Een droom......... die werkelijkheid wordt.......

Hallo lieve mensen

Ja, eindelijk eindelijk een droom die werkelijkheid wordt....
Maandagmorgen eerst naar de Kronenberg voor de fysiotherapie, beetje balen dat Peter nog niet kon rijden, maar och die paar uurtjes wachten konden er na 3 jaar ook nog wel bij.Na de groepsfysio naar de praktijk waar Marijn deed tapen. Er werd zwarte en blauwe tape geplakt. Deze zouden beter blijven zitten en meer stevigheid geven.
s Middags de autogarage gebeld en YESSSS de auto stond aangepast in Beringe, we konden hem gaan halen. de deur naar de gang stond open en Peter hoorde het... normaal moet ik wel 3x roepen voor hij opstaat, maar nu ... binnen 5 minuten was hij beneden. Ja gelijk de auto ophalen.
Ja hoor, hij stond er aangepast en wel. Een haal aan de ruitenwisser, zodat Peter met de linkerhand de ruitenwisser aan kan zetten en een extra gaspedaal, dwz gaspedaal voor de linkervoet, rempedaal, gaspedaal voor de rechtervoet. Als Peter rijdt klapt het rechtergaspedaal weg en als ik wil rijden klapt het linkergaspedaal weg. Easy!!! Nou, dan Peter maar eens achter het stuur, oef dat was moeilijk, het lukte niet een twee drie, de stoel stond te dicht bij het stuur en nu moest eerst zijn rechterbeen in de auto en dat ging niet!!!! Maar weer uit de auto en toen de stoel naar achteren gezet en Hayke wees ons hoe het stuur omhoog kon... Peter in de auto en ja nu ging het wel. Grote opluchting, ja je zult alles hebben aangepast en er dan niet in kunnen.. Hayke zag het allemaal nog niet zo zitten en dacht dat het misschien beter was als ik naar huis zou rijden en dat Peter dan eerst hier op het erf deed oefenen.... Nee hoor Ik heb het rijbewijs en ik heb zolang moeten wachten en nu rieje en verder nieks!!! Ik ging erlangs zitten en heel langzaam reden we weg..... ikke stiekem met de hand bij de handrem, want ondanks alles gierde de zenuwen door mijn keel.... maar het lukte... de grote weg op...de Hoogstraat op ... en weg waren mijn zenuwen... het ging SUPER. Zullen we even bij Steef langs gaan? Ja, dus de bebouwde kom van Grashoek in, straatje rechts, straatje links, knipperlicht aan en de oprit bij Steef op. KLASSE!! Even met Steef gepraat en weer verder, terugop de oprit af, goed kijken en weer rijden. Even langs Claudi, niemand thuis.... dan weer verder. Ja nu toch maar naar huis, net als "vroeger" binnendoor en alles bekijken, ja en dan bingelen er een paar tranen. Tranen van de overwining, tranen van geluk!!! Wie had dit een jaar geleden kunnen bedenken, Peter achter het stuur en ik erlangs. Ik heb er eigenlijk geen woorden voor, hoe ik ons gevoel moet omschrijven, want de een zal denken is dit nu echt belangrijk.. er zijn toch zeker belangrijkere dingen in het leven, maar lieve mensen het geeft zo'n heerlijk gevoel. De vrijheid tegemoet, ik kan het weer zelf!!!
Dinsdag kwam Steef met Pierke, en heb ik s middags lekker met de kleine man gewandeld, ja lekker Oma spelen. Leuk he!!! Na het avondeten wilde Peter weer gaan autorijden. Ja samen ergens zomaar naar toe.. Het feit alleen al dat hij met het idee komt om iets te gaan doen, maakt zoveel los bij mij, want het is maar zelden dat Peter het initiatief neemt, en nu liep hij al naar de auto met de sleutels en ik was de spullen nog aan het pakken en hij reed de auto voor. Naar Ijsselsteijn gereden, maar daar was niemand thuis... zullen we dan maar binnendoor rijden over Griendtsveen en Helenaveen terug naar huis.... ja en toen kwamen de verhalen, wat een spraak, onvoorstelbaar zo duidelijk.
Een uur hebben we rondgereden en gepraat en gepraat. Ja en toen we weer thuis waren was hij toch wel un bietje moehhh.....
Woensdagmorgen ging ik samen met Marian,gezellig bij Steef op kraamvisite en Peter bleef thuis,hij was een beetje moe, ja was misschien toch wel wat veel geweest de afgelopen dagen... maar s middags toch de tuin in en grasmaaien en ik het zwembad schoonmaken... Na het avondeten kwam Mart met Marloes gefietsen, we gingen buiten koffiedrinken en spetter spetter daar begon het te regenen.. ja en het bleef maar regenen. Mart wilde Tanja bellen dat zij hun maar moest halen, maar wat zei Peter... Zal ik jullie naar huis brengen... Hij liep zelf door de regen naar auto, zonder stok en ik ging ook mee, ja toch maar wel... en zo brachten we Mart en kleine Marloes naar huis. Ja slik slik!!!
Donderdagmorgen naar de Kronenberg en ja hoor, de eerste keer zelf naar een therapie rijden.. natuurlijk ging ik mee, en als de therapie te vermoeiend is rijd ik terug... 3 kwartier intensieve therapie en het ging super. Nu ook weer trapjes lopen en het oefenen van het knieen buigen. Hoe speels, hoe makkelijk krijgen ze ze allemaal aan het "werk" iedereen doet mee en je ziet de mensen gewoon wekelijks vooruitgaan!! Ik dacht dat ik terug moest rijden.. had je gedacht... nee hoor. IK RIJD. En ook dat ging super goed!!
Nou zoveel energie erbij deze week, ongelooflijk en als klap op de vuurpijl, vond ik zaterdag het videobandje van Rusland (oktober2007) dit waren we al vanaf januari aan het zoeken en op een gegeven moment zijn we gewoon bandje voor bandje gaan kijken waar de opnames opstonden, ja en toen hadden we het zaterdagmorgen. En toen kreeg meneer nog een extra stoot adrealine.... want hij loopt nu al vanaf woensdag zonder tape(de tape gaf geen steun meer...) of spalk op gewone schoenen, en dat gaat me toch een potje super goed.
s Avonds gingen we weer wat rondtoeren, nu richting Baarlo, hij wilde kijken bij de "oude" fysio, hoe de verbouwing was geworden, hij reed er zo naar toe, ja en dan konden we via het industrieterrein, ja en dan kwamen daar uit, waar Rene nu woonde... ja toe maar.. en hij deed het allemaal.... allemaal zelf... en voor mij ... ik voel me net een prinses, die rondgereden wordt, het is zo'n heerlijk machtig gevoel, ja alvast EEN droom die werkelijkheid is geworden......


KIES DE JUISTE MIDDELEN
EN HET DOEL ZAL ALS VANZELF WORDEN BEREIKT
NIETS IS ONMOGELIJK ALS WE HET SAMEN DOEN......


Veel liefs Marlies