Hoera, joepie is jarig

Hallo lieve mensen,

Ja vandaag wordt ons kleine manneke alweer 1 jaar, strakjes lekker taart eten!!!
Een hele drukke week ligt er weer achter ons...bijna geen tijd om een bericht te schrijven!! Ik wilde eigenlijk met een klein berichtje melden dat ik geen tijd had, en ik vroeg me af wat Hein bedoelde met GEAL, maar dat werd me vanmorgen duidelijk door een bericht in de krant... het is de nieuwe CD van Rowwen Heze. Dus..dat probleem werd zo opgelost.
Dinsdagmorgen kwam Steef met Pierke en ik moest boodschappen gaan doen. Peter wilde eerst niet mee gaan, maar ging toch mee, was wel gezellig met Pierke erbij. Peter had veel last van zijn voet en/of tenen, hij had maandagavond flinke jeuk gehad en eens royaal gekrabt, maar ik kon het niet precies ontdekken waar de pijn zat, maar s avonds ging ik lopen met Willemien en zou zij even naar de voet kijken.
We gingen wat later lopen en na een flinke wandeling op de Schatberg werd er naar Peters voeten gekeken. Er zat nog steeds een grote plek, wat lijkt op een schaafwond, op zijn wreef. De teen was wat rood, maar dat was toch niet zo erg. De pijn kwam dus vooral van de wreef. Willemien dacht dat het beter was om woensdag niet te gaan zwemmen. Ja dat zouden we dan woensdagmorgen moeten bekijken.
Woensdagmorgen keek ik naar de voet en was het al een heel stuk beterder. Wim kwam om half 10 en dacht dat ze wel konden zwemmen, hij zou de plek goed insmeren met zinkzalf en dan kon het geen kwaad.
Tegen 12 uur waren ze terug van het zwemmen, Peter helemaal KO, maar erg voldaan, want de oefeningen hadden allemaal super gegaan. De "kramp" in de handen is steeds minder en alles is veel meer ontspannen.
Ik had het reuze druk met barbeques verzorgen en zodoende weinig tijd voor Peter, maar s avonds zaten we heel gezellig buiten te genieten.
Donderdagmorgen ook weer druk, maar Peter probeert steeds met alles te helpen, uit zichzelf de tafel opdekken en afruimen, grasmaaien, want hij vindt het heel leuk wat ik doe!! S Middags nog weer even boodschappen doen en s avonds kwamen Wil en Annemarie op de koffie, zij waren terug van vakantie. Ik liet Peter demonstreren wat hij met zijn hand kon, en Wil was helemaal verbaast.. WAUW SUPER!!! Nee dat had Wil ook nog niet gezien, oh.. het einde is nog lang niet in zicht!!
Vrijdagmorgen stond er zwemmen met John op het programma, toch ook weer naar de Schatberg, want het water hier was 27 graden, en dat is te koud voor Peter. Maar ook weer keigoed gegaan!!
s Middags samen nog een barbeque weggebracht en Peter zag dat de benzinetank bijna leeg was, dus gelijk even tanken.Ja ook wat dat betreft houd hij alles bij!! Claudi kwam met Joep gefietsen, en wat kon het kleine manneke.... kruipen, oh zo grappig, Peter moest er vreselijk om lachen, waggel waggel, kruip kruip.
s Avonds kwamen Ria en Wiel op visite, heerlijk buiten gezeten bij het zwembad, en ook zij vonden dat Peter weer veel vooruit was gegaan, ja zijn spraak, zijn alertheid, alles!! Peter ging binnen nog een flesje bier halen, en Wiel dacht dat Peter dat niet alleen kon, jazeker wel, Tuurlijk kan hij dat. In het donker... flesje bier in de zakken en lopen maar!!!
Zaterdag voor mij superdruk en voor Peter stond er niets op het programma, dus eerst op de hometrainer, bijna 30 minuten en dat gaat super goed,ook kan hij er vrijwel alleen op en af. Ja klasse!! Als ik dan denk aan de beginfase, dat we hem er met 2 man op moesten helpen, en ik zweten of hij er wel goed vanaf kon komen... oh hoe soepel gaat dat nu!! s Middags ging Peter grasmaaien en ik weer een barbeque klaarmaken en voor zondag een buffet voorbereiden. Om 9 uur s avonds was ik klaar, uitgeteld en gingen we samen buiten zitten. Peter werd een beetje verdrietig... ja dat hij nog steeds niet kon schrijven... tja... misschien moeten we dat dan meer gaan oefenen, ja maar of dat dan nog kon na 4 jaar.... Tuurlijk wel. Ik naar binnen en een pen en papier gehaald. Zo nu schrijf maar eens... Peter Nouwen... nou dat was geen enkel probleem, dan varkens...., toen schreef hij .. voeren. Ja dat heeft wel met varkens te maken, hij las het nog eens en concludeerde zelf dat hij iets fout had gedaan en schreef toen ...varkens. Zie je wel dat het niet eens zo moeilijk is, hij kreeg er steeds meer plezier in, en bij kaarslicht zaten we allemaal woordjes te oefenen, en later lezen, gewoon in de reclamekrantjes en dat ging toch goed. Peter glunderde er gewoon van. Ja geduld dat moet je hebben en dan... dan komt het allemaal!!!
Zondagmorgen had ik alle tijd nodig om mijn buffet af te maken, Steef kwam helpen met Pierke, en tegen 11.00 uur kwam Lonneke, ook nog het laatste meegeholpen, en zou Lonneke alvast de borden en zo wegbrengen en Peter en ik de rest. Helaas had Robert pech en was niet op tijd klaar om op Pierke te passen want Steef moest gaan werken... Probleem... Nee, want dan zou Lonneke nadat ze de borden en zo had weggebracht even gaan oppassen, Lonnekes auto werd tot aan de achterdeur gereden, alles ingeladen en toen... starttte de auto niet meer. Accu kapot??? Peter stond ook al klaar met de auto om de rest in te laden.. Nou dan weer alles uit Lonnekes auto en in de Zafira, spullen wegbrengen en Lonneke naar Steef brengen en weer terugkomen om de rest van de spullen weg te brengen... Poeh..poeh... gelukt!! Alles op tijd bij de mensen, Steef op tijd op het werk, en het zag er allemaal prachtig uit. Terwijl ik alles uitlaad en klaarzet, wacht Peter mooi in de auto, ja echt TEAMWORK was het. Ja het is dan best wel allemaal spannend of het allemaal gaat lukken, maar toen we tegen 3 uur zaten uit te puffen bij het zwembad met John en Willemien en John naar Lonnekes auto had gekeken en verwachte dat het inderdaad de accu was, kwam er een heel voldaan gevoel over mij heen, ja we hebben de klus samen weer geklaard. SUPER!!



NIETS IS ONMOGELIJK
ALS WE HET SAMEN DOEN
MAAR TUSSEN HET VOLHOUDEN DOOR
MAG JE BEST EVEN UITRUSTEN.


Veel liefs Marlies