EN TOEN KWAM ER NOG EEN KATERTJE

Hallo lieve mensen,



Maandagmorgen kwam er iemand van de gemeente praten over de pachtgrond en ja hoor Peter was nieuwsgierig en ging er op kantoor bijzitten. Ja dat vond hij interessant en boeiend en het gesprek verliep positief. Na het middagslaapje gingen we samen naar de fysio in Baarlo en Richard tapete Peter eerst het been weer op de manier als 2 weken geleden. De arm zat een beetje vast maar dat kwam door de kou. Peter kan dus absoluut niet tegen de kou, dan gaat gelijk alles vast zitten.
Richard zette Peter op een trilplaat en dat vond Peter wel lekker. Ja daar hadden we nog nooit gedaan en Richard dacht dat dat wel heel goed zou zijn en inderdaad ging het lopen een stuk beter. Na de fysio gingen we nog even naar Piet en Maria vlees afgeven en effe koffiedrinken , heel gezellig.
S avonds moest ik nog allerlei administratie doen en Peter keek televisie.
Dinsdagmorgen stond er tot onze verbazing een stukje over de uitspraak van de rechtszaak in het financieel dagblad. Volgens dat stukje zouden we nooit als een groep hebben mogen procederen en dat het daarom afgewezen was door de rechtbank. Ik nam contact op met Peter D en die vertelde mij dat het niet juist was wat er in het FD stond. Wij mogen wel degelijk als groep procederen daarvoor hadden we in 2016 al toestemming van de rechters. Er was een schriftelijke toestemming die ook bij de stukken zat, maar de rechters hebben dit over het hoofd gezien…raar maar waar… en nu zal er in hoger beroep naar gekeken moeten worden. Ja hier krijg je dus echt een punthoofd van en is bijna niet uit te leggen. Je gaat er vanuit dat de rechters werkelijk alle stukken lezen, maar dat schijnt dus niet zo te zijn!! Foutje gemaakt!!!
Na de middag gingen we samen naar Deurne het vlees halen en toen we thuis kwamen ging Peter gauw naar boven voor zijn middagslaapje en ik begon gelijk met het vlees en daar was ik samen met Anneke om 19.00 uur mee klaar. Wim kwam om Peter te behandelen en maakte alles goed los. We dronken samen koffie en toen begonnen de zenuwen te komen…. Welke uitslag zouden we woensdag in Maastricht krijgen. Peter was er zo goed aan en allemaal waren we in de volle overtuiging dat de scan helemaal goed zou zijn…
Goed geslapen en net voor half 10 kwam Wil om met ons mee naar Maastricht te gaan. Wat fijn dat Wil of Annemarie altijd met ons mee gaan als er een uitslag komt. Tja als het een goede uitslag is kunnen we het ook alleen, maar als het minder is is het heel fijn als er iemand bij ons is. Tja en dat weet je van te voren niet. Vol goede moed gingen we met Ron de taxi naar Maastricht. Heel gezellig en dan zijn we er zo. Bij het bloedprikken waren we gelijk aan de beurt en toen was het wachten. Ik sprak nog even met iemand en die vroeg of we de uitslag al wisten en of we klaar waren met kuren, nee ik wist het nog niet nog een klein uurtje in spanning zitten. We waren aan het overleggen met Wil hoe we verder zouden gaan als Peter niet meer hoefde te kuren in Maastricht… meer zwemmen of andere therapieen. Ik vertelde dat Richard over een aangepaste kniebrace had gesproken en dat we dat traject wilden gaan opstarten. Tegen kwart voor twaalf gingen we in de wachtkamer zitten voor de afspraak met dr. Jansen. Er was nog iemand voor ons en toen wist ik al een beetje dat het niet helemaal goed was. De vorige keer zei dr Jansen al tegen Peter in de wachtkamer… de scan ziet er goed uit en nu zei hij niets… Grrr. Nog een kwartiertje in spanning wachten en toen kwam dr. Jansen ons halen. Op de gang werden grapjes gemaakt en dat Peter zo goed liep nu. Ja dat vond dr. Jansen ook, Peter was heel veel vooruit gegaan sinds een jaar!!
We waren nog maar net in de kamer toen Dr Jansen het ons al vertelde. Het plekje in de milt was groter geworden, maar dat kon van alles betekenen en hoefde ook niet meteen dramatische te zijn maar om het zekere voor het onzekere te nemen moet er door gegaan worden met kuren. Dr Jansen stelde uiteindelijk voor om na 4 kuren nu een PET scan te maken , want daarop kan alles nog preciezer worden bekeken. Zo dat was een domper, wat een teleurstelling. Peter was er nog goed aan maar dat zakte vrij snel, nee hij voelde zich al weken zo goed en had totaal geen rekening gehouden met dit scenario, wel zei hij steeds als hij 3 maanden niet zou kuren dat hij dan heel gespannen zou zijn voor de uitslag, maar nu had hij dat totaal niet verwacht. Nog uitleg over het een en ander en ook geruststellende woorden van dr. Jansen dat het eigenlijk een traject van 2 jaar was met ups en downs en dat ze nu aan het proberen waren om eerder te stoppen, maar mensen die in het verleden 2 jaar gekuurd hadden in het wetenschappelijk onderzoek , nu nog na 10 jaar clean waren . Het klopt allemaal en het is misschien ook wel veel beter zo, maar als je de verwachting hebt dat het na een jaar al klaar kan zijn en dat is dan niet zo valt het tegen en dan moet je weer ergens de positiviteit vandaan halen. Nog een afspraak gemaakt bij de balie voor de PET scan ergens eind maart en toen naar de ontmoetingsruimte wachten voor het infuus. Ik ging effe broodjes halen voor de lunch en toen ik terugkwam sprak Mieke me al aan, waar Peter was… oh die zit daar op zijn plekje, ja we mochten al naar kamer 3. Oh dat is snel. Dus wij naar kamer 3, daar keken ze os vreemd aan, maar er waren 2 stoelen vrij, dus ging Peter in eentje zitten en wachten en wachten, totdat Bianca van kamer 1 kwam… Aha hier zit Meneer Nouwen, U moest op kamer 1 zijn…. Grrr… fout doorgegeven!!! Maar oke het infuus kon ook op kamer 3 gegeven worden , maar het liep allemaal niet zo lekker want ze prikte een paar keer fout en dat vond Peter niet echt leuk!!! Maar uiteindelijk liep het infuus toch en gingen Wil en ik naar buiten om Ron te informeren. Jammer van dat plekje in de milt, maar ondertussen kreeg ik ook appjes en zoals al de hele periode blijkt is de milt een beetje een gek orgaan. Er kan ook zomaar een keer een oneffenheid opzitten waar ze niet van weten wat het is en dat kan de volgende keer weer zomaar weg zijn.. AL met al waren we pas laat thuis en hadden we niet heel veel tijd meer over om te rusten want om 17.15 uur zouden we Met Steef en Robert, Pierke en Sien gaan uiteten op de Schatberg want het was tenslotte ook nog Steefs verjaardag. Thuis maakte ik nog een kop koffie en samen liep ik met Peter naar de kamer… WAUW daar stond me toch een mooie bos bloemen van de kinderen … samen keken we ernaar en de tranen stroomden…..
We gingen met 2 autos naar de Schatberg om te eten, de rolstoel mee want het was heel koud en als Peter dan buiten moest lopen dan verkrampte weer zijn hele arm en hand. Heerlijk en gezellig gegeten op de Schatberg en om 19.30 waren we weer thuis. Inmiddels had ik heel veel last van mijn rechterarm en schouder. Stress, spanning…overbelast, ik weet het niet, maar veel kon ik er niet mee en als ik Peter moest steunen bij het lopen…. Nou niet echt prettig!!!
Donderdagmorgen ging ik alleen boodschappen doen en toen ik terugkwam lag Peter te slapen, hij was zo moe en ook was hij verdrietig en onzeker. Na het eten kwam Willemien om onze voeten te doen en met mijn arm was het nog niet veel, alles op een lager pitje en op tijd een poosje zomaar uitrusten. Om 15.15 uur ging ik Joep en Mees uit school halen en die snapten vrij goed dat oma niet zo veel kon, maar de knikkerbaan konden ze zelf wel in elkaar zetten… Peter genoot van de mannekes en die brachten hem weer op het goede spoor!! Nog een heel gesprek met Peter D van de swap, voorlopig is het afwachten wanneer het hoger beroep dient maar Peter D dacht dat dat geen jaar hoefde te duren…
We besloten om toch maar een eindje te gaan wandelen het was eigenlijk best wel lekker weer en een lekkere frisse neus is nooit weg. Ja en het was heerlijk en het lopen ging goed met mijn arm en s avonds keken we heerlijk naar de documentaire Noa ut Zuuje van Lex Uiting en wat genoten Peter en ik hiervan, ja dat is Carnaval in het zuiden!! En voor het slapen gaan pakte ik een paar Ibobrufen en daar sliep ik heerlijk op en werd ik vrijdagmorgen best wel goed wakker en ging het weer een beetje met mijn arm. Ik had best wel veel te doen, gehaktballetjes in satesaus en kipragout maken voor zondag. Gelukkig ging dat allemaal goed als ik maar niet met mijn arm boven het hoofd hoefde.
S Middags ging ik even naar het dorp om te kijken naar de school optocht waar Pierke, Joep, Sien en Mees in meeliepen. Heel mooi en onroerend als je die kleintjes ziet lopen. Peter was thuis gebleven om te rusten en om half vier kwam John om met hem te gaan zwemmen, het zwemmen had redelijk gegaan, we wijten het allemaal aan kou en emotie, want toen hij thuiskwam kon hij even niet lopen, ja hij moest heel erg naar het toilet en dan lijkt het net of de voet vast zit aan de vloer, maar nadat hij geplast had ging het weer beter en s avonds deden we lekker niets meer.
Zaterdagmorgen kwam Anneke om te helpen en moesten er nog 2 soepen gemaakt worden. Grote ketel tomatensoep met ballen en een ketel zondagse soep… Tegen 11.30 uur was Lonneke er al met kleine Zoe om hier carnaval te vieren en samen keken we naar de Zoepkoel in Venlo. Steef en Robert waren hier ook naar toe en oh wat zag het er allemaal gezellig uit. Zoe genoot van de muziek en wij genoten van Zoe. Na het eten ging Lonneke met Zoe naar Renee en Mieke en om 16.00 was Peter weer beneden om weer Carnaval te kijken. Lonneke kwam met Renee naar ons en lieten vervolgens Zoe bij ons om samen naar Velo te gaan om Steef en Robert op te halen, maar ook even een beetje te feesten in het stedje van lol en plezeer!! Zoe lag in de box en toen kwam de Griekse muziek op televisie en toen brak Peter… hij huilde… ja dat waren zijn favoriete carnavalsnummers… nee hij kon geen zirtaki meer dansen…. Kleine Zoe lachte breed en och toen scheen de zon weer….. Ja alles is onzeker nu en spannend!! Om 22.00 uur kwam Lonneke nog even naar huis om te kijken of alles oke was en toen ging ze weer hier in het dorp uit en gingen Peter en ik op tijd slapen met de kleine Zoe want zondag was het weer vroeg dag!!
Al voor 8.00 was ik al beneden om het ontbijt klaar te maken en al de voorbereidingen voor de lunch te doen. Robert kwam al op tijd binnen voor koffie en hij was de weg een beetje kwijt maar het was supergezellig geweest bij de Zoepkoel en om 9.00 uur kwam Rudy traditioneel ontbijten en dat vind Peter zo gaaf ja dan is hij ook op tijd paraat. Heerlijk ontbeten met Rudy, Robert, Lonneke en Peter en na het ontbijt gingen Lonneke en ik aan de slag voor de brunch en zette Robert en Rudy alle tafels in de kamer en net voor half 12 waren Lonneke en ik klaar en kon iedereen komen. De vriendengroep van Steef en Claudi komen al 18 jaar hier brunchen op carnavalszondag en dat is zo n supermooie traditie. De vrienden vinden het kei leuk en heel bijzonder en Peter en ik genieten met volle teugen. Dan komen er de sterke verhalen, dan horen we over de carnaval. Dit jaar waren we met 18 volwassenen en 5 kindjes. Ik had het deze keer in buffetvorm gedaan en ook een paar hangtafels erbij. Buffetvorm was oke, maar volgend jaar toch weer allemaal aan tafels zitten…. Maar oh wat was het weer gezellig en na het eten werd iedereen geschminkt en ruimden de mannen weer alle tafels op en de stoelen op hun plek en om 13.30 uur was iedereen naar de optocht, want ze liepen weer met zijn allen de optocht mee met de kleintjes erbij!! Niene bleef bij ons en samen met Lonneke ruimde ik alles op , Peter ging naar boven voor zijn middagslaapje en tegen half drie gingen Lonneke en ik met Zoe en Niene naar de optocht kijken. Voor ons kleine dorpje een prachtige optocht en oh wat de Stuntelaers een plezier, maar helaas kwam er een fikse hagelbui en besloten Lonneke en ik om weer naar huis te gaan, we hadden bijna de hele optocht gezien. Ik bracht Niene naar bed voor haar middagslaapje en dronk met Lonneke nog een kop koffie en toen gingen Lonneke en Zoe weer naar huis. Peter kwam weer naar beneden en om 17.00 uur meldde Niene zich weer en hadden we haar voor ons alleen. Heerlijk wat een feest en Niene loopt al, nog af en toe wat onzeker maar met een stralende lach door de kamer en spelen met opa. Samen met Niene gegeten en ook dat was een feest, want ondanks dat Peter moe was had hij zoveel plezier en daagde hij NIene constant uit. Gekke bekken trekken en steeds iets geven en terugpakken!! Ja we vieren carnaval ietsje anders als 10 jaar geleden maar genieten doen we van allemaal die feestvierders en och misschien over een paar jaar zijn we er weer helemaal bij !! WE houden vol en genieten van alle mooie dingen. ALAAF!!!



VOLHOUDEN IS NIET KEER OP KEER HERHALEN
MAAR TELKENS NIEUWE WEGEN ZOEKEN !!!



Veel liefs Marlies