WEER NIEUWE KANSEN!!!

Hallo lieve mensen


Maandagmorgen moesten we weer heel op tijd op want we hadden om 9.30 uur een afspraak bij de fysiotherapeut in het ziekenhuis in Venlo. Ze hadden ons verteld dat we ook een andere ingang konden nemen en dan waren we zo bij de afdeling revalidatie. Ja dat klopte alleen was er geen enkele parkeerplaats en maar een invalidenparkeerplaats… dus toch maar weer gewoon naar de hoofdingang en lopen… maar we konden ook met de politaxi naar de revalidatieafdeling, ja dat was ook wel eens grappig. En zo werden de naar de revalidatie gereden en ruim op tijd op de afdeling, even wachten en toen riep Marco ons naar binnen. Een heel aardige jonge fysiotherapeut, hij stelde allerlei vragen en ging aan de slag met het lopen van Peter en of botox hier een betekenis zou kunnen hebben. Peter moest allerlei testjes doen en op blote voeten lopen. Marco merkte op dat de knie wat naar achteren knakte en wellicht zou een aangepaste schoen met spalk hier een oplossing voor kunnen zijn. Ik vertelde over al die problemen die we gehad hadden met aangepaste schoenen…grrr.. nee dus!! Maar Marco wilde toch even iets proberen en ging een spalk halen en probeerde die Peter aan te doen. Ik stond erbij en keek erna en al de problemen met de spalk in het verleden kwamen weer boven. Maar toch proberen, hij wilde Peter met spalk zien lopen.. na veel geplaar was de schoen met spalk aan, maar het gezicht van Peter stond op onweer, nee dat ging hem niet worden.. hij kon er nog niet een pas mee maken en Peter riep UIT UIT dat ding!! En toen werd er weer veel verteld over alle problemen die spalk en schoenen ons hadden gebracht, ontstoken tenen, niet zelfredzaam zijn, te kleine schoenen, knellende knieholtes…. Tja dan was dit volgens Marco toch niet de oplossing!! Botox spuiten in het been was ook niet alles daardoor zou Peter stabiliteit verliezen, maar botox bij de tenen zou de tenen meer ontspanning geven en minder spasmes in de tenen, ja daar zagen wij ook wel wat in en hij zou dat met de revalidatiearts gaan bespreken, de botox in de arm zouden we met de ergotherapeut gaan bespreken. Er werden nog filmpjes gemaakt van het lopen met schoenen en zonder schoenen en na ruim anderhalf uur waren we klaar en konden we weer naar huis, toch wel met een heel positief gevoel omdat we met name weer een mens hadden ontmoet!!!
S Middags gingen we nog eventjes naar Claudi en Johan het wiegje brengen, Mees vond het wel een leuk bedje en hij ging er gelijk met tutje en rups in liggen, oh zei ik tegen Joep kijk een eens een klein broertje en hij aaide Mees over het bolletje en ineens stond Mees weer op en zei, zo nu ben ik weer geboren en kan ik gaan spelen!! En s avonds praten we nog veel na over de fysio en de botox, heel spannend allemaal!!
Dinsdagmorgen stond er niets op het programma, we hadden de fysio bij Richard deze week afgezegd, effe iets teveel van het goede, maar toch ging Peter op de hometrainer zodat hij zijn beweging toch kreeg en om 12 uur haalden we Pierke, Joep en Sien uit school, lekker soep en wortelstamppot gegeten en na het eten bracht Robert de kinderen naar school en konden Peter en ik het vlees gaan halen in Deurne, we hoefden Joep niet uit school te halen en zo kon ik samen met Anneke lekker doorwerken aan het vlees en hadden we om half 7 alles klaar, verschillende mensen haalden hun vlees op en Wil kwam om met peter te gaan zwemmen op de Schatberg. Heel goed gegaan, en natuurlijk moesten wij over de botox vertellen en ons voorbereiden op de woensdag bij de ergotherapeut , op facebook zit ik op een partner lotgenoten pagina en daar ging de discussie net over de ergotherapie… men noemde ze ergernis therapeuten… oei oei niet zo’n best vooruitzicht.
Woensdagmorgen weer op tijd op want nu moesten we al om 9.15 uur in het ziekenhuis zijn, het regende pijpenstelen, dus nu maar gauw een rolstoel gepakt bij het ziekenhuis en weer naar de revalidatieafdeling. In de wachtkamer zagen we Jill nog die ook eindelijk met de revalidatie kon beginnen. Sonja was de therapeute en even later riep zij ons binnen, ja weer een kei aardig iemand, weer een mens die even wat gegevens op de computer invulde en toen het ding aan de kant schoof om zich helemaal aan Peter te geven, er werden veel vragen gesteld en testjes gedaan, ze vroeg of Peter de duim wilde bewegen, maar door alle spanning lukte dat niet… verdorie.. ze vroeg wat Peter wilde bereiken als hij duim en wijsvinger functioneel kon maken… ja met mes en vork eten, mijn vlees weer zelf snijden en het allerbelangrijkste … op de tractor rijden met Joep, Sonja vroeg wie Joep was… Ja Joep is 5 jaar, kleinkind, mannetje en toen kwam het verhaal over Joep en dat die steeds zegt als Opa zijn handje kan gebruiken dan kunnen we samen op de Hanomag in de loods. Nou ik smolt en de tranen stonden in mijn ogen!! WAUW Peter wat vertelde je dit mooi!! Sonja keek mij aan , alleen dit verhaal al is de moeite waard om het te proberen, PRACHTIG!! En ze prees keer op keer onze inzet en ons doorzettingsvermogen, terwijl ze hand van Peter masseerde. Ze ging even naar een andere kamer om een handspalk te halen, en ik pakte Peters hand en streelde zijn duim en zei toe maar je kunt het, beweeg de duim maar, laat zien wat je kunt en daar ging de duim op en neer en op en neer. WAUW!! Wel 20 keer achter elkaar en toen kwam Sonja binnen, oh wat gaaf ik zie het, kei goed dat moet beloont worden!! De tranen liepen over mijn wangen en toen vertelde Sonja wat er allemaal mogelijk zou kunnen zijn met botox nu Peter zijn duim bewoog en zij het gezien had… SUPER dat geeft de burger weer nieuwe energie!!! Ruim een uur later waren we klaar en gingen we heel positief weer naar huis, eind november komen revalidatie, fysio en ergo bij elkaar en dan krijgen we te horen wat er gaat gebeuren. SUPER!! We waren nog maar net thuis toen de telefoon ging en Christel belde.. of ik nog balkenbrij had…jazeker.. en of ze die even mocht ophalen dus effe een bliksembezoek en effe veel en gezellig zitten vertellen.
S Middags moest ik toch nog een en ander aan het vlees doen en om 5 uur kwamen Johan, Claudi, Joep en Mees ons ophalen om voor Johans verjaardag te gaan uit eten bij Niens in Maasbree. Heel gezellig en erg lekker gegeten en toen we om half 9 thuis waren hadden we de pijp helemaal leeg!!
Donderdagmorgen ging Peter met de taxi naar het afasiecentrum en ook nu hadden we een halve dag gepland en zou Peter om 1 uur weer thuis zijn, ik ging snel boodschappen doen en wat eten klaarmaken want Claudi had gevraagd of ik mee ging naar het geboortecentrum in het ziekenhuis voor een echo. Ja dat leek me kei mooi om te zien en wilde dat ook heel graag maar ja Peter kwam om 1 uur thuis en om half 2 moesten we in het ziekenhuis zijn. Snel wat gegeten en toen zei Peter ga maar gauw en zorg dat je op tijd bent, ik ruim wel op en ga alleen naar bed…. Oei dat is even loslaten maar wilde graag op tijd bij de echo zijn en precies om half 2 was ik in het ziekenhuis, waar Claudi en Mees mij opwachtte, we waren al gauw aan de beurt en Mees zat bij mij op schoot en samen keken we naar de mooie beelden van het babietje. Alles was prima in orde en Mees wilde ook graag een voetje zien, ja hoor dat kon en tenslotte kregen we een boel fotos mee en Mees een foto met voetje van de baby. Weer naar huis en Claudi kwam nog even bij ons napraten, Peter had alles keurig opgeruimd en was boven op bed gaan liggen en om half 4 maakte ik hem wakker, Alles oke met die nummer 5 vroeg Peter gelijk, ja hoor een heel beweeglijke baby en alles keurig in orde. SUPER.
Ik schudde de koffie in en keek even naar mijn mail, oeps een mailtje van Peter D over de renteswap, de bank beroept zich op verjaring in ons geval… dus even bellen met Peter D. Uitleg, de bank beroept zich op verjaring want op 1 januari 2008 hebben ze ons alles keurig uitgelegd en wij hadden aangegeven dat we het snapte en geen schade hadden en als we schade hadden moest dat voor 1 januari 2013 gemeld zijn, nou dat hadden we dus niet en volgens de bank was het recht op schadevergoeding dus nu vervallen!! TONK TONK TONK. Nou mooi niet dus volgens de advocaat want hoe kun je nu schade al melden als je niet weet welke schade je hebt en wat betreft dat snappen en uitleggen…. Geef er maar een draai aan. Maar ik moest wel even een pleidooi in Jip en Janneke taal schrijven en precies uitleggen wat er was gebeurt in al die jaren!!! Nou dag rustmoment en koffie drinken en er maar eens goed voor gaan zitten en schrijven. Gelukkig ben ik heel goed in data en gebeurtenissen onthouden en kon ik een heel pleidooi schrijven, maar tot mijn eigen stomme verbazing kwam ik weer een paar nieuwe feiten tegen, en zaken die we nooit besproken hadden met de bank en waar we ook geen weet van hadden, dus effe gekopieerd en bij het archief ABN gedaan. Na bijna 2 uur had ik mijn verhaal klaar en kon het verzonden worden… We zouden nog gaan lopen maar Willemien en ik vonden het teveel regenen en waaien, maar oepsie daar stond Annemarie toch voor de deur en gingen we toch met zijn drieen lopen, en dat was heerlijk, en kon ik mijn zeer dikke ABN hoofd leeg maken!! Want wat word je daar moe van…..
Vrijdagmorgen kwam Steef nog even met Sien koffie drinken en om 10 uur gingen Peter en ik naar Weert de Sint inkopen doen, we konden de auto dicht bij het huis van Sinterklaas parkeren en al gauw hadden we een heleboel cadeautjes gescoord, maar met keurige lijstjes op pad is het oopk niet zo moeilijk en zo zaten we om half 1 aan de lunch bij het bruine paard, jammer dat Hein geen tijd had om ook te komen lunchen en even bij te praten, maar met zijn tweetjes was ook heel mooi en bijzonder en terwijl Peter afrekende liep ik nog snel even naar de Intertoys wat schoencadeautjes halen en via de Sligro gingen we om 3 uur weer naar huis, Peter ging nog even naar boven en ik pakte de cadeautjes in en s avonds deden we helemaal niets meer…
Zaterdagmorgen kwam John om met Peter te gaan zwemmen en samen met Anneke ging ik aan de poets, want dat was de hele week blijven liggen, het zwemmen had heel goed gegaan en nu voor het eerst ook bij John alleen gezwommen, zelf gaan liggen op de rug en dan pakweg 30 40 slagen maken en weer rechtop gaan staan zonder hulp. KEI GOED!!
Om half 5 werden Pierke en Sien gebracht, die kwam een nachtje logeren, de sinterklaas knutseldoos werd erbij gepakt en al gauw hadden we een Zwarte Pieten ganzenbordspel in elkaar gezet en oh wat hadden we een plezier, ik bakte zelf frietjes en om 6 uur begon het Sinterklaasjournaal en met de frietjes bij de televisie keken we erna, de schoen werd gezet, de tekeningen en verlanglijstjes erbij, oh zo gezellig allemaal en toen wij naar bed gingen voor ieder een cadeautje erin…. En afwachten ..
En vanmorgen was Pierke al om 7 uur wakker, hij had de zwarte Piet gehoord, maar we wachtte tot Sien ook wakker was en om half 9 waren we allemaal , inclusief Peter beneden, nee eerst cadeautje uitpakken en wat had die domme Piet gedaan, het cadeautje van Pierke in de schoen van Sien en het cadeautje van Sien in de schoen van Pierke… Oh oh wat een domme Piet, supergezellig bij het ontbijt en Sien kwetterde oren van de kop af…. Maar ze moesten al weer op tijd op gehaald worden want wij moesten naar broer Paul in Culemborg, Steef vroeg zich af of wij wel reden met die sterke storm.. Tuurlijk daar trekt Peter zich niets van aan. We haalden Joost op in Eindhoven en waren precies om 12 uur in Culemborg, heel gezellig bij Paul en Sonja, heel bijzonder, Pauls eerste eigen woonruimte op zijn zestigste verjaardag!! Hij was altijd heel veel in het buitenland en leefde tot voor een half jaar terug op zijn studentenkamer in Utrecht, maar nu samen met Sonja een mooi appartement in een oude pastorie in Culemborg. Het was heel gezellig en we maakten nog kennis met de moeder en broer van Sonja, heel bijzonder en heel gezellig!! SUPER!!



ONZE GROOTSTE OVERWINNING IS
NIET DAT WE NOOIT VALLEN
MAAR DAT WE STEEDS WEER OPSTAAN
ALS WE ZIJN GEVALLEN!!!


Veel liefs Marlies