40 JAAR VRIENDINNEN

Hallo lieve mensen,

Had ik net weer mijn hele bericht klaar, is het weer weg, was vorige week zondag ook al, en nu had ik domoor weer het hele bericht geschreven en zoals ik al bijna 8 jaar doe op dezelfde computer, poets weg!! Verdorie en nergens meer te vinden dus nu maar op een andere computer proberen en de test ging goed, dus zal wel aan de computer liggen. Probeer het nu maar weer net als vorige week in etappes erop te krijgen.
Maandagmorgen stond er niets op het programma en Peter ging weer uit zichzelf op de hometrainer en tijdens het eten werd er nog veel over het feest gepraat. WUNDERSCHON zei Peter steeds, maar iedereen was zo vroeg naar huis, nee hij was nog lang niet moe geweest!! s Avonds kwam Annemarie met een USB stick met de fotos en samen keken we ze op de laptop en weer praatte we erover, en toen Annemarie weg was, zei Peter voor het eerst... ik ben een beetje moe!!
Dinsdagmorgen een beetje op tijd op want we moesten naar de fysio in Venray, oh hoe goed ging het lopen en hoe goed gingen de grondoefeningen echt super!! En toen we thuis kwamen waren er al veel reacties op de site, en Peter maar steeds lezen, oh hij vindt het zo leuk wat iedereen schrijft. Maar er was ook een mailtje van de bank, eindelijk... maandag had ik nog een mailtje gekregen dat hij ziek was en nu na 20 maanden kreeg ik eindelijk antwoord op onze vraag voor de onderbouwing van onze kredietklasse en de gekoppelde renteverhoging. Maar ja wat moest ik hier mee want het was niet volledig, van de 1,5 % verhoging was maar 0,9 % onderbouwd en de rest..... werk aan de winkel.
Om 12 uur gingen we Pierke, Joep en Sien uit school halen en aten we gezellig samen soep en brood. Na het eten brachten we Pierke en Joep weer naar school en ging Peter naar boven voor zijn middagslaapje en deed ik een spelletje met Sien. Ik werd gebeld door het financieel dagblad voor een interview en of ik daar aan mee wilde werken. Ja dat wilde ik wel, maar niet nu, want ik moest Pierke en Joep uit school halen. Nou dan zouden ze om half 5 terugbellen. Sien stond op het aanrecht en zag Robert buiten lopen, we klopten op het raam, maar Robert hoorde het niet. Oh zei Sien, Papa rijdt door met zijn voeten!!
Samen Met Sien ging ik Pierke en Joep en school halen en maakten we Peter weer wakker en was er even tijd voor knutsel en kleurwerkjes, maar ook werd er met opa gestoeid in zijn stoel. Om half 5 werd ik weer gebeld door het financieel dagblad en werd er een interview gedaan en met de kinderen erbij lukte dat heel aardig. Om half 6 was iedereen weer opgehaald en hadden we een rustige avond...
Woensdagmorgen op tijd op want de ketel met vlees voor de karboet moest opgezet worden en toen alles aan de pruttel was pakte de kranten uit e brievenbus en ja hoor een mooi stuk in het financieel dagblad, Terwijl ik het vlees door de vleesmolen deed ging Peter op de hometrainer en na de middag kwamen Frans en Annie met Oma van Loon om de karboet af te maken. Robert moest het laatste roerwerk doen en Steef kwam nog even met Pierke en Sien en om half 5 hadden we ruim 20 kilo karboet klaar. Samen ruimden we alles op en zo konden we na het eten nog gaan lopen en Peter zwemmen met John, heerlijk fris gelopen met af en toe een paar spetters regen en na afloop dronken we samen koffie op de schatberg.
Donderdagmorgen ging Peter met de taxi naar het afasiecentrum en ik moest rap aan het werk, oh ik moest nog zoveel doen, eerst maar eens alle karboet in stukken snijden en insealen, daarna snel naar Panningen voor de boodschappen, de was bijwerken en s middags een lang telefoongesprek met Sylvia over het mailtje van de bank. Nog maar even laten bezinken en dan kijken voor verdere stappen. Het heeft niet direct te maken met de Swap, maar is een gevolg van.... Steef en Robert brachten Sien, want zij gingen naar de beurs in Venray en samen met Sien ging ik Pierke uit school halen, even tijd voor te knutselen en toen kwam Peter al thuis met de taxi. Peter had veel te vertellen maar ook was er tijd voor spelletjes , en stoeide Peter met Pierke en Sien terwijl ik het eten klaar maakte. Sien wilde graag groene wortelestamppot..... uh spinazie dus!! Gezellig samen gegeten en toen werden Pierke en Sien al opgehaald en kon ik..... jippiejo de koffers gaan inpakken.voor ons weekendje weg om met Christel onze 40 jaar vriendinnen te vieren met onze beide Peters!!
Vrijdagmorgen op tijd op, eerst douchen ontbijten oefeningen en ... de koffers in de auto en waren we om 10 uur in Maasbree waar Peter en Christel al klaar stonden om met ons mee te gaan richting Trier.
Peter begon met rijden en het regende pijpenstelen, maar dat mocht de pret niet drukken want de stemming zat er al gelijk goed in, Na 2 uur rijden besloten we om een korte pauze te houden. Toen we uitstappen waren er de eerste sneeuwvlokken, een heerlijke lunch en we zaten gezellig te kletsen, we liepen naar buiten... oef de hele auto lag vol met sneeuw.... maar Peter wilde toch rijden en voor we goed en wel weer op de autobaan waren, stonden de eerste vachtwagens al langs de kant, die konden niet meer verder en met 30 km per reden we verder. Peter deed net of er niets aan de hand was, maar ja stoppen konden we toch niet, want Peter zou niet uit kunnen stappen om van chauffeur te wisselen, dus langzaam hobbelden we verder en waren we toch om 3 uur in het dorpje Leiwen aan de Moezel. Even kijken waar het park was waar ons huisje stond.... oepsie was nog 6 km de berg op, maar gelukkig lag er hier bijna geen sneeuw. Inchecken en op zoek naar ons huisje, op het hoogste punt van de berg stond ons huisje met een grote sneeuwpop voor de deur!!Het was een prachtig mooi huisje, en nadat we een kop koffie hadden gedronken ging Peter even rusten en gingen Peter K , Christel en ik het park verkennen, nog wat boodschappen doen en kijken of s avonds konden eten op het park. Peter opgehaald bij het huisje en met de rolstoel weer terug naar het restaurant waar we heerlijk hebben gegeten en vooral heel veel lol en na het eten zaten we gezellig in het huisje, oh wat hadden we een plezier.
Na een heerlijke nachtrust en een heerlijk ontbijt met verse broodjes, spek met eieren, en lekkere koffie, besloten we om naar Trier te gaan, 30 km langs de Moezel en we genoten van mooie landschappen, een flauw zonnetje vergezelde ons en in Trier bekeken we de Basiliek, wat winkels en toen kregen we een stortbui over ons heen, dan maar bij de Griek naar binnen voor de lunch, en wat hadden we weer lol, het klaarde weer een beetje op en we liepen naar de Porta Nigro de oude stadsmuur van Trier. ER liep een stadstreintje en och daar konen we ook wel een ritje mee maken, jammer dat voegde niet heel veel toe aan at wat we al gezien hadden. Weer terug in het centrum kreeg Peter het toch wel koud en we besloten om weer terug naar het huisje te gaan, zodat hij even kon rusten en weer fit was voor de avond. Peter K, Christel en ik zaten gezellig te kletsen en te lachen en ook even gekeken op internet waar we s avonds konden gaan eten. En zo gingen we de berg weer af om in het dorp te gaan eten, en meteen was het weer lachen, ze hadden er Bitburger bier in hele sjieke glazen en dat riep herinneringen op.... Ja vroeger.. heel vroeger toen we zon glas probeerde te klauwen.... de ober moest er vreselijk om lachen en wij lagen helemaal in een deuk. Het eten was weer overheerlijk, en zulke grote schnitzels.... nee zulke grote hebben onze varkens niet. Nee en toetje konden we echt niet meer op. We gingen terug naar het huisje, waar we nog een lekker glas wijn namen en ook weer heel veel lol hadden.
Zondagmorgen na het ontbijt besloten we om naar Bernkastel te gaan, klein stukje langs de Moezel en dan de berg op helemaal binnendoor over kleine dorpjes, oepsie sneeuwbuien en niet zon beetje, Peter K reed nu en met enige vertraging kwamen we in Bernkastel aan. Prachtig mooie huizen, Grote Villas, maar ook piepkleine huisjes alsof ze er tussen waren geplakt, schilderachtig mooi!! We gingen nu voor de kaffee met Kuchen, die hadden we nog niet gehad en bij een lieflijke conditorei gingen we naar binnen, oh wat stond hier allemaal voor lekkers... wauw smullen. Na de koffie moest Peter naar het toilet, en daarvoor moest hij 2 trappen op, en oh wat ben ik blij dat we vanaf het begin trappen hebben gelopen en dat steeds zijn blijven oefenen, want anders waren we hier toch echt een aap gelogeerd, dan kon Peter dus niet naar het toilet. Maar gelukkig ging het hier dus helemaal goed en na nog wat rondgelopen te hebben gingen we weer terug naar het huisje, Peter even een kort slaapje en wij hadden s morgens een leuk restaurant gezien halverwege de berg . Met de auto gingen we hier naar toe en Christel en ik gingen maar eens eerst naar binnen om te vragen of we er konden eten. Mutti stond achter de bar, en pakweg 10 gasten aan het buffet en er werd even overlegd , ja we konden in het cafe eten daar was nog wel een tafeltje vrij, we haalden de beiden Peters en het was al gelijk, lachen gieren brullen. Iemand stak een sigaret op, en nog iemand..... De soep werd geserveerd en een van de gasten bracht het water voor Peters medicijnen.. we lagen in een deuk.... het andere eten werd gebracht en weer hielp iemand van de gasten die aan de bar zaten. Het eten was overheerlijk maar weer zon reuze schnitzel die we echt niet op konden. Mutti kwam de borden weer ophalen om vervolgens het vlees eraf te pakken en naar buiten te gooien , ja dat was voor de hond en de kat. Nou toen kwamen we al niet meer bij en of we nog wat wilde drinken, ja een likeurtje dat leek ons wel wat, amaretto?? Ja prima en daar kwam de amaretto in cognac glazen... Ik vroeg of ik ook een sigaret mocht roken, maar natuurlijk... dan zijn we allemaal vrienden, en als we allemaal vrienden zijn mag er gerookt worden... Werkelijk!!! Nou ik moest toch hoognodig even naar het toilet, wonder boven wonder midden in het cafe. Oh riep Mutti en 2 anderen... de deur niet op slot, want dan kun je er niet meer uit!!! De tranen rolden over onze wangen . Wat een giller!! Maar Mutti had ook nog Gastezimmer en als we nog eens terugkwamen moesten we bij haar komen overnachten, ja in september waren er wijnfeesten, ja dan moesten we terugkomen... Lachend gingen we naar buiten en terug naar het huise, ja nu moesten we toch echt wel even nog een spel doen, we hadden die toch niet voor niets mee genomen. Eerst het vlaggenspel, kei leuk en leerzaam ook voor Peter en toen gingen we Pim Pam Pet doen, was al de hele tijd lachen totdat Peter een muziekinstrument moest zeggen met een T, ja uh Johan speelt een ..... TOMPRETTER zei Peter, Wij kwamen niet meer bij... TROMPET riepen wij en dan zei Peter weer TOMPRETTER, oh heerlijk wat hebben we gelachen..
Ja en toen was het weekend zomaar om en scheen vanmorgen de zon, terwijl Peter K en Christel de broodjes haalden, dekten Peter en ik de tafel en na het ontbijt was het opruimen koffers inladen, uitchecken, nog wat fotos maken en gingen we langs de Moezel weer langzaam op huis aan. In Traben Trarbach maakten we een stop, maar hier was niet heel veel te beleven, en geen enkele koffie of eettent open, dan maar richting Cochem, ja het was wel tijd voor de lunch en zo zaten we weliswaar met jassen aan op het terras te lunchen. Peter wilde nu liever niet meer rijden en nam Peter K het stuur over, we besloten om naar de autobaan te rijden, paar kilometer bergop, nou en daar viel me toch een pak sneeuw, prachtig winterwonderland en 20 kilometer verderop was alles weer groen en leek het wel lente!!! Zonder verder oponthoud reden we om half 6 weer Maasbree in en dronken we nog wat bij Peter en Christel. Oh wat hebben we dit heerlijk gevierd. 40 jaar vriendinnen, ja we wachten echt niet meer zo lang want dit was echt voor herhaling vatbaar. Het was helemaal TOP, echt SUPER GENOTEN en SUPER veel GELACHEN, DANK JE WEL!!!!!


BLOEMEN VERWELKEN
SCHEEPJES VERGAAN
MAAR ONZE VRIENDSCHAP
BLIJFT ALTIJD BESTAAN !!!!


Veel liefs Marlies