NA REGEN KOMT.......

Hallo lieve mensen,


Maandagmorgen waren we op tijd op, douchen oefeningen doen en naar de fysio in Baarlo. Het lopen ging goed en ook de arm hand oefeningen gingen hel goed. Daarna werden de oefeningen aan het wandrek gedaan. Er kwam een nieuwe samengestelde oefening bij. Peter moest voor het wandrek gaan staan , de handen los, de knieen een klein beetje buigen en dan met het linkerbeen op het wandrek en een beetje naar rechts draaien. Dat was heel moeilijk, Peter was bang dat hij zijn evenwicht zou verliezen en vallen, uiteindelijk lukte het een beetje, aar Peter was niet tevreden, hij baalde dat hij het niet goed kon. We waren nog wat na aan het praten en toen ineens deed hij de oefening alleen en … het lukte wel!! Richard en ik keken elkaar eens aan. Oh zei Peter moest het dus zo??? Ja zo moest het dus. In de auto werd er nog over nagepraat en hij vond het jammer dat hij dan zo’n oefening niet meteen snapte.
S Middags had ik een afspraak bij de kapper en Peter deed zijn middagdutje. Johan belde of wij nog preiplantjes moesten halen, ja die hadden we nog niet en och die zouden Peter en ik wel even halen in Kessel en dan naar hun brengen. Tja en bij het tuincentrum kocht ik natuurlijk wat bloeiende plantjes voor de tuin. Heel voordelig alles voor de helft. Ik kwam met mijn karretje naar buiten en toen… toen barstte de bom. Eerst iets heel onbenulligs over mij en toen een stortvloed van boze woorden dat ik alweer plantjes had gekocht. Het was belachelijk dat ik iets voor mijzelf kocht. Dat was helemaal nergens voor nodig. Nou van het een kwam het ander en ik werd steeds bozer. Hij begon erover dat het ook al zo’n onzin was dat ik de vorige week bloemen had gekregen van Petra, dat was ook nergens voor nodig, ik had toch niets bijzonders gedaan, nee ik verdiende daar echt geen bloemen voor dat mensen in ons zwembad kwamen zwemmen. In tranen de preiplantjes naar Johan gebracht en daar stonden Joep en Mees ons al op te wachten, opa… oma!! Och en dan smelt je weer. De onvoorwaardelijke liefde van je kleinkinderen. Maar ja we moesten weer naar huis en in de auto werd niets gezegd. Thuis ging ik maar gelijk onze preiplantjes poten en tot bijna half 8 was ik buiten bezig. Ik ging toch maar eens binnen kijken, kijken of Peter zich wat te eten had gemaakt, want dat had hij ook nog gezegd, hij kon heel goed voor zichzelf zorgen. Ik deed toch eigenlijk niets voor hem!! Ik vroeg of hij wat had gegeten, nee piepte hij, en of ik misschien toch wel iets voor hem wou maken. Nou een paar boterhammen gesmeerd en toen ging ik weer op kantoor zitten. Lonneke belde en bij haar kon ik mijn hart luchten. Ja ik ben ook maar een mens en soms heb ik zo genoeg van heel de situatie, van het ongelijkwaardige en de gevoelens van Peter. Een hele poos met Lonneke gebeld en toen kon ik er weer een beetje mee omgaan, maar ik ging niet bij hem in de kamer zitten ik bleef achter aan het werk en tegen half 11 ging ik de kamer pas in…… en toen gebeurde er iets… WAUW er kwam een gesprek en wat voor een!!! Zo’n goed gesprek hebben we de laatste 8 jaar niet gehad!! Alles passeerde de revu, het was schemerdonker in de kamer, en Peter had toch goede woorden, over gevoelens, over mijn gevoelens, over mijn verdriet, over zijn onmacht, over zijn zwarte vlek in zijn hoofd, hij vroeg of ik kon vertellen hoe hij voor zijn infarct was, of hij toen ook zo weinig voor mij over had, hij vroeg of ik hem kon helpen dit proberen te veranderen ,hij huilde, hij baalde hij was intens verdrietig over de hele situatie, tot half 1 praatten en huilden we samen en dat luchtte op, dit was heel goed. We knuffelde elkaar en kwamen tot de conclusie dat we het samen toch wel goed konden hebben en er toch maar iets moois van moesten maken.
Wonder boven wonder hadden we allebei heel goed geslapen en een frisse Peter stond er s morgens. Pierke en Sien werden gebracht want het was onze oppasdag, maar het regent en regent en regent. Nadat Peter alle oefeningen had gedaan besloten we om Pierke en Sien naar de Allerhande winkel te gaan, kijken of er puzzels en boekjes waren. Peter ging ook mee en hij had goeie zin, we konden de auto niet voor de deur parkeren en zo moest hij een stukje door de regen lopen, maar ook dat maakte niets uit. We vonden een aantal leuke puzzels en ook nog wat leesboekjes voor de kinderen. Met onze aankopen voor een paar centen gingen we weer naar huis en moest er gepuzzeld worden, Sien samen met opa en Pierke samen met mij, We aten samen en Pierke en Sien hadden reuzehonger, ja we hadden veel gedaan s morgens en geen tijd gehad voor een snoepje. Na het eten deed Peter zijn middagslaapje en ik keek wat filmpjes met de kinderen en later deden we nog spelletjes en schrijfoefeningen heel gezellig allemaal, Frans en Annie kwamen nog even op de koffie en s avonds praatte Peter en ik er nog samen over, wat leuk was geweest die dag en wat minder. Op facebook zit ik op een partnerlotgenoten pagina en het leek wel of iedereen hetzelfde probleem had, er kwamen 6 identieke verhalen van partners voorbij… zou het misschien in de lucht hebben gezeten….
Woensdagmorgen weer op tijd op en om half 10 ging ik naar Claudi om te behangen en Peter wachtte tot Wim hem kwam halen om te zwemmen en zou dan later naar Claudi komen. Op Meesjes nieuwe kamer moest er een wand behangen worden, en toen eenmaal de eerste baan er goed tegenzat ging de rest vanzelf , maar natuurlijk moesten Joep en Mees ook helpen, plaksel tegen de muur strijken en restjes behang knippen, maar om half 12 was de klus toch geklaard en was het een mooie muur geworden. Claudi maakte soep warm en zo konden Peter en Wim toch hun soepie eten , wij bleven nog lunchen en na de lunch gingen wij weer naar huis, s middags deden we niet veel, want… het regende nog steeds… maar tegen de avond werd het droog en zo konden Willemien en ik toch nog gaan lopen. Weer heel fijn gepraat, tja en wat kun je eraan doen… proberen er zo goed mogelijk mee om te gaan en meestal, bijna altijd , lukt dat goed, maar af en toe….. ja af en toe barst de bom!!
Donderdagmorgen gingen we met zijn tweeen naar de Sligro, Peter wachtte in de auto en ik sjeesde door de Sligro, en tijdens het shoppen gingen mijn gedachte toch weer naar het voorval van maandag…. Zou hij nu ook zomaar uit het niets een rotopmerking maken…. Maar door een telefoontje van de medewerker van de Sligro moesten we allebei zo smakelijk lachen, het ging over een tekentje op een schaal en of die plastic schaal dan vaatwasmachinebestendig was… hier hadden ze dus een uur over moeten bellen en het antwoord was dat het tekentje betekende dat de schaal geschikt was voor voedsel….. tatatata welke consument let hier nu op, als je schalen koopt die naast etenswaren liggen ga je er toch vanuit dat je er voedsel op mag leggen, want wat anders….Nou daar hadden we dus een smakelijk gesprek over op de terugweg.
Na het slaapje stelde ik voor om even naar Steef te gaan, Pierke en Sien hadden een trampoline gekregen maar ook was er een airco geplaatst, ja die airco wilde Peter wel zien, en ik wilde natuurlijk de trampoline zien.. Pierke en Sien vonden het kei leuk dat opa en oma nu zomaar eens kwamen… Lekker buiten gezeten kop koffie gedronken en weer naar huis.

Vrijdagmorgen stond er niets p het programma, ik moest een bbq voorbereiden en Peter ging maar eens buiten wat lopen, het was tenslotte droog , naar de loods een rondje om de loods effe een frisse neus. S Middags kwam Claudi nog even met Joep en Mees wat spullen brengen en s avonds gingen we naar Piet en Maria om samen met hun een ijsje te gaan eten bij Clevers in Kessel. Heel gezellig allemaal en ook heel lekker en toen was het zomaar laat…..
Zaterdag morgen weer op tijd op ik moest een paar bbqs afmaken en peter ging met Wil zwemmen op de Schatberg. Ik was net met alles klaar toen Wil en Peter weer terugkwamen en Annemarie met Francien een kop koffie kwamen drinken. Het zwemmen had supergoed gegaan, alleen de hand was niet zo los geweest, ja zei Peter en vanmorgen op bed was hij heel los en kon ik wel 10 keer omhoog met de arm, jammer dat het bij het zwemmen niet ging, maar de rest ging dus supergoed. Gezellig soep en koffie gedronken en toen ging Peter zijn middagdutje doen , terwijl ik alles klaarzette wat we mee moesten nemen naar… Joeps verjaardag. Ja ons kleine manneke wordt al 5 jaar. En na het slaapje gingen we snel naar de Houwenberg, precies op tijd voor de kaarsjes uit te blazen. Heel gezellig was het en de zon scheen uitbundig, de kinderen speelden en speelden en Peter praatte en praatte met de ouders van Johan met de vriendinnen van Claudi en ik amuseerde me ook kostelijk. Ja het was genieten weer, en ach dan laten we het positieve toch weer de overhand nemen en dan zijn er zoveel mooie momenten op ons pad waar we toch zoveel mogelijk SAMEN van genieten!!


NA REGEN KOMT….
ZONNESCHIJN


Veel liefs Marlies