Op de drempel van het nieuwe jaar...
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
31 December 2011 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Ja op de drempel van het nieuwe jaar wil ik nog graag een bericht schrijven. Een superjaar sluiten we af!! Gisteravond in bed praatte we er samen over.... WAUW
Maar eerst het weekverslag want dat was ook super. Tweede kerstdag was zo mooi. Zo supergezellig en het liep allemaal perfect. 3 grote tafels in de kamer en Peter in het midden. De kleintjes zaten overal op schoot en Peter, ja Peter werd niet moe!! Hij wilde niet gaan rusten na het eten, te gezellig. Een heerlijke dag!!
Dinsdagmorgen kwam eerst Erik binnen om koffie te drinken en even later kwam Johan de veearts, om afscheid te nemen. Ja zegt Peter, bakse koffie drinken en hij liep zelf om de kopjes te pakken en de koffie in te schenken. Later op de middag ging Peter nog uit zichzelf op de home trainer en kwamen Robert en Steef even binnen. Ik moest me gaan omkleden om te lopen en nog gauw een boterham voor Peter gesmeerd en roets was ik weg. Toen ik terugkwam was het aanrecht opgeruimd, oh.. zal Steef wel hebben gedaan. Nee hoor, Peter had zichzelf nog een boterham gesmeerd(had hij nog nooit gedaan!!)en alles opgeruimd. Klasse!!
Woensdagmorgen zwemmen met Wil en Pierke was hier. s Middags belde Claudi, ze zou soep voor mij maken en had nog een prei nodig, oh, beduidde Peter gaan we wel even brengen samen met Pierke!!Neef Wil belde.. ja ze waren Opa en Oma geworden van een kleindochter ISA. En s avonds kwam Tjeu nog, ook heel gezellig!!
Donderdagmiddag kwamen Wil en Jose(mijn oudste nicht) uit Zevenaar, hadden we eigenlijk al een jaar geleden afgesproken, eindelijk naar het winterwonderland komen kijken. Claudi kwam met Joep en Steef met Pierke even gedag zeggen, ja en toen volgde er een super gezellige avond, ik was een beetje bang dat Peter al al zijn kruit verschoten had, maar niets was minder waar. Hij praatte, hij lachte, hij haalde de koffie. Oh wat een heerlijke avond!!SUPER!!
Maar wat een bijzonder jaar sluiten we af!! In januari het eerste gesprek met John Pannekoek de podoloog, die ons op het spoor van het tapen zette en de aangepaste schoenen van het toneel verdwenen. Wat een vooruitgang!
In februari kopen Lonneke en Jaap een huis in Haarlem, en kunnen we ondanks onze beperkingen goed helpen met verhuizen.
In april veranderden we van fysiotherapeut en begonnen we in de Kronenberg, waar we een enorme vooruitgang hebben geboekt wat betreft de houding en de functie van de arm/hand, en waar we nog lang niet uit behandeld zijn. Hier zijn nog heel veel mogelijkheden, zowel in de praktijk als de groepsfysio.
19 mei... het absolute hoogtepunt, de dag dat Pierke werd geboren en ons de eretitel Opa en Oma gaf. Wat een verrijking! Ja dit gevoel is echt niet te beschrijven.
9 juni nog zo n absoluut hoogtepunt. HET RIJBEWIJS terug. De ultieme overwinning!!! Zou toch echt nooit meer kunnen... maar dat duiveltje in mij wat steeds maar zei... niet opgeven jullie kunnen het wel!! Blijven geloven dat je het wel kunt!! Alles trotseren en doorgaan, maar dat dat rijbewijs zo belangrijk voor de vooruitgang van Peter zou zijn had ik in mijn stoutste dromen niet durven hopen. Zoveel meer eigenwaarde!!! SUPER!!
In juli de nieuwe aangepaste auto en toen ging er een wereld voor ons open...
6 augustus de geboorte van Joep, ons kleine manneke, ja hij is de slagroom op de taart!! Zo lief!! Ja heel bijzonder na 3 dochters, nu 2 kleinzonen, en dat is LEUK!!!! En zo prachtig hoe gek Peter met allebei is, en hoeveel hij er mee kan. Hij zingt speelt en wandelt met ze, hij probeert ze steeds aan het lachen te krijgen, Pierke is heel royaal met lachen, maar Joep kijkt eerst de kat uit boom en als hij dan een stralende glimlach aan Peter schenkt, ja dat is zo mooi!!
Vanaf oktober zit er geen tape meer op het been, geen spalk en lopen op gewone schoenen... Zou toch nooit meer mogelijk zijn! Ik herinner me nog het gesprek met de fysio in Blixembosch toen hij de eerste aangepaste schoenen kreeg. Ik vond dit verschrikkelijk en vroeg of het toch wel tijdelijk was en dat hij ook weer een keer op gewone schoenen zou kunnen lopen. Nee hoor, onmogelijk, dat moest ik toch echt uit mijn hoofd zetten en als ik er moeite mee had, maar met een maatschappelijk werkster gaan praten, zodat ik het leerde accepteren!!
Bij de afasiegroep werd het computeren weer opgestart en het is verbazingwekkend hoeveel vooruitgang hier zit!!
November was heel spannend, het was mijn angst voor een nieuwe epileptische aanval (3 jaar op rij in okt/november na de griepspuit) en nu in overleg met dr. Pop geen griepspuit, de juiste medicatie en GEEN aanval!
Ja en wat december ons allemaal bracht.... WAUW.. het lijkt wel of er iedere dag vooruitgang is..Zo super, zo veel meer, zo veel meer lijkt het op "normaal", als dit zo doorgaat in 2012.......
Tenslotte wil ik iedereen, onze kinderen, familie en vrienden, bedanken die dit samen met ons mogelijk hebben gemaakt, de lieve berichtjes, de kaartjes, alles wat jullie voor ons deden, niemand wil ik vergeten daarom wil ik eigenlijk geen namen noemen, maar 2 personen, Wil en Annemarie die verdienen een gouden lintje, wat die allemaal belangeloos voor ons doen, SUPER BEDANKT!!
En als laatste wil ik jullie allemaal een spetterend, liefdevol en gezond 2012 toewensen!!
SOMS IS JE BLIJDSCHAP
DE OORZAAK VAN JE GLIMLACH
MAAR SOMS KAN JE GLIMLACH
DE OORZAAK VAN JE BLIJDSCHAP ZIJN
Veel Liefs Marlies
Ja op de drempel van het nieuwe jaar wil ik nog graag een bericht schrijven. Een superjaar sluiten we af!! Gisteravond in bed praatte we er samen over.... WAUW
Maar eerst het weekverslag want dat was ook super. Tweede kerstdag was zo mooi. Zo supergezellig en het liep allemaal perfect. 3 grote tafels in de kamer en Peter in het midden. De kleintjes zaten overal op schoot en Peter, ja Peter werd niet moe!! Hij wilde niet gaan rusten na het eten, te gezellig. Een heerlijke dag!!
Dinsdagmorgen kwam eerst Erik binnen om koffie te drinken en even later kwam Johan de veearts, om afscheid te nemen. Ja zegt Peter, bakse koffie drinken en hij liep zelf om de kopjes te pakken en de koffie in te schenken. Later op de middag ging Peter nog uit zichzelf op de home trainer en kwamen Robert en Steef even binnen. Ik moest me gaan omkleden om te lopen en nog gauw een boterham voor Peter gesmeerd en roets was ik weg. Toen ik terugkwam was het aanrecht opgeruimd, oh.. zal Steef wel hebben gedaan. Nee hoor, Peter had zichzelf nog een boterham gesmeerd(had hij nog nooit gedaan!!)en alles opgeruimd. Klasse!!
Woensdagmorgen zwemmen met Wil en Pierke was hier. s Middags belde Claudi, ze zou soep voor mij maken en had nog een prei nodig, oh, beduidde Peter gaan we wel even brengen samen met Pierke!!Neef Wil belde.. ja ze waren Opa en Oma geworden van een kleindochter ISA. En s avonds kwam Tjeu nog, ook heel gezellig!!
Donderdagmiddag kwamen Wil en Jose(mijn oudste nicht) uit Zevenaar, hadden we eigenlijk al een jaar geleden afgesproken, eindelijk naar het winterwonderland komen kijken. Claudi kwam met Joep en Steef met Pierke even gedag zeggen, ja en toen volgde er een super gezellige avond, ik was een beetje bang dat Peter al al zijn kruit verschoten had, maar niets was minder waar. Hij praatte, hij lachte, hij haalde de koffie. Oh wat een heerlijke avond!!SUPER!!
Maar wat een bijzonder jaar sluiten we af!! In januari het eerste gesprek met John Pannekoek de podoloog, die ons op het spoor van het tapen zette en de aangepaste schoenen van het toneel verdwenen. Wat een vooruitgang!
In februari kopen Lonneke en Jaap een huis in Haarlem, en kunnen we ondanks onze beperkingen goed helpen met verhuizen.
In april veranderden we van fysiotherapeut en begonnen we in de Kronenberg, waar we een enorme vooruitgang hebben geboekt wat betreft de houding en de functie van de arm/hand, en waar we nog lang niet uit behandeld zijn. Hier zijn nog heel veel mogelijkheden, zowel in de praktijk als de groepsfysio.
19 mei... het absolute hoogtepunt, de dag dat Pierke werd geboren en ons de eretitel Opa en Oma gaf. Wat een verrijking! Ja dit gevoel is echt niet te beschrijven.
9 juni nog zo n absoluut hoogtepunt. HET RIJBEWIJS terug. De ultieme overwinning!!! Zou toch echt nooit meer kunnen... maar dat duiveltje in mij wat steeds maar zei... niet opgeven jullie kunnen het wel!! Blijven geloven dat je het wel kunt!! Alles trotseren en doorgaan, maar dat dat rijbewijs zo belangrijk voor de vooruitgang van Peter zou zijn had ik in mijn stoutste dromen niet durven hopen. Zoveel meer eigenwaarde!!! SUPER!!
In juli de nieuwe aangepaste auto en toen ging er een wereld voor ons open...
6 augustus de geboorte van Joep, ons kleine manneke, ja hij is de slagroom op de taart!! Zo lief!! Ja heel bijzonder na 3 dochters, nu 2 kleinzonen, en dat is LEUK!!!! En zo prachtig hoe gek Peter met allebei is, en hoeveel hij er mee kan. Hij zingt speelt en wandelt met ze, hij probeert ze steeds aan het lachen te krijgen, Pierke is heel royaal met lachen, maar Joep kijkt eerst de kat uit boom en als hij dan een stralende glimlach aan Peter schenkt, ja dat is zo mooi!!
Vanaf oktober zit er geen tape meer op het been, geen spalk en lopen op gewone schoenen... Zou toch nooit meer mogelijk zijn! Ik herinner me nog het gesprek met de fysio in Blixembosch toen hij de eerste aangepaste schoenen kreeg. Ik vond dit verschrikkelijk en vroeg of het toch wel tijdelijk was en dat hij ook weer een keer op gewone schoenen zou kunnen lopen. Nee hoor, onmogelijk, dat moest ik toch echt uit mijn hoofd zetten en als ik er moeite mee had, maar met een maatschappelijk werkster gaan praten, zodat ik het leerde accepteren!!
Bij de afasiegroep werd het computeren weer opgestart en het is verbazingwekkend hoeveel vooruitgang hier zit!!
November was heel spannend, het was mijn angst voor een nieuwe epileptische aanval (3 jaar op rij in okt/november na de griepspuit) en nu in overleg met dr. Pop geen griepspuit, de juiste medicatie en GEEN aanval!
Ja en wat december ons allemaal bracht.... WAUW.. het lijkt wel of er iedere dag vooruitgang is..Zo super, zo veel meer, zo veel meer lijkt het op "normaal", als dit zo doorgaat in 2012.......
Tenslotte wil ik iedereen, onze kinderen, familie en vrienden, bedanken die dit samen met ons mogelijk hebben gemaakt, de lieve berichtjes, de kaartjes, alles wat jullie voor ons deden, niemand wil ik vergeten daarom wil ik eigenlijk geen namen noemen, maar 2 personen, Wil en Annemarie die verdienen een gouden lintje, wat die allemaal belangeloos voor ons doen, SUPER BEDANKT!!
En als laatste wil ik jullie allemaal een spetterend, liefdevol en gezond 2012 toewensen!!
SOMS IS JE BLIJDSCHAP
DE OORZAAK VAN JE GLIMLACH
MAAR SOMS KAN JE GLIMLACH
DE OORZAAK VAN JE BLIJDSCHAP ZIJN
Veel Liefs Marlies
-
31 December 2011 - 16:00
Wiel En Ra:
Ook voor jullie ale liefs gezondheid en geluk. en weer een goede vooruitgang in 2012 maar daar twijfelen we niet aan tot weer en ook alle goeds voor jullie kinderen en kleinkinderen. -
31 December 2011 - 17:18
Theo En Sylvia:
We wensen jullie ook een gelukkig nieuwjaar en dat 2012 weer een goed en jaar wordt.
Liefs
Theo en Sylvia -
01 Januari 2012 - 08:00
Babette:
Gelukkig nieuwjaar!!!!! -
01 Januari 2012 - 13:59
Jose En Wil Uit Zeve:
marlies en peter
gelukkig nieuwjaar, we hopen dat jullie net zo veel of nog meer successen behalen in 2012 dan in 2011
groetjes jose en wil. -
02 Januari 2012 - 15:07
Christel:
iedereen een heel gezond en gelukkig 2012 gewenst. Super zo'n terugkijk-verhaal. Wat je dan toch allemaal bereikt hebt in slechts één jaar. De berg is zó hoog als je ervoor staat, halverwege heb je al heel veel bereikt en op de top is het uitzicht GEWELDIG. Dit smaakt gewoon naar meer. En ik weet zeker, dat jullie daar weer voor gaan. Ik wens je hier heel veel succes mee en kijk graag volgend jaar weer met jullie terug op al je successen. -
03 Januari 2012 - 04:07
Hein Oet Wieërt:
Ja, mensen wat een jaar was dat 2011 want ook hier waren er voldoende hoogtepunten en oa ook door mijn rijbewijs. Dat ik oa aan jullie te danken heb en waardoor ik opeens op jullie erf stond. Dat is en was voor mij persoonlijk een van de hoogtepunten van het jaar. Zo iets kleins kan zo waardevol zijn.
Ik wens iedereen een heel goed, gelukkig, gezond en liefdevol 2012 en de mooiste dag van het leven begint iedere dag opnieuw. Dat is mijn wens voor jullie allen -
05 Januari 2012 - 18:07
Marianne Hollaar:
Hallo Peter en Marlies,
Ik hoorde vanmorgen van deze website.
Leuk om dit alles te lezen.
Een heel goed 2012.
Tot ziens op de Hazenkamp.
Marianne Hollaar
-
12 Januari 2012 - 08:26
Charlotte:
Wat een jaar he!
Wat je met wilskracht en liefde niet kan bereiken.
Misschien een goed idee om eens een bezoek te brengen aan die therapeut die voorspelde dat Peter nooit zonder aangepaste schoenen zou kunnen lopen. Zal hem leren om in een hokje te blijven denken!
Anyway.... dat 2012 maar nog meer verassingen en vooruitgang mag brengen!
Liefs,
Charlotte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
