HET ZONNETJE SCHIJNT...

Hallo lieve mensen,




Ja zo langzamerhand begint het zonnetje toch weer te schijnen en lijken de donkere dagen voorbij.
Zondagmiddag kwamen Johan, Claudi, Joep, Mees en Niene naar ons en aten we samen frietjes, Peter at nog niet zo heel veel, nog steeds een beetje angst voor diarree. Maar wel heel gezellig getafeld en gespeeld. Joep en Mees zijn altijd heel energiek en temperamentvol. Maar nu deden ze netjes steeds alles vragen… maar ze vroegen zoveel….. Johan repareerde wat lampen en deed nog wat klusjes.
Maandagmorgen kwam Steef voor de boekhouding en werd het vierde kwartaal van 2018 afgesloten door Marianne van Vista. Tja wat we over 2018 moeten zeggen qua resultaten… niet zo heel veel soeps denk ik, maar ja dat zal over een paar weken blijken als de definitieve cijfers bekend zijn.
S Middags moesten we naar de fysio, waren we al 2x niet geweest en we waren dan ook erg benieuwd wat Gerard van de arm zou zeggen. Heel erg enthousiast en verbaasd reageerde Gerard… WAUW de arm was wel heel veel dunner geworden, tja dan kon je toch eens zien wat zon zwachtelen en steunkous deed… Uhhhhhh welke steunkous en welk zwachtelen was mijn reactie. Oh maar hoe we dan de arm dunner hadden gekregen en het vocht eruit. Nou gewoon…. Met behulp van Wim die iedere dag de arm gemasseerd heeft. Nou dat was toch wel knap hoor. Gerard masseerde de arm ook een beetje en terwijl we nog op het bankje zaten kwam Maud de oedeemtherapeute even kijken hoe het gegaan was. Oh het resultaat was verbluffend met de steunkous !!! uhhh welke steunkous, ja die handschoen die ze aangemeten hebben. Oh maar helaas we hebben nog steeds geen handschoen en er is ook niet gezwachteld !!! Oh dat is dan vreemd, maar je moet toch echt een steunhandschoen gaan gebruiken want dan boek je echt resultaat !! Nou ik slikte mijn ironie en frustratie maar in… Laat ze maar zo wijs, we hebben het zelf voor 95 % opgelost , is geen deskundige aan geweest… dus WIM heeft resultaat geboekt samen met ons !!!
Er werden nog wat loopoefeningen gedaan en aan het wandrek en toen was de tijd alweer om. Nog even wat boodschappen en daarna had ik het pijpje helemaal leeg…. Peter rijdt nu even geen auto en dat merk ik heel goed, hoop dat het over een paar weken weer wel kan, hij vertrouwd zichzelf niet helemaal op het moment.
Dinsdagmorgen waren we op tijd op, want om 10.00 uur was er een afspraak met Jeanne van de zorggroep voor een verlenging van het PGB. Het was de derde keer dat ze kwam en toen ze twee jaar geleden kwam was Peter op zich slechts. Kaal en een dikke toet van de medicijnen en totaal geen energie. Het eerste wat ze zei was dat Peter er erg goed uitzag, een heel stuk dunner en veel alerter. Ja dat klopt, maar zijn lopen en zo is nog steeds op een laag niveau. Samen met haar werd alles doorgenomen, een paar punten werden geen uren meer voor berekend maar er waren ook weer andere punten waar wel uren voor gegeven werden en zo kwamen we in totaal op 1 uur per week meer PGB uit. Dit gaat dan naar de zorgverzekeraar en die moeten het goed keuren voor de komende 2 jaar. Peter was na het gesprek helemaal ko, ja dat vergt veel energie. Een langere middagdut en om 14.30 uur haalde ik Pierke en Sien uit school. Pierke was niet helemaal fit en samen deden we spelletjes. Ja oma moest hun kaarten leren. Jokeren en patience en Peter keek geamuseerd toe. Om 19.00 uur kwam Wim nog om te masseren en natuurlijk moesten we vertellen wat er bij de fysio gezegd was…. Nou nou nou… Wim moest er om lachen, want hoe zou de arm eruit gezien hebben als Wim niet dagelijks gemasseerd had… misschien wel uit elkaar geploft…. Wie zal het zeggen, maar wat een geluk dat we Wim hebben !!!
Woensdagmorgen stond er niets op het programma en deden we een beetje rustig aan… Annemarie kwam nog even met Jinte en dat was wel gezellig, maar Jinte had het niet zo op opa Peter, die was een beetje vreemd.. Ze hadden veel sneeuw voorspelt maar uiteindelijk viel er hier helemaal niets en kon ik s avonds toch gaan lopen met Willemien. Maar koud was het wel en we liepen nu maar een iets kleiner rondje en daarna aan de koffie.
Donderdagmorgen wilde ik eigenlijk wat boodschappen gaan doen, maar toen appte Claudi of Niene een poosje mocht komen en dan zou zij wel de boodschappen voor mij meebrengen , tja dat is natuurlijk veel leuker. Bij het opruimen was ik nog een grote grondpuzzel tegen gekomen van Nijntje en die vond Niene wel heel leuk, maar even later pakte ze haar stoeltje en ging bij Peter aan de grote tafel zitten met de abc puzzel… en oh wat hebben ze dan samen een plezier. Is zo mooi om te zien hoe Peter alle letters benoemd en er een klein verhaaltje bij verteld, ja heerlijk toch !!! De morgen vloog voorbij en om 12.00 uur had Claudi Niene weer opgehaald, mijn boodschappen afgeleverd en doordat Peter veel met Niene bezig was geweest had ik ook het eten klaar.
Om 15.30 kwam Wil om met Peter te gaan zwemmen en ik ging even met de stofzuiger door het huis en ruimde van alles op, ja ook weer van alles in de container, want tjonge jonge wat kun je toch een troep verzamelen…. En van peter mag er niets weggegooid worden… want misschien kun je er toch nog een keer iets mee doen !!! Na twee uurtjes waren Peter en Wil weer terug, ja de oefeningen hadden heel goed gegaan, maar o o de conditie dat is nog minimaal. Tja nu nog ergens energie vandaag halen om de conditie weer op te bouwen… Waar zou die te koop zijn !!!!
Vrijdagmorgen moest ik toch nog even naar Panningen mijn paspoort ophalen en ik wilde een paar plantjes kopen, even een beetje de keuken opvrolijken … Snel een ronde gemaakt en binnen drie kwartier was ik weer thuis. Iedere morgen om 10.45 uur en iedere avond om 22.45 uur moet Peter nu zijn medicijnen hebben, dat schijnt nogal nauwkeurig te moeten gebeuren en daar houden we dan ook echt rekening mee. Maar ik was ook precies op tijd terug voor de medicijnen te gen en om 11.00 uur kwam Wim om te masseren. Ja de arm ziet er heel goed uit, oftewel er zit geen verschil meer tussen links en rechts en in de benen zit ook geen vocht meer, ja super goed !! Ik verwachtte eigenlijk een telefoontje van Sandra dat de steunkous er zou zijn en dat we die moesten gaan ophalen, en omdat de arm nu zo mooi dun is doe ik er geen moeite voor… ik wacht nu eens af totdat ze zelf bellen… ben benieuwd wanneer dat een keer zal zijn. Bij alles wat we de afgelopen jaren nodig hadden moest ik altijd een paar keer nabellen en op de kist slaan, maar dan waren we er ook van afhankelijk, maar nu laat ik het zo. IK stop er even geen energie in !!! En inderdaad heel de vrijdag belde er niemand, terwijl ze toch 2 weken eerder zei dat de steunkous er met 5 werkdagen zou zijn… eigenlijk te zot voor woorden !!!
Vrijdagavond deden we niets meer en eigenlijk was het een beetje saai en we besloten dat we zaterdagavond weer eens ergens naar toe zouden gaan, zomaar ergens op de koffie… tjonge dat was lang geleden…
En zo appte ik zaterdagmorgen met Christel, ja dat was gezellig als we s avonds op de koffie kwamen. Even later appte Johan, hij wilde s middags de verwarming komen maken in de speelkamer.. ja dat kon, maar dan liever zonder de kinderen omdat Peter nu in de kamer zijn middagdutje doet. Oh dat was prima , maar dan kwam Claudi wel om 16.00 uur kijken met de jongens, want die wilde toch zien wat papa Johan bij opa en oma gemaakt had. Het lukte Johan allemaal en toen we aan de koffie zaten kwam eerst Peters zusje en even later Claudi met Joep Mees en Niene. Nee ze konden vandaag niet bij oma blijven eten want opa en oma moesten s avonds weg, ja en dat is dan wel eens jammer, dat de energie van Peter zo laag is dat er geen 2 dingen op een dag kunnen. Maar zo was het ook prima en konden we s avonds naar Peter en Christel gaan. Peter vond het wel heel koud buiten en zijn lopen was heel minimaal, maar bij Peter en Christel was het lekker warm en heel erg gezellig. Veel gepraat en veel gehoord, we vielen van de ene verbazing in de andere. Jammer dat Peter om 22.30 uur toch wel heel moe was en toch graag naar huis wilde, ja ook om de medicijnen in te nemen. We moeten dat nog eens goed in Maastricht navagen of dat ook een uur later of zo kan….
Maar goed we hadden toch een paar superfijne uurtjes gehad bij mijn trouwe vriendin, die iedere week ook een berichtje plaatst om ons te steunen, om mij een hart onder de riem te steken, moed in te praten en mede dankzij haar en Hein er iedere week toch minstens 2 reacties op de site staan, want oh dat is zo belangrijk, daar haal ik zoveel kracht en energie uit !!! SUPER Christel en Hein, laat het zonnetje maar schijnen , laat het maar snel weer echt LENTE worden !! SUPER !!!!




ALLES ZIET ER ANDERS UIT…….
ALS DE ZON SCHIJNT




Veel liefs Marlies