OPSTAAN EN WEER DOORGAAN....

Hallo lieve mensen

Zondagmiddag kwamen Claudi, Johan en Joep, en Pierke was er al, die bleef tot maandag. Het was de bedoeling dat we naar de binnenspeeltuin zouden gaan, maar de mannekes waren lief aan het spelen en het was al laat dus besloten we om thuis te blijven. Wel even naar buiten en ging Peter ook maar eens mee, hij was al een paar weken niet meer naar de loods geweest, eerst vanwege de sneeuw en het koude weer en nu met zijn enkel, maar met de kleine mannekes samen wilde hij wel eens naar zijn fiets gaan kijken en hoe ze trapper hadden verandert, ja hij dacht wel dat het goed was. Maar nu nog beter weer!!
Maandagmorgen was Pierke al op tijd wakker, ja en als die de slaapt uit heeft... dan is er gelijk leven in de brouwerij!! Wat spelletjes gedaan en boekjes lezen. Steef kwam Pierke halen en om 17.00 uur moesten we bij de fysio in Baarlo zijn. Ik voelde me een beetje opgelaten en ik voelde ook de angst bij Peter om door de schuifdeuren te gaan. Maar gelukkig het ging goed!!! Het lopen van Peter ging nog steeds heel moeizaam, de enkel nog steeds ingezwachteld en de pasjes heel erg voorzichtig. De fysio ging in zijn totaliteit wat minder en ik stond er een beetje "boos"bij te kijken, maar ik was ook wel een beetje boos en verdrietig om het hele gebeuren en kon het die maandag niet van me afzetten. Ja wat een impact dat dit weer heeft op Peter, de enkel omgeslagen en het hele functioneren is minder!!!Jammer!!!
Dinsdagmorgen kwam Steef met Pierke en regende het pijpestelen, wat spelletjes gedaan en Annemarie kwam kijken naar een natuursteen die hier stond. Peter ging niet mee naar de loods en naar buiten, maar Pierke vond het prachtig om lekker door de plassen te lopen. Samen met Annemarie naar de fiets van Peter gekeken en nu maar hopen op snel beter weer zodat hij kan gaan oefenen. s Avonds ging ik lekker lopen op de Schatberg en Peter bleef alleen thuis.
Woensdagmorgen was er geen zwemmen en ik had ook min of meer een vrije dag. Tegen 11 uur wilde Peter zelf op de hometrainer. Ik moest wel helpen bij het opstappen en toen hij er eenmaal opzat ging het heel goed. Ook moest ik een beetje helpen bij het afstappen zodat hij zo min mogelijk hoefde te steunen op het rechterbeen. Half uurtje gefietst en Peter was heel blij dat dit weer ging. Tenminste een klein beetje beweging!!
s Avonds kwam John om met Peter te gaan zwemmen, ja het had best wel goed gegaan, ze hadden nog niet alle oefeningen kunnen doen, maar de arm/hand oefeningen hadden heel goed gegaan. Na het zwemmen de voet weer ingezwachteld en dan loopt het net ietsje makkelijker.
Donderdagmorgen met de taxi naar de afasiegroep in Blerick, de stok weer mee, deze was een aantal weken al thuis gebleven, want binnen bij de afasiegroep gebruikte hij hem niet meer en het stukje naar de taxi ging ook al weken zonder stok, maar nu vertrouwde Peter het niet en nam hij de stok weer mee. De taxichaufeuse zag het meteen, dat het lopen een stuk minder ging, jammer vond ze het en dan door zö'n stomme deur. Peter kan altijd heel goed praten met deze chauffeuse, en is ook bijna iedere donderdag dezelfde. Om 3 uur was Peter weer thuis en had hij een heleboel te vertellen. Er waren een soort functioneringsgesprekken geweest en Peter had dit als zeer positief ervaren. Ja heel fijn en wat hij weer allemaal gedaan en geleerd had... het verbaasd mij iedere week opnieuw hoe goed dat dit gaat en hoeveel Peter hier leert!!! Met de I pads zijn ze nog niet begonnen, Geertje schreef in het schrift dat dit toch nog wat langer ging duren eer ze de groep konden opstarten, maar toch wel binnenkort. Zoals iedere donderdag hebben we elkaar heel veel te vertellen, wat ik gedaan heb en wat Peter gedaan heeft, wie er bij de afasiegroep waren en wat hij geleerd heeft, ja super en beide accuus weer positief opgeladen!!!
Vrijdagmorgen bracht Claudi Joep al voor 9 uur en was het eerst spelen en rondrennen. Om 11 uur kwam er iemand van de verzekering en hadden we een gesprek op kantooor. Peter ging erbij zitten en ik moest een beetje op Joep letten en na een poosje draaiden we de rollen om en ging Peter in de kamer zitten met Joep in de box en ik op kantoor erbij. Claudi kwam Joep weer halen en toen praten we nog een poosje samen met de verzekeringsman. Ja die vond dat Peter ondanks nu zijn vallen en minder lopen in een jaar toch wel heel veel vooruit was gegaan. Ja hij begreep alles wat Peter zei en had ook de indruk dat Peter veel alerter was. Na het middagslaapje vroeg Peter aan mij... hoe laat... Ja wat hoe laat?? Ja hoe laat haren knippen... Haren knippen?? Verhip helemaal vergeten Peter moest om 16.30 uur naar de kapper, maar zie hier hij dacht er zelf aan. Maar ja, moest ik met hem mee. Nee hoor dat kon hij nu wel alleen. Ik stond in beetje in dubio.. hem alleen laten gaan of meegaan!!! Nee hoor hij ging alleen. Kon ik even doorwerken en boven stofzuigen... En ja hoor 17.15 uur was hij alweer terug, ja prima gegaan, ja en die was er en die was er.... Ja heel gezellig zitten kletsen!!! SUPER dat hij dit ook weer alleen kan!!!
Zaterdagmorgen was Erik er en Robert kwam even met Pierke, ja gezellig zitten praten en koffiedrinken en oeps daar was het al kwart over 10 en kwam Wil om met Peter te gaan zwemmen, ik moest ook snel aan het werk, want de tijd vliegt voorbij. Het zwemmmen had heel goed gegaan, maar de steunfunctie op het rechterbeen was nog steeds pijnlijk. Na het zwemmen had Wil er een soort brase omgedaan, maar dat werkte niet goed en hebben we er thuis weer snel afgedaan en de zwachtel er om gedaan. S Avonds wilden we eigenlijk wel ergens naar toe gaan, maar we waren allebei een beetje erg moe en besloten we om lekker thuis te blijven, heerlijk tv gekeken en het had iest heel vredigs over zich. Ja zomaar genieten met zijn tweetjes!!
Vanmorgen eerst douchen, ontbijten en koffiedrinken met Erik, heerlijk zitten praten en vertellen. Nadat Peter zijn hele ochtendritueel had afgewerkt, scheen er een flauw zonnetje en stelde ik voor om op de driewieler te gaan, ja daar was Peter ook klaar voor, ik moest dan wel de handschoen zoeken die oma van Loon had gebreid zodat hij die om de rechterhand kon doen. Jas aan, muts op, handschoen aan, fiets uit de loods, ja en nu..... tot ons beider verbazing ging het supegoed en binnen een minuut zat Peter op de fiets, de rechtervoet in het steuntje, moest ik een klein beetje helpen, maar veel minder als ik gedacht had en daar ging hij... FIETSEN op de eigen fiets, eerst voor naar de weg... draaien op de weg , paar rondjes om de loods... achter het betonpad af... tegen de wind in..<< hoe sterk is de eenzame fietser, die kromgebogen over het stuur tegen de wind, zijn weg weer vindt.....>> weer terug, weer paar rondjes om de loods, en ik liep te stralen.. want ja nu stond er al een maand die fiets en nog geen meter getrapt en nu ... het lukte allemaal. Met afstappen kon hij de rechtervoet er nog niet alleen uit, maar we denken allebei dat dat met een paar keer goed oefenen ook vanzelf gaat. Ja een SUPER goed gevoel, eenmaal binnen hebben we er samen nog een poosje over gepraat en dat wordt fietsen van de zomer!!! KLASSE!!!



GELUK MOETEN WE ONDERWEG ZOEKEN
EN NIET AAN HET EINDE VAN DE WEG
WANT DAN IS DE REIS AFGELOPEN


Veel liefs Marlies