Vertrouwen in de toekomst

Dag lieve mensen

Ja hoor we hebben weer vertrouwen in de toekomst, ook voor ons lijkt de zon te schijnen. Het gaat zo goed de laatste weken, dat er dagen bij zijn dat ik denk, zo voelt het goed, alles komt goed. Ik ben een bevoorrecht mens dat ik hiervoor de kracht en energie heb,
Vanaf het moment dat we op Blixembosch (19 maart) te horen kregen, Peter gaat niet voldoende vooruit, hier stopt het, is er iedere dag vooruitgang geboekt. Kostte mij wel weer veel energie, om alles te regelen en uit te zoeken, maar het wordt tot nu toe heel goed beloond en dan maakt het niet zoveel uit of ik s avonds doodmoe ben. Mijn kracht put ik nu uit de asperges en velen zullen dit niet begrijpen, wat is er nu leuk aan asperges steken, maar als ik over de velden loop en zie de mensen om me heen, geniet ik en kan ik even alles vegeten. Peter is dan binnen en de eerste week had hij er veel moeite mee, dat hij niet kan helpen, maar nu maakt hij de koffie en zet alles klaar en komt na het steken ook buiten en dan zitten we met zijn allen om MIJN grote tafel en dat is zo gezellig, hier halen we dan allebei onze kracht uit.

De nieuwe logopediste is dinsdagmiddag geweest en zij was heel verbaasd over wat Peter allemaal vertellen kon, hij kon het precies zeggen wat er was gebeurt en hoeveel tijd hij in het ziekenhuis had gelegen en daarna Blxembosch. Hij maakt steeds meer zinnen en stelt zelf vragen. Joyce had ook echt belangstelling voor ons, dus nu maar hopen en vertrouwen dat dat zo blijft.
Vorige week is hij weer naar Baarlo fysio geweest en had hij zich voor het eerst op de grond van de rug naar buik gedraaid.Peter was hier heel enthousiast over, hij had dit zelf al verschillende keren in bed geprobeert, maar dit lukte niet. En nu dus wel.
Woensdag waren we bij de podotherapeut en voor het eerst sinds november kwam er geen pus meer uit de teen en is de ontsteking over. Eindelijk geen pijn meer aan de teen en ik denk dat dit op zijn hele revalidatie erg positief werkt. Probeer maar eens te lopen met een flinke onsteking aan je teen, dan loopt een normaal mens ook niet goed.

Iedere dag krijgt hij meer zelf vertrouwen, en ook dat zijn arm/hand het weer gaat doen. Hij is zo blij dat hij iemand de rechterhand kan geven en doet dit dan ook steeds.Hij gelooft er ook in dat hij weer bij de varkens kan werken, want dat is toch zijn streven. Hier ligt zijn levenswerk, als hij door de nieuwe stal loopt, krijgt hij tranen in zijn ogen, en is het steeds , Wunderbar, prachtig, klasse.

We zien de toekomst weer positief en natuurlijk zullen er nog heel veel moelijke momenten komen, maar uiteindelijk zijn wij de winnaars.

ER STAAT GEEN STRAF OP BETER PRESTEREN
DAN VAN JE WORDT VERWACHT

Veel liefs Marlies