op 9 november was het toch spontaan begonnen en terwijl we in Mijdrecht zaten te lunchen belde Jaap dat de kleine Zoe was geboren en oh wat was ze mooi!!! Ja helemaal gelukkig dat alles goed was gegaan, want Peter had zich toch ook wel zorgen gemaakt omdat het allemaal zo lang duurde!!!
Op 15 november krijgen we dan de uitslag van derde scan, dr Jansen knikt ons al vriendelijk toe als we in de wachtkamer zitten en fluistert, de uitslag is prima hoor !!! En inderdaad alles weer wat minder geworden in het hoofd en de andere flink vermindert en wat nog belangrijker is er zijn geen nieuwe bijgekomen, wat er op duidt dat de kuren heel goed zijn aangeslagen en er wordt voorgesteld om nog 6 kuren te doen en dan te stoppen, dan zou Peters lijf het zelf aankunnen. Wat een opluchting, het einde komt in zicht, we hebben weer samen een toekomst!!!
En dan hadden we nog op 20 november de rechtszaak tegen de bank, natuurlijk vind ik dat heel belangrijk want het gaat om heel veel geld, geld wat de bank ons afgepikt heeft, maar eigenlijk vindt ik gerechtigheid belangrijker, en dan allemaal dat gedraai van de advocaten van de bank, het gelieg ,het verdraaien van feiten, maar hier zullen we medio januari de uitspraak van krijgen.
Ja een heel zwaar jaar gaan we vanavond in Kessel afsluiten, en zeg ik dank je wel tegen allemaal die mensen die ons steunden , een bloemetje, een kaartje, een berichtje, ik wil niemand te kort doen, maar twee mensen wil ik heel speciaal bedanken, Wil en Annemarie, jullie waren er steeds bij, naar Maastricht, naar Amsterdam, voor Peter, voor mij, DANK JE WEL !!!! , Samen met ons prachtige gezin , Steef, Lonneke, Claudi, Robert, Jaap, Johan, Pierke, Joep, Sien, Mees, Niene en Zoe maken we er een mooi 2018 van !!!



VOOR ALLEMAAL EEN MOOIE JAARWISSELING
EN VOOR 2018 ALLE GOEDS EN VOORAL LIEFDE EN GEZONDHEID EN
SAMEN GENIETEN VAN ALLE MOOIE MOMENTEN IN HET LEVEN


Veel liefs Marlies